18 september 1997 - 47 - boek uit 1973, de kunst van het ivoor draaien. Dus jij kunt je in dat opzicht onder de grote voormannen van de PPR scharen. Alles is mogelijk en niemand is onmisbaar. Maar het is wel anders. Ook Progressief Soest is anders zonder Jan, want Progressief Soest is en was Jan. En Leidje, natuurlijk. Met het afscheid van jou is hier nu een einde aan gekomen. Zelfs de naam Progressief Soest is anders geworden, het is nu Groen Links/ Progressief Soest en het was voor jou niet van harte, weten we. Alhoewel ik vernam dat je sinds 1 september van dit jaar lid bent geworden van lande lijk Groen Links. Bij je afscheid van de raad en van de fractie had ik hier eigenlijk niet moeten staan, maar Leidje, vooral wat betreft de aanhef, lieve. Bovendien kan Leidje putten uit een jarenlange ervaring met jou. En wat voor een ervaring! Iedereen in dit huis kan dat eigenlijk, zoals we nu al gemerkt hebben. Ook in de pers is je afscheid al breed uitgemeten en je hele levensgeschiedenis is onderhand al zoveel maal gememoreerd dat het een in memoriam lijkt. Je kunt zeggen dat geen plaatselijke politicus zo vaak genoemd is. Dat blijkt trouwens ook uit de enquête van de WD over de naamsbekendheid. De Soester bevolking kon jouw naam het meeste noemen. In het midden latend of je er altijd blij mee moet wezen, maar velen zeggen: ook negatieve publiciteit is publiciteit. Dus ik bedoel maar, wat moet ik daar nog namens de fractie aan toevoegen? Ook ben je al in de Soester geschiedenis vereeuwigd met Soester grootheden als Peter van de Breemer, met een weg, Chris Uiterwijk, met een pad, Isings, met een erf, burgemees ter Grothe, met een straat. Maar jij slaat natuurlijk alles, want jij hebt een staete en dan nog wel met ae: VisserstaeteEr stond ook een foto van je in de krant, zag ik, leunend op een van de prachtige balkons van deze Visserstaete. Ja, wie had het ooit kunnen bevroeden, van een dichter, actievoerder uit 1973? Als PPR-actievoerderonze plaatselijke afdelingen heetten toen nog actiecentra, richtte je je toen met een aantal geestver wanten Progressief Soest op. En vanaf 1974 zat jij in de raad. In wisselen de samenstellingen, maar altijd jij en bijna constant met Leidje. Jan en Leidje, Leidje en Jan. Sinds die tijd in de raad een enfant terrible. Acties schuwde je niet en tegendraadse meningen al helemaal niet. Blijft natuurlijk nog altijd een hele vreemde sprong dat zo'n man een wethouder wordt, houder van de wet, het gezag dat altijd werd gehekeld. Het bracht toen inderdaad flink wat commotie teweeg onder onze leden, na die nacht van Menne. De eerlijkheid gebiedt me wel te zeggen dat er toch wel wat bereikt is toen. Alleen natuurlijk als eeuwige zwarte bladzijde de verkoop van het Soester Natuurbad. De structuurvisie kwam tot stand, het landschapsbeleid en natuurlijk heel veel op kunstgebied, zoals de poëzieconcerten, de kunstroute, een actief monumentenbeleid. Jij vooral in je element om Soest tot kunstdorp te maken en nog altijd, getuige de kunstmanifestatie in het voorjaar, Ecco Homo, samen met de Hazelaar. Het wethouderschap leidde op sommige andere terreinen niet altijd tot tevredenheid van de fractie, wat dan weer leidde tot een ander stemgedrag van Leidje tijdens raadsvergade ringen. En Leidje werd er beroerd om. En welke wethouder heeft het ooit voor elkaar gekregen een saunaclub op te richten? Was dit om de illusie voor de buitenwereld hoog te houden dat jij je in het zweet des aanschijns werkte? Zie je dat voor je, Jan en zweten? Je genoot zichtbaar van deze geneugten en kon -en kan nog steeds- goed opschieten met je opponenten. Namen als Raatjes en Taphoorn hebben nogal eens tot flitsende confrontaties binnen de fractie geleid. Na je wethoudersperiode kwam je weer in de raad. Die stoel zat en zit toch anders, minder pluche. En oppositie voeren na een wethoudersperiode kan heel confronterend zijn, zeker het eerste jaar als andere partijen je fijntjes en minder fijntjes het door jou gevoerde beleid onder de neus wrijven. - Iedereen herinnert zich wel de affaires zoals het voornemen tot sluiting van het politiebureau in de avonduren. Jan zet dan een politiepet op en demonstreert in de avondlijke uren bij het politiebu reau. Of de Kaapse eenden, Jan houdt een pleidooi voor dit stuk natuur. Ik moet in alle eerlijkheid zeggen dat ik nog niet snap waarom je dat deed, want ik vind het zeer agressieve krengen. En dan natuurlijk de golfoorlog. Jaren heeft die gewoed en heel Soest kent sindsdien de naam het Monniken bosch. Nee, dan de beukenkap in Pijnenburg. Een vlammend protest, waarbij Karrie Witte zich vast wil ketenen als het doorgaat en jij belooft hem eten te brengen. Om alle ludieke, minder en echt gemeende acties van jou nu hier de revue te laten passeren, voert te ver. Maar als laatste punt mag zeker niet in dit rijtje ontbreken je voortdurende acties tegen de basis in

Historische kranten - Archief Eemland

Notulen Raad Soest | 1997 | | pagina 220