17 juni 1993 22 ben geen deskundige, ik pretendeer dat ook niet te zijn, maar als je in 1989 constateert dat er voor 3,8 miljoen gulden exclusief BTW aan vervuiling op het terrein zit, dan hoef je geen deskundige te zijn om te weten dat vier jaar later de situatie niet verbeterd is als je er niks aan gedaan hebt, maar integendeel verslechterd. Dat was de kern van mijn betoog. Heer VAM LOGTENSTEIN (CDA) We hebben er goed contact over gehad onderling, maar ik had toch nog één vraag die blijft hangen en die betreft het financiële aspect. Het is natuurlijk toch een zaak die omgezet wordt in geld en het wordt wel omgespit naar de gemeente. Uiteindelijk draagt de gemeenschap de kosten van de sanering en de kosten van de verplaatsing en dergelijke. In dat kader hebben wij ons ook steeds afgevraagd: hoe is het in vredesnaam mogelijk dat je, nadat je bent begonnen met het saneren, het verplaatsen -het werd hier zojuist genoemd: het verhuizen- van Nou, het enige wat wij hebben gezien is dat er huizen zijn bijgekomen. Ik heb nog nooit zo'n grote truc gezien als daar: er stond een tent en drie maanden later stond er een woning en dat hebben we drie keer mogen meemaken. Op zich lijkt dat niet zo'n ramp, maar er staat intussen ook een garage, een autobehandelingsplaats, een verkoopkantoortje enzovoort, een groot veld met beton aangelegd. Intussen lopen de kosten van de sanering natuurlijk op, dat kan niet anders dan duidelijk zijn. De hamvraag in dit verhaal is ten aanzien van de verdeelsleutel. We hebben het over bestuurlijke aspecten van een gemeente die daar de zeggenschap heeft vanwege het grondgebied en we hebben in wezen de zeggenschap van het schap. De vraag zou kunnen zijn en ik denk dat dat van belang is voor de toekomst in verband met de toerekening van kosten: hoe denkt men erover ten aanzien van de ontwikkelingen, dus de uitbreidingen die zichtbaar geweest zijn in de afgelopen tijden? Zijn die de verantwoordelijkheid van de gemeente Amersfoort of zijn die de verantwoordelijkheid van het schap? Dat bepaalt natuurlijk ook uiteindelijk de kostentoerekening. Een derde punt dat ik even wil noemen, is dit. Ik heb het deze week in de fractie vergeleken met Bosnië. We kijken allemaal wat daar gebeurt en er gebeuren natuurlijk allemaal zaken die helemaal niet mogen, want ze zouden binnen onze gemeente absoluut aangepakt zijn, dat garandeer ik u. We kijken allemaal, we hebben allemaal geen goede handgreep daarop en toch gebeurt hetDat betreuren wij ten zeerste Wethouder KINGMA: Voorzitter, voor alle duidelijkheid, het grote woonwagen kamp is opgeheven per 1 januari 1990 en sinds die tijd zijn de daar aanwezige woonwagens daar onder artikel 10, dacht ik van de Woonwagenwet met een tijdelijke vergunning onder de verantwoordelijkheid van de gemeente Amersfoort. Ook de bedrijfsmatige activiteiten worden daar toegestaan onder verantwoordelijkheid van de gemeente Amersfoort en met de Afvalstoffenwet vergunning die door de provincie is verleend, daar heb ik u al het een en ander over gezegd. Dat betekent dat de verplaatsing van die drie woonwagens en de verplaatsing van het bedrijf, om het zo maar te zeggen, naar een locatie op het industrieterrein, zoals het beoogd wordt door de gemeente Amersfoort, maar waar door een Raad van State-procedure aardige strepen in de tijd zijn gehaald, dat het inderdaad een volstrekte verantwoordelijkheid van de gemeente Amersfoort is. Wij hebben te maken met de situatie tot en met 31 december 1989. Het voorstel (RV 93-87) wordt zonder hoofdelijke stemming aangenomen. VOORZITTER: Dan kom ik aan het einde van deze vergadering. Ik dank u voor uw komst en uw bijdrage aan de discussie. Ik sluit hiermee de vergadering, gaarne tot ziens. Vastgesteld in de openbare vergadering van de raad der gemeente Soest van 16 september 1993 de vi irzitter,

Historische kranten - Archief Eemland

Notulen Raad Soest | 1993 | | pagina 133