Raadsvergadering 12 september 2002
-4-
Wanneer het buurtpark wordt uitgesteld, zullen zeer weinig jongeren zich opnieuw inzetten, aangezien
zij al zo vaak teleurgesteld zijn. Het buurtpark is een uitstekend park voor alle bewoners van Soest.
Daarbij horen ook bewoners tussen 12 en 23 jaar. Ik hoop dat u komt tot een evenwichtige keuze en ik
dank u voor uw aandacht.
Mevrouw STUTTERHEIM: Goedenavond. Ik ben Barbara Stutterheim, bewoonster van de
Eigendomweg. Heel lang al bezig met, ik schijn nieuwe Van Oestterreinwoningen te krijgen, er komt
een weg achter mijn huis, mag niet, schijnt op openbaar groen te zijn, moet groen blijven. Is al twee
keer aangestuurd door Bodewes en Van de Grift. Men probeert dus nu eerst een doodlopende weg in
mijn achtertuin te leggen. Nu blijkt, nadat ik er op 23 april navraag over gedaan heb bij wethouder
Krol en bij meneer Van Dongen, dat was toen niet aan de orde, stelden zij, nu komt er een
wijkbuurtpark. Bomen moeten weg, een MAVO-terrein wordt volgebouwd, alles op notulen. Iedereen
schijnt geïnformeerd te zijn, iedereen heet omwonende. Als ik naar de foto kijk, naar de plaatjes, ben
ik één van de vier direct-omwonenden, en die is dus nooit gehoord. Er is nooit iemand bij mij aan de
deur geweest, van de hele gemeente, wat ik er nou van vind. Er schijnen afspraken gemaakt te zijn.
Wat voor afspraken? De jeugd mag er tot elf uur gaan zitten? Er is mij niets gevraagd. Mijn normen en
waarden liggen toch heel anders. Vraag ik heel veel vragen op het gemeentehuis. Wat krijg ik terug?
12 september, mevrouw, dan is het antwoord daar. Dan kunt u terugkomen, dan kunnen wij gaan
vertellen: wat ligt er in het verschiet. Een kredietaanvraag. Oh, ja, nee, ik krijg bomen terug, maar hoe,
wat en waar, niemand weet het mij te vertellen. Moet u eerst sparen? Is dat de term binnen de
gemeente? We krijgen eerst een krediet, en dan gaan we sparen voor bomen, voor volgend jaar? Nou,
heel leuk, maar mijn plezier van het wonen aan de Eigendomweg is én een MAVO-terrein dat
volgebouwd wordt met woningen, een wijkbuurtpark dat volgebouwd wordt en nog een keer Van
Oestterrein op een heel klein stukje. Ik vind dit inmiddels wel erg veel. En ik heb er inmiddels ook
ontzettend veel genoeg van. Ik dank u.
Mevrouw HILHORST: Goedenavond allemaal. Ik ben Sascha Hilhorst. Ik heb kinderen op de Van der
Huchtschool zitten en hierdoor zijn wij met andere ouders eigenlijk een beetje verontrust over wat er
allemaal gaat gebeuren. Ik heb helaas niet zo'n mooi verhaal als de voorgaande mensen. Ik heb een
paar punten voor mezelf opgeschreven. Wat mij eigenlijk het meeste van het hart moet is: wij hebben
280 kinderen op school zitten en wij hebben eigenlijk een heel klein schoolplein. Wij hebben gelukkig
een braakliggend terrein waar we heerlijk gebruik van mogen maken. We hebben een heerlijk mooi
grasveld waar de kinderen zich helemaal met voetballen, slagbal nou ja, alles als het mooi weer is, dan
mogen ze lekker naar buiten toe. Daar genieten die kinderen heerlijk van. We hebben ook een
basketbalveld. Ik ben ook overblijfmoeder. Zo kunnen wij voor de kinderen die overblijven een ruimte
creëren. Waar ik nu een mooi voorbeeld van heb gekregen zie ik weinig ruimte waar wij 280 kinderen
kwijt moeten. Ons schoolspeelplein is niet groot. Wij krijgen als het goed is hopelijk ook nog, er staan
nu drie noodgebouwen. Wij krijgen daar, staat niet getekend, maar we hopen toch ook heel graag drie
lokalen erbij te krijgen. We worden gewoon te klein, staan ook niet ingetekend, dus als dat ook nog
van ons veld, nou ja, ons veld, hét veld af moet, wat houden wij over? Waar moeten wij 280 kinderen
in het speelkwartier laten? Binnen kunnen ze niet, waar daar kunnen ze hun ei niet kwijt. Daar gaat het
ons om, waar blijven wij? Moeten wij de kinderen over het water naar het basketbalveld leiden. We
krijgen ook al geen klaar-overs, dat gaat ook niet, dus wij willen het veiligheidsaspect gehandhaafd
zien. Wij hebben nu een heerlijke ruimte, waar wij de kinderen makkelijk op kwijt kunnen. Ik weet
niet of het eigenlijk wel zin heeft dat we hier staan. Het bestuur heeft ook al een aantal pogingen
ondernomen om hun woordje te doen. Daar is helaas ook, voor ons gevoel, weinig mee gebeurd. Dus
ja, ik probeer het maar, en ja misschien dat er toch naar geluisterd wordt. Ik weet ook niet waar het
geld vandaan gaat komen. Ik hoor verschillende signalen om mij heen. Is het niet beter om het geld
misschien beter te gebruiken om de flat waar die mevrouw het net over had, om daar de ruimte beter in
te delen en misschien wat aantrekkelijker te maken voor de jeugd. Want, ja, kan je jeugd verplaatsen?
Kan je die naar een plek brengen waar ze misschien niet naar toe willen? Ze hebben ook een mooie
plek bij een skatebaan, maar daar mogen ze niet heen, want dan krijg je weer onderling ruzie. Moeten
we dat toestaan, moeten we ghetto's gaan maken, hier een plek, daar een plek, en kunnen die dan
tegen elkaar in gaan vechten? Ik weet niet waar het heen moet. Mijn kinderen zijn nog opgroeiend. Ik
weet ook niet als het park gerealiseerd is, welke kinderen dan overblijven, hoe die kinderen dan zijn.