23 oktober 1991
- 8 -
natuurlijk ook bij het college. Niet wekenlang of maandenlang, maar al
jarenlang. Ik kan mij de tijd nog herinneren, het vorige college, dat mijn
ex-collega, de heer Plomp, ook nog met alternatieven bezig is geweest,
verschillende lokaties heeft voorgelegd. We weten er alles van. We hebben
toen toch ten einde raad een bepaalde plek gekozen. We hebben daar een
procedure voor op gang gebracht. Ik wil dat toch even releveren. De
provincie heeft daar een verklaring van geen bezwaar op gegeven. We hebben
vervolgens voor elke politieke partij in de leeskamer neergelegd de vraag
of men akkoord was met de bouwvergunning. Dat heb ik hier voor mij liggen,
de verschillende partijen hebben allemaal voor gestemd, met uitzondering
van Gemeentebelangen Groen Soest. Dat hebben we natuurlijk ook weer bericht
naar de vereniging. Het gaat nu niet om de bouwvergunning, maar om de plek,
de verkoop, de ruil van de grond. Het is eigenlijk in normale gevallen de
consequentie van eerdere besluiten die we genomen hebben, heel bewust. Dat
is niet anders. Ik kan geen andere feiten noemen, het is gegaan zoals het
moest gaan, een hele uitgebreide procedure. Indien we nu naar een andere
plek gaan, zoals de heer Blaauw zegt, dan is dat natuurlijk geen centrale
plek in onze gemeente. Mevrouw Gerritse is er ook op ingegaan. Het college
is ook van mening dat het eigenlijk een hele moeilijke plek is. Niet alleen
gaat het er dan om wat betreft de dieren, dat het zeer decentraal is, maar
ook voor de mensen die daar als vrijwilliger allerlei activiteiten moeten
verrichten, voorbereidingen, ophalen, weghalen. De mensen die daarbij
betrokken zijn, directelijk of indirectelijk, daarvoor ligt het natuurlijk
zeer a-centraal. De mensen zeggen: wij zijn een vereniging voor Soest. Dat
is ook allemaal begrijpelijk. Als je in een bepaalde loop naar een contract
al hebt gezegd: de bouwvergunning is voor elkaar, de provincie heeft
akkoord gegeven, alle politieke partijen zijn akkoord, met handtekeningen
ondertekend, en dat is allemaal bekend, ook bij de vereniging, dan is het
natuurlijk heel moeilijk om op het eind dan nog te zeggen: nu moeten we de
grondtransactie als gevolg daarvan plegen en nu kan dat niet. Het is een
hele moeilijke zaak. Ik denk dat we inderdaad vanavond de knoop toch moeten
doorhakken, na jarenlang bezig te zijn geweest over dit punt. Het reële
alternatief voor wat betreft het decentrale karakter van die plek is zo,
maar wat betreft het alternatief is het ook nog zo dat dat een plek is waar
ook nog een bezwaarschriftenprocedure over loopt, die Amersfoortsestraat
Daar zijn we ook nog niet uit. Als dat dan tot een aanwijzing zou komen,
moet je dat bovendien helemaal opnieuw starten.
En dan hebben we de andere groep bewoners. Ik heb hier ook een brief liggen
van een bewoner. Ik ben er vanmorgen nog even geweest. Ik kom wel eens meer
bij het dierenasiel,' we weten allemaal waar het ligt. Ik kwam daar en die
honden, plotseling in heftige toorn, blaften. Het duurde niet lang toen ze
mij zagen. Niettemin, we hebben daar intussen al een hele wijk gecreëerd,
Groenling en Winterkoning. Die woningen zijn gereed. Drie van de woningen
die tegen het asiel gebouwd zijn, zijn reeds bewoond. Een mevrouw zei: het
is eindig, ik zal toch vrijdag de eerste overnachting hier plegen. De
anderen hadden al overnacht. Het is toch enkele meters van de kennel af. We
weten ook dat het in Nederland zo is, dat je honderd meter van een kennel
eigenlijk mag wonen, in normale gevallen. In hele bijzondere gevallen is
het vijftig meter, maar daar zijn dan voorwaarden aan verbonden.
Mevrouw Tomassen zegt: hoe zit het met de isolatie. Dat ben ik ook
nagegaan. We hebben natuurlijk in de nieuwe opzet -we moeten het ook niet
allemaal overdrijven- de isolatie optimaal. Dus wat dat betreft denk ik,
voorzitter, dat alles bij elkaar genomen
Heer WITTE (GGS)Voorzitter, er is toch ook een uitlaatterrein? Daar lopen
die honden gewoon vrijIk neem niet aan dat ze een soort helm op hun kop
krijgen waardoor het blaffen
