probleem gaat, waarover al jarenlang in de raad wordt
gesproken Spreker is het met de opmerkingen van de
heer Van Ee en mevrouw Walma van der Molen vol
komen eens. Het zal ongetwijfeld bekend zijn dat
spreker jaren geleden meermalen heeft aangedrongen
op het mede inschakelen van de scholen bij de bestrij
ding van de milieuverontreiniging. De heer Hoekstra
heeft in de commissie voor openbare werken terecht
gesteld, dat het hier om een mentaliteitsverandering
bij de ouders gaat. Mevrouw Walma van der Molen
heeft evenzeer gelijk dat men het probleem aan beide
kanten moet aanpakken
Jaren geleden is er op dit punt al eens contact ge
weest met de hoofden van de scholen. Misschien kan
de oud-wethouder van onderwijs eens vertellen hoe dit
contact is verlopen Waren de schoolhoofden en de
andere onderwijzers bereid in deze richting een zeke
re medewerking te verlenen, want dit is natuurlijk wel
vereist.
Toen spreker voor de oorlog op school was"in tuin
dorp Vreewijk in Rotterdam, had iedere school haar
eigen plantsoenenwijkje. Iemand uit een andere wijk
liet het wel uit zijn hoofd om aan sprekers plantsoen
tje te komen, want dan kreeg hij met het klompie van
spreker te doen. Dit was dan weer een zaak voor de
politie, maar in ieder geval bleven de buitenstaanders
van sprekers plantsoentje af. Daardoor krijgt men ook
liefde voor de natuur. Zo zorgden de kinderen ervoor
dat de plantsoentjes in het tuindorp Vreewijk er fan
tastisch mooi uitzagen. Waarom kan dit hier ook niet
eens geprobeerd worden?
De heer HOEKSTRA meent, dat er naar aanleiding
van de ingekomen brief twee zaken door elkaar wor
den gehaald. De heer Jager gaat het om de vernielin
gen in de plantsoenen. Er wordt nu ook gesproken
over de vervuiling en het opruimen van het vuil. De
heer Van Ee heeft het over een schoolhoofd gehad,
die met zijn kinderen de oever van de Rijn heeft
schoongemaakt. Het ging om een bepaald stuk van
de oever, dus niet van de oever van Zwitserland tot
de monding in de Noordzee Spreker apprecieert
natuurlijk de daad van dat energieke schoolhoofd.
In het onderhavige geval gaat het in eerste instantie
om de vernielingen. Toen er in de betrokken com
missie werd gesteld, dat de schoolhoofden allemaal
weer een brief moesten krijgen, heeft spreker daarte
gen geprotesteer d.En hij wil oók protesteren tegen het
bericht in de Volkskrant dat de heer Van Ee heeft
voorgelezen. De Raad van Europa loopt ver achter
de feiten aan, want op elke school wordt natuurlijk
gesproken over de bestrijding van vernielzucht en
dergelijke neigingen. Spreker weet dat de raadsvoor
zitter voorstander is van een schoolplein met groen
en struiken. Ook spreker is blij wanneer een school
plein geen grauwe vlakte is. De kinderen wordt ge
leerd niet op het gras te lopen en de struiken te ont
zien.
Als het over de vervuiling gaat, zal men met elkaar,
beginnende in en voor het eigen huis en in het eigen
gezin, daaraan iets moeten doen. Of de scholen dan
weer zo'n grote brief moeten hebben, is de vraag.
Men moet de onderwijzers ook weer niet kopschuw
maken.
Wethouder mevrouw WALTER-VAN DER TOGT
zegt, dat het een treurige zaak is als gesteld wordt,
dat men aan de soort van vernielingen als hier bedoeld
zo gewend is, dat al niet meer van een abnormale situ
atie wordt gesproken Mevrouw Korthuis heeft gelijk
dat dit eigenlijk niet juist is geformuleerd Het college
meende te zeggen, dat het geen super-abnormale situa
tie is. Daarom staat er in de concept-brief ook:
„Vernielingen, zoals door u geconstateerd, komen el
ders ook voor
Het blijft natuurlijk een verschrikkelijke situatie. De
heer Van Ee heeft opgesomd wat er aan te doen is,
Hij heeft daarbij ook de opvoeding van de ouders ge
noemd. Dit is een hachelijke zaak, zeker voor een ge
meentebestuur. Wat het kan doen is, in de voorlich
tingskrant. het orgaan dat daarvoor bestemd is, op dit
probleem de aandacht vestigen, foto's publiceren, bij
zonder ergerlijke gevallen tonen en een beroep op
iedereen doen om de vernielingen tegen te gaan.
De Soesterbergers zullen zich herinneren, dat er ooit
eens een bijzonder aardige campagne is gehouden,
waarin schoolhoofden met kinderen bepaalde gebie
den helemaal hebben schoongemaakt. Dat was bijzon
der effectief, maar eenmalig. Zoiets moet men eigen
lijk bliiven doen Op het ogenblik maakt de heer v.d
Broek een ronde langs de scholen, om biologieles te
geven Misschien is het goed dat hij op deze soort van
dingen wijst en dat hij probeert de jeugd zo veel moge
lijk in te schakelen
Wethouder DE HAAN zegt, dat het een ergerlijke
zaak is, als men na schooltijd wel eens getuige is van
staaltjes van vernielzucht Als men dan de euvele
moed heeft om de betrokken jongeman daarover te
onderhouden, loopt men nog de kans dat de vader
van de betrokkene het je op zijn minst genomen kwa
lijk neemt en je op zijn slechtst genomen onvriende
lijk gaat bejegenen Dit laatste vindt spreker niet zo
erg, dat gaat wel weer over. Men moet niet nalaten
tegen de vernielingen op te treden. Het is nl. de fout
van te veel mensen dat, wanneer er iets aan de hand
is dat tegen de normale menselijke normen indruist,
men de neiging heeft dooi te lopen of met de handen
in de zakken te gaan kijken en te denken: Een art
der zal het wel opknappen. Dit is een bijzonder verve
lende mentaliteit, maar nu eenmaal een merkwaardig
verschijnsel van deze tijd. Spreker heeft niet de in
druk dat men dit in een paar weken of maanden zal
hebben opgelost. Op de scholen wordt ruime aan
dacht geschonken aan de zaak van de vernielingen en
wordt geprobeerd om vernielingen en dergelijke te
gen te gaan.
De vervuiling is een andere zaak. Soesterberg is met
de bestrijding daarvan een heel eind geweest met zijn
comité „Opgeruimd staat netjes". De gemeente heeft
daaraan wel eens wat geld gegeven om de mensen te
laten starten. Een van de aanvoerders was hoofd van
een der basisscholen in Soesterberg Op de duur raak
te de burgerij op dit punt wat afgestompt, terwijl het
comité een beetje het idee had dat het in een mandje
zat te melken. Het publiek was blijkbaar te weinig ge
voelig voor zijn suggesties en zijn pogingen in deze.
Dan wordt het een bijzonder moeilijke zaak voor zo'n
comité om aan de gang te blijven. Dit neemt niet
weg dat men met elkaar voortdurend de aandacht
zal moeten blijven vestigen op deze zaak en - dit wil
bij sommigen van de min of meer lamlendige bur
gers wel eens indruk maken - wijzen op de kosten die
de vernielingen veroorzaken, Als er een paar jonge
lieden op het dak van een school lopen te dansen en
later blijkt dat met de reparatie van het dak
f 1.500,-- a f, 2.000,- gemoeid is, als blijkt dat het
opknappen van plantsoenen zoveel kost, als blijkt
dat het weer in goede staat brengen van een speel-
