-8-
Raadsvergadering 3 juni 2004
-9-
i een
>g
ren
om te
aken
an
/an de
dan
ïeer
eel
idelijk
ise, in
er
veel
zie uit
it het
eit?
iele
'an
n en
n wat
van de
1 gras.
an
aat het
nnen
in de
het
r door.
t, maar
de
En
je daar
3 er op
er is
er, een
ftende,
gelijk
;enlijk
grotendeels buiten dit gebied, dat de drie a vier grondeigenaren die rechtstreeks in de kern van dit
geplande ecoduct liggen, dat is toch opmerkelijk minder dan op een aantal andere plekken, zoals u
suggereert. En het derde criterium waarnaar gekeken is, is toch het financiële criterium. En ik vind het
altijd heel charmant als hier, laten we maar zeggen, over de manchet bedragen geroepen worden. De
Wet Voorkeursrecht zegt dat als iemand die wil verkopen, het als eerste aan de gemeente moet
aanbieden, datje daar in onderhandelingen uit moet komen, en als je daar niet samen uitkomt, kun je
een onafhankelijke de waarde laten bepalen. Pas als we dat weten, weten we of uw bedrag klopt. En in
die zin kwam die wat mij betreft toch een beetje uit de hoge hoed vliegen. Als het over Hart voor de
Heuvelrug gaat, moeten we natuurlijk altijd opletten dat voor de ene politieke groepering en voor de
ene gemeente soms het ene project wat leuker is dan het andere. En dan snap ik ook de redenering die
je soms hoort van: we willen in ieder geval in Soesterberg woningen bouwen. De ene partij zegt: dat is
mooi, we willen graag woningen bouwen. De leefbaarheid van Soesterberg, werkgroep
Toekomstvisie, er moet nodig wat in Soesterberg gebeuren. En de andere politieke groepering of
maatschappelijke groepering, Utrechts Landschap, zegt: ja, maar je moet in ieder geval ook voor het
groen zorgen, opletten dat het groen in ieder geval niet teveel lijdt, en ook voldoende ruimte voor het
groen blijft. En de grote kunst, en een aantal van u raadsleden, heeft daar vind ik op verstandige wijze
over gesproken, is het vinden van die balans tussen die twee. En we hebben inderdaad, zoals de heer
Van Vuuren zegt, in Soest er even mee gevingeroefend, zou ik haast zeggen, in 1999, met het project
Zonnegloren. Dit is moeilijker, dit is ingrijpender. Eén ding staat ook vast: we hebben laten zien in
Soest dat we dit kunnen, rode en groene projecten met elkaar in balans brengen. We spreken niet met
zeventien partijen over de locaties in Soest. Dat doen wij straks samen met de Provincie. Als er op
enig moment in dit traject bij, want dat komt er achter de Wet Voorkeursrecht aan, het maken van een
bestemmingsplan weer inspraak, weer discussie, weer inhoud, overeenkomsten, contracten, weer
discussie, weer inspraak, weer debat met u over de onderwerpen, blijkt, datje op welke locatie dan
ook, iets meer woningen wil bouwen, of op welke locatie dan ook iets meer of iets minder aan
ecologie moet gaan doen, of het ecoduct in plaats van 55 misschien straks 35 meter moet zijn, of dat
die wat hoger of lager moet worden, of dat de weg vernieuwd moet worden of niet. Allemaal
onderwerpen die nog aan de orde gaan komen in dit traject. Maar één ding staat vast: groen hoort bij
rood en beide zijn in het belang van onze gemeente.
VOORZITTER: Dank u wel. Is er daarmee voldoende over dit punt op dit moment gediscussieerd?
Vanavond ligt natuurlijk het voorstel voor ten aanzien van het aanwijzen van de gronden ten
weerszijden van de Amersfoortsestraat, de Wet Voorkeursrecht gemeente. En vanuit de wethouders is
al aangegeven, sommigen van u hebben daar ook op geduid, dat verschillende onderwerpen ook nog
de komende tijd aan de orde komen in commissieverband of anderszins. Kunt u instemmen met het
voorstel? Akkoord? Dank u wel.
Het voorstel (RV 04-33) wordt zonder hoofdelijke stemming unaniem aangenomen.
7. Pakket maatregelen actualisatie hoofdwegenstructuur
VOORZITTER: Er zijn twee insprekers. Ik zou als eerste willen vragen of de heer J.H. van Giessen
het woord wil nemen.
Heer VAN GIESSEN: Dank u wel, meneer de voorzitter. Ik ben 75 jaar en ik heb in mijn leven drie
ongelukken met kinderen meegemaakt. Niet mijn eigen kinderen, maar wel van naaste kennissen. En
toch, het waren echte naaste kennissen, vrienden van mij, dat maakt een diepe indruk op je. En het is
me mijn hele leven bijgebleven. Als dan wordt gezegd: laten we nou die Foekenlaan maar weer open
gooien, en het verkeer daar doorheen laten stromen, dan houd ik mijn hart al weer vast, want dan zie ik
die auto's al weer daar doorheen racen. Daar ben ik gewoon doodsbenauwd voor. Ik vraag me dus af:
waarom is dit allemaal nodig? Kunnen we gewoon niet even wachten? Kunnen we niet een paar jaar
wachten totdat we meer kennis hebben van verkeersremmende maatregelen totdat we misschien wat
meer geld hebben en misschien zou dat spoorwegtunneltje ook nog wat kunnen helpen om de kinderen
weer veilig aan de overkant te brengen. Dat was wat ik wou zeggen.