29 juni 1989 - 3 - collega's die dus geen deel uitmaken van de vertrouwenscommissie. Die geheimhouding wordt geregeld bij de verordening. Ik wijs er overigens nog op dat die ook niet vervalt nadat de commissie niet meer werkt. Ik heb een enkele keer meegemaakt dat in de vreugde des harten een lid van een vertrouwenscommissie toch in het openbaar begon te praten hoe het in de vertrouwenscommissie was toegegaan. Dan schendt u toch uw geheimhoudings plicht. Er staat een onmiddellijke verwijdering op voor het leven uit de raad. Dat is niet zo, die sanctie is er niet, maar je kunt ook fatsoenlijk zijn in het leven zonder dat er sancties op staan. Ik wil u wel zeggen dat van mijn kant, als blijkt dat de vertrouwenscommissie lekt, er ook eigenlijk geen sanctie op staat. Ik ga het niet eens uitzoeken hoe het komt, ik houd alleen absoluut geen rekening meer met uw advies. Dat wil ik heel duidelijk gezegd hebben, ik zeg het liever vooraf dan weten we precies waar we aan toe zijn. Lekt het en staat het in de krant, ik ga het niet uitzoeken, u hoeft niet bang te zijn dat er rechercheurs komen. Dat doe ik allemaal niet, maar uw advies gaat voor mij ongelezen naar de minister. Ik stuur het nog wel naar de minister, maar ik gebruik het verder niet. Ik vind dat we die spelregel even moeten afspreken. Het is ook niet een echte sanctie in uw richting, maar u weet hoe ik dan handel. Ik weet dan hoe u handelt en u weet ook hoe ik handel. Die garantie van de geheimhouding vind ik dus erg belangrijk, zoals u merkt, ook ten opzichte van een privacynorm ten opzichte van de sollicitant. Nog een punt daarbij dat ik vurig hoop. Dat hebben we in Utrecht langzamerhand met elkaar een beetje opgebouwd, maar de ene keer lukt het beter dan de andere keer. Niet iedereen verkeert in een situatie dat hij in zijn eigen beroep of in zijn bestaan of haar beroep c.q. haar bestaan te oordelen heeft over andere mensen, op zichzelf al geen eenvoudige taak. Maar ik hoop vurig, een beetje is het langzamerhand een Utrechtse traditie, om de mensen die gesolliciteerd hebben naar de gemeente te ontvangen voor een echt wederzijds gesprek. Niet een verhoor, maar een wederzijds gesprek, waardoor ook de sollicitant de kans krijgt bij de vertrouwenscommissie om aan zijn of haar trekken te komen. Ik weet, omdat ik landelijk wel weet wat er omgaat bij vertrouwenscommissies, dat sommige vertrouwenscommissies handelen alsof ze allen afgestudeerd zijn in de psychologie en een soort testbureau vormen. Ik vind dat eigenlijk niet goed, omdat in mijn opinie altijd een sollicitant ook de mogelijkheid moet hebben tot een gesprek en ook zelf mag invullen, enzovoorts. Dat is niet alleen maar een vraag- en antwoordspel. Dat is niet gemakkelijk, maar ik hoop dat u dat lukt. Ik weet gelukkig dat het merendeel van de vertrouwenscommissies in Utrecht ook zo tracht te werken en dat dat heel redelijk gaat. Tot slot, voorzitter, afrondend, want dat zal u ook interesseren, zijn er sollicitanten. Er zijn sollicitanten, dat ter geruststelling, ongeveer een twintigtal op dit moment, men komt namelijk nog dagelijks binnen. Die twintig zijn vrij pluriform samengesteld, althans wanneer men naar geloofsovertuiging en politieke kleur kijkt. Er zijn er ook enkelen bij waarvan het onbekend is in hoeverre ze een politieke kleur hebben, maar dat komt wellicht nog boven. Er zijn in ieder geval reeds een drietal partijen vertegenwoordigd bij de politieke kleur. En verder bij de hoedanigheden, waarbij ik dus afga een beetje op een achtergrond die men nu heeft, zijn er verschillende sollicitanten uit de kring van burgemeester en wethouders, dus die nu reeds burgemeester of wethouder zijn. Verder ook enkelen uit de particuliere sector en nog enkelen uit een andere overheidssector, dat kan dus uit provincie en rijk zijn. Dat zijn er zo weinig, die heb ik maar bij elkaar geteld, dat zijn er namelijk nog maar twee. Het merendeel komt uit de B&W-kring, dat zijn er ongeveer dertien. Qua leeftijden zit men boven de 35, wat ook heel gewoon is, gelet op de omvang van Soest. In de kringen van gemeentebestuurders is Soest natuurlijk niet een startersgemeentedus dan

Historische kranten - Archief Eemland

Notulen Raad Soest | 1989 | | pagina 178