de Soesterbergers er hun voordeel mee kunnen doen.
Wethouder mevrouw VAN STIPHOUT-C ROONEN-
BERG: Mevrouw de voorzitter! Dat er ongerustheid
was in Soesterberg, las ook ik uit de krant. Maar wat
mij betreft geldt er ter zake een voorspelbaarheid van
honderd procent, want bij elke woning die in Soest
wordt toegewezen, is er ongerustheid. Dat is nu een
maal zo in een situatie waarin het aantal woningzoe
kenden oneindig veel groter is dan het aantal derge
nen die een woning krijgen toegewezen. Als je vijftig
woningen hebt te verdelen en er zich tweehonderd
gegadigden melden, behoef je je niet te verbazen over
ongerustheid.
De woningen zijn toegewezen door het voltallige col
lege van burgemeester en wethouders. De selectie is
geschied na overleg met en advisering door het bureau
huisvesting aan de hand van de volgende criteria-inde
ling
De heer VISSER: Bestaat er dus geen ambtelijke com
missie? Het gerucht gaat dat er een ambtelijke com
missie zou zijn die adviseert.
Wethouder mevrouw VAN STIPHOUT-CROONEN-
BERG: Ik kom daarop straks terug, mevrouw de
voorzitter.
De toewijzing is geschied aan de hand van de volgende
criteria-indeling:
a. Huurders van een eengezinswoning te Soesterberg
en ten minste vijfjaar inwoner van deze plaats.
b. Idem van een flat of etagewoning.
c. Huurder van een eengezinswoning te Soest met
minstens vijfjaar een sociale binding aan Soester-
berg.
d. Idem van een flat/etage woning.
e. Economisch gebonden aan Soesterberg en op meer
dan 25 kilometer afstand wonend.
f. Inwonend in Soesterberg.
g. Inwonend in Soest en economisch gebonden aan
Soesterberg.
h. Toewijzing op grond van bijzondere persoonlijke
omstandigheden
i. Economisch gebonden aan Soesterberg en huurder
van een flat in Soest.
j. Huurders van een flat in Soest en minstens vijfjaar
in deze gemeente wonend,
k. Toewijzing op grond van bijzondere persoonlijke
omstandigheden
1. Inwonend in Soesterberg.
m. Huurders/gebruikers van een dienst- of bedrijfs
woning,
n. Inwonend in Soest.
o. Economisch gebonden aan Soest en op meer dan
25 kilometer afstand wonend.
Nu was het in de praktijk zo, dat wij bij 200 gegadig
den tot categorie g kwamen. Dat wil zeggen, dat wij
in eerste instantie 33 woningen zonder meer konden
toewijzen aan inwoners van Soesterberg die voldoen
de tijd ingeschreven stonden. Vervolgens kwamen wij
van 34 t/m 40 bij de mensen die oorspronkelijk uit
Soesterberg kwamen, door de woningnood gedwon
gen waren in Soest huisvesting te zoeken, maar al
die jaren kennis hadden gegeven van het feit dat zij
terug wilden naar Soesterberg. Dat was de sociale bin
ding. Daarop kwamen wij bij de economische binding
van mensen die in Soesterberg werken, maar op meer
dan 25 kilometer afstand wonen. Vervolgens hadden
wij de inwonenden (mensen die geen hoofdhuurder
waren) in Soesterberg. Verder hebben wij twee bij
zondere gevallen moeten helpen op grond van per
soonlijke omstandigheden van de betrokkenen, waar
over ik verder niet kan uitweiden.
Een en ander betekent dat alle onrust toch een beetje
een vreemde zaak is, want bij de toewijzing van de 50
woningen gaat het nog steeds alleen maar om Soester
bergers, mensen die oorspronkelijk uit Soesterberg
komen en mensen die economisch gebonden zijn en
op meer dan 25 kilometer afstand wonen en een aan
taljaren staan ingeschreven. Dit neemt niet weg, dat
vervolgens de andere categorieën ongetwijfeld aan
bod komen. Er is een aantal afzeggingen door per
soonlijke financiële omstandigheden van de mensen.
Die situatie hebben we in Overhees ook meegemaakt.
Je hebt bijna twee keer zoveel gegadigden nodig als
het aantal woningen dat beschikbaar komt, omdat bij
na de helft van de gegadigden door persoonlijke om
standigheden afvalt.
Het is niet mogelijk om tegen de beslissing in beroep
te gaan. In Nederlandse Jurisprudentie Administratief
Recht 1978, nr. 160, heeft de voorzitter van de Raad
van State uitgesproken, dat zijn college deze zaken
niet in behandeling kan nemen, omdat ze volgens de
Woningwet zijn gedelegeerd aan het college van burge
meester en wethouders.
Ik ben het er met de heer Visser over eens, dat de
brief van het Bouwfonds van 29 oktober jl. vele vra
gen heeft kunnen oproepen. De brief is in concept bij
het bureau huisvesting geweest. Er is toen geadviseerd
er wijzigingen in aan te brengen, maar die wijzigingen
zijn niet voldoende doorgevoerd.
Wij zijn niet bereid om de toewijzing opnieuw te be
kijken. Wij vinden dat wij op eerlijke en rechtvaardige
criteria de eerste gegadigden hebben uitgezocht en
een rangvolgorde hebben gemaakt in de categorieën,
zodanig dat als mensen in de hoogste urgentiecatego
rie afvallen, de volgende urgentiecategorieën aan de
beurt zijn.
Op vraag 6 moet ik zeggen, dat wij te allen tijde niet
bereid zijn om met gegadigden in discussie te gaan.
Het woningtoewijzingsbeleid is de verantwoordelijk
heid van het college van burgemeester en wethouders.
Wij vinden het zelfs uit een oogpunt van menselijk
heid volkomen verkeerd om 200 mensen te laten uit
maken wie van hen voor de 50 woningen aan de beurt
zouden mogen komen. Wij krijgen momenteel in de
gehele gemeente Soest gemiddeld één keer per maand
een eengezinswoning vrij. Men stelle zich eens voor,
dat wij 2500 woningzoekenden zouden laten uitma
ken wie van hen de meeste urgentie heeftDat zou
een afschuwelijke situatie geven.
Wij zijn uiteraard bereid om de urgentiecategorieën
die ik nu heb opgenoemd, te publiceren om alle mis
verstanden te voorkomen. Wij kunnen daarbij niet
zeggen wie er dan aan de beurt komt, omdat op het
ogenblik de bedankjes binnenkomen en de catego
rieën natuurlijk verschuiven. Maar de mensen zijn dan
in ieder geval bij machte om te zien welke categorie
inmiddels aan de beurt is.
Er moet mij nog iets van het hart. Ook ik lees de
krant. En dan moet ik mij en moet het college zich
toch wel serieus afvragen hoe wij nu met elkaar om
gaan. Ik kan mij voorstellen, dat de burger zich zor
gen maakt over het woningtoewijzingsbeleid. Ik kan
mij ook voorstellen, dat raadsleden als politieke
mensen de behoefte gevoelen om mensen daar ant
woord op te geven. Maar wat mij werkelijk helemaal
