- 2 - 20 december 1985
(bijlage)
Ik word, zo heb ik juist bemerkt, vandaag vakkundig weggewerkt.
Ik was, want dat leek mij zo'n feest, al jaren dolgraag weggeweest."
(Het laatste lijkt mij feitelijk niet helemaal juist)
"Maar ik was alleen, dat was mijn pech, want klinkers zijn alleen nooit weg.
En al klaagde ik steen en been, ik was alleen en bleef alleen.
Maar nu nam mij toch, hoezee, mijn andere medeklinkers mee
en zal ik eindelijk met deze tezamen slagen weg te wezen."
(Dit slaat niet op de Wolfheze-conferentie, want, zoals u kunt bemerken,
zijn alle medeklinkers en de klinker trouwens ook, teruggekomen)
"Een klap die hem welhaast verdooft, trof hard des klinkers kinderhoofd.
En uit een stratemakershand gleed hij zachtjes in het zand.
De klinker straalde van plezier, hij was nu weg, want hij is hier."
Er is al veel gezegd, ik zal mij daar graag bij aansluiten. Vorige week
hebben wij namens de diensthoofden al een cadeau overhandigd. Ik zou nu dus
met lege handen staan. Ik had het geluk echter, dat ik een niet zoveel op
tredend collega van je tegenkwam, namelijk de direkteur van het compost- en
rioolwaterzuiveringsbedrijf Soest/Baarn en die had nog wat voor je in petto.
Hij is namelijk in de gelukkige omstandigheid dat hij een bedrijf mag leiden
waar de beste compost van Nederland wordt gemaakt. Iedereen in Soest en
in Baarn gebruikt die uiteraard, jij ook naar ik aanneem. Nu je alle tijd
krijgt om je tuin te gaan doen, leek het die direkteur geen slecht idee
om je een zak compost te schenken. Maar werken in de tuin is zware arbeid,
dat wist je zeker wel. Daarom heb ik in die compost iets laten doen waarmee
je na de zware arbeid je goed kunt verpozen. Ik zal dat zo overhandigen.
Mijnheer Kruitwagen, nogmaals dank voor de geweldig goede samenwerking in de
afgelopen jaren, namens ons allen wens ik u en uw echtgenote een hele goede
levensperiode toe en we hopen u nog vaak in een goede gezondheid in ons
mooie Soest te mogen ontmoeten.
VOORZITTER: Er is nu een kleine pauze om de gelegenheid te geven koffie of
thee in te schenken.
Dan geef ik nu graag het woord aan de loco-secretaris, de heer Nieuwenhuijzen,
die namens de medewerkers -in het bijzonder van de secretarie- zal spreken.
Heer NIEUWENHUIJZENMijnheer en mevrouw Kruitwagen, dames en heren.
Ik las deze week een boek, waarin geschreven werd over hoe het gemeentebestuur
in de middeleeuwen in Sienna funktioneerdeDaar werd gezegd dat in de raad
nooit in herhaling mocht worden vervallen. Had je daar het lef toe -en ik vind
het eigenlijk een prima opmerking die daar gemaakt werd- dan werd er een
boete opgelegd. Ik hoor niet bij deze raad, ik mag alleen wat tegen u zeggen,
maar ik zal mij toch ook proberen te beperken. In dat verband wil ik zeggen
