m
-
Eerbied voor het leven
pK
Den laatsten tijd worden we fn Ne
derland opgeschrikt door een ware epi
demie van revolverdrama's. We behoe
ven er de kranten van de laatste weken
maar op na te slaan om te ervaren hoe
veel menschen door het lood van een
revolver om het leven zijn gebracht. Het
5s in Nederland de gewoonte, dat er van
de zelfmoorden geen bericht in de kran
ten wordt opgenomen, maar ook dit aan
tal neemt onrustbarend toe. De eerbied
vopr het leven schijnt te verminderen,
eerbied voor het leven van anderen,
eerbied voor het eigen leven.
Er is in de moderne maatschappij een
stemming merkbaar, die de waarde van
het menschelijk leven gering schat. De
revolver wordt een wapen, dat meer en
meer verbreid wordt, ondanks de stren
gere maatregelen, welke eenige maanden
geleden vanoverheidswege zijn inge
steld.
Het in het bezit komen van een revol
ver blijkt wel zeer gemakkelijk gewor
den. Honderdtallen lieden, die geen ver
gunning hebben om wapenen te dragen,
blijken nochtans toch in het bezit ervan
te zijn. En het zijn niet enkel de lieden,
die we gemeenlijk tot de onderwereld
rekenen, maar menschen, die op overi
gens regelmatige wijze aan het gemeen
schapsleven deelnemen. Maar voor wel
ke doeleinden bezit men die wapens? Is
Nederland zulk een gevaarlijk land, dat
het noodzakelijk is zelf zorg te dragen
voor de verdediging van huis en haard7
Biedt de Rijks- en Gemeentepolitie geen
^.voldoende waarborgen meer? Hebben zij
'Soms hun plicht verzaakt? Is het platte-
üand onveiliger geworden dan vroeger:
[We meenen al deze vragen ontkennend
te moeten beantwoorden. Zoowel Ge
meente- als Rijkspolitie zijn volkomen
■voor hun taak berekend en grove
plichtsverzaking komt in Nederland vrij
wel niet voor. Ook het platteland is ze
ker niet onveiliger geworden.
Er bestaat dus geen enkele grondige
reden voor het dragen van revolvers.
En toch weten wij, dat velen en vooral
jongelieden dit gevaarlijke speelgoed in
hun bezit hebben, naar we wel eens
hoorden beweren om er in tijden van
revolutie gebruik van te kunnen maken.
Steeds ook lezen we, dat bij arrestaties,
als gevolg van politieke relletjes, vuur
wapenen te voorschijn komen. Het heeft
ons steeds gefrappeerd, hoe „gewoon"
men dit vond, en hoe weinig streng dit
dragen van wapenen gestraft wordt.
Het blijkt ook heel gemakkelijk te zijn
om aan vuurwapenen te komen. De
smokkelhandel in wapenen moet wel
heel groot zijn, want de bona fide wa
penleveranciers leveren slechts dan wa
pens af, wanneer men een vergunning
kan toonen.
Het revolver-kwaad moet op verschil
lende wijzen bestreden worden. De
grenscontrole, vooral langs de Belgische
grens, want de meeste wapenen zijn uit
België afkomstig, moet verscherpt wor
den. Zoo noodig dient iedejeen, die de
grens overschrijdt aan den lijve onder
zocht te worden. Treinen en vrachtauto's
dienen grondig gecontroleerd te worden
Dit is natuurlijk slechts een middel.
Want ondanks verscherpt douanetoe-
zicht zullen wapensmokkelaars kans zien
dit in Nederland blijkbaar zoo vlot te
verkoopen artikel over de grens te bren
gen. Verscherpt politie-toezicht van de
Rijks- en gemeentepolitie is noodzakelijk.
Toch zal dit alles niet baten als de men
taliteit, van hen, die verboden wapens in
hun bezit hebben niet verandert. Onder
zekere omstandigheden kan men het dra
gen van een revolver verdedigen, het zou
niet anders mogen zijn dan een middel
om ons tegen aanranders te beschermen.
Maar juist hiervoor worden de revolvers
het minste gebruikt. Als een revolver
afgaat en een doodelijk schot lood in een
niets vermoedend lichaam terechtkomt,
geschiedt dit uit heel andere overwegin
gen dan verdedigingsmotieven.
Men ziet jongelieden naar een revol
ver grijpen als hun liefde niet beant
woord wordt, als ouders van het meisje
zich tegen een verloving verzetten, als
een medeminnaar in het spel is.
Men beschikt over het leven van ande
ren, alsof dit de gewoonste zaak ter we
reld is. Soms onttrekt men zich door zelf
moord aan de verantwoording voor den
wereldlijken rechter. Om nabestaanden
bekommert men zich niet, evenmin over
den blaam, die door zulk een daad op
de familieleden van den moordenaar ge
worpen wordt. Men denkt slechts aan
het eigen ik, wil het eigen ik bevredi
gen. Schamele bevrediging, die gevon
den wordt in het vermoorden van een
medemensch.
We gelooven niet dat het euvel der
revolverdrama's door wetten of strenge
straffen uit de wereld is te helpen. Ze
zijn uiting van een zieke mentaliteit,
daden ontsproten aan onevenwichtige
breinen. Voor een gedeelte is deze zie
kelijke mentaliteit ontstaan door de film,
voor een ander gedeelte door de kran
ten, die met hun minutieuze beschrijvin
gen van moordaffaires toekomstigen
moordenaars als het ware den weg we
zen, hoe te handelen. Ook de verwil
derde politieke zeden, het zegevieren
van macht over recht, hebben het hunne
trtoe bijgedragen.
Door de film is het „crime passionnel"
gemeengoed van de massa geworden,
ïoo zelfs, dat men zich nauwelijks meer
om moorden uit „liefde** verwondert.
Straffen schijnen de aspirant boosdoe
ners niet af te schrikken, en zooals reeds
opgemerkt, onttrekken zich velen aan
den wereldlijken strafrechter.
Er moet den menschen weer meer eer
bied voor het leven geleerd worden, het
niet genoeg te waardeeren geschenk, dat
wij uit handen van den Schepper heb
ben ontvangen. En dit krijgt men niet
eerder of de moordpropaganda, die in
de films gevoerd wordt en ook in som
mige kranten moet ophouden. We be
grijpen, dat het moeilijk is een algeheel
verbod van dergelijke films te verkrij
gen, maar toch zou men pressie op de
bioscoopdirecteuren kunnen uitoefenen
om dergelijke films voortaan niet meer
op het programma te nemen. Maar een
pressie, die wat flinker en doortasten
der is dan die van de regeering het
vorige jaar op sommige dagbladen uit
geoefend om voortaan geen moordser.-
satie-berichten in hun kolommen op te
nemen. Want' deze berichten zijn nog
bloediger en nog uitvoeriger dan zij al
waren.
niet voeren, omdat Japan veel dichter bij
zijn basis is, dan met Rusland het geval
is. De ervaring van den al weer haast
vergeten Russisch-Japanschen oorlog be
wijst, dat alle troeven van zoo'n oorlog
zich in handen bevinden van het land,
dat betrekkelijk dicht bij huis is, terwijl
Rusland op vele duizenden kilometers
afstand tot onmacht is gedoemd, daar
het over dien afstand geen voldoende
troepen, geen munitie en geen levens
middelen kan aanvoeren.
Wat nu te doen? Moskou heeft het
eenig juiste antwoord gevonden en ge
geven. Vrienden zoeken in West- en in
Oost-Europa. Daarin slaagde men te
eerder, omdat de rest van Europa nog
meer angst heeft voor het herlevende
Derde Rijk in Duitschland, dan voor het
bolsjewistische Rusland. Polen en de
Kleine Entente vielen het eerst in Mos?
kou's armen, niet uit liefde voor het
communisme, maar uit angst voor het
nationaalsocialisme.
Dat heeft Rusland wat lucht gegeven,
naamde billijkheid wel gedwee achter de
machthebbers van het huidige oogenblik
aan. Dat heet dan te Genève voldoen
aan de eischen van de internationale po
litiek. Geluk er mee! Maar dan toch al
leen voor hen, die nog een schijntje ver
trouwen in Genève bezitten, wat bij
de meesten al lang is weg geïntrigeerd!
Nederland en de heer De Graeff
boekten een succesje. De Volkenbond
gaat nu iets doen voor de uit Duitsch
land uitgewezen Israëlieten. Wat het in
feite zal uitwerken? Een doekje voor het
bloeden. Nu, dat heeft Jhr. Mr. de
Graeff dan handig bij de hand gehouden.
Maar meerdere verdienste heeft het
overigens goed-bedoelde voorstel in geen
enkel opzicht. Duitschland heeft zich van
stemming onthouden. Dit beteekent
vrij vertaald dat Adolf Hitier en de
zijnen er niet denken water in hun wijn
te doen.
tmmmm
Op Dr. Dollfuss, den Oostenrijkschen bondskanselier, is Dinsdagmiddag door
een vroegeren soldaat uit het Oostenrijksche bondsleger en wegens natio
naal socialistische agitatie daaruit ontslagen, een revolveraanslag gepleegd.
De bondskanselier werd echter maar licht gewond. Op bovenstaande afbeel
ding zien wij Dr. Dollfuss gedurende zijn redevoering, welke hij de vorige
week in de Volkenbondsvergadering te Genève heeft gehouden.
Buitenlandsch Overzicht
De spanning tusschen Moskou
en Tokio vermeerdert met den
dag. Daarom wendt Rusland
den blik naar Europeesche staten.
Genève weer in rust. De drie
niet-permanente raadszetels zijn
vergeven. Nederland boekt een
schijnbaar succesje.
Ongeveer twee weken geleden heeft de
Russische ambassadeur te Tokio, namens
het departement van buitenlandsche za
ken te Moskou, een nota aan den Japan-
schen minister van buitenlandsche zaken
overhandigd, met de mededeeling, dat
Rusland zich met de politiek der auto
riteiten in Mantsjoekwo, ten opzichte van
den Chineeschen Oosterspoorweg, aller
minst kon vereenigen. Rusland stelde
Japan verantwoordelijk voor hetgeen de
heeren in Mantsjoerije misdreven. Na
tuurlijk volkomen terecht, want zonder
ruggesteun van Tokio is Moekden mach
teloos. De Russen beschouwden al
weer terecht den euvelen moed der
Mantsjoerijsche heeren te Cfciarbin als
een aantasting van den status quo, welke
bij verdrag is geregeld. En Moskou be
sloot de nota met de verzekering, dat
Japan niet Mantsjoekwo verant
woordelijk was voor dit alles, daar
laatstgenoemd land onmachtig is een ver
antwoordelijkheid te dragen, wanneer
niet Japan achter den nieuwen staat ging
staan.
Thans komt de Japansche regeering
verklaren, dat zij de Russische nota van
de hand wijst. Wie had ooit iets anders
verwacht? Lang, heel lang heeft Rusland
geduld gehad met den voor dat land on-
aanvaardbaren toestand in Mantsjoerije,
waar Japan den indertijd Trans-Siberi-
schen spoorweg, die allang niet meer in
dat gedeelte van Azië in handen van
Rusland is, bezig was in te palmen. De
Russen hebben toen getracht te redden,
wat er nog te redden was en aangeboden
den spoorweg te verkoopen. Japan had
daar aanvankelijk wel ooren naar, maar
wilde een prijs betalen, dien Rusland niet
ernstig kon nemen. Nu zijn de Japanners
heelemaal niet meer bereid iets te beta
len. Waarom zouden zij ook? Want zij
kunnen nu nemen, zonder betalen. En
dat is altijd nog iets goedkooper!
Het ziet er dus naar uit, dat Rusland
te eeniger tijd kwijt zal raken de vol
gende gebieden: de bekende haven Wla-
diwostok, het eiland Sachalin, dat rijk
aan petroleum is, een belangrijk deel van
Oost-Siberië. Want men moet erkennen,
dat de Japansche expansiezucht voor
niets staat en dat het beroep op Genève,
dat te eeniger tijd wel zal gedaan wor
den, geen zoden aan den dijk zet, daar
men te Tokio van de Geneefsche on
macht al te goed overtuigd is. Ten over
vloede heeft Japan voor het 'lidmaat
schap van den onmachtigen Volkenbond
bedankt en kan het dus alle besluiten
van Genève, waar het land van den
Mikado toch ïeeds lak aan had, nu ver
der tustlg aafl de Japansche pantoffels
lappen.
Een oorlog Ia Oost-AsIS few Rusland,
ter verdediging zijner belangen in Oost-
Azië, nu het eenmaal weet, dat het ge
vaar voor een aanval in den rug ver
dwenen is. Kiezende tusschen twee kwa
den: het communistische Rusland en het
nationaal-socialistische Duitschland, ko
zen Polen, Roemenië, Tsjecho-Slowakijö
en Zuid-Slavië liever Moskou dan Ber
lijn. Ook in de Internationale politiek
eet men het liefst de minst bedorven
vruchten! En de Russische peer was niet
zoo zuur als de Duitsche appel!
Wat er nu nog over blijft te beschou
wen is de 14de Volkenbondsvergadering,
die al weer ten einde is gegaan. Het re
sultaat was gelijk de meesten hebben
verwacht: vrijwel nihil.
Voor het befaamde geschil tusschen
Bolivië en Paraguay had men eerst ge
rekend op de regeeringen van Argenti
nië, Brazilië, Chili en Peru, die gevieren
de beide vijanden tot een houding van
meer nuchter verstand zouden trachten
terug te brengen. In afwachting daarvan
was de in Juli van dit jaar benoemde
Volkenbondscommissie niet naar het tus
schen beide partijen zoo heet betwiste
Chaco-gebied (er zitten daar minerale
rijkdommen, vooral petroleum) vertrok
ken. Nu de vier Zuid-Amerikaansche
staten niet zijn geslaagd, zal ze toch
dezer dagen de verre reize gaan aan
vaarden. Dan zal er natuurlijk een dik,
en ongetwijfeld lezenswaardig, rapport
komen, waarna de beide partijen het rap
port wel in het stof der archieven'Zullen
laten verzinken. Wat doet hun de Vol
kenbond? Genève is ver weg en over
een vloot en een leger, die aan Èolivië
en Paraguay mores moeten leeren, be
schikt men te Genève nog allerminst.
Voor de benoemde commissie een aardig
snoepreisje en een lang rapport; voor
den Vrede en voor Genève een nieuwe
gelegenheid zich te compromitteeren! Nu
dat laatste zal best gelukken. Geen
mensch is het mooie rapport over de
geschillen tusschen China en Japan nog
vergeten. En zoo onze herinnering ons
niet bedriegt, kreeg China in het rap
port schoon gelijk, Japan bedankte voor
den Volkenbond, hield wat het reeds
veroverd had, veroverde er nog wat
meer bij, en liet Genève voor wat Ge
nève feitelijk waard is: in de kou zitten.
Maar op het geduldige papier van het
mooie rapport heeft China eigenlijk
schoon gelijk. Ook goed, denkt blijkbaar
Japan, zoolang ik dan maar het gebied
van Mantsjoekwo in mijn macht heb!
De drie niet-permanente raadsleden
zijn nu ook te Genève gekozen: Dene
marken, Australië en Argentinië hebben
nu de plaatsen van de niet herkiesbare
staten Noorwegen, Ierland en Guate
mala ingenomen. Maar aan de touwtjes
blijven de groote mogendheden, die wel
over permanente zetels in den Volken
bondsraad beschikken, onvermoeid trek
ken, zoodat de verkiezing van Dene
marken, Australië en Argentinië voor
de drie betrokken landen een prettige
verrassing mag heeten, maar geen zo
den aan den dijk kan zetten. Parijs, Lon
den en Rome hebben de troeven in han
den, in de wereld en natuurlijk te Ge-
nèv« ook! Zoo wil het de macht van
de ftterksten en dan huppelt de zóoge-,
Binnenlaridsch Overzicht
Prinses Juliana wekt het volk
op het Crisis-Comité te steunen.
Verlaging van de werkloozen-
ondersteuningen in de groote ste
den. Protesten tegen de onderwijs-
bezuiniging. De grootste Ne-
derlandsche sleepboot maakt een
geslaagde proefvaart. Juweelen
diefstal in de residentie.
Het Nationaal Crisis-Comité, dat in
Nederland bekendheid heeft verworven
onder de initialen N.C.C. weet de be
langstelling voor zijn mooie werk gaan
de te houden. Dit is dan ook zeer nood
zakelijk, want nog steeds stroomen de
aanvragen om hulp en steun bij het
comité binnen. De nood in den lande is
zeer groot en het zijn juist de menschen,
die om welke redenen dan ook buiten de
gewone steunverleening vallen, welke
een beroep doen op het Nationaal Crisis-
Comité.
Dinsdagavond heeft het Nationaal
Crisis-Comité een radio-avond georga
niseerd, welke over de beide zenders
werd uitgezonden. Het hoogtepunt van
dezen avond was een redevoering ge
houden door H. K. H. Prinses Juliana,
die naast enkele mededeelingen over het
werk van het N.C.C. een beroep deed op
het Nederlandsche volk om zoo veel mo
gelijk te steunen.
De inkomsten van het N.C.C. bedroe
gen in de nu bijna twee jaren van zijn
bestaan ƒ1.550.000. De uitgaven be
droegen in dezen zelfden tijd 833.000,
afgezien van ?en groote uitgave voor
kunstmest.
De Prinses deed uitkomen dat het een
ter neer drukkende gedachte is, dat het
N.C.C. nog zoo weinig kan doen, dat de
uitkeeringen zoo laag zijn en de kring
klein is, waarin het werkt.
Een hartelijk woord van dank bracht
de Prinses aan allen, die hebben bijge
dragen om het werk van het N.C.C. te
steunen. Woordelijk zei Zij: „De mooie
impuls van saamhoorigheidsgevoel, dat
den laatsten tijd algemeen boven komt,
moge het zijne doen om dit, zoo breed
mogelijke gebaseerde werk nieuwe le
venskracht te verleenen, om in menig
bestaan milder omstandigheden te be
reiden in de plaats van zeer bezwa
rende."
De Prinses eindigde haar redevoering
met het uitspreken van den wensch, dat
ons Volk met al de voldoening, die hier
bij mogelijk is, terug zal kunnen zien op
de nationale inzamelingsweek, tot be
looning van hen, die er de omvangrijke
uitvoering van verrichten en tot dank
baarheid van degenen, die het aller
zwaarst lijden onder den algemeenen
nood. Een mogelijkheid dien te verzach
ten staat open.
Zooals men zich nog wel zal herin
neren heeft de regeering bij den aanvang
van het parlementaire seizoen verklaard,
dat er aan de steunnormen niet getornd
zou worden. Men kon al dadelijk begrij-1
pen, dat er hier een addertje in het gras
schuilde, want thans blijkt, dat de steun
verleening in de groote steden aanmer
kelijk zal gewijzigd worden. De minister
van sociale zaken heeft met de besturen
van de vier Nederlandsche grootste ste
den, Amsterdam, Den Haag, Rotterdam
en Utrecht besprekingen gevoerd om de
uitzonderingspositie, welke deze steden
innemen ongedaan te maken. Het ligl in
de bedoeling van de regeering de eerste
vijf gulden inkomsten per week van de
gehuwde vrouw niet langer buiten be
schouwing te laten bij de berekening van
het steunbedrag. Het stelsel van dubbel-
uitgetrokkenen zal ook voor de vier
groote gemeenten worden vastgesteld,
Ook zullen de extra bijslagen voor wer
kende kinderen vervallen.
Het was eerst de bedoeling van de
regeering deze maatregelen reeds op 1
October te doen ingaan. Tegen een zoo
spoedig in het werk treden van ingrij
pende maatregelen, bleken echter te
groote bezwaren te zijn. De minister
heeft zich daarom bereid verklaard de
uitvoering van deze maatregelen op te
schorten tot 1 NovemberMaar
langer uitstel wordt in géén geval ver
leend, en terugkomen op de eenmaal ge
nomen beslissing wordt niet gedaan. Wel
verklaarde de minister, dat hij er met
den meesten ernst naar streeft de normen
der steunverleening onaangetast te laten.
Om straks niet door de feiten te worclen
gedwongen gansch andere wegen in te
slaan is daarvoor de onontkoombare
voorwaarde, dat binnen het kader dier
normen zoodanige maatregelen worden
getroffen, dat de eischen aan de kassen
van rijk en gemeente gesteld binnen de
grenzen van het betaalbare worden ge
houden.
Het is helaas noodzakelijk, dat er
zulke pijnlijke maatregelen moeten wor
den getroffen. Als dit echter niet ge
beurt zouden de staats- en gemeentekas
sen de lasten niet meer kunnen opbren
gen en zou Nederland zijn toevlucht
moeten nemen tot maatregelen, die nog
veel en veel ernstiger voor de volks
welvaart in haar geheel zijn.
De regeering heeft het niet makkelijk
deze dagen. Ook de maatregelen, die op
het onderwijs moeten worden toegepast
hebben vele protesten ten' gevolge ge
had. Maar ook hier blijft de minister
van onderwijs voet bij stuk houden. Bij
een opening van een ambachtsschool in
Jubbega heeft minister Marchant op deze
protesten gereageerd en met grooten
klem betoogd, dat de protestacties op
misleiding berusten, omdat het openbaar
onderwijs in principe geenszins wordt
aangetast. Hij verklaarde zelfs, dat het
openbaar onderwijs er later in zijn ge
heel beter op zou worden.
Intusschen is er ook nog reden om
het leven niet al te somber in te zien,
Het particuliere bedrijf vooral laat zich
niet van de wijs brengen en Dinsdag
heeft de Nederlandsche scheepsbouwnij
verheid een product afgeleverd, dat er
zijn mag. In Rotterdam is dezer dagen
een welgeslaagde proeftocht gehouden
met de grootste, krachtigste en snelste
sleep- en bergingsboot ter wereld, „De
Zwarte Zee". Prinses Juliana maakte
dezen proeftocht, die door prachtig weer
werd begunstigd mede.
Dergelijke gebeurtenissen laten zien,
dat er ondanks allen tegenspoed, aan de
toekomst wordt gedacht.
De Fransche vlieger Lemoluie, be
kend om zijn hoogtevluchten, heeft
dezer dagen een nieuw wereldrecord
voor hoogvliegen gevestigd door met
een 1000 P.K. sterken motor een
hoogte te bereiken van 13.800 meter.
Hij heeft hierdoor het wereldrecord
met 400 meter verbeterd.
Groote juweelen-diefstallen komen in
ons land betrekkelijk weinig voor. Ge
lukkig maar. In de hofstad hebben Za
terdag- op Zondagnacht dieven het ech
ter klaar weten te spelen om in een juwe
lierszaak in te breken en voor een waar
de van 30.000 gulden aan kostbaarhe
den mee te nemen. De dieven hebben er
voor gezorgd geen sporen achter te laten
en de politie Is er dusverre nog niet in
geslaagd dezen te vinden. Een hooge
belooning is intusschen door de verze
keraars van de juweelen uitgeloofd.
WEEKPRAATJE.
De Hollandsche jongen.
Dezer dagen dacht ik aan de Camera
Obscura van Hildebrand en wel aan hel
verhaal, waarmee deze populaire schrij»
ver uit de negentiende eeuw zijn veel»
gelegen bundel opent en een loflied
houdt op den echten Holiandschen jon
gen. Zou de Hollandsche jongen van dt
twintigste eeuw anders, slechter zijn»
dan de Hollandsche jongen uit de ne
gentiende eeuw, die thans een oude heer
is geworden, die in de krant booze stuk
jes schrijft over de baldadigheid van
de moderne jeugd? Ik kan het niet aan
nemen. Uit den broekzak van den Hol
iandschen jongen uit de Camera Obscura
kwamen stukjes touw, knikkers, elastiek
voor een catapult, waarmee hij katte-
kwaad uithaalde. Als we de kranten uit
de hoofdstad mogen gelooven is de ca
tapult op het oogenblik weer in de mode
en wordt deze in kleine winkeltjes druk
verkocht.
Een catapult in handen van jongens
is een gevaarlijk voorwerp, want hij
mikt ermede op lantaarnpalen en ruiten
van onbewoonde huizen, ja zelfs richt
hij dit wapen op katten, die zich op een
muurtje liggen te zonnen. Dat zijn voor
oudere menschen, die iets meenen te we
ten van gemeenschapszin, ontoelaatbare
dingen. Lantaarnpalen zijn er om
's avonds licht te geven en niet om
door jongens vernield te worden. Goed!
Dat moeten we den jongens dan ook
leeren,.niet door booze stukjes in een
krant te schrijven, maar door op hun
gevoel te werken, door hun te wijzen
op het nut van een lantaarnpaal. Vertel
hun, dat in een straat, waar geen licht
brandt, menschen zouden kunnen vallen
en hun beenen breken. Maar houdt geen
geleerde betoogen. Zeg er bij, dat gij-
zelf vroeger ook wel met een catapult
hebt geschoten; ja, gij en ik waren eens
ook zoo baldadig en schoten ruitjes ka
pot. Maar zeg erbij, dat wij geleerd heb
ben, dat wij er den menschen verdriet
mee hebben gedaan en dat wij onzen
spaarpot hebben moeten leegen om die
kapotte ruiten te laten maken
„Smaragd" heet het nieuwste Fransche handelsvllegtuig. Wij zien het hier
na zijn eersten tocht in de Engelsche vlieghaven Croydon, De Fransche
luchtvaartminister Pierre Cot bestuurde persoonlijk het vliegtuig. De afstand
sverd in den recordtijd van één uur afgelegd.
Is de Hollandsche jongen siechter en
baldadiger dan zijn kameraden in andere
landen? Kom, kom. In de landen van
Europa, welke wij bereisd hebben, trof
fen wij minstens even ondeugende, zoo
ge wilt, baldadige jongens aan, als in
Nederland. Ik heb daar ook vreemde
lingen zien bespotten om hun kleeding
en om hun gedragingen, precies zooals
dit wel eens in ons land gebeurt. Kin
deren vinden vreemde dingen nu een
maal gauw belachelijk en reageeren hier
op op de hun eigen, primitieve wijze.
Neen de Hollandsche jongen is niet
slecht, ook al gooit hij ruitjes kapot en
bespot hij vreemdelingen. Evenals Hil
debrand geloof ik aan zijn warme hart,
aan zijn oprechtheid, aan zijn hulpvaar
digheid, aan zijn fierheid. Laten we bij
beoordeeling van iu een samenleving
niet toelaatbare daden onze eigen jeugd
niet vergeten en ook als we den jongen
boosdoener wijzen op zijn kwajongens
streken dit doen op een wijze, die het
fiere karakter van onzen Holiandschen
jongen niet aantast. Laten we ons een
oogenbV- verplaatsen in zijn eenvoudigen
wereldje, dat, zeker eerlijker is dan c!e
wereld der groote menschen, wacr.n
heel wat ernstiger dingen gebeuren d ->
het schieten met catapulten.
Nietfws over Amundsen?
Het Russische expeditie-schip „Stali-
nek" heeft aan de Westelijke kust van
het schiereiland Taimir documenten ge
vonden, welke waarschijnlijk toebehoor
den aan de Amundsen-expeditie op het
schip Maud. Onder de documenten be
vinden zich aanteekeningen van den be
kenden poolonderzoeker Begirsjew. De
documenten worden naar Moskou ge
bracht.
