22 juni 1989 - 5 - noorden van de rivieren vertrokken om in Soest een grote happening te organiseren waar zeer veel burgers bij betrokken waren en waarbij burgemeester en wethouders nu eindelijk eens de kans kregen om verkleed helemaal door Soest te lopen. Ik denk dat wij dat allen een bijzonder prettige zaak vonden, zeker met zoveel toeschouwers erbijwant normaal kom je zoveel mensen niet tegen als je je verkleedt. Een andere zaak die uniek voor Soest was, mag ik wel zeggen, was dat wij in de afgelopen jaren voor het eerst in Soest -ik heb niet de analen erop nageslagen- te maken kregen met Olympisch kampioenen die goud hadden verdiend. Onze Monique Knol en onze Vincent Maassen die bij het zwemmen ik geloof zelfs zeven gouden medailles binnenbracht. Ik weet nog met hoeveel plezier jij deze medailles door je hand liet gaan, dat wés het. Negen jaar, Paul, ben jij aanvoerder geweest van de club die sinds kort "Soest natuurlijk" heet. Als veldspeler in deze club had jij zo je eigen stijl van opereren. Je uitgangspunt was: geen woorden, maar daden. Dat is duidelijk. Soms sprak je dat echter in het Gronings uit en daardoor werd het soms niet helemaal verstaan, maar goed, dat doet niet ter zake, iedereen begreep waar de bal naartoe moest. In het veld had jij een hekel aan spelbederf en spelen op de man. Dat toonde ook je bestuurlijke kwaliteiten, want ik denk dat dat een heel belangrijk gegeven is, wil je het team bij elkaar houden en wil je een sportieve wedstrijd spelen. Toch één opmerking. Aan het begin van het seizoen -en in gemeentekringen heb je zo van die seizoenen die per vier jaar beginnen- liet je je gedachten nog wel eens gaan over de taakverdeling die door je medeveldspelers zo aan een ieder waren toegedacht. Daar hebben we nog wel eens over van gedachten gewisseld, maar goed, enige switch in het veld op bepaalde momenten, dat lukt altijd wel. Gebleken is ook dat je als aanvoerder van het team "Soest natuurlijk" niet graag in de achterhoede opereerde, hoewel dat toch een belangrijke positie is. Nee, jij verkeerde graag in de voorhoede en dan nog wel als midvoor. Onder het motto dat je vaak liet horen: wat goed is, komt snel, rende je altijd rechtstreeks op het doel af. Soms in je enthousiasme de bal wat te ver vooruit sturend, zodat de andere partij de bal kon overnemen. Je hield echter steeds het doel voor ogen. Wat zeg ik? het doel, nee, eigenlijk had jij drie doelen. Het eerste doel was een nieuw politiebureau. Wel, het resultaat mag er wezen, het ligt hier vlak achter. Het is wel zo dat je, om dat doel te bereiken, een speciale balbehandeling nodig had, waarbij je enige contacten met Den Haag moest aanknopen om wat dat betreft de bal de juiste richting uit te krijgen. Vervolgens een tweede doel op wat kortere termijn, dat was het nieuwe gemeentehuis. Daar moest in relatie tot de reorganisatie eindelijk de kogel maar eens door de kerk. Je had ook nog een derde doel, dat vereiste dan wat langere termijnplanning. Het derde doel dat was je transfer, als ik het zo mag uitspreken. Bezien wij die doelen wat nader, dan denk ik dat het eerste doel, het politiebureau, is bereikt. Dat is klaar en ligt er prima bij, de mensen voelen zich er prima en het is makkelijk te vinden, mooi centraal in Soest. Een prima score. Wel was het nodig om daar -zoals ik al zei- enige uitwedstrijden voor in Den Haag te plegen en die verliepen zelfs zo goed dat je -naar ik uit de pers heb begrepen- je in Den Haag helemaal thuis begon te voelen en daar allerlei mensen ook leerde kennen die natuurlijk ook voor andere doelen daar zitting hielden. Je tweede doel, het gemeentehuis, was een zaak waarvoor je niet naar Den Haag hoefde. Ik zou haast zeggen: dat is maar goed ook, want als wij het goed begrepen hebben, is het onverstandig om naar Den Haag te gaan als je over de bouw van een nieuw gemeentehuis wenst te praten. Paul, het doel van het gemeentehuis is dus intern gescoord, is intern geregeld, de eerste steen is gelegd. Sommigen onder u die bij hun benaderingsweg naar deze lokaliteit over de Dalweg zijn gekomen, hebben daar wellicht gezien dat de kranen klaar staan,

Historische kranten - Archief Eemland

Notulen Raad Soest | 1989 | | pagina 162