- 20 - prijs stellen, en ik weet zeker dat hij het ook leuk vindt. Dan mijn eigen afscheid. Het is zo bijzonder te horen wat Hans de Widt van je vindt, van je zegt over interrupties, dank daarvoor en dit vind ik heel mooi. Bedankt. Ik heb vroeger wel eens gedacht: ach nonsens, zo'n ding. Ik weet nu dat ik het heel mooi vind. En aan Wil. Ja Wil, ik heb altijd gezegd, je kunt beter een kleine baas zijn dan een grote knecht. Dus je kunt beter met een kleine fractie toch proberen in een college mee te doen, dan dat je aan de buitenkant bij de oppositie roept en niets voor elkaar krijgt. Perfect, zo'n voorstelling Bert. Ik heb al het eens een keer gezien dat je dat deed op een Nieuwjaarsbijeenkomst van de VVD. Er is niemand in deze raad die jou deze toneelkunsten kan nadoen. Maar ik vind het wel heel erg lief, heel erg aardig, de manier waarop je het gezegd hebt. Dank je wel. Ik heb een heel erg leuke tijd gehad. En het kost me wat moeite om het besluit te nemen om te stoppen. Ik heb nog wel eens gedacht aan het afgelopen jaar. Maar voor mezelf, meneer de voorzitter, heb ik bepaald, dat ik alleen aan de bar er nog eens over wil praten, en verder zal ik de mensen die het veroorzaakten erg ver wegstoppen in mijn geheugen. Maar natuurlijk heb ik ontzettend veel aardige mensen ontmoet. Arie is er, zoals, Arie v.d. Breemer altijd voor de boeren opkwam. Jan Zwanenburg, jammer, hij is er niet meer, maar de manier waarop hij praatte over de A.V.U. en over lood, heel bijzonder. Kees Verheus, is er ook niet, jammer, maar die kom nog wel eens tegen. Kees Verheus, wie kent hem niet. Sussend in zijn fractie om dan te zorgen dat alles weer op één lijn was, en Ries van Logtenstein, die zijn leesbril niet gebruikte om te lezen, maar hem op zijn hoofd zette, omdat hij dan beter kon zien. Maar ik moest ook denken bij de gemeenteraad, dat de vergaderingen, dat er altijd met Jan en Kees nog even een mopje verteld moest worden en dat waren mopjes die Besseline en Els en Neks en Wil niet mochten horen, want meisjes mochten dat niet horen. Dan moest ik altijd een beetje grinniken. Ook moest ik denken aan Joop Ebbers, die heel erg plezierig kon vertellen als hij het weer had over het oude gasbedrijf en de manier waarop hij daarmee uit eten ging. En dan vooral dat jaloers aan mij vertelde zo van: jij bent daar zeker niet geweest. Want hij wist dat ik van eten en van gezelligheid hield. En Leidje, Leidje zit boven. Met Leidje had ik altijd de afspraak: Leidje doet kunst en cultuur en ik doe de sport. Ik zei niks over kunst en cultuur en zij niks over de sport. En als we dan naast elkaar zaten in de commissie en pss, pss, wat aan het smoezen waren, dan hoorde je de ande ren. Wij hadden gewoon plezier. Maar ook dit college, met de heer De Kam. Voorafgaande aan de verkiezingen allerlei analyses maken en dan bedenken: als de uitslag nou eens zo zou zijn, dan zouden we wel eens dit, en als de uitslag zo zou zijn, dan zouden we wel eens dat. Een heerlijke tijd. Twee ambtenaren wil ik even nadrukkelijker noemen, meneer de voorzitter. Dat is Rien van Vliet, met zijn financiële analyses, zijn voorzetjes die hij kon geven en de manier waarop hij daar verder over kon praten, zonder dat hij zich als een ambtenaar voordeed, zonder dat hij zich in de politie ke discussie mengde, maar gewoon: financiële analyses. Perfect. Of Wim de Kam, als ik op zijn kamer kwam en in die stoel ging zitten en zei: Wim, hoe is het, is er nog wat te liegen? Er was altijd wel wat te liegen. Ja, bedankt voor de samenwerking, Hans, Pieter, lieve Neks en de jonge hond Bart. In dit college dank ik de hele raad natuurlijk. Voor één persoon in deze raad wil ik toch een uitzondering maken. Voor Wil. U kunt het niet weten, maar wat een energie, en een kennis en een loyaliteit dat mens heeft, onvoorstelbaar, Hoe ze me soms afremde, coachte, of vertelde dat ik sommige dingen wel of niet mocht zeggen en dan met die elleboog. Ongetwijfeld zult u het achter die tafel nog beter gezien hebben dan al die anderen. Wil, bedankt voor de stukken die je allemaal voor me gelezen hebt. Ja, ik vond politiek leuk, maar het lezen van rapporten vond ik niks. Ik wil haar graag deze bloemen overhandigen. (Applaus) Meneer de voorzitter, nu wij op het moment met fractievoorzitters regelma tig discussiëren over allerlei dingen, bijvoorbeeld over wie uw opvolger zal zijn, hebben ze mij wel uitgedaagd door te zeggen: we krijgen toch wel 16 december 1999

Historische kranten - Archief Eemland

Notulen Raad Soest | 1999 | | pagina 443