26 maart 1998
- 13 -
de heer Krol
Heer KROL (CDA)Even vooraf, want ik ga me natuurlijk voornamelijk richten
tot diegenen uit mijn eigen fractie die vanavond afscheid nemen, maar
daarmee wil ik niet zeggen dat de samenwerking met Günther en met Mieke met
Rob, Teeke en Ank niet ook heel waardevol is geweest. Daar wil ik jullie
allen toch ook voor bedanken.
Maar dan degenen om wie het wat mij betreft vanavond gaat, Ries, Arie en
Besselien -dat is in volgorde van dienstjaren-Als fractievoorzitter mag
ik jullie kort toespreken, beginnend met Ries. Achtentwintig jaar heb je
vol gemaakt. En kom daar nog maar eens om tegenwoordig. Er zijn raadsleden
die de beëdiging niet eens halen. Als het aan jou gelegen had, dan had je
er nog zeker een periode achteraan geplakt. En eigenlijk snap je dat niet.
Vraag burgers hier op straat, in de Van Weedestraat nou eens wat ze van de
politiek vinden en of het ze wat lijkt om vier jaar in de gemeenteraad te
zitten. De kans is groot dat ze er een uitgebreid vies gezicht bij trekken.
En vraag datzelfde hier vanavond nou eens aan de 27 hier aanwezige raadsle
den of ze het mooi werk vinden. Dan krijg je de reactie: leuk, spannend,
boeiend, interessant, je krijgt wat voor elkaar. Hoe komt dat toch, die
kloof tussen wat mensen daar denken over het politieke bedrijf en het
plezier dat we er vaak hierbinnen met z'n allen in vinden. Ries, jij hebt
het allemaal meegemaakt. Ik ga het niet herhalen, want toen je hier je 25-
jarig jubileum vierde, hebben we dat uitgebreid gememoreerd. Maar het
blijft onvoorstelbaar dat je inderdaad als 32-jarige jongeman -ik voel me
nog steeds heel verwant met jou- in 1970 in de raad bent gekomen voor de
KVP. Ik denk toch dat ik mag zeggen dat de grootste bekroning is geweest
dat je tot twee keer toe gekozen mocht worden tot wethouder. Als ik je mag
typeren in een paar zinnen, dan is het duidelijk, je kent je stukken, je
werkt keihard, ook al werkte je gezondheid wel eens tegen je. En er is
eigenlijk maar één manier waarop je onvergetelijk bent geworden voor ons in
de fractie en voor allen hier in de raad: de bekende pose met de bril. Dat
was zoals wij Ries altijd mochten herkennen, als er gelezen moest worden,
dan moest de bril omhoog en dan verdween hij halverwege het voorhoofd. Dan
werd er gelezen en als hij dan weer blij de wereld in moest kijken, dan
ging de bril weer gewoon. Het blijft inderdaad opvallend, het is heel
kenmerkend voor je. Ik mocht heel prettig met je samenwerken de afgelopen
acht jaren en ik mag hier vanavond de wens uitspreken dat je samen met Miep
een flink aantal jaren heel erg in goede gezondheid veel leuke dingen kan
doen. Ik weet nu al dat het een illusie is wat ik zeg, want jou kennend is
het een volstrekte onmogelijkheid dat je nu rustig thuis gaat zitten. Je
zult ongetwijfeld al wel bezig zijn met het vinden van een hele andere
dagbesteding, want niks doen is niks voor jou.
Arie. Arie is in de raad van Soest altijd bekend geweest om zijn kennis op
het gebied van r.o. De burgemeester zei op het gebied van milieu, daar zit
toch een miskenning van Arie in, denk ik. Ik denk dat hij toch liever
gememoreerd zal willen worden als lid van de commissie r.o. Daar lag zijn
kennis, daar lag ook zijn liefde en misschien iets minder in de commissie
milieu, ik zeg het voorzichtig. Dat, samen met zijn uitstekende contacten
in de agrarische sector in Soest, maakte hem voor het CDA en misschien wel
voor ons allemaal heel waardevol. Ik kwam in 1990 in deze gemeenteraad en
het meest opvallende was dat hij me al direct vanaf dag één volledig de
ruimte gaf om mezelf te ontwikkelen en vooral mijn eigen fouten te maken.
En als er ergens op het gebied van ruimtelijke ordening iets aan de hand
was, ging Arie kijken. Arie kent Soest -net als Ries, trouwens- op zijn
duimpje, hij bekeek de zaak en gaf vervolgens in de fractie en in de
commissie ongezouten zijn mening. Altijd echt en nooit gespeeld. Arie is
een echt mens, hij speelt geen politieke spelletjes. En alle collega's in
de raad die met hem hebben samengewerkt, wisten dat te waarderen. Als hij
bijvoorbeeld eens fors tekeer ging tegen de aanleg van dat vermaledijde
slakkenhuis aan de overkant, dan nam niemand -zelfs Jan Visser niet- hem
dat echt kwalijk, want bij Arie wist je: het is echt. Toen de computers
werden ingevoerd voor de raadsleden, heeft hij zich met veel inzet zelfs
dat nog eigen gemaakt, al was het moeilijk. Hij belde wel eens 's avonds
laat: ik kan mijn post er niet uit krijgen. Dan moet je WPWin.exe tikken.
Het blijft ook hopeloos, maar het was voor Arie ook heel moeilijk. Iedereen
die in deze binnenruimte zit, weet wat voor ellende het is. Arie vindt het
zelf genoeg na zoveel jaren. Dat typeert Arie ook wel dat hij dan zei: ik
