den na het
onder-
de zaak
>66 deelt
artikel 64b,
evraagde
oor bur-
is beslo-
ge van bur-
edegedeeld,
atsvinden.
e aan de
naart 1967
ïk is inge-
i 1 januari
college me
ier te be-
s van veel
;ch meer
orden,
oleek, dat
m vóór 16
kening in
ijn de ver-
mbtelijke
s ook in
ing en een
daarbij
die aan
e menselij-
ir de me-
over.
iet naar
at de heer
eeft gekre-
en spreker
istandighe-
:n zeerste,
re dossier
mde com-
as daar-
eid ge-
ollege gege-
le tewerk-
en nader ter
de gastar-
Er be
en ongefun-
iers uit ande-
i van me-
:omst zijn
;n waar op
:ns de des-
rezigheid
nde bui-
mitenlandse
iperen. Deze
.-premie
rbeiders
Het is twij-
ooit een uit-
ndse arbei
der die in zijn jonge jaren een paar jaar in Nederland heeft
gewerkt over dertig of veertig jaar zijn mogelijke uitkering
nooit zal claimen.
De buitenlandse arbeiders brengen daarnaast plus minus
f. 20 miljoen aan loonbelasting op.
Ook wordt wel gesteld, dat aan de buitenlandse arbei
ders, gemiddeld, meer kinderbijslag wordt uitbetaald dan
aan de Nederlandse arbeiders. Aan buitenlandse arbeiders
wordt gemiddeld voor 2.3 kinderen kinderbijslag betaald,
terwijl per Nederlandse loontrekkende voor 2.2 kinderen
kinderbijslag wordt verstrekt.
Het economische nut van de tewerkstelling van buiten
landse arbeiders is heus wel aangetoond.
De gelijkstelling van uit E.E.G.-landen afkomstige
werknemers met Nederlandse werknemers is in feite al
sedert 1964 bereikt, doch er bestonden nog een aantal
uitzonderingsmogelijkheden. Vreemde werknemers uit
de E.E.G.-landen zullen per 1 januari 1970 geen arbeids
vergunning meer nodig hebben, doch alleen een verblijfs
vergunning, die na vijfjaar automatisch zal worden ver
lengd. In beginsel mag de buitenlandse werknemer, af
komstig uit een der E.E.G.-landen, dan ook na drie maan
den zijn gezin laten overkomen, doch op verzoek van de
regering van Nederland is daaraan de beperking verbonden,
dat de betrokkene over een woning beschikt. Te dien aan
zien is er dus een belangrijke ontwikkeling gaande en nog
te verwachten.
In vele gemeenten waar buitenlandse arbeiders te werk
gesteld dan wel gehuisvest zijn, is men gekomen tot de op
richting van de Stichting Bijstand Buitenlandse Werkne
mers. Bij de opening van het gebouw van de Stichting Bij
stand Buitenlandse Arbeiders te Breda heeft de minister
van cultuur, recreatie en maatschappelijk werk zeer
waardevolle woorden gesproken. Spreker wil het college
kortheidshalve vooral verwijzen naar haar gepubliceerde re
devoering in de Nederlandse Staatscourant van 21 augus
tus 1968, nummer 162. Bij het verdere door het college
te voeren beleid moge de door minister Klompé gesproken
woorden richtsnoer zijn, te meer daar er ook ten aanzien
van bepaalde aspecten subsidiemogelijkheden zijn.
Het verheugt de P. v.d. A.-fractie dat de Soester Zaken-
kring in haar op 22 oktober 1968 gehouden ledenverga
dering heeft besloten te trachten met het college tot over
eenstemming te komen over de oplossing van het vraag
stuk van de huisvesting van buitenlandse arbeiders.
Ook de voorzitter van de kamer van koophandel voor
Amersoort en omstreken heeft in zijn nieuwjaarsredevoe
ring van begin 1969 uitgesproken, dat regionaal naar een
oplossing gezocht en gestreefd zal worden. Helaas komen
deze acties te laat.
De door de P. v.d. A.-fractie gestelde vragen zijn door
het college keurig beantwoord, maar ook niet meer dan
dat. Naar het oordeel van de fractie moet zowel aan het
bedrijfsleven als aan het college het verwijt worden ge
richt, dat men in de afgelopen jaren geen enkel* initiatief
heeft genomen om tot een oplossing van het vraagstuk te
komen.
In zijn antwoord schrijft het college, dat het hem bekend
is, dat de directies van vele Soester bedrijven zich bera
den over de huisvesting van de buitenlandse arbeiders.
Het college wacht met grote belangstelling de ontwikke
ling af. Naar het oordeel van sprekers fractie heeft het
college al te lang gewacht en had het in de jaren 1966/
1967 zelf het initiatief ter hand moeten nemen.
Wat doet het college echter als het bedrijfsleven niet tot
een oplossing komt?
Door het college is nu een ambtelijke commissie in het
leven geroepen, die controle op de logeerinrichtingen zal
gaan uitoefenen. Het zal het college duidelijk zijn, dat de
ze commissie veel werk te wachten staat. Hoe is nu deze
commissie samengesteld
Worden de rapporten van deze commissie ook ter ken
nis gebracht aan de raad, c.q. besproken in de commissie
openbare werken, de commissie sociale zaken en de com
missie brandweer?
Resumerend zegt spreker dat zijn fractie van mening
is dat:
a. het college in gebreke is gebleven ten aanzien van de
sociale begeleiding van de desbetreffende pensionhouder;
b. er sprake is van vele en ernstige communicatiestoor
nissen ten aanzien van deze sociale begeleiding, ook ten
aanzien van de communicatie ten opzichte van de raad;
c. het college weinig begrip en initiatief heeft getoond
ten aanzien van de huisvesting van buitenlandse arbei
ders;
d. het college ten aanzien van de huisvesting in gebreke
is gebleven, wat betreft het plegen van overleg met het
Soester bedrijfsleven inzake deze huisvesting.
De P. v.d. A.-fractie verzoekt het college dringend om
op zeer korte termijn aan de raad een rapport uit te bren
gen over de vraag, hoe en op welke wijze men in overleg
met het bedrijfsleven tot een oplossing is gekomen.
Voorts verzoekt de fractie het college dringend om na
te gaan in hoeverre het mogelijk is te komen - natuurlijk
in overleg met het Soester bedrijfsleven en mogelijk ook
met de plaatselijk gevestigde werknemersorganisaties - tot
de Stichting Bijstand Buitenlandse Werknemers.
Bij het ministerie van cultuur, recreatie en maat
schappelijk werk kan het college ongetwijfeld nagaan,
welke andere mogelijkheden er te dien opzichte zijn.
Tevens verzoekt de fractie het college de aspecten van
de huisvesting van buitenlandse arbeiders alsnog te doen
bespreken in de diverse commissies, die hiermede te ma
ken hebben en gaarne gecoördineerd in één commissie
vergadering, opdat niet drie commissies zich geheel afzon
derlijk met dit vraagstuk gaan bezighouden.
De heer DE BRUIN merkt op dat de onderhavige vra
gen weliswaar niet door de fractie van de V.V.D. zijn ge
steld, maar dat het antwoord van het college deze fractie
bijzonder heftig interesseerde.
Het heeft de fractie zeer gefrappeerd, dat het college
de laatste vraag („Worden deze pensions ook regelmatig
gecontroleerd? volledig ontkennend heeft beantwoord.
De fractie vindt het heel erg, dat geen enkele controle
wordt uitgeoefend met betrekking tot een zaak, die zo in
de belangstelling staat van verschillende instanties en die
personen betreft waarom Nederland zelfheeft gevraagd.
Wat vraag 5 betreft, neemt spreker aan dat het antwoord
van het college juist is. Hij vindt dat antwoord echter wel
zeer aan de formele kant. Het college heeft het over zes
pensions in de gemeente met in totaal 67 personen, waar
van 36 in Soest en 31 in Soesterberg. Spreker neemt aan,
dat dit alleen de pensions betreft, die een vergunning van
de gemeente hebben gekregen. Hij had de vraag in een
veel uitgebreidere zin beantwoord willen zien. In zijn
nieuwjaarsrede van 9 januari 1968 vermeldt de voorzitter,
dat er op dat moment in Soest 1236 buitenlanders wa
ren. Spreker weet niet of in dit aantal de op de vliegbasis
werkzame buitenlanders zijn begrepen. Aangenomen moet
echter worden, dat het verschil tussen 67 personen en
1236 personen in januari 1968 niet alleen door het basis-
personeel wordt veroorzaakt. Spreker zou gaarne zien,
dat het college alsnog een inzicht verstrekt ten aanzien van
de andere groepen van buitenlandse arbeiders, die niet in
een erkend pension zijn gehuisvest.
Er wordt nu bijzonder de nadruk gelegd op het pen
sion in de voormalige bioscoop. Spreker weet dat daar
over een heel groot dossier bestaat. Hij wil hier geen uit-
13
