Raadsvergadering 12 september 2002 -4- Wanneer het buurtpark wordt uitgesteld, zullen zeer weinig jongeren zich opnieuw inzetten, aangezien zij al zo vaak teleurgesteld zijn. Het buurtpark is een uitstekend park voor alle bewoners van Soest. Daarbij horen ook bewoners tussen 12 en 23 jaar. Ik hoop dat u komt tot een evenwichtige keuze en ik dank u voor uw aandacht. Mevrouw STUTTERHEIM: Goedenavond. Ik ben Barbara Stutterheim, bewoonster van de Eigendomweg. Heel lang al bezig met, ik schijn nieuwe Van Oestterreinwoningen te krijgen, er komt een weg achter mijn huis, mag niet, schijnt op openbaar groen te zijn, moet groen blijven. Is al twee keer aangestuurd door Bodewes en Van de Grift. Men probeert dus nu eerst een doodlopende weg in mijn achtertuin te leggen. Nu blijkt, nadat ik er op 23 april navraag over gedaan heb bij wethouder Krol en bij meneer Van Dongen, dat was toen niet aan de orde, stelden zij, nu komt er een wijkbuurtpark. Bomen moeten weg, een MAVO-terrein wordt volgebouwd, alles op notulen. Iedereen schijnt geïnformeerd te zijn, iedereen heet omwonende. Als ik naar de foto kijk, naar de plaatjes, ben ik één van de vier direct-omwonenden, en die is dus nooit gehoord. Er is nooit iemand bij mij aan de deur geweest, van de hele gemeente, wat ik er nou van vind. Er schijnen afspraken gemaakt te zijn. Wat voor afspraken? De jeugd mag er tot elf uur gaan zitten? Er is mij niets gevraagd. Mijn normen en waarden liggen toch heel anders. Vraag ik heel veel vragen op het gemeentehuis. Wat krijg ik terug? 12 september, mevrouw, dan is het antwoord daar. Dan kunt u terugkomen, dan kunnen wij gaan vertellen: wat ligt er in het verschiet. Een kredietaanvraag. Oh, ja, nee, ik krijg bomen terug, maar hoe, wat en waar, niemand weet het mij te vertellen. Moet u eerst sparen? Is dat de term binnen de gemeente? We krijgen eerst een krediet, en dan gaan we sparen voor bomen, voor volgend jaar? Nou, heel leuk, maar mijn plezier van het wonen aan de Eigendomweg is én een MAVO-terrein dat volgebouwd wordt met woningen, een wijkbuurtpark dat volgebouwd wordt en nog een keer Van Oestterrein op een heel klein stukje. Ik vind dit inmiddels wel erg veel. En ik heb er inmiddels ook ontzettend veel genoeg van. Ik dank u. Mevrouw HILHORST: Goedenavond allemaal. Ik ben Sascha Hilhorst. Ik heb kinderen op de Van der Huchtschool zitten en hierdoor zijn wij met andere ouders eigenlijk een beetje verontrust over wat er allemaal gaat gebeuren. Ik heb helaas niet zo'n mooi verhaal als de voorgaande mensen. Ik heb een paar punten voor mezelf opgeschreven. Wat mij eigenlijk het meeste van het hart moet is: wij hebben 280 kinderen op school zitten en wij hebben eigenlijk een heel klein schoolplein. Wij hebben gelukkig een braakliggend terrein waar we heerlijk gebruik van mogen maken. We hebben een heerlijk mooi grasveld waar de kinderen zich helemaal met voetballen, slagbal nou ja, alles als het mooi weer is, dan mogen ze lekker naar buiten toe. Daar genieten die kinderen heerlijk van. We hebben ook een basketbalveld. Ik ben ook overblijfmoeder. Zo kunnen wij voor de kinderen die overblijven een ruimte creëren. Waar ik nu een mooi voorbeeld van heb gekregen zie ik weinig ruimte waar wij 280 kinderen kwijt moeten. Ons schoolspeelplein is niet groot. Wij krijgen als het goed is hopelijk ook nog, er staan nu drie noodgebouwen. Wij krijgen daar, staat niet getekend, maar we hopen toch ook heel graag drie lokalen erbij te krijgen. We worden gewoon te klein, staan ook niet ingetekend, dus als dat ook nog van ons veld, nou ja, ons veld, hét veld af moet, wat houden wij over? Waar moeten wij 280 kinderen in het speelkwartier laten? Binnen kunnen ze niet, waar daar kunnen ze hun ei niet kwijt. Daar gaat het ons om, waar blijven wij? Moeten wij de kinderen over het water naar het basketbalveld leiden. We krijgen ook al geen klaar-overs, dat gaat ook niet, dus wij willen het veiligheidsaspect gehandhaafd zien. Wij hebben nu een heerlijke ruimte, waar wij de kinderen makkelijk op kwijt kunnen. Ik weet niet of het eigenlijk wel zin heeft dat we hier staan. Het bestuur heeft ook al een aantal pogingen ondernomen om hun woordje te doen. Daar is helaas ook, voor ons gevoel, weinig mee gebeurd. Dus ja, ik probeer het maar, en ja misschien dat er toch naar geluisterd wordt. Ik weet ook niet waar het geld vandaan gaat komen. Ik hoor verschillende signalen om mij heen. Is het niet beter om het geld misschien beter te gebruiken om de flat waar die mevrouw het net over had, om daar de ruimte beter in te delen en misschien wat aantrekkelijker te maken voor de jeugd. Want, ja, kan je jeugd verplaatsen? Kan je die naar een plek brengen waar ze misschien niet naar toe willen? Ze hebben ook een mooie plek bij een skatebaan, maar daar mogen ze niet heen, want dan krijg je weer onderling ruzie. Moeten we dat toestaan, moeten we ghetto's gaan maken, hier een plek, daar een plek, en kunnen die dan tegen elkaar in gaan vechten? Ik weet niet waar het heen moet. Mijn kinderen zijn nog opgroeiend. Ik weet ook niet als het park gerealiseerd is, welke kinderen dan overblijven, hoe die kinderen dan zijn.

Historische kranten - Archief Eemland

Notulen Raad Soest | 2002 | | pagina 196