Oorlogsherinneringen»
LIENTJE's POP
De Overweldiging van België»
Een moedige landgenoote.
^'an het goede
en het vette der
democratie.
Het Lied van de Week.
Pluimveeteelt»
Eventjes Lachen.
Herinneringen aan de omzwervingen van een oud-
oorlogscorrespondent tusschen de strijdende partijen.
op beschuldiging, 'dat er uïf Het gebouw
geschoten zou zijn, terwijl dat schieten
in werkelijkheid geschiedde door dronken
soldaten, die ergens liepen te dwalen of
te plunderen.
Md. (Wordt vervolgd.)
Het college St- Hadelin zou zeer zeker
ook met den grond gelijk gemaakt zijn,
wanneer er niet zoovele Duitsche gewon
den waren opgenomen en verzorgd.
Ik kon er alleen de benedenlokalen door-
loopen, want onder, aan elke trap, had
den de Duitschers een schoolbord ge
plaatst, waarop ze geschreven hadden, dat
op straffe des doods verboden was om
naar boven te gaan. Dr. Ooffin lichtte
me in, dat de Duitschers gemeend had
den, dat vanuit de ramen der bovenste
verdieping van het gebouw lichtsigna
len zouden zijn gegeven.
Het college St. Hadelin was een ka
tholiek internaat, waar den leerlingen een
gymnasiale opleiding werd gegeven. Bij
hét uitbreken van den oorlog waren allen
met vacantie, alleen twee Zuid-Amerikaan-
sche jongens waren achtergebleven en
deze knapen, nauwelijk 12 jaren oud, heb
ben den directeur heldhaftig geholpen in
zijn liefdevollen arbeid. Ze gingen mee
mét Dr. Ooffin, als deze gewonden ging]
zoeken of dooden begraven- De Chileen-
sche gezant heeft naar aanleiding van wat
ik van deze jongens in de pers publiceer
de, met groote belangstelling naar ze ge
ïnformeerd 'èri hun namen en portretten
opgevraagd.
ln St- Hadelin trof ik ook nog onze
landgenoote van villa Rustica aan- Aan
haar was door de Duitschers toegestaan
om naar Nederland terug te keeren, het
geen mevr. Villers-Borret echter had
weer een klein groepje vluchtelingen, ver
moedelijk één famiiie vormende. De men-
schen schreien allen en zien voortdurend
ONS WEEKPRAATJE.
Een van de mooiste dingen ter wereld
vinden we de democratie; haar glans
met verwrongen gezichten om naar den j wordt slechts verduisterd, doordat er
vuurgloed, waarin alles verteert, ook het ook.-.democraten zijn. Zij bederven
weinige, waarvoor deze menschjes mis- het mooie van het' geval-
schien jaren lang hebben geploeterd. Uit I Wanneer we in dit opzicht van-„demo-
de tegenovergestelde richting naderen cra(en" spreken in het algemeen, dan
twee soldaten, en een van hen wordt j do-en we dat natuurlijk met de dosis
door het vluchtende troepje herkend. Blijk- J overdrijving, waarvan we ons in deze ru-
baar was hij bij deze tnenschen ingekwar- briek, maar dan ook in deze alléén, ple-
tierd geweest- Beiderzijds blijft men gen te bedienen.
staan; er is aarzeling. Een vrouwtje ziet j De democratie, meenen we, wordt zoo
met haar béschreide oogen nog eens om vaak verkracht door propagandisten van
naar alles wat daar achter haar brandtdit schoone beginsel, die met 't dogma
en dan ziet z-e den Duitscher in de der democratie zooveel naargeestig ego-
oogen
en clie
ziet z-e den Duitscher in de
Maar ze st. ekt haar hand uit isme dekken, gelijk menschen, die altijd
van den vijand drukkend, snikt j maar zi'ten te schransen, omdat eten
ze; A-dieu! A-dieu!
De Duitscher slaat de oogen neer en
ook hij is zijn ontroering nauwelijks
meester.
Om wat het Duitsche leger tegen de
Eelgische burgerbevolking misdreef, mag
men het heele Duitsche volk niet van
barbarisme ve denken- De Pommeranen,
die veel van de gruwelen uit de eerste
oorlogsmaanden op hun geweten hebben,
behooren nu juist niet tót de meer ge-
gezond is.
Dergelijke democraten voeden den weer
zin tegen wat op zich zelf mooi en goed
is. Ze wekken reactie en zijn dan dik
wijls nog karakterloos genoeg o-m zich
in die reactie te laten opnemen tegen
het beginsel in, hetwelk ze tot op de
botten hebben afgekloven.
in naam eener goede en verzorgende
democratie zijn in den goeden tijd rijke
gaven ten deel gevallen aan wie ons langs
civiliseerde bevolkingsgroepen van Duitsch- democratische paden hebben geleid; maar
land. En ook onder hen trof men nog
wel eensmenschen aan.
We hebben eens gezien, ho-e zoo'n sol
daat, zelf zwaar militair bevracht, op een
af-1 langen, zonnigen weg moeizaam de pak
kage torsie van een oude vluchtelinge,
gewezen.
Ze vertelde me, hoe haar man als ge-die zich in de richting van de Nederland-
volg van de geweldige emotie, door een sche grens begaf. Eén zoo'n soldaat is
beroerte was getroffen en inmiddels over-in staat oin je af te houden van de
leden. Ze had geen eigen dak meer boven groeiende volko-renhciJ van j-e
het hoofd, want de mooie villa Rusticain de menschheid-
was totaal verwoest en uitgebrand- Ze
bleef in de streek, omdat ze meende, dat
ze de menschen er nog van dienst zou
kunnen zijn. In Cherath had ze meerde
ren het leven gered- Omdat in die ge
meente geschoten zou zijn, werden de
pastoor, de kapelaan, een rustend gees
telijke Van 80 jaar, de burgemeester en
verscheidene notabelen veroordeeld om
gefusilleerd' te worden. Niemand kon zich
behoorlijk verdedigd dóór onbekend
heid met de Duitsche taal- Als redster
verscheen mevr. Villers, die moedig op'ea geantwoord, dat ik
de Duitschers toeschreed en ze in vloeiend J niet in staat rekende-
Neder-
nu de tijden zooveel slechter zijn gewor
den, blijkt het ,heel moeilijk om de be-
voor,echten van toen, met eenig mild
gevoelen jegens de thans noodlijdende
maatschapppij te stemmen.
In Haarlem werd eens een zeer bijzon
dere peasioenrege'ing geschapen voor
wethouders. Bepaald werd, dat iedere af
tredende wethouder, al had hij zijn func
tie slecht'? enkele jaren vervuld, recht had
op een dadelijk ingaand pensioen. Zelfs
bepaald jonge menschen hebben van
die regeling geprofiteerd, zonder dat in
wachtgeld kreeg fiïj voor den duur van»
zijn Kamerlidmaatschap en geniet Mr.
Duys intusschen nóg, hoewel hij geens
zins het plan meer kan hebben om ooit
in de rijks-ambtenarij terug te keeren.
Mr. Duys is ook nog 'n blauwen Maan
dag wethouder van Zaandam geweest en
heeft deswege reeds vele jaren een pen
sioen van 1000 gld. Mr- Duys heeft zich
intusschen ook een drukke advocatenprac-
tijk gevestigd. Mr- Duys heeft als Ka
merlid 5000 gld- schadeloosstelling. Enz.
misschien!
Mr. Duys heeft geen plan om van zijn
eens verkregen rechten iets te laten varen,
hetgeen in zekeren zin een zaak des hee-
ren Duys is.
Maar Mr. Duys voelt zich nu óók nog
geroepen om Op stevige wijze van zijn
sympathie te laten blijken voor den N.S-
B.-slager-propagandist Roelofs, in diens
strijd tegen de z.g. corrupte practijken
van de democratie en ons parlementaire
stelsel.
Zóó iets is in staat om een democraat
zijn laatste restje gezond verstand te doen
verliezen en als gevolg daarvan heil te
laten zoeken bij het fascisme of natio
naal socialisme.
De eerste bekeide, die ik op
landsch grondgebied, in Eysden, ont-1 de vette na-ooriogsche jaren iemand daar
moe".te, was een HolUndsche dame, die aanmerking op maakte. Toen de crisis in-
met een Waal gehuwd was en een groottrad hebben drie van de aldus gepensi-
restaurant dreef in Visé Vóór de ver- onneerden vrijwillig afstand gedaan van
woescing van de stad had ik een paar hun uilkeering; doch Mr. Bomans bleef
maal in haar zaak vertó'cfd en als zé zijn pensioen touclieeren. Teneinde ook
me dan met angst gevraagd had, of de Jjem,, die toch een groot inkomen uit" an-
Duitschers /Riet, al'es zouden gaan véri j Beren hoofde genoot, tot, afzien van zijn
woeden, daar ze er voortdurend riVee pén sioen rechten te dwingen, werd dé
dreigden, dan had ik haar gerust gesteld pensioenregeling herzien,, in dier voege,
ze tot zóó iets dat als .wéttyopder fverdiende pensioenen
'eerst op 60,-jarigen leeftijd zouden ingaan.
wérd van terugwerkende
Duitsch aan het verstand bracht, dat de Thans schreed ze schreiend op me toeDie bepaling v
plaats, waar dan geschoten „zou zijn", en herinnerde me aan mijn woorden. Heel Kracht verklaard.
absoluut niet tót de gemeente Cherath
behoorde. En ze wist het zoover te bren
gen, dat het doodvonnis werd ingetrok
ken Toch hebben de gevangenen nog
moeilijke uren moeten doorleven. Den ge-
heelen nacht werden ze tegen den kerk
muur gezet de executieplaats! en
voortdurend werden ze niet bajonetten
bedreigd. Des morgens werden ze tus
schen een sectie soldaten in naar het
plaatsje Wandre geleid en aan de bevol
king werd bekend gemaakt, dat de ge
vangenen daar zouden worden gefusil
leerd. Mocht van de zijde der bevolking
een schot vallen zoo had de Duitsche
bevelvoerder aan mevr. de Villers mede
gedeeld dan zouden ze inderdaad op
staandën voet worden gedood, zoo niet
dan 'vverden ze te Wandre vrijgelaten.
Mevr. de Villers hoopte, dat zé mid
dels haar' kennis van de Duitsche taal
nog veel vóór de ongelukkige bevolking
van de geteisterde streek zou kunnen doen-
de z ak, waarin de jonge menschen hun Nóg was Mr. Bomans niet te vermur-
kapitaaltje hadden
den grond
gestoken, lag
De gebeurtenissen, welke ik in Visé had
aanschouwd, alsmede het feit, dat ik mijn
koerier uit die plaats niet had kunnen
terugvinden, maakten het noodig, dat ik
me op weg begaf naar de Nederland
sche grens.
Nauwelijks ben ik buiten, of ik zie al
ln Maastricht heb ik me aanstonds in
verbinding gesield met het Roode Kru.s
aldaar en andere organisaties, welken zich
het lot der oorlogsslachtoffers aantrokken.
Nog denzelfden dag ging een voorraad
geneesmiddelen, verbandstoffen en levens
middelen onderweg naar Visé, ten behoeve
van den hulpdienst, welken Dr. Giffen
in St. Hadelin had georganiseerd-
te gen wen. Hij stelde zich op het o-i. overigens
(formeel juiste standpunt, dat aan
eens verkregen rechten niet mocht wor
den getornd- We zeggen nóg eens: for
meel juist! Maar waar bleef de gemeen
schapszin van dezen democratischen po
liticus en waarom deed hij niet vrijwillig
de daad, welke de maatschapppelijke om
standigheden hem ingaven?
Hét Haarlem sche raadsbesluit werd door
Ged. Staten beoordeeld enGed. Sta-
j ten onthielden er hun goedkeuring aan.
Ik ben later natuurlijk nog meerdere Ook dat is ongetwijfeld formeel juist ge
malen in Visé teruggeweest, doch zal daar- weest, maar moreel onjuist achten
over toch niet meer schrijven bij het ver
dere verhaal van mijn ervaringen op het
oorlogsterrein.
Slechts wil ik nog memoreeren, dat
Dr. Goffin zijn móóie, maar moeitevolle
taak is blijven vervullen. Vanuit Maas
tricht werd regelmatig in dé voornaam
ste behoeften voorzien, maar de Duit
schers stonden zelfs nog niet de levens
middelen af, welke benoodigd waren voor
de ruim twintig gewonde Duitsche mili
tairen, welke in St- Hadelin werden ver
pleegd. Slechts één keer is een militaire
dokter komen kijken naar ze!
Herhaaldelijk is Dr. Goffin nog gevan
gen genomen en met fusillatie bedreigd
we het, dat zulke beslissingen genomen
kunnen worden door een college, waar
in de belanghebbende Mr. Bomans is
lid van Ged. Staten zitting heeft, af
gezien van de vraag, of de betrokkene
persoonlijk al clan niet aan de totstand
koming van het besluit heeft meegewerkt.
Zulke dingen kunnen zelfs een demo
craat rebelsch tpaken.
Er zijn meer voorbeelden van^ d<eze
strekking te geven.
Mr. Duys „vierde" dezer dagen zijn
25-jarig Kamerlidmaatschap. Tevens her
dacht hij daarmee het feit, dat hij 25
jaar achtereen wachtgeld genoot als com
mies bij de Rijksverzekeringsbank- Dat
ER WAREN EENS TIEN CONDUC
TEURTJES.
Tien conducteurs van lijn
8 te Amsterdam, hebben op
een gezamenlijk half lot de
honderddluzend getrokken
Er waren eens tien conducteurtjes,
Die reden tesaam op lijn acht,
Die trokken de bel voor de klanten
Van 's morgens tot laat in den nacht,
Die knipten de kaartjes vol gaten.
Die trokken heel hard aan de bel,
Die lieten de tram lustig rijden
En verder geloofden ze 't wel.
Er waren eens tien conducteurtjes,
Die hadden in 't tuinhuisje rust.
Die keuvelden wat met elkander
En praatte en rookten met lust.
Zij kochten te samen een lotje.
Toen stapten ze weer op de trem
En scheurden weer vroolijk hun kaartjes
Een ritje voor haar en voor hem.
Er waren eens tien conducteurtjes,
Voorkomend, beleefd en galant,
Die hielpen bij 't uitstappen dames
En gaven ze netjes een hand.
Die zetten voorzichtig de babies
Naast Mamma weer op het trottoir
En roepen hard naar den bestuurder:
Vooruit maar weerI Rijen! 't Is klaarI
Er waren eens tien conducteurtjes,
Heel vroolijk, gelant en tevree.
Die kregen eens Juffie Fortuna
Bij 'n rit met hun trammetje mee
Ze waren zóó vriend'lijk en aardig,
Dat Juffie Fortuna toen dacht:
Die geef ik eed aardig presentje,
Dat aardige stel van lijn acht.
Er waren eens tien conducteurtjes.
Die keken alkander eens aan.
Die hebben toen samen een feestrit
Heel blij met elkander gedaan.
Een floot er heel hard op z'n fluitje
Een stond als een vorst op 't balcon
Een stuurde en de andere zaten
Er in, Door het raam viel de zon.
TROUBADOUR,
ELECTRICITEIT IN DE
PLUIMVEETEELT
door lr. C. E- van de Stadt-
II.
Met hét systeem van den avondmaal
tijd zijn te Beekbergen geen practische
ervaringen opgedaan. Bij dit systeem laat
men de kippen, bij 't invallen der duis
ternis, de zitstokken opzoeken, om ze dan
te 8 a 9 uur weer te wekken door de
verlichting gedurende b-v- één uur vol in
te schakelen. Natuurlijk moeten ze dun
gevoederd worden, en even natuurlijk
moeten ze, met behulp van een extra-
schemerverlichting, weer „op stok" wor-
'dén geh'oTpen. Hoewel dit systeem in de
praktijk goed schijnt te voldoen, blijft de
ochtendvéi'lichting o. i* te verkiezen, door
de zeer eenvoudige installatie en door de
arbeidsbesparing ten opzichte van de an
dere systemen, waartegenover de geringe
besparing aan electriciteit geen rol spee!^
vooral niet bij de tegenwoordig zoo lage
tarieven.
Rest nog te vermelden, dat de hokver-
lichting behoort aan té vangen omstreeks
eind September en behoort te eindigen
omstreeks einde Maart; het doelmatigste
is dus de ochtendverlichting, waarbij de
lampen te 4 uur worden ontstoken, liefst
met behulp van een automatische scha-
kélklok; ze kunnen dan te 8 H uur
s morgens worden uitgeschakeld, wat ge
voeglijk uit de hand kan geschieden, om
dat dan toch wél steeds iemand op het
bedrijf aanwezig is.
DE ELECTRISCHE VERWARMING.
Toen de stroomprijzen nog hoog wa
ren, viel aan electrische verwarming niet
te denken. De uit electriciteit verkregen
warmte.eenheid (calorie) toch' was zóó
duur, dat ondanks de vele groote voor
deden, aan de toepassing verbonden, niet
kon worden gedacht aan een toepssing:
op eenigszins ruime schaal- Met de in
voering der lage vastrecht-tarieven is de
situatie evenwel geheel veranderd- Welis
waar is de uit electriciteit verkregen ca
lorie nog steeds duur in vergelijking met
langs andere wegen verkregen wrnte-
eenheden, daar staat echter tegenover, dat
de uit electriciteit verkregen warmte zich
zéér nuttig laat toepassen. Langs elec-
trischen weg toch is het mogelijk om el
ke gewenschte hoeveelheid warmte bij elke
gewenschte temperatuur te brengen juist
op de plaats waar de warmte noodig is;
voorts vindt de omzetting van electrici
teit in warmte steeds plaats met een
rendement van volle honderd 'procent en
is het gemakkelijk om de warmte met
behulp van automatische temperatuurrege-
laars precies te regelen- Voeg hierbij de
voordeeleti van. groote zindelijkheid, het
geheel ontbreken van verbrandingsgassen,
weinig brandgevaar (althans bij een goede
electrische installatie) en de belangrijke
arbeidsbesparing, die de electrische ver
warming mogelijk maakt, dan valt het
niet té verwonderen, dat juist in 't pluim-
veebedrijf, waarin de genoemde factoren
van zooveel belang zijn, het electriscH
verwarmen hand over hand toeneemt-
BROEDMACHINES.
Dat bij de broedmachines de eerste
successen geboekt konden worden is dui
delijk. Zoo ergens, dan bestaat bij deze
toestellen de mogelijkheid om zoo wei
nig mogelijk van de ontwikkelde warmte
verloren te laten gaan, terwijl anderzijds
juist bij dé broedmachines de eigenschap
van de eleétrisch' verkregen warmte, zich'
uitèrst naüwkeurig en gemakkelijk te la
ten regelen öp élke gewenschte tempera
tuur, prachtig tot zijn recht komt- Een
bezwaar was, dat in vroegere jaren de
electriciteitsvoprziening niet altijd even
bedrijfszeker was, dat het wel eens kon
voorkomen, dat in een bepaald netgedeel-
te de spanning gedurende eenige uren of
nog langer wegviel. Maar ook dit bezwaar
geldt thans niet meer; de betrouwbaar
heid der electrische netten is aanzienlijk
toegenomen en mocht er al eens een
hoogst enkele maal een storing optreden,
dan zijn de storingsdiensten der electrici-
teitsbedrijven wel zóo voortreffelijk ge
organiseerd, dat er al een ware ramp
moet zijn geschied, wanneer de storing
niet binnen het halve uur is opgeheven.
Meer en meer komen dan ook de elec
trische broedmachines in gebruik, wat ook
logisch is, wanneer men het onderstaande
staatje nauwkeurig beziet, waarin is aan
gegeven, welke hoeveelheden petroleum
antliraciet en electriciteit aan elkaar ge
lijkwaardig kunnen worden geacht voor
broedmachines van verschillende grootte:
petroleum bofhsaeiet electriciteit
groote broedmachines
(3000—9000 eieren) 70 L- 1 mud 70 kWh
kleine broedmachines
(100—600 eieren) 60 L- 70 kWh
Zou het heuseh niet gaan, man?
Neen, ik vind het beroerder dan ik
je zeggen kan, maar liet gaat niet.
je ,hebt nou toch. weer werk, Hans,
cn
Goddank, ja! En voor jou en mij
is dat het gelukkigste cadeau, dat we
voor Lientje's verjaardag maar wenschen
konden, maar je weet, hoe we achter zijn
met alles. Het zal moeilijk zijn om het
weer in te halen, nu het loon zooveel
mincjer is dan vroeger, maar dat is ten-
Moitézoo, erg niet, nu ik er voor wer*
ken kan.
Daarom dacht ik
Het is beter, Stien, dat we voor-
loopig alleen aan dat andere denken, dat
we nog te wachten zijn. Ook dat gaat
weer geld kosten. Meid, ik ben toch al
too blij, dat de ergste zorgen daarvoor
toch nog tijdig weggenomen zijn. Ik heb
er nu zoo'n angst niet meer voor.
Zacht streelde Van Hamel zijn vrouw
over het hoofd.
Ik had gedacht van een goedkoope
pop, je weet wel met zoo'n stoffen
kop. Lientje vlast er toch zoo op!
Juffouw Van Hamel lei nóg weer eens
de lakentjes goed in de groote poppen
wagen, welke eens Lientje's Sinterklaas
cadeau was 'geweest in de dagen, toen
nog geen crisis heerschte en geen werk
loosheid dreigde. Hemeltjelief, wat was
tjes verjaardag en Lientje lag te bed. Ze
was erg mistroostig. Ze was nog vroe
ger naar bed gemoeten dan anders en
ze voelde zich erg teleurgesteld, 't Kon
dat alles nog maar kort geleden en wat niet, had moeder gezegd, en ze Had
^ateu ze nu in de zorgen! Zelfs een goed
koope pop kon er niet af, een pop, waar
mee Lientje nu misschien veel blijdei zou
wezen dan met die dure pop van toen,
de pop, die kon slapen en „mama" kon
zéggen, maar welker kostbare hoofdje niet
bestand was gebleken tegen een val op
den grond.
De poppenwagen was van dé vliering
té voorschijn gehaald, waarheen» hij ééns
verhuisd was, toen Liéntje beu begon te
worden van het vele speelgoed, dat ze
bézat. Lientje had nu al een paar jaat
niéts nieuws méér gekregen én zé was
wat blij weer mét den wagen, die moe
der zoo aardig had opgeknapt. Moeder
had 'r beloofd, dat ze voor haar ver
jaardag een heel goedkoopen pop zou
krijgen, maarze zou misschien niet
eens in staat blijken om Lientje's beschei
den verlangen te bevredigen.
Zou het heusch niet gaan, Hans?
We moeten verstandig wezen vrouw
tje! Van Hamel zuchtte zwaar. Het
viel hem toch blijkbaar óók wel moeilijk
verstandig te zijn.
Het was aan den vooravond van Lien-
op gewezen, dat er zooveel kindertjes
waren, die het nog veel armer hadden
dan Lientje.
Voor het uiterlijk had Lientje zich dap
per gedragen, ze had van een paar lap
pen iets in elkaar gefrommeld, dat een
pop moest voorstellen en dat had ze in
den wagen gelegd, ondergestopt, toege
sproken en geknuffeld.
Zé kon deit slaap niét vatten. Haar
gedachten waren tezeer vervuld van de
teleurstelling. Als ze éven indommelde,
droomde 2é van een mooie pop, die ze
kreeg. Een, die kon slapen en praten en
,,mama" kon zeggen. Maar telkens schrok
zé dan. wakker en hervond zé dé teleur
stellende werkelijkheid-
Wat was 't ook druk beneden. Er was
steeds maar gepraat, ook van stemmen,
welke zé niet kende. Lientje luisterde in
gespannen, maar ze kon toch niets ver
staan. Zou misschien tóch'-.-, 't Was
met een lach van hoopvolle blijdschap,
dat Lientje eindelijk vast insliep.
'f Was anders dan anders. Niet' nioe-
der, maar vader haalde ze 's morgens
uit bed. Er was beneden een verrassing;
voor Lientje, zei hij.
Vader bracht Lientje eerst naar een
wiegje, waar een lief broertje in lei met
hoog.roode koontjes. Dat heeft de
ooievaar voor moessie gebracht, zei
hij. En toen voerde hij ze naar Lientje's
poppenwagen en daar lag een mooie,
levende pop in. Een, die kon slapen en
huilen en over een poosje mama zou
zéggen Dat is een zusje zei vader-
Lientje kreeg een kleur van blijdschap;
ze klapte in 'de handjes en bedacht zich
geen oogenblik om haar pop den eersten
zoen .te geven. Toen stapte ze naar moe
ders bed en kreeg ook moeder een blij
kus jé.
Da's toch geen goedkoope pop, hé
moessie? vroeg ze mët een kleur.
Moeder kreeg tranen in de oogen,
maar daardoor heen lachte ze. Neen,
liefje zei ze goedkoop is.ie niet,
maar moessie is er net zoo blij mee als
Lientje en ik was wat gelukkig, dat we
er al zoo'n mooie poppenwagen voor
hadden.
TROEF!
Een oudé boer hoorde in zijn schuur
stemmen, Hij deed de deur zachtjes open
en zag toen. dat zijn twee zoons bezin:
waren kaart te spelen met 'n paar knechts.
Bij het derde spel vroeg een der jon
gens: „Wat is troef?"
De oude boer ging naar binnen en ri«p
uit de daad bij 't woord voegend: „Schop
pen is troef! Ik g^gj!"
LEVENSWIJSHEID-
De aanstaande schoonzoon: „Vindt u hd
vreemd, mijnheer, dat ik uw dochter wil
trouwen?"
Aaust. schoonvader; „Heelemaal nirt,
jongen! ik heb haar moeder ook ge
trouwd. Later pas vind je dat vreemd."
OEFORCEERDE KUNST.
„Waarom loopt Jan Druppel zoo
hard?"
„O, hij is doodsbenauwd, dat z'n vrouw
aan zijn adem zal ruiken, dat-ie gebor
reld heeft, en nou loopt-ie hard om buiten
adem te komen."
HUMOR IN DE CEL-
Bezoeker: En hoe is je naam, m'n
man?
Gevangene: 999.
Bezoeker; Jawel, maar dat is toch
niet je werkelijke naam?
Gevangene; Nee, dat is m'n pseudo
niem.
