22 juni 1989 - 12 - autonomie van de gemeenten in zijn algemeenheid dan wel dat jou pleidooien voor autonomie niet meer waren dan een alibi om enige afstand tot de centrumgemeente te kunnen creëren. Waarde collega, zou dat laatste het geval zijn, dan past u thans een waarschuwing en wel deze: mocht ik -u wordt nu burgemeester van zo'n centrumgemeente- uit het Gelderse bestuurders uit de regio Arnhem mogen ontmoeten die klagen over expansiedriften van Arnhem in het algemeen dan wel van de burgemeester in het bijzonder, dan zal ik -en ik doe dat nu onder vele getuigen- hen voorhouden dat die burgemeester, gelet op zijn daden in het verleden, tegen beter weten in handelt. Ge zijt gewaarschuwd. Beste Paul en Elphanie. De kring zal de altoos beminnelijke en innemende gastvrijheid waarmee jullie de collegae en hun gaden in de kring altijd hebt tegemoet getreden, als goede herinneringen meedragen. Geachte aanwezigen, een goede buur is beter dan een verre vriend. Hoewel Scholten mij ruim vier jaar geleden uitnodigde om als buurman eens in Soest kennis te komen maken, heb ik die uitnodiging nooit gehonoreerd. Niet omdat ik in Soest niet wenste te komen, want in die viereneenhalf jaar die ik nu in dit gewest vertoef ben ik talloze malen in uw gemeente te gast geweest en ik hoop er bestuurlijk nog veel te mogen komen. Trouwens, mijn oudste twee kinderen onderhouden de meest hartelijke en naar ik moet vrezen steeds onverbrekelijker wordende banden met Soesters. Daarin schuilt mijn terughoudendheid dus niet. Nee, die schuilt erin dat de kaart waarop de gemeentegrenzen staan, aangeven en echt laten zien dat Baarn ons nog gescheiden houdt. Niettemin, vanwege die goede relaties met het Soester bestuur en een klein beetje vanwege de relaties die mijn gezinsleden onderhouden, verklaar ik mij graag tot goede buur vandaag. Per slot van rekening ben ik dan ook de enige collega in het Eemlandse die dit afscheid zag aankomen en dus nog maar niet op vakantie is gegaan. Ik wilde dus liever de goede buurman dan de verre vriend zijn. Ook als buurman dus, Paul en Elphanie, vergezellen jullie onze beste wensen naar het land van de Hertog van Gelre. Geachte aanwezigen, collega Scholten had de laatste weken tijdens bijeenkomsten in de regio de onbedwingbare neiging om over zijn graf heen te willen regeren. Het gewest is hem daar niet in gevolgd. Het Gewest Eemland volgt hem wel om zijn laatste wens als bestuurder bij zijn afscheid te bewilligen, dat is namelijk het bestemmen van het afscheidscadeau tot een gift voor het BentinckfondsGraag wil ik jou straks, Paul, de envelop met geoormerkte inhoud overhandigen. Vanuit de burgemeesterskring, dames en heren, hebben wij zo onze eigen afscheidsrituelen die wij niet in het openbaar volvoeren. Dat gebeurt nu dus ook niet. Het gaat deze zaal per slot van rekening niks aan hoe wij de zaken onder elkaar afwikkelen. Daarover maken we dus nog graag afspraken met jou, Paul en Elphanie. Eigenzinnig als Spakenburgers heten te zijn, heb ik besloten als buurman de altruïstische motieven van collega Scholten ten aanzien van zijn afscheids geschenk niet te moeten volgen. Ik vond het jammer te moeten veronderstellen dat na het afscheid van vandaag er geen enkel tastbaar, vloeibaar dan wel eetbaar bewijs van herinnering in huize Scholten aanwezig zou zijn. Daarom heb ik jullie vanmorgen thuis wat laten bezorgen. In het kader, dames en heren, van de openbaarheid van bestuur, kan ik verklaren dat het onder andere verdacht geurde naar gerookte paling. Waarde Paul en Elphanie, het is wel duidelijk: het ga jullie bijzonder goed in Arnhem! Heer VISSER: Voorzitter, vindt u het goed als ik interrumpeer? VOORZITTER: Ja, dat heb ik altijd goed gevonden, zij het onder controle.

Historische kranten - Archief Eemland

Notulen Raad Soest | 1989 | | pagina 169