In Baarn
Telefunken-Radio
SÈeSkxn'.
KWALITEIT
Fotograaf DROST
WIERSEMA
BEATRIX.
NOUVEAUTÉ
Uitgaves DRUKKERIJ SMIT N.V., SOESTDIJK. Van Weedestraat 35. Telefoon 2566.
wint altijd
De economische Crisis.
OölSidö" üii fië#tiiiiiiëËiiiiSisShj
Ontvangen
Fa. W. N. NIEUWENHUIS
Gordels en Bustehouders
De Hollandsche gemoedelijkheid
is een Prinsesje geboren.
DE 30E5IER COURANT
waarin opgenomen De Nieuwe Soesler, De Soester Post, Huls aan Huis en Soes ter Advertentieblad.
ADVERTENTIEFRIIS:
v»n 1—5 regels 10.75. Elke regel meer 15 cent Advertentie s tusschen de tekst dubbel tarief.
Bij contract belangrijke korting.
Advertentie's worden in beide bladen opgenomen.
UITGAVE van
„DE SOESTER COURANT", Algemeen Weekblad en „SOESrER NIEUWSBLAD". Algemeen
Christelijk Weekblad.
ABONNEMENTSPR11S per 3 maanden 60 et., tranco per post 65 ct„ 20 et. per maand.
17e JAARGANG
VRIJDAG 11 FEBRUARI 1938.
No. 6
Steenhoffstraat 56 - Tel. 2486
Is er geen oplossing voor
Jawel, maar deze stuit op prac-
tische bezwaren.
Wel zijn er vele zalfjes.
Fn er is een „aanpassings
methode"
Onlangs heb ik een kort artikeltje geschre
ven over „Koopkracht", zulks in verband met
de economische crisis.
Mijn conclusie luidde: „De middelen om
den toestand te verbeteren, we kennen
ze niet''. Overigens kwam in het stukje vol
doende io. uitn. dat ik geenszins wilde
prediken om bij de pakken te gaan neerzit
ten- In den strijd tegen de crisis moeten we
ons wapenen met alles wat we grijpen kun
nen en tot afweer kan dienen. Maar afdoende
middelen om radicaal uit de crisis te geraken,,
inderdaad: die ken ik niet.
Die bekentenis heeft me eenige brieven
bezorgd van lezers, die me op de hoogte
meenden te moeten brengen van een of an
dere oplossing. Aldus kwam ik, in kennis met
14 memoden om aan de crisis een einde te
maken. Het lijkt me teveel. Die methoden her-
inncren me aan de ontelbare raadgevingen
lor ^ciiczing van rheumatiek, ais éen dier
deling inhield, dan zouden al die andere over
bodig wezen. Zeker 'n prof. Otto-Otto, 'n
Sequah of andere kwakzalver kan een rheu-
matieklijder, vatbaar voor suggestie, voor 'n
oogenblik wel eens zóó „radicaal" van zijn
pijn en stijfheid afhelpen, dat-ie zijn krukken
weggooit, maar een paar dagen later, kruipt
de stumper dan toch weer over den vloer
naar den hoek, waar hij ze heeft neergesme
ten. Zoo is het ook met de ziekte der maat
schappij; ze kan door bepaalde methoden
even beteren, maar er volgt noodzakelijk een
reactie, wanneer de beterschap niet is ont
staan uit het verdwijnen van de oorzaak der
ziekte. De oorzaak der ziekte is de wanver
houding tusschen de hoeveelheid, welke men
met aanwenuing van alle beschikbare arbbeids-
krachten èn van de moderne techniek, kan
produceeren en de hoeveelheid, welke voor
de werkelijke consumptie is benoodigd.
„De'' oplossing is dus heel eenvoudig: we
moeten productie en consumptie met elkaar
in overeenstemming brengen, hetzij door op
voering der consumptie, hetzij door inkrim
ping van de productie door beperking van
den arbeidstijd.
Ik heb een zeer uitvoerige brief gekregen
van een aanhanger der Bellamy-gedachte.
Het Bellamy-systeem lijkt me voor zoo
ver ik het beoordeel en "kan prachtig. Het
heeft wat van het socialistische stelsel, het
welk op zichzelf, als theorie dus, evenmin
verwerpelijk is. Ook de technocraten wijzen
een deugdelijken weg: vcrdeeling van den
arbeid, die benoodigd is onder alle arbeids-
volvvaardigen. Er is maar één oplossing, maar
vele wegen kunnen naar het doel leiden. De
aarde is rijk genoeg aan grondstoffen om in
alle materieele behoeften der menschheid te
voorzien. Als individuen en volkeren bereid
waren om elkaar er van op te deelen, wat
men noodig heeft en iedereen bereid was om
zijn deel aan arbeid te leveren voor de be
werking of fabrikatie van alles, wat we kun
nen gebruiken, welnu, dan konden we
eikaar zonder uitzondering aan het bestaan
eens prinsen helpen. Maar de wereld, de
mensch en de volkeren zijn vol van vooroor
deel, wantrouwen, hebzucht, nijd, afgunst,
haat, gemakzucht, egoïsme en andere ondeug
den, waarop de mogelijkheid van een prac-
tische regeling van een ideëele samenleving
afstuit.
Natuurlijk is het goed en schoon om te
werken aan de opvoeding der menschheid,
opdat deze eens, in een verre toekomst, deug
delijk genoeg zal zijn voor de stichting van
een maatschappij, op harmonie gebouwd.
Wat die en genen op het oogenblik tegen
de crisis ontwerpen of ondernemen zijn geen
pogingen om werkelijke beterschap te berei
ken, maar is het strijken van zalf tegen de pijn
.van ecu overigens ongeneeslijke ziekte. En
■die zalfies zijn onder de gegeven omstandig
heden ongetwijfeld onmisbaar. Men moet iets
wat dan ook, doen, al ware het maar om den
moed er in te houden.
Een lezer schreef me o.m.;
„Om regen of sneeuw te doen ophou-
„den, ligt niet in de menschelijke macht.
„Anders is de toestand op economisch
„gebied. Hiet is de toestand het gevolg
„van menschelijke daden. Door welke da-
„den, is een vraag, waarover men kan
„verschillen, doch één ding moet men
„vasthouden: de mensch heeft deze ge
volgen veroorzaakt, zoodoende kan ook
„door menschelijk verstand de oorzaak
„opgespoord en buiten werking gesteld
„worden, zoodat ook in de toekomst
„deze gevolgen vermeden worden. Dat
„er wel degelijk maatregelen te nemen
„zijn, bewijst het feit, dat zoowel de R-K.
„Staatspartij met haar „Plan van Op-
„bouw" als de S D.A.P. met haar „Plan
„van den Arbeid" zijn gekomen".
„Dat de twee grootste partijen in ons
„land dus wel degelijk overtuigd zijn van
„de mogelijkheid van een oplossing, zal
„men toch wel moeten erkennen".
Deze briefschrijver maakt denkfouten. Het
gebrekkige van ons economisch bestel komt
voort uit de menschelijke onvolkomenheid- We
weten allen hoe het anders en beter zou kun
nen zijn, maar we weten eveneens dat de al-
gemeene menschelijke gesteldheid ongschikt is
om een ideale maatschappij te dragen.
Ons economisch bestel (in Nederland) is
geenszins iets zelfstandigs; ten onzent valt dus
niets te genezen- Als heel ons lichaam ziek
is, kunnen wij 'n vinger niet tot een gezond
lid maken. Wat w; kunnen doen, is: plaat:
selijk verdooven of plaatselijk de pijn ver
zachten.
Scesterbergschestr. 9a
Tel. 2408 Tel. 2408
de nieuwe Zomercollectie's
voor Dames- en Heersn-
kleeding naar maat.
Vraagt stalen.
Dat beoogt zoowel het Plan van den Op
bouw als het Plan van den Arbeid. Ze zijn
geen geneesmiddelen, maar zalfjes, zooals er
zoovele zijn- En of ze inderdaad werkzaam
zullen blijken, valt vooraf moeilijk te voor
spellen. Er zijn knappe economen en technici,
die deze plannen bevorderen en voorstaan;
er zijn even knappe menschen, die er een
tijdelijke verbetering van verwachten met een
scherpe reactie na de toepassing. Er is geen
intellectueel voorstander dezer plannen, die
er het einde van de crisis van verwacht, zelfs
niet een tijdelijke onbpffiTvT van de werkloos
heid ten onzent
Men meene niet, dat er ook. door onze re
geering niet wordt gezalfd. Naast de beide
genoemde Plannen zijn er méér samenstelsels
van overheidsmaatregelen, ter bestrijding van
de gevolgen er j'onomische wereldcrisis. De
werkverschaffing en steunregeling, zooals die
thans gelden, tesamen met de landbouwcrisis
wetgeving, zijn zulk een samenstel. Hetwelk
heel wat pijn heeft veroorzaakt.
Tenslotte is ook de „aanpassingspolitiek"
zulk een zalf, welke jarenlang door Colijn-Oud
werd en thans door Colijn-de Wilde wordt
gesmeerd. Van dat zalfje hebben we tot nog
toe echter nog niet zooveel goeds gezien,
slechts degenen, die smeren, schijnen onwrik
baar in de heilzaamheid van het middel te
gelooven.
Het heeft velen een beetje verontrust en
ontstemd, dat de heeren Colijn en de Wilde
ook bij de jongste debatten in de Eerste
Kamer het werkwoord aanpassen weer aan
het vervoegen zijn geweest. We hebben er
nog niets van ervaren. Steeds verder zakten
we in de crisis, toen in alle andere landen
allang „opleving" was- Nauwelijks is elders de
opleving ten einde, of ook wij zakten weer
terug, nadat eindelijk! de opleving ten
onzent nauwelijks was begonnen.
We hebben ons, voor wat de „aanpassing"
betreft, aan Engeland gespiegeld. Maar in En
geland heeft men dit zalfje dra bijgezet in het
vak der ondeugdelijk gebleken middelen.
Uit statistieken, bekend gemaakt door het
Britsche departement van arbeid, blijkt, dat in
het afgeloopen jaar de loonen sterker toege
nomen aiju, Oan ooit sinds 1920, welk iaai>
Het Nederlandsche volk i6 blij
Met 't kleine Prinsenkind;
Het wordt, hoewel nog klein en teer,
Door iedereen bemind-
Nieuw leven in het Vorstenhuis,
Het gaat van mond tot mond;
De radio zend 't Blijde nieuws
De heele wereld rond-
Sirenes loeien door den storm,
Het k'okgelui weerklinkt;
Een onvergetelijk momeit,
Heel Holland juicht cn zingt
Het snelverkeer langs het Paleis
Word aanstonds afge cid,
Terwijl Rijksv eldwacht in een wip
Zich ro d „boes-dijk" verspn d-
Men timmert bord.n langs den weg
Na de Gebeurtenis,
Want n;emar.d weet-dat de Pri ;ses
In Baarn geboren isl
Ook d'eerste Februari-dag
G. f veel luidruchtigheid;
Heel Ho.land juicht vaa louter vreugd,
Heel Holland zingt verblijd
Er was muziek, er was jo ijt,
De jubel steeg ten top;
Heel Holland stond op dezen dag
Als 't ware op z'n kopl
Eu onder al dat feestrumoer
Is Zij in slaap geraakt,
Ons k ein Prinsesje van „SOESTDIJK",
Zij, dae gelukkig maakt 1
E. v. E.
VAN WEEDESTRAAT 23
Telefoon 2577 Soestdijk
De toename in 1937 komt neer op een ge
middelde loonsverhooging van 2 scliilüng per
week voor elk der 5100.000 arbeiders.
Loonsverhoogingen, welke de vorige maand
in werking getreden zijn, hebben naar schat-
ting een vermeeraeri.'g va het wekelijksch
inkomen van 4144.000 arbeiders met 54-600
pd. st. ten gevolge gehad, d-i. bijna 2 sh-
8 d- per persoon.
Het is" een feit, dat in geen enkel land
zóó goed voor de werkloozen wordt gezorgd
als ten onzent- (Al willen vele werkloozen dat
dan ook niet inzien of gelooven). Maar ook
is in geen enkel land de werkloosheid zóó
uitgebreid als hier. In verhouding natuurlijk.
Dat moet uiteindelijk tot 'n catestrophe leiden.
Nógmaals: er zijn voor het oogenblik (d-i.
zoolang het maatschappelijk bestel voor heel
de wereld niet radicaal te wijzigen is) geen ge
neesmiddelen voor de crisis te bedenken, geen
plannen te ontwerpen voor waarlijke beter
schap.
Wel zijn er goede medicamenten, welkt
de pijn verzachten en de levenskracht be
vorderen. Er zijn ook minder goede van
zulke medicamenten, en andere, welke nog
niet practisch werden beproefd.
Maar de zwarte armoe-zalf der aanpassen;
heeft ondanks een langdurige toepassing nog
nooit eenig behoorlijk resultaat te zien ge
geven
Zie onze étalage
Van Weedestraat 28 - Tel. 2804
door schier voorbeeldelooze loonsverhoogingen
gekenmerkt werd.
Daarentegen werd van slechts 4-400 arbei-
beiders gerapporteerd, dat hun loonen ver
laagd waren.
|C|Ooi or rcoq maar 'n schopje i-
op mQneer, 'i Is toch cü zoo'n H
q<?2elliq« rommel il
C6*?0Wt„,
Hen heeft in Den Haag eens de kaart bestudeerd
En achtte een groot aantal namen verkeerd.
Toen is men aan 't zagen en schaven gegaan
En keek of een plaatsnaam zoo beter zou staan.
Hier sneuvelde 'n s en daar viel er een o
Een andere plaats kreeg zoo'n o weer cadeau,
Hier had men soms tegen 't antieke een grief
En dóór was men plotseling weer conservatief.
De ouderen doen nu het beste misschien
Om 't vroeger geleerde geheel te herzien
Want als men straks de Post eens van Doetincheol leest
Dan zegt ze; die naam is er vroeger geweest.
Maar nu is het Deutekom en daarmee int-
.Toch klinkt uit Den Haag niet zoo'n stellig geluid^
Er komt immers uit den regeeringshoek
Geen enkele ieisch, maar alleen een verzoek.
Wij doen 't hier in Holland gemoedelijk aan
En mocht er dan al eens verwarring ontstaan;
J)an moet men bedenken, 'dat hoort er zoo bij,
Daarvoor leef je hier ook als vogels zoo vrij!
INKOOP
van Oud Goud, Zilver en Diamant.
Hoogste waarde.
J. TH. VOSKUILEN
Van Weedestraat 8 Telefoon 2458
In de gemeente Baarn heeft men de b©«
hoefte gevoeld om reclameborden te plaatsen
aan de voet van de wieg van het oranjekind*
Nauwelijks was het prinsesje geboren, oi
bij het paleis werd een enorm doek over do
heele breedte van den straatweg gespannen
aankondigend: „In Baarn is een Prin
sesje geboren".
Baarn is er van oudsher al over ontstemd,
dat de publieke opinie er geen nptitie genoeg
van neemt, dat deze gemeente koninklijke
residentie is en men verfoeit het, dat het deel
van de gemeente Soest, hetwelk aan het paleis
grenst, allengs den naam Soestdijk heeft ge
kregen.
De feiten zijn nu eenmaal, dat het paleis vet
van de kom der gemeente Baarn, maar nog
juist binnen de grens ligt, doch practisch
tot de woongemeenschap van een der Soesler
dorpen behoort.
Laat men die feiten toch aanvaarden.
Het is min of meer stuitend om in dagen,
waarop geheel Nederland zich één gevoelt en
juicht over de geboorte van een Vorstenkind,
van een dergelijk opdringerig chauvinisme te
getuigen en een zoo teer gebeuren te gebrui
ken als reclame.
Bovenstaande ontboezeming troffen wc aav
in een provinciaal blad, uitkomende in hel
Zuidelijk rl^el van ons land.
Van onze zijde zouden we hieraan direct
willen toevoegen, dat deze reclame niet ge
heel volledig was. Zonder veel kosten meer
had men daaraan nog kunnen toevoegen;
„Vestigt U in Baarn Koopt in Baarn".
Overduidelijk blijkt intusschen uit deze out-
boezeming, dat deze onkiesche handeling ook
buiten de grenzen van Baarn en Soest groote
afkeuring heeft verwekt.
En dat men ook in Baarn zelf deze han
deling niet juist gekozen acht, bleek wel uit
een opmerking van een Baarnsche dame.
Nadat het desbetreffende bord n.1. 'n 3-tal
malen voor het paleis was heen cn weer ge
reden, blijkbaar met de bedoeling om dö
kort na de geboorte voor het paleis samen
stroomde menigte goed van deze waarheid te
doordringen, iiitormeerde deze dame bij een
haar bekende politieman ot de k.eine Prinses
heusch te Baarn was geboren. Jlc dacht zoo
vervolgde zij, uat zij in Ne ei ian was Oebor n.
Blijkbaar heeft Baarn met de verscln.lende
voorvallen in de laatste tijden nog niet veel
geleerd.
We herinneren ons hoe Kortgeleden en wc]
na het doodelijk ongeluk bij den Oranjeboom
toen de Soester ziekenauto geen lienst
mocht doen dat ons werd gemeld dat;
„van animositeit tusschen de beiue geuieeiuen
absoluut geen spraKe was en dat alles in de
beste verstandhouding verliep".
Die woorden, uit de mond van den Burge
meester van Baarn, hebben we toen aange
nomen, doch tegen beter weten in. De teiten
hebben ons thans, helaas weer gelijk gegeven.
Men zou in Baarn goed doen de woorden
van onzen Burgemeester, gesproken in zijn
herdenkingsrede in de laatstgehouden raads
zitting ter harte te nemen:
„In onze gemeente gingen bijzondere ge
dachten uit van dankbaarheid door de bijzon
dere banden, waarmede Soest vele jaren met
het paleis is verbonden. Een verbondenheid,
die wij door haar teerheid niet naar buiten wil
len uitdragen, doch bewaren als een dierbaar
kleinood".
We willen hopen, dat men in Baarn zich
binnenkort het spreekwoord van „Een goed»
buur" nog eens zal herinneren.