Driebergen in strijd met de menschen
Een gevecht van meer dan honderd jaar
om den hoogsten top der wereld*
De Mount Everest nog steeds onoverwinbaar*
De slachtoffers van Kandsch en Nanga Parbat.
Hiernaast:
In de zi.urstofarme
hooge regionen moeten
de bergbeklimmers, na
steeds kortere afstan
den, uitrusten.
Rechts onder:
Van de Merkl-expedl-
tie: De Tibetaansche
dragers bij een maal
tijd in kamp 4.
Midden:
Op de Morane aan den
Noordwand van den
Nanga Parbat ligt hel
graf van Drexel, die
hier aan een longont
steking is overleden.
Links boven:
Vliegtuigen overwin
nen de Himalaya. Op
1 April 1933 vlogen 3
Engelscbe vliegtuigen
over den Mount Eve
rest.
nen" zijn te vinden in koningskronen en
musea. De Kohinoor, de „Berg des Lichts"
bevindt zich in een Maltherzerkruis, omge
ven met kleine edelsteenen in den kroon
der Engelsche koningin. Deze kroon is we
reldberoemd en door personen uit alle we-
relddeelen bezichtigd en bewonderd.
Aan deze kroon is een zinspreuk verbon
den, welke hierop neerkomt,dat, indien
een mannelijke regent eenmaal den Kohi
noor op het hoofd heeft gehad, Engeland
aan macht en aanzien zal verlièzen.
Deze wereldberoemde diamant werd in
het jaar 1850 door de Engelsch Oost-Indi
sche Compagnie, aan Koningin Victoria ten
geschenke gegeven, Een dergelijke zeld
zame steen bevindt zich ook in Perzië on
der den naam van Darya-i-Noor, dit betee-
kent: „Zee des Lichts". Men beweert in
Perzië, dat beide diamanten werden ge
vonden op het zviraard van den beroemden
Africiales (3000 jaar vóór Christus).
In vroeger jaren Tsaren de beide stee-
nen aanmerkelijk grtfoter dan thans; het
gewicht der Kohinoórs verminderde door
het hp-haaldelijk slijpen van 700 karaats
op ITO, hoewel de schoonheid der diaman
ten' onverminderd is gebleven/
Ook onder de kroonjuweelen der vroe
gere Russische monarchen bevonden zich
zeldzame steenen. Beroemdheid genoot de
z.g. Orloffdiamant, geplaatst in den kroon
van den vorst Orloff. Deze vorst betaalde
voor den steen 500.000 gulden en schonk
hem aan de Keizerin Katharina. Men ver
haalt, dat de Orloff-diamant voor vele
honderden jaren gestolen was uit den groo-
ten Hindoetempel; daarna werd zij naar
Perzië overgebracht, waar eenige Fran-
sche soldaten haar op listige wijze in han
den wisten te krijgen. Men zegt, dat een
der soldaten zich een diepe wonde in het
been sneed en in de snede de diamant ver
stopte. Hij verkocht haar aan een Arme
niër, die al zwervende in Rusland beland
de en haar toen aan den vorst Orloff wist
te verkoopen voor genoemden prijs. Thans
zou de Sovjet-regeering de beroemde dia
mant voor ongeveer 15.000.000 gulden wil
len verkoopen
Zeldzaam is ook de diamant, welke zich
bevindt in een der gepantserde vitrines
van het Louvre te Parijs. Omstreeks 1800
werd deze edelsteen aan den Engelschen
Gouverneur in Madras verkocht, die hem
weer aan den Hertog van Orleans ver
kocht. Marie Antoinette droeg de kostbare
steenen bij een hofbal in Versailles; later
sierde de diamant Napoleon's degenge-
vest, n.1. bij de kroning van den veldheer in
de Notre Dame-Cathedraal. In de algemee-
ne verwarring, welke ontstond bij de over
haaste vlucht van Napoleon werden ver
schillende zijner kostbaarheden gestolen
en over de grenzen gevoerd. Ook de dia
mant werd uit de degen gehaald en ver
dween spoorloos.
Eenige jaren later zag men haar terug
in een klein warenhuis in Normandië. Had
de eigenaar van het verkoophuis geweten,
welk een kostbaarheid hij onder zijn in
ventaris bezat, stellig had hij haar niet
achteloos in de etalage ten toon gesteld,
Thans vindt men den steen eveneens in
het Louvre te Parijs en kan men haar be
wonderen achter de vitrines. In de afdee-
ling, waar de kostbare glazen kast met
diamanten zich bevindt, loopen voortdu
rend wakers rond, gewapend met verbor
gen revolvers.
Niet alleen in Zuid-Afrika, ook in Bra
zilië, Belgisch-Congo, China en Neder-
landsch- en Britsch Indië werden in den
loop der jaren kostbare diamanten gevon
den. Diamanten behoeven ook niet altijd
wit te zijn.
De edelsteenen, welke men in Chinee-
schen bodem vindt, zijn meestal rossig «f
goudgeel. Verder kent men de z.g. Hope-
diamanten, de blauwe diamanten en de
verschillende groenachtige steenen. In den
kroon van Katharina de Groote zat een
blauwe, schitterend-mooie diamant, bijna
zoo groot als een duivenei. Ook deze zeld
zaamheid ging met den val van de Rus
sische monarchie verloren. De Sovjet-re
geering verkocht reeds menige edelsteen
van het Hof van den laatsten Tsaar. De
beroemde paarlen van Marie Antoinette
zijn thans in het bezit van een aan de Ri-
viera wonende Amerikaansche. De schoon
ste paarlenverzameling heeft de Maharad-
ja van Baroda. De ketting, welke deze In
dische vorst van zijn exotische steenen
liet vervaardigen, bestaat uit 280 deelen en
vertegenwoordigt een waarde van eenige
tientallen millioenen.
In vroeger jaren en ook thans nog wordt
aan de overleden Chineesche vorstinnen
een schat van sieraden in het graf mede
gegeven. Het stoffelijk overschot van de
laatstgestorven Keizerin-weduwe Tsu-Hzi
werd letterlijk omwonden met paarlsnoe-
ren, welke in totaal een waarde uitmaak
ten van ettelijke millioenen. Eenige jaren
later kwam men tot de ontdekking, dat de
zwaar-verzegelde graftombe was gelicht en
het graf geheel geplunderd.
De gemalin van Napoleon, Keizerin Jo-
sephina, had een bijzondere voorliefde
voor groene smaragden. Hiervan bezat zij
een waardevolle verzameling, welke later
door een harer kamerdienaren werd ge
stolen, die de steenen stuk voor stuk in
het buitenland verkocht.
j
DE Himalaya, het hoogste geberg
te der aarde tusschen Indië en
Tibet wordt door de Tibetanen
„Het dak der Wereld" genoemd.
Met een eerzuchtig verlangen
spreken zoowel zij als de bekendste berg
beklimmers der wereld van de rotsen- en
sneeuwtoppen van dit gebergte. Er zijn
nog slechts weinig plaatsen op deze we
reldbol, die de opmarsch der menschen
hebben weten te stuiten en tot deze wei
nige plekken behooren ook de bergreus,
de Himalaya, de Mount Everest met zijn
8840 meter hoogen top, de Kangchend
zönga, 8600 meter hoog, en de Nanga Par
bat, die eveneens boven de grens van 8000
meter ligt, namelijk 8120 meter. De Tibeta
nen noemen den Mount Everest „Dscho-
molungma", dat wil zeggen: „De Goden
berg", de Nanga Parbat beteekent „De
berg der verschrikking."
Deze drie toppen hebben tot nu toe de
menschen getrotseerd. Wel hebben op 4
April 1933 drie Engelsche vliegtuigen het
gewaagd over den Mount Everest te vlie
gen, maar de onversaagde bergbeklimmers
erkennen deze vlucht niet als de overwin
ning der menschheid.
En al heeft men ook groote bewondering
voor de stoute daad der vliegers, zoo moet
men toch de bergbeklimmers gelijk ge
ven: de Mount Everest is tot heden on
overwonnen gebleven.
De eerste bergbeklimmers trachtten in
't jaar 1855 den top te bereiken. Zij kwa
men op den 6784 meter hoogen Ibi Gamin
en er verliepen meer dan 50 jaar eer de
grens van 7000 meter hoogte overschreden
werd.
Steeds is de Mount Everest het doel der
beste bergbeklimmers van Europa geweest.
Een Engelsche expeditie bereikte in het
jaar 1871 een hoogte van 4400 meter. Een
tweede poging 9 jaar later kwam niet bo
ven deze hoogte uit en in 1885 drong een
nieuwe expeditie eindelijk door tot 6000
meter hoogte. De berg trotseerde echter
alle klimpartijen, hij bood zooveel moei
lijkheden, dat tot 1903 en 1904 geen nieu
we pogingen werden ondernomen.
Eerst na den wereldoorlog heeft men 't
weer gewaagd. Nu echter met de modern
ste uitrustingen; de expeditie van Hugh
Ruttledge doet nog steeds vergeefsche po
gingen de laatste 200 meter, die tegelijker
tijd de moeilijkste en de gevaarlijkste zijn
te overwinnen.
De tragedie van de Mount Everest be
gint in het jaar 1921. Overste Howard-Buri
begon in Juni met negen Europeanen en
60 dragex's den tocht. De tot dien tijd be
reikte hoogten konden niet overschreden
worden. Het volgend jaar trachtte de ex
peditie Bruce het doel nader te komen. Op
700g.iij,neter hoogte sloegen zij het laatste
kampement op. Drie begeleiders van Bru
ce, goed uitgerust en van zuurstofmaskers
voorzien, bereikten een hoogte van 8225
meter, doch moesten toen omkeeren. En
kele dagen later ondernam de expeditie
den tocht opnieuw; langs steile wanden
beklommen zij het laatste deel van de
-ordzijde. Vlak boven zich zagen zij den
n toen de storm de wolken wegvaag-
'en zg bijna iederen steen zien.
zige «torm deed hun ledematen
Wederom bood de berg tegenstand. Hugh
Ruttledge heeft in dit jaar den strijd op
nieuw aangebonden. Doch reeds de eerste
aanval is mislukt.
Alle expedities naar de Mount Everest
waren Engelsch. Toch hebben ook de Duit-
schers een groot aandeel aan den strijd
om „Het dak van de Wereld". De eerste
Himalaya-bestijging had plaats door de
gebroeders Schalintweit. In Augustus 1929
ondernam Paul Bauwer uit München den
tocht naar de top van de Kangchendzönga,
Op 5000 meter hopgte richtte hij een vast
kampement op. Met de uiterste inspanning
bereikte hij een hoogte van 7500 meter.
Toen begon het te sneeuwen, de Monsum
zette in en Bauer moest zijn expeditie on
derbreken. Een jaar later ^probeerde Dy-
renfurth het met de bergbeklimmers
Schneider, Hörlin, Wieland jj^n Smythe om
den berg te overwinnen. Vier toppen wer
den bereikt, maar de Kandsch zelf werd
nog door geen menschenvoet betreden.
In 1931 probeerde Bauer zijn geluk op
nieuw. Door de sneeuw was het nog moei
lijker dan twee jaar tevoren. De poging
van Bauer en zijn begeleiders Allwein,
Schalier en Pircher, om zich door de
sneeuwmassa's een weg te banen, duurde
twee weken.
Schalier en een drager vielen in den af
grond. Hoe zorgvuldig de expeditie ook
voorbereid was, zij had hevig te lijden on
der deverschrikkingen van de Himalaya.
Dragers stortten in den afgrond. De
bergbeklimmef£ leden aan malaria en pa
ra typhus. De onoverwinnelijke, steile wan
den moesten door het hakken van gaten
en het maken van tunnels beklommen
worden. Langzaam bereikten de menschen
de 8000 meter hoogtegreijs; zij zagen den
top van Kandsch voor 2lch 'liggen. Maar
Bauer en zijn makkers konden de..laatste
600 meter van de Kangchendzönga niet
meer nemen.
Een jaar na deze mislukte poging van
Bauer bevond Willy Merkl zich met een
Duitsch-Amerikaansche
expeditie op weg naar
Nanga Parbat. Ook de
ze poging faalde, maar
Merkl verliet Indië in
de vaste overtuiging,
dat hij „Den berg der
Verschrikkingen' wel
zou kunnen overwin
nen.
In 1934 trok een
nieuwe expeditie onder
leiding van Merkl vol
hoop naar de plaats
van bestemming. Op de
reis er heen hadden zij
geen wederwaardighe
den. De gevaarlijke pas
sen werden overwon
nen. Op 7000 meter
hoogte lag het kampe
ment 6, van hier uit
begon de strijd om den
top.
Op 7900 meter, dus
slechts 200 meter van
den top verwijderd,
moesten Aschenbren-
ner en Schneider op
6 Juli bij een hevig
onweder omkeeren. Merkl, Welzenbach en
Wieland moesten van 69 Juli aan den
Charmoz-wand, 100 meter beneden den top
bij zwaar onweder stand houden. Een vree-
selijke orkaan woedde over den berg, ont
zettende koude was een bondgenoot van
den berg. Op 10 Juli bracht een drager
de boodschap in kamp 6, dat Walzenbach
en Wieland overleden waren en dat Merkl
met den dood worstelde. De achtergeble
venen deden wat zij konden om hem te
helpen. Viermaal ondernamen zij den tocht
naar boven. Tevergeefs! Want alle ge
welddadige natuurkrachten van de Hima
laya keerden zich tegen hen. De dooden
konden zelfs niet begraven worden.
Op den Nanga Parbat werd een ge
denksteen geplaatst voor Merkl, Welzen
bach en Wieland.
ONVERGANKELIJKE STEENEN.
Wereldvermaarde diamanten.
De beroemdste paarlen der we
reld. Jadecultuur in China.
Onvergankelijk is de schoonheid der dia
manten. Door alle eeuwen heen bewaren
zij hun glans. De „schoonsten aller schoo
bevriezen. In de ijle lucht hielpen de zuur
stofapparaten niet meer.
Zij wofstelden nog honderd nieter voort.
Toen moesten zij .den teruchtocht aan
vaarden.
Iedere mislukte poging had tot gevolg,
dat de volgende expeditie nog zorgvuldi
ger werd voorbereid. Zoo verliepen er
twee jaren, voordat een derde expeditie
naar de Mount Everest vertrok. Eind Mei
1924 had Overste Norton de hoogste kam-
peergrens van 7800 meter bereikt. Daar
de Bruce-expeditie bewezen ha& dat deze
plek als -uitgangspunt voor den top niet
dicht genoeg bij was, liet hij de tenten op
slaan op een hoogte van 8200 meter. Van
hier uit ondernam hij met Somervell den
eersten stormloop op den top.
Ondanks de ijzige koude en gebrek aan
zuurstof wonnen zij op den berg meter na
meter. Op 8534 meter hoogte moest Somer
vell het echter opgeven. Norton, het doel
voor oogen, klom nog 25 meter hooger.
Weer was de aanval afgeslagen. Maar taai
vochten de menschen om de overwinning.
Bruce, Somervell en Norton hadden hun
krachten verbruikt. Enkele dagen later
steeg Odell naar het kampement op 7700
meter hoogte naar de plaats van uitgang,
v/aar hij wist, dat hij Mallory en Irvine
zou aantreffen. Hij wilde zijn kameraden
voorraad brengen. Op 8000 meter hoogte
verdween plotseling de wolkensluier en hij
zag op een sneeuwveld op een hoogte van
8600 meter twee gestalten. In het kampe
ment aangekomen, vond hij daar Mallory
en Irvine niet. Nooit zijn die beide kamera
den teruggekeerd.
Negen jaar had de berg rust.
Zijn vreeselijk wapen had ook de dap
perste bergbeklimmers met angst vervuld.
Tot in 1933 de expeditie van Hugh Rutt
ledge een nieuwe poging ondernam. Zij be
leefden dezelfde moeilijkheden en kwa
men niet boven het hoogste punt uit, dat
Norton negen jaar geleden bereikt had.
