17 juni 1993
22
ben geen deskundige, ik pretendeer dat ook niet te zijn, maar als je in 1989
constateert dat er voor 3,8 miljoen gulden exclusief BTW aan vervuiling op
het terrein zit, dan hoef je geen deskundige te zijn om te weten dat vier
jaar later de situatie niet verbeterd is als je er niks aan gedaan hebt, maar
integendeel verslechterd. Dat was de kern van mijn betoog.
Heer VAM LOGTENSTEIN (CDA) We hebben er goed contact over gehad onderling,
maar ik had toch nog één vraag die blijft hangen en die betreft het
financiële aspect. Het is natuurlijk toch een zaak die omgezet wordt in geld
en het wordt wel omgespit naar de gemeente. Uiteindelijk draagt de
gemeenschap de kosten van de sanering en de kosten van de verplaatsing en
dergelijke. In dat kader hebben wij ons ook steeds afgevraagd: hoe is het in
vredesnaam mogelijk dat je, nadat je bent begonnen met het saneren, het
verplaatsen -het werd hier zojuist genoemd: het verhuizen- van Nou, het
enige wat wij hebben gezien is dat er huizen zijn bijgekomen. Ik heb nog
nooit zo'n grote truc gezien als daar: er stond een tent en drie maanden
later stond er een woning en dat hebben we drie keer mogen meemaken. Op zich
lijkt dat niet zo'n ramp, maar er staat intussen ook een garage, een
autobehandelingsplaats, een verkoopkantoortje enzovoort, een groot veld met
beton aangelegd. Intussen lopen de kosten van de sanering natuurlijk op, dat
kan niet anders dan duidelijk zijn. De hamvraag in dit verhaal is ten aanzien
van de verdeelsleutel. We hebben het over bestuurlijke aspecten van een
gemeente die daar de zeggenschap heeft vanwege het grondgebied en we hebben
in wezen de zeggenschap van het schap. De vraag zou kunnen zijn en ik denk
dat dat van belang is voor de toekomst in verband met de toerekening van
kosten: hoe denkt men erover ten aanzien van de ontwikkelingen, dus de
uitbreidingen die zichtbaar geweest zijn in de afgelopen tijden? Zijn die de
verantwoordelijkheid van de gemeente Amersfoort of zijn die de
verantwoordelijkheid van het schap? Dat bepaalt natuurlijk ook uiteindelijk
de kostentoerekening. Een derde punt dat ik even wil noemen, is dit. Ik heb
het deze week in de fractie vergeleken met Bosnië. We kijken allemaal wat
daar gebeurt en er gebeuren natuurlijk allemaal zaken die helemaal niet
mogen, want ze zouden binnen onze gemeente absoluut aangepakt zijn, dat
garandeer ik u. We kijken allemaal, we hebben allemaal geen goede handgreep
daarop en toch gebeurt hetDat betreuren wij ten zeerste
Wethouder KINGMA: Voorzitter, voor alle duidelijkheid, het grote woonwagen
kamp is opgeheven per 1 januari 1990 en sinds die tijd zijn de daar aanwezige
woonwagens daar onder artikel 10, dacht ik van de Woonwagenwet met een
tijdelijke vergunning onder de verantwoordelijkheid van de gemeente
Amersfoort. Ook de bedrijfsmatige activiteiten worden daar toegestaan onder
verantwoordelijkheid van de gemeente Amersfoort en met de Afvalstoffenwet
vergunning die door de provincie is verleend, daar heb ik u al het een en
ander over gezegd. Dat betekent dat de verplaatsing van die drie woonwagens
en de verplaatsing van het bedrijf, om het zo maar te zeggen, naar een
locatie op het industrieterrein, zoals het beoogd wordt door de gemeente
Amersfoort, maar waar door een Raad van State-procedure aardige strepen in de
tijd zijn gehaald, dat het inderdaad een volstrekte verantwoordelijkheid van
de gemeente Amersfoort is. Wij hebben te maken met de situatie tot en met 31
december 1989.
Het voorstel (RV 93-87) wordt zonder hoofdelijke stemming aangenomen.
VOORZITTER: Dan kom ik aan het einde van deze vergadering. Ik dank u voor uw
komst en uw bijdrage aan de discussie. Ik sluit hiermee de vergadering,
gaarne tot ziens.
Vastgesteld in de openbare vergadering van de raad der gemeente Soest van
16 september 1993
de vi
irzitter,