-8- Raadsvergadering 3 juni 2004 -9- i een >g ren om te aken an /an de dan ïeer eel idelijk ise, in er veel zie uit it het eit? iele 'an n en n wat van de 1 gras. an aat het nnen in de het r door. t, maar de En je daar 3 er op er is er, een ftende, gelijk ;enlijk grotendeels buiten dit gebied, dat de drie a vier grondeigenaren die rechtstreeks in de kern van dit geplande ecoduct liggen, dat is toch opmerkelijk minder dan op een aantal andere plekken, zoals u suggereert. En het derde criterium waarnaar gekeken is, is toch het financiële criterium. En ik vind het altijd heel charmant als hier, laten we maar zeggen, over de manchet bedragen geroepen worden. De Wet Voorkeursrecht zegt dat als iemand die wil verkopen, het als eerste aan de gemeente moet aanbieden, datje daar in onderhandelingen uit moet komen, en als je daar niet samen uitkomt, kun je een onafhankelijke de waarde laten bepalen. Pas als we dat weten, weten we of uw bedrag klopt. En in die zin kwam die wat mij betreft toch een beetje uit de hoge hoed vliegen. Als het over Hart voor de Heuvelrug gaat, moeten we natuurlijk altijd opletten dat voor de ene politieke groepering en voor de ene gemeente soms het ene project wat leuker is dan het andere. En dan snap ik ook de redenering die je soms hoort van: we willen in ieder geval in Soesterberg woningen bouwen. De ene partij zegt: dat is mooi, we willen graag woningen bouwen. De leefbaarheid van Soesterberg, werkgroep Toekomstvisie, er moet nodig wat in Soesterberg gebeuren. En de andere politieke groepering of maatschappelijke groepering, Utrechts Landschap, zegt: ja, maar je moet in ieder geval ook voor het groen zorgen, opletten dat het groen in ieder geval niet teveel lijdt, en ook voldoende ruimte voor het groen blijft. En de grote kunst, en een aantal van u raadsleden, heeft daar vind ik op verstandige wijze over gesproken, is het vinden van die balans tussen die twee. En we hebben inderdaad, zoals de heer Van Vuuren zegt, in Soest er even mee gevingeroefend, zou ik haast zeggen, in 1999, met het project Zonnegloren. Dit is moeilijker, dit is ingrijpender. Eén ding staat ook vast: we hebben laten zien in Soest dat we dit kunnen, rode en groene projecten met elkaar in balans brengen. We spreken niet met zeventien partijen over de locaties in Soest. Dat doen wij straks samen met de Provincie. Als er op enig moment in dit traject bij, want dat komt er achter de Wet Voorkeursrecht aan, het maken van een bestemmingsplan weer inspraak, weer discussie, weer inhoud, overeenkomsten, contracten, weer discussie, weer inspraak, weer debat met u over de onderwerpen, blijkt, datje op welke locatie dan ook, iets meer woningen wil bouwen, of op welke locatie dan ook iets meer of iets minder aan ecologie moet gaan doen, of het ecoduct in plaats van 55 misschien straks 35 meter moet zijn, of dat die wat hoger of lager moet worden, of dat de weg vernieuwd moet worden of niet. Allemaal onderwerpen die nog aan de orde gaan komen in dit traject. Maar één ding staat vast: groen hoort bij rood en beide zijn in het belang van onze gemeente. VOORZITTER: Dank u wel. Is er daarmee voldoende over dit punt op dit moment gediscussieerd? Vanavond ligt natuurlijk het voorstel voor ten aanzien van het aanwijzen van de gronden ten weerszijden van de Amersfoortsestraat, de Wet Voorkeursrecht gemeente. En vanuit de wethouders is al aangegeven, sommigen van u hebben daar ook op geduid, dat verschillende onderwerpen ook nog de komende tijd aan de orde komen in commissieverband of anderszins. Kunt u instemmen met het voorstel? Akkoord? Dank u wel. Het voorstel (RV 04-33) wordt zonder hoofdelijke stemming unaniem aangenomen. 7. Pakket maatregelen actualisatie hoofdwegenstructuur VOORZITTER: Er zijn twee insprekers. Ik zou als eerste willen vragen of de heer J.H. van Giessen het woord wil nemen. Heer VAN GIESSEN: Dank u wel, meneer de voorzitter. Ik ben 75 jaar en ik heb in mijn leven drie ongelukken met kinderen meegemaakt. Niet mijn eigen kinderen, maar wel van naaste kennissen. En toch, het waren echte naaste kennissen, vrienden van mij, dat maakt een diepe indruk op je. En het is me mijn hele leven bijgebleven. Als dan wordt gezegd: laten we nou die Foekenlaan maar weer open gooien, en het verkeer daar doorheen laten stromen, dan houd ik mijn hart al weer vast, want dan zie ik die auto's al weer daar doorheen racen. Daar ben ik gewoon doodsbenauwd voor. Ik vraag me dus af: waarom is dit allemaal nodig? Kunnen we gewoon niet even wachten? Kunnen we niet een paar jaar wachten totdat we meer kennis hebben van verkeersremmende maatregelen totdat we misschien wat meer geld hebben en misschien zou dat spoorwegtunneltje ook nog wat kunnen helpen om de kinderen weer veilig aan de overkant te brengen. Dat was wat ik wou zeggen.

Historische kranten - Archief Eemland

Notulen Raad Soest | 2004 | | pagina 122