IR
I
Bij de Roofdieren thuis.
V'-M
bfeis
■Mjiiifp
WÊÊmC
c
n-
HET DIERENPARK IN ZUID-AFRIKA.
Waar mensckn vriendschappelijk mei wilde dieren omgaan.
'=-:-
PBRSI' .wroBnlpr'^
i&y
r \-v
Avonturen onder den Zeespiegel.
1
EEN KAPPER-GEESTEN-
BEZWEERDER
H-Nt.
SOftceuflcrt
Hef is verboden vuurwapens
mee te nemen.
Door
ltALPH EHWORTH.
Het is een, in Europa nog' onbekend feit,
dat er in Afrika een dierentuin, of liever
pen natuurreservaat is, dat in zekeren zin
overeenkomt met het reusachtige Natuur
park in de Vereenigde Staten, het „Yellow-
etone" park.
En, zooals talrijke Amerikanen uit alle
deelen der Vereenigde Staten daarin rond
trekken, er de geweldige canons' bewonde
ren en langs geweldige oerwoudboomen
hun auto sturen, maken de burgers van
Zuid-Afrika groote tochten naar het „Krü-
gerpark", dat zijn naam aan den beroem
den President uit den tijd van den Boeren
oorlog te danken heeft.
Het „Krügerpark" biedt geen landelijke
bezienswaardigheden, zooals het Ameri
kaansche Natuurpark.
Eindeloos strekt zich de dorre steppe uit,
die, omdat er het gematigde klimaat
heerscht, slechts zelden cloor lage boschjes
onderbroken wordt.
Het vervelende, eentoonige landschap
dankt zijn bijzondere aantrekkingskracht
uitsluitend aan zijn kolossalen rijkdom aan
wild, dat zich hier, vrijwel ongestoord, kan
vermenigvuldigen.
Alle Afrikaansche roofdieren zijn in groo-
ten getale vertegenwoordigd; er zijn groote
massa's wilde en andere dieren.
Het gebied herbergt leeuwen, giraffen,
buffels, nijlpaarden, krokodillen, rhino-
cerossen, olifanten, steenbokken en vele
andere diersoorten.
In het Natuurpark bevinden zich alleen
reeds 800 leeuwen, die jaarlijks 50.000
stuks van het kleine wild opeten.
Het Zuid-Afrik:;anscke Natuurpark
grenst in het Z.-Oosten aan de Sabi-rivier,
overigens ligt het aan de grens van Portu-
geesch—Oost-Afrika n Zuid-Rhodesia.
De bezoekers, die hoofdzakelijk uit
Kaapstad komen, bereiken het over Pre
toria, de hoofdstad van Zuid-Afrika. De
entree bedraagt 30 shilling per auto, on
verschillig hoeveel personen er in zitten.
Verboden te schieten!
Op drie plaatsen van het Natuurreser
vaat zijn door de Regeering, die het heele
park onderhoudt, rustplaatsen aange
bracht.
Het was overbodig dat de Regeering
den reizigers verplichtte, de nachten
slechts in een van deze drie rustplaat
sen door te brengen. Het zou ook niet aan
te bevelen zijn, in de steppe te overnach
ten, waar men aan de roofdieren is over
geleverd.
Waarschijnlijk zal de lezer zich kleur
rijke en spannende reisbeschrijvingen her
inneren, waar de koene ontdekkingsreizi
gers bij een hoogoplaaiend kampvuur,
gewapend overnachten. Maar dit zou in
het Afrikaansche Natuurpark niet aan te
bevelen zijn.
De regeering heeft tot bescherming vaii
het wild, straffe maatregelen genomen;
die streng gehandhaafd moeten worden.
Daarom is het Krügerpark slechts drie
maanden per jaar, gedurende het droge
seizoen geopend en de overige maanden
van het jaar gesloten. Gedurende den „be
zoektijd" mag niet geschoten worden en
het medenemen van wapens is, ondanks
het groote aantal roofdieren, verboden.
Dank zij dit sehietverbod, hebben de
dieren tegenover de menschen, huil oor
spronkelijke argeloosheid bewaard, zoo
dat de meesten, met open wagens, de
leeuwen, buffels en olifantentroepen voor
bijtrekken. Niemand is bang voor ze, om
dat de dieren er niet aan denken, de meh-
schen aan te vallen. Vaak worden op
dergelijke tochten ook kinderen medege
nomen, wier grootste vreugde het is, als
een giraffe, waar de auto langs rijdt, vèth-
uit de hoogte, nieuwsgierig in den whgéïi
kijkt.
Vele dieren zijn zoo vertrouwelijk, dat
men ze, in de auto zittend, rustig beet
pakken kan.
Als men 's morgens vroeg van zijn rust
plaats weg rijdt, gebeurt het wel, dat de
auto, door een groote troep steenbokken
of andere gras-etende beesten wordt om
singeld, zoodat ze noch voor-, noch ach
teruit kan. Dit doen ze, als ze honger heb
ben. De steppe is te dor in het natuurpark
en daarom gaan de dieren 's nachts de
grens over, om nieuwe weiden te zoeken!
's Morgens vroeg komen ze dan weer
-r;' y ,v
zoo geleidelijk terug. Voor het park zijn
deze nachtelijke zwerftochten een groot
gevaar. Want aan de andere zijden van
de grenzen, die tegelijk de grenzen van
de Zuid-Afrikaansche Unie zijn, is geen
wapen- en sehietverbod en dat is natuur
lijk gevaarlijk voor het voortbestaan van
het wild.
Dat daar de jacht nog niet in drijfjach
ten ontaard is, komt doordat de r fdie-
ren het jachtgebied over de grens upzoe
ken. Pas wanneer men een Zuid-Afrikaan
over zijn „Nationaal Park" hoort spreken,
krijgt men er eenig idéé van met wat een
prachtig stuk natuur men hier te doen
heeft en begrijpt men, waarom het Na
tuurpark een van de grootste attracties
van dit land is.
Ook de vele grandiooze Afrikaansche
roofdieropnamen op de film stammen uit
Een apenfamilie, zooals die in het Zuid-
Afrik£?fèsche Natuurpark vreedzaam
kan leven.
dit Nationaal Park, waar men zonder veel
gevaren, filmopnamen verrichten kan.
Als men niet zoo onvoorzichtig is, roof
dieren te plagen, komen er geen noemens
waardige ongelukken voor.
Ik kan U zoo'n geval, dat gelukkig
goed afliep, vertellen.
Een marineofficier, die eenigen tijd in
Durban gestationneerd was, ging met een
echtpaar uit Kaapstad naar het Krüger
park.
Onderweg hielden ze stil om een leeu
wenfamilie te fotografeeren. De leeuwin
zag er prachtig uit, ze scheen zeer op
haar hoede te zijn, en was blijkbaar be
zorgd voor haar jongen, die wat om de
auto speelden. Een tweede wagen, die
langs kwam, stopte eveneens om de die
ren te filmen. De reiziger had de camera
juist ingesteld, toen hij een schreeuw uit
den anderen wagen hoorde. De jonge
vrouw had geprobeerd een leeuwenjong
in den wagen te tillen.Op hetzelfde oogen-
blik was de leeuwin met één sprong op
den open wagen toegesprongen. Gelukkig
was zij niet in den wagen zelf gekomen,
maar stond achter op een koffer en het
neergeklapte zeildek.
De officier, die aan het stuur zat, had
met een bewonderenswaardige tegen
woordigheid van geest de gevaarlijke si
tuatie dadelijk begrepen en gaf oogenblik-
kelijk vol gas. De leeuw, die juist zijn
klauw uitstak, om de vrouw een vreeselij-
ken houw toe te dienen, verloor het even
wicht en stortte van den wagen. De jonge
vrouw kwam zoodoende met den schrik
en 'n onbeteekenende schram
vrij. De chauffeur vah den
anderen wagen had het op
windende voorval gezien en
met de camera opgenomen,
daar hij toch niet helpen kon.
Hij had daar werkelijk een
buitengewone scène vast
legd. Nadat hij zijn vrienden
in veiligheid ui gebracht,
reed hij de andere auto na en
haalde ze in. Allen waren
zeer nieuwsgierig naar deze
film, toen ze van den schrik
bekomen waren.
Ze reden toen gezamenlijk verdel
en bleven op behoorlijken afstand als er
gens een leeuw te voorschijn kwam.
Vlak voor ze een rustplaats bereikten,
passeerden zij een klein riviertje, dat hier
en daar van krokodillen wemelde. De ca
mera werd weer voor den dag gehaald.
Een paar schitterende opnamen waren al
gelukt, toen de operateur plotseling be
merkte, dat er tusschen hem en de ande
ren die met veel belangstelling in het wa
ter tuurden, een krokodil was en op hem
afkwam.
Van schrik liet hij het toestel in liet
water vallen, en maakte een sprong. De
anderen vluchtten met hem. Na een poos
je gingen ze terug, maar niemand was zoo
moedig, de camera met de sensationeele
filmrol, uit het water te visschen.
Het water was V/% M. diep, en niemand
had lust, na den emotievollen dag ook nog
eens nader met krokodillen kennis te
maken.
schatten mem in 1?"
te lichten.
MilLr-rileii op den bodem der zee.
•X „y.
'■r fZ/. 1
- De groote moordpartij Hoe expedities aan het einde van de vorige eeuw onder
liet wild huishielden, talreelen, die thans gelukkig niet meer voorkomen.
Naar een oude penteekening.
ZOODRA de voorjaarsstormen voor
bij zijn en'het water der oceanen
weer rustig begint te worden,
komt er leven in de kantoren dei-
internationale lichtingsconcerns
Er mag hu geen uur meer verloren
gaan, want slechts gedurende enkele
maanden kunnen de duikers afdalen naai
de in zee verzonken schatten. Dank zij den
vooruitgang op het gebied dei' duikers-
techniek zijn er de laatste jaren weliswaar
milliarden aan de zee ontrukt, maar deze
sommen vormen nog maar een fractie van
{iet bedrag, dat door ondernemende men
schen is gestoken in de uitrusting der ber
gingsexpedities. Het zoeken naar schatten
onder den zeespiegel is dus verre van
rendabel; .het is op en top een avontuur
lijk hazardspel, waarbij de deelnemers niet
eens hun inzet terugwinnen. En toch
zoolang er nog één schip ongeopend op den
bodem der zee ligt, zoolang zullen er al
tijd menschen te vinden zijn, die hun geld
in dergelijke ondernemingen willen steken.
Hoevelen er ook hun geld dooi' verliezen,
op dit punt schijnt de menschheid niet te
willen leeren.
Het bergen van de schatten wordt met
eiken meter diepte ontzaglijk veel moei
lijker. Bijna steeds moet n.1. de scheeps-
brandkast worden opengebroken. Wanneer
de- schat zich op ongeveer honderd meter
di'epto bevindt, is het puur geluk, wan
neer men hem aan de oppervlakte kan
brengen. Ligt hij op nog grootere diepte
dan is de cenige kans, dat men de rl-
1 erlaatste uitvindingen op dit gebied toe
past en ook. dan is de mogelijkheid, dat
men succes heeft, uiterst gering. In dit ver
band is het wel ontmoedigend, dat juist
de meest-loonende objecten over het alge
meen zoo diep liggen.
Een andere moeilijkheid wordt gevormd
door de steeds toenemende verzanding dei-
gezonken wrakken, waardoor de duikers
hun weg versperd vinden. De 130 jaar ge
leden bij Terschelling gezonken „Lutine"
met goud ter waarde van 14- millioen
gulden aan boord, ligt bijv. op slechts 18
meter diepte, maar is bedekt met een 13
nieter dikke laag drijfzand met daarbo
ven slechts 5 meter zeewater.
Er zijn reeds 102 boringen op den scheeps
romp verricht, waarbij men op een roest-
klomp ter dikte van 4% meter is gestoo-
ten, die bestaat uit de overblijfselen van
kanonskogels. Die klomp is weggenomen
en daarmee is de weg naar de schatkamer
vrijgemaakt. Door de zandlaag kan men
heendringen met behulp van een zuigto-
ren.
Nog moeilijker is de lichting bij een
wrak als de „Florencia", dip sinds 1588 op
den bodem van de Tobermory Baai aan de
Noordkust van Schotland ligt. Zij was het
vlaggeschip der Spaansche Armada onder
bevel van Don Perveira. Deze liep de baai
binnen om het schip opnieuw van proviand
te laten voorzien. De bevolking wilde de
levensmiddelen echter alleen leveren,
wanneer Perceira, hen hielp in den strijd
tegen een naburige clan. Perceira vond
dit goed, doch naderhand ontstond er
oneenigheid over den prijs der geleverde
waren en toen de Schotten eenige mannen
van de „Florencia" als gijzelaars panhiel-
'den, voer Don Perveira met hun clanhoofd
aan boord de baai uit. De Schotsche gij
zelaar drong echter met ec.11 brandende
fakkel liet kruitmagazijn binnen en liet
zoo het schip met de geheele bemanning
en de oorlogsschat van minstens*10 milli-
oenen dollar in zuiver goud te gronde
gaan. Eerst drie eeuwen later werden do
eerste bergingspogingen ondernomen cn tot
dusverre heeft men inderdaad reeds goud
ter waarde van ongeveer 10 millioen dol
lar opgehaald, maar de eigenaar van het
bergingsrecht, de Hertog van Argyll, is be
reid om tienmaal zooveel in het natte avon
tuur te steken. Dit jaar wil de hertog met
behulp van nieuwe duiktoestellen zijn groo
te slag slaan. Zal het hem gelukken?
Wij herinneren ons allen nog wel, dat in
1915 de „Lusitania" getorpedeerd is, doch
minder bekend is het, dat met dit grootsche
schip ook een vast gesloten stalen safe in
de diepte verzonk, waarin zich edelsteenen
ter waarde van een millioen dollar bevon
den, benevens zes millioen in baar geld.
Deze safe bevindt zich 870 M. onder den
zeespiegel; de geweldige druk van 88 at
mosferen, die daar heerscht, heeft tot dus
verre de berging onmogelijk gemaakt, maar
verleden jaar wekte de Amerikaansche in
genieur Simon Lake veel opzien door zijn
uitvinding, die het werk op zoo groote diep
te mogelijk zou maken. Het betreft een buig
met een wenteltrap aan de binnenzijde,
waaraan zich onderaan een luchtkamer be
vindt, die zoodanig volgepompt kan worden
met lucht, dat de druk daarbinnen gelijk
wordt aan de druk, die buiten in het wa
ter heerscht.
Onder de expedities, die voor dit jaar op
het programma staan, heeft o.i. een Itali-
aansche combinatie de meeste kans van
slagen, een combinatie, die zich op het
oogenblilc bezig houdt met het bergen van
de 20 millioen, die in 1912 met de „Egypt"
is gezonken. In 1930 werd het wrak na zes
maanden van zoeken op een diepte van 120
M. gevonden. Verleden jaar vond men de
sleutel van de stalen scheepssafe en dit
jaar hoopt men de werkzaamheden met
succes te beëindigen.
Tenslotte moeten wij in dit verband ook
nog Kapitein Bowdoin noemen, die dit jaar
voor de zeventiende maal een poging waagt
oni de „Merida" te openen, die in 1911 met
4 millioen dollar en de kostbare kroonju-
weeïen van Keizer Maxi mi liaan bij Kaap
Virginia strandde. Geen jaar heeft hij over
geslagen, maar nu heeft hij toch verklaard,
dat het onherroepelijk de laatste maal is.
Zullen dan de „Merida", de „Florence" en
zooveel andere goudschepen met rust wor
den gelaten? Zullen drijfzand en wuivend
zeewier hen weer gaan bedekken in hun
natte graf? Deze vragen moeten ongetwij
feld ontkennend worden beantwoord, zoo
lang het gele metaal, waar aller begeerte
naar uitgaat, een algemeene waardemeter
is. Zoolang zal d menschheid de verzoe
king niet kunnen weerstaan, het goud te
gaan zoeken, waai- het zich ook bevindt, on
verschillig hoeveel geld en menscheuJe-
vens daarvoor op het spel moeten wor
den gezet.
Maar zijn grootste zorg was iieï slijk
der aarde.
Een spiritistisch bedrogproces, dat een
diep inzicht in de vaak ongelooflijke dom
heid van de menschen geeft, heeft dezer
dagen in Denemarken plaatsgevonden.
Bij dit proces werd onomstootelijk vast
gesteld, dat de wegens bedrog aange
klaagde kapper Ziirsen binnen een tijds
verloop van 18 maanden uit de lichtgeloo-
vigheid van zijn aanhangers meei- dan
30.000 gld. had los weten te experimentee
ren. Teekenend is, dat het meerendeel der
gebrachte offers afkomstig is van jonge
meisjes, en vrouwen, van de meest uiteen-
loopende volksklassen. Om zijn werkzaam
heden te verlichten had de geestenbe
zweerder een spiristisfengemeenschap, de
„Salomo Broederschap" gesticht. Een groot
aantal Salomo-broeders en -zusters waren
bijeen, want de Fidelio met een hoofd vol
zwierige krullen, bezat eeti eigenaardige,
fasclneerende blik en een redenaarstalent
zonder weerga, waarmee hij bijna iedereen,
die naar hem toe kwam in zijn ban wist
te trekken.
Hoe helder en voor geen tegenspraak
vatbaar de bewijzen voor de rechtbank wa
ren, voor den schuld van den beklaagde,
toch lieten velen van rijn aanhangers zich
het geloof aan hun meester niet ontnemen.
Daar waren bevende grijsaards, resolute
en waardige matrones, vermogende onder
nemers, handwerkslieden en eenvoudige
arbeiders, die getuigenis kwamen afleggen.
Alles wat zij te zeggen hadden hoopte het
belastende materiaal tegen Ziirsen op.
Maar, dwaas, doch waar de getuigen ver
namen het, spraken het uit, hoorden de
bekentenissen van hun meester en waren
desondanks toch niet van zijn schuld over
tuigd. Zij hielden alles voor de verderfe
lijke inwerking van de booze geesten, die
hun meester in hun macht hadden. Alles,
wat volgens burgelijke opvatting afschuw
verdient, bedrog, diefstal, oplichting, din
gen, die zij als eerbare burgers nimmer
zelf zouden doen, scheen in hun oogen
zonder beteekenis, als bet om handelingen
van den meester ging.
Tijdens de geesten-zittingen, die door de
Salomo-bróeders onder leiding van Ziirsen
gehouden werden, zijn vanzelfsprekend
ook verschillende geesten van groote figu
ren opgeroepen. De brave spiritisten von
den het niets buitengewoon, dat bijv.
Beethoven als hij verscheen juist niet ge
disponeerd was 'en slechts op de zwarte,
toetsen kon spelen, dat Napoleon zijn
Franöcli verleerd had, toen hij op een hem
in het Fransch gestelde vraag met een on
begrijpelijk koeterwaalsch antwoordde, dat
door den „meestor" als „Corsicaansch" be
stempeld werd.
En ook thans nog, nadat, de rechtbank
Ziirsen tot een jaar gevangenisstraf heeft
veroordeeld, begrijpen zij niet met een
zwendelaar te doen to hebben gehad en
wachten als trouwe volgelingen op zijn
terugkeer om opnieuw een bondgenoot
schap van geesten te sluiten. Voor de zoo-
veelste maal is door dit proces weer eens
bewezen, dat de wereld bedrogen wil zijn.
