17 november 1965. Spreker heeft zich afgevraagd of het niet veel eenvoudiger zou zijn wanneer de betrokken vier flats door de gemeente worden aangekocht. Dan zou het gehele gebouw in één hand zijn, dan zou de gemeente baas in eigen huis zijn en dan zou zij zeggenschap hebben over de bewoners van deze flats. Dit zijn naar sprekers wijze van zien voordelen boven een regeling zoals die al gemeen gebruikelijk is voor flatgebouwen, waarbij men een aandeel heeft in een vereniging, die uiteindelijk de zeggenschap heeft over de bestemming van het gebouw. Hij heeft gezien dat de gemeente in het geheel voor de helft deel neemt. Maar in het ter inzage gelegde concept-reglement staat o.a. ook, dat de vereniging door de administrateur van de vereniging in en buiten rechten zal worden vertegenwoordigd. Die administrateur vertegenwoordigt dus ook de gemeen te in en buiten rechten voor wat haar aandeel betreft. Spreker vreest een beet je, dat deze constructie in de toekomst aanleiding zal kunnen geven tot con flicten. Op grond daarvan zou hij gaarne vernemen of het niet mogelijk is, dat de gemeente de betrokken woningen aankoopt. De heer PIEREN zegt dat ook hij gaarne zal vernemen of het mogelijk is, de onderhavige flatwoningen aan te kopen. In het preadvies van het college leest spreker: Door allerlei omstandigheden heeft de realisering van de regeling tot op heden nog niet plaats gevonden. Hij zou zo mogelijk gaarne vernemen, welke deze omstandigheden zijn. De VOORZITTER merkt op dat ook het college van mening is, dat het veel mooier, gemakkelijker en overzichtelijker zou zijn, als het gehele onderhavige complex eigendom van de gemeente zou zijn. Oorspronkelijk is het nooit de bedoeling geweest, te komen tot een gedeelde eigendom. De gemeente werd hiertoe echter gedwongen. Oorspronkelijk was het de bedoeling, dat de gemeente te Soesterberg een politiebureau en een hulpsecretarie plus bovenwoningen zou bouwen. Die bo venwoningen waren evenwel premiewoningen en de gemeente mocht te dien tijde geen premiewoningen meer bouwen. Toen kwam de bouw van het geheel in de waag schaal en om uit de moeilijkheden te geraken is men toen gekomen tot de oplos sing van een gesplitste eigendom. Men heeft toen n.1. gezegd: De premiewoningen worden gebouwd door een bouwer die ze wel mag bouwen en het politiebureau en de hulpsecretarie worden door de gemeente gebouwd. Dit levert niet een ideale situatie op. Op het ogenblik is de bouwer kennelijk niet bereid, deze woningen aan de gemeente over te doen. Spreker weet overigens niet, in hoeverre de gemeente, die zelf geen premiewoningen mag bouwen, toestemming zou kunnen verkrijgen tot het aankopen van reed» gebouwde premiewoningenDat zou nog eens moeten worden nagegaan. Hij gelooft echter dat de bouwer van deze woningen er op het ogenblik helemaal niet over denkt, deze woningen te verkopen. Daarom is de aanvulling dat als de bouwer ze wél wil verkopen, de gemeente voorkeursrecht heeft (zodat een meer normale situatie kan worden verkregen) zijns inziens heel erg juist. Al met al is het zo, dat men er het beste van heeft gemaakt dat er onder de heersende omstandigneden van te maken was. Het betreft hier een nogal ingewikkelde juridische zaak. De notaris heeft daarvoor natuurlijk tijd nodig gehad en ook de bouwer heeft daarvoor tijd nodig gehad. Spreker neemt aan dat dat de reden is, waarom zo vreselijk lang is gewacht met de realisering van de terzake te treffen regeling. De heer WESTRA zegt dat het aan de ene kant natuurlijk jammer is dat de overdracht van deze woningen zo lang is uitgebleven, doch dat dit ook een voordeel kan betekenen. Wanneer dit voorstel direct na de tot standkoming van deze woningen aan de orde zou zijn gesteld, dan zou het misschien minder zijn opgevallen dan nu. Premiewoningen mogen worden verkocht. Spreker woont zelf in een pre miewoning. De verkoop daarvan wordt hem op geen enkele wijze belemmerd. Er zijn in de loop der jaren honderden premiewoningen verkochtDe eigenaar, het bouw bedrijf Lisman, zal de onderhavige woningen zeker mogen verkopen. De wethouder HILHORST: Hij moet het ook willen! - 153 -

Historische kranten - Archief Eemland

Notulen Raad Soest | 1965 | | pagina 154