In Baarn Telefunken-Radio SÈeSkxn'. KWALITEIT Fotograaf DROST WIERSEMA BEATRIX. NOUVEAUTÉ Uitgaves DRUKKERIJ SMIT N.V., SOESTDIJK. Van Weedestraat 35. Telefoon 2566. wint altijd De economische Crisis. OölSidö" üii fië#tiiiiiiëËiiiiSisShj Ontvangen Fa. W. N. NIEUWENHUIS Gordels en Bustehouders De Hollandsche gemoedelijkheid is een Prinsesje geboren. DE 30E5IER COURANT waarin opgenomen De Nieuwe Soesler, De Soester Post, Huls aan Huis en Soes ter Advertentieblad. ADVERTENTIEFRIIS: v»n 1—5 regels 10.75. Elke regel meer 15 cent Advertentie s tusschen de tekst dubbel tarief. Bij contract belangrijke korting. Advertentie's worden in beide bladen opgenomen. UITGAVE van „DE SOESTER COURANT", Algemeen Weekblad en „SOESrER NIEUWSBLAD". Algemeen Christelijk Weekblad. ABONNEMENTSPR11S per 3 maanden 60 et., tranco per post 65 ct„ 20 et. per maand. 17e JAARGANG VRIJDAG 11 FEBRUARI 1938. No. 6 Steenhoffstraat 56 - Tel. 2486 Is er geen oplossing voor Jawel, maar deze stuit op prac- tische bezwaren. Wel zijn er vele zalfjes. Fn er is een „aanpassings methode" Onlangs heb ik een kort artikeltje geschre ven over „Koopkracht", zulks in verband met de economische crisis. Mijn conclusie luidde: „De middelen om den toestand te verbeteren, we kennen ze niet''. Overigens kwam in het stukje vol doende io. uitn. dat ik geenszins wilde prediken om bij de pakken te gaan neerzit ten- In den strijd tegen de crisis moeten we ons wapenen met alles wat we grijpen kun nen en tot afweer kan dienen. Maar afdoende middelen om radicaal uit de crisis te geraken,, inderdaad: die ken ik niet. Die bekentenis heeft me eenige brieven bezorgd van lezers, die me op de hoogte meenden te moeten brengen van een of an dere oplossing. Aldus kwam ik, in kennis met 14 memoden om aan de crisis een einde te maken. Het lijkt me teveel. Die methoden her- inncren me aan de ontelbare raadgevingen lor ^ciiczing van rheumatiek, ais éen dier deling inhield, dan zouden al die andere over bodig wezen. Zeker 'n prof. Otto-Otto, 'n Sequah of andere kwakzalver kan een rheu- matieklijder, vatbaar voor suggestie, voor 'n oogenblik wel eens zóó „radicaal" van zijn pijn en stijfheid afhelpen, dat-ie zijn krukken weggooit, maar een paar dagen later, kruipt de stumper dan toch weer over den vloer naar den hoek, waar hij ze heeft neergesme ten. Zoo is het ook met de ziekte der maat schappij; ze kan door bepaalde methoden even beteren, maar er volgt noodzakelijk een reactie, wanneer de beterschap niet is ont staan uit het verdwijnen van de oorzaak der ziekte. De oorzaak der ziekte is de wanver houding tusschen de hoeveelheid, welke men met aanwenuing van alle beschikbare arbbeids- krachten èn van de moderne techniek, kan produceeren en de hoeveelheid, welke voor de werkelijke consumptie is benoodigd. „De'' oplossing is dus heel eenvoudig: we moeten productie en consumptie met elkaar in overeenstemming brengen, hetzij door op voering der consumptie, hetzij door inkrim ping van de productie door beperking van den arbeidstijd. Ik heb een zeer uitvoerige brief gekregen van een aanhanger der Bellamy-gedachte. Het Bellamy-systeem lijkt me voor zoo ver ik het beoordeel en "kan prachtig. Het heeft wat van het socialistische stelsel, het welk op zichzelf, als theorie dus, evenmin verwerpelijk is. Ook de technocraten wijzen een deugdelijken weg: vcrdeeling van den arbeid, die benoodigd is onder alle arbeids- volvvaardigen. Er is maar één oplossing, maar vele wegen kunnen naar het doel leiden. De aarde is rijk genoeg aan grondstoffen om in alle materieele behoeften der menschheid te voorzien. Als individuen en volkeren bereid waren om elkaar er van op te deelen, wat men noodig heeft en iedereen bereid was om zijn deel aan arbeid te leveren voor de be werking of fabrikatie van alles, wat we kun nen gebruiken, welnu, dan konden we eikaar zonder uitzondering aan het bestaan eens prinsen helpen. Maar de wereld, de mensch en de volkeren zijn vol van vooroor deel, wantrouwen, hebzucht, nijd, afgunst, haat, gemakzucht, egoïsme en andere ondeug den, waarop de mogelijkheid van een prac- tische regeling van een ideëele samenleving afstuit. Natuurlijk is het goed en schoon om te werken aan de opvoeding der menschheid, opdat deze eens, in een verre toekomst, deug delijk genoeg zal zijn voor de stichting van een maatschappij, op harmonie gebouwd. Wat die en genen op het oogenblik tegen de crisis ontwerpen of ondernemen zijn geen pogingen om werkelijke beterschap te berei ken, maar is het strijken van zalf tegen de pijn .van ecu overigens ongeneeslijke ziekte. En ■die zalfies zijn onder de gegeven omstandig heden ongetwijfeld onmisbaar. Men moet iets wat dan ook, doen, al ware het maar om den moed er in te houden. Een lezer schreef me o.m.; „Om regen of sneeuw te doen ophou- „den, ligt niet in de menschelijke macht. „Anders is de toestand op economisch „gebied. Hiet is de toestand het gevolg „van menschelijke daden. Door welke da- „den, is een vraag, waarover men kan „verschillen, doch één ding moet men „vasthouden: de mensch heeft deze ge volgen veroorzaakt, zoodoende kan ook „door menschelijk verstand de oorzaak „opgespoord en buiten werking gesteld „worden, zoodat ook in de toekomst „deze gevolgen vermeden worden. Dat „er wel degelijk maatregelen te nemen „zijn, bewijst het feit, dat zoowel de R-K. „Staatspartij met haar „Plan van Op- „bouw" als de S D.A.P. met haar „Plan „van den Arbeid" zijn gekomen". „Dat de twee grootste partijen in ons „land dus wel degelijk overtuigd zijn van „de mogelijkheid van een oplossing, zal „men toch wel moeten erkennen". Deze briefschrijver maakt denkfouten. Het gebrekkige van ons economisch bestel komt voort uit de menschelijke onvolkomenheid- We weten allen hoe het anders en beter zou kun nen zijn, maar we weten eveneens dat de al- gemeene menschelijke gesteldheid ongschikt is om een ideale maatschappij te dragen. Ons economisch bestel (in Nederland) is geenszins iets zelfstandigs; ten onzent valt dus niets te genezen- Als heel ons lichaam ziek is, kunnen wij 'n vinger niet tot een gezond lid maken. Wat w; kunnen doen, is: plaat: selijk verdooven of plaatselijk de pijn ver zachten. Scesterbergschestr. 9a Tel. 2408 Tel. 2408 de nieuwe Zomercollectie's voor Dames- en Heersn- kleeding naar maat. Vraagt stalen. Dat beoogt zoowel het Plan van den Op bouw als het Plan van den Arbeid. Ze zijn geen geneesmiddelen, maar zalfjes, zooals er zoovele zijn- En of ze inderdaad werkzaam zullen blijken, valt vooraf moeilijk te voor spellen. Er zijn knappe economen en technici, die deze plannen bevorderen en voorstaan; er zijn even knappe menschen, die er een tijdelijke verbetering van verwachten met een scherpe reactie na de toepassing. Er is geen intellectueel voorstander dezer plannen, die er het einde van de crisis van verwacht, zelfs niet een tijdelijke onbpffiTvT van de werkloos heid ten onzent Men meene niet, dat er ook. door onze re geering niet wordt gezalfd. Naast de beide genoemde Plannen zijn er méér samenstelsels van overheidsmaatregelen, ter bestrijding van de gevolgen er j'onomische wereldcrisis. De werkverschaffing en steunregeling, zooals die thans gelden, tesamen met de landbouwcrisis wetgeving, zijn zulk een samenstel. Hetwelk heel wat pijn heeft veroorzaakt. Tenslotte is ook de „aanpassingspolitiek" zulk een zalf, welke jarenlang door Colijn-Oud werd en thans door Colijn-de Wilde wordt gesmeerd. Van dat zalfje hebben we tot nog toe echter nog niet zooveel goeds gezien, slechts degenen, die smeren, schijnen onwrik baar in de heilzaamheid van het middel te gelooven. Het heeft velen een beetje verontrust en ontstemd, dat de heeren Colijn en de Wilde ook bij de jongste debatten in de Eerste Kamer het werkwoord aanpassen weer aan het vervoegen zijn geweest. We hebben er nog niets van ervaren. Steeds verder zakten we in de crisis, toen in alle andere landen allang „opleving" was- Nauwelijks is elders de opleving ten einde, of ook wij zakten weer terug, nadat eindelijk! de opleving ten onzent nauwelijks was begonnen. We hebben ons, voor wat de „aanpassing" betreft, aan Engeland gespiegeld. Maar in En geland heeft men dit zalfje dra bijgezet in het vak der ondeugdelijk gebleken middelen. Uit statistieken, bekend gemaakt door het Britsche departement van arbeid, blijkt, dat in het afgeloopen jaar de loonen sterker toege nomen aiju, Oan ooit sinds 1920, welk iaai> Het Nederlandsche volk i6 blij Met 't kleine Prinsenkind; Het wordt, hoewel nog klein en teer, Door iedereen bemind- Nieuw leven in het Vorstenhuis, Het gaat van mond tot mond; De radio zend 't Blijde nieuws De heele wereld rond- Sirenes loeien door den storm, Het k'okgelui weerklinkt; Een onvergetelijk momeit, Heel Holland juicht cn zingt Het snelverkeer langs het Paleis Word aanstonds afge cid, Terwijl Rijksv eldwacht in een wip Zich ro d „boes-dijk" verspn d- Men timmert bord.n langs den weg Na de Gebeurtenis, Want n;emar.d weet-dat de Pri ;ses In Baarn geboren isl Ook d'eerste Februari-dag G. f veel luidruchtigheid; Heel Ho.land juicht vaa louter vreugd, Heel Holland zingt verblijd Er was muziek, er was jo ijt, De jubel steeg ten top; Heel Holland stond op dezen dag Als 't ware op z'n kopl Eu onder al dat feestrumoer Is Zij in slaap geraakt, Ons k ein Prinsesje van „SOESTDIJK", Zij, dae gelukkig maakt 1 E. v. E. VAN WEEDESTRAAT 23 Telefoon 2577 Soestdijk De toename in 1937 komt neer op een ge middelde loonsverhooging van 2 scliilüng per week voor elk der 5100.000 arbeiders. Loonsverhoogingen, welke de vorige maand in werking getreden zijn, hebben naar schat- ting een vermeeraeri.'g va het wekelijksch inkomen van 4144.000 arbeiders met 54-600 pd. st. ten gevolge gehad, d-i. bijna 2 sh- 8 d- per persoon. Het is" een feit, dat in geen enkel land zóó goed voor de werkloozen wordt gezorgd als ten onzent- (Al willen vele werkloozen dat dan ook niet inzien of gelooven). Maar ook is in geen enkel land de werkloosheid zóó uitgebreid als hier. In verhouding natuurlijk. Dat moet uiteindelijk tot 'n catestrophe leiden. Nógmaals: er zijn voor het oogenblik (d-i. zoolang het maatschappelijk bestel voor heel de wereld niet radicaal te wijzigen is) geen ge neesmiddelen voor de crisis te bedenken, geen plannen te ontwerpen voor waarlijke beter schap. Wel zijn er goede medicamenten, welkt de pijn verzachten en de levenskracht be vorderen. Er zijn ook minder goede van zulke medicamenten, en andere, welke nog niet practisch werden beproefd. Maar de zwarte armoe-zalf der aanpassen; heeft ondanks een langdurige toepassing nog nooit eenig behoorlijk resultaat te zien ge geven Zie onze étalage Van Weedestraat 28 - Tel. 2804 door schier voorbeeldelooze loonsverhoogingen gekenmerkt werd. Daarentegen werd van slechts 4-400 arbei- beiders gerapporteerd, dat hun loonen ver laagd waren. |C|Ooi or rcoq maar 'n schopje i- op mQneer, 'i Is toch cü zoo'n H q<?2elliq« rommel il C6*?0Wt„, Hen heeft in Den Haag eens de kaart bestudeerd En achtte een groot aantal namen verkeerd. Toen is men aan 't zagen en schaven gegaan En keek of een plaatsnaam zoo beter zou staan. Hier sneuvelde 'n s en daar viel er een o Een andere plaats kreeg zoo'n o weer cadeau, Hier had men soms tegen 't antieke een grief En dóór was men plotseling weer conservatief. De ouderen doen nu het beste misschien Om 't vroeger geleerde geheel te herzien Want als men straks de Post eens van Doetincheol leest Dan zegt ze; die naam is er vroeger geweest. Maar nu is het Deutekom en daarmee int- .Toch klinkt uit Den Haag niet zoo'n stellig geluid^ Er komt immers uit den regeeringshoek Geen enkele ieisch, maar alleen een verzoek. Wij doen 't hier in Holland gemoedelijk aan En mocht er dan al eens verwarring ontstaan; J)an moet men bedenken, 'dat hoort er zoo bij, Daarvoor leef je hier ook als vogels zoo vrij! INKOOP van Oud Goud, Zilver en Diamant. Hoogste waarde. J. TH. VOSKUILEN Van Weedestraat 8 Telefoon 2458 In de gemeente Baarn heeft men de b©« hoefte gevoeld om reclameborden te plaatsen aan de voet van de wieg van het oranjekind* Nauwelijks was het prinsesje geboren, oi bij het paleis werd een enorm doek over do heele breedte van den straatweg gespannen aankondigend: „In Baarn is een Prin sesje geboren". Baarn is er van oudsher al over ontstemd, dat de publieke opinie er geen nptitie genoeg van neemt, dat deze gemeente koninklijke residentie is en men verfoeit het, dat het deel van de gemeente Soest, hetwelk aan het paleis grenst, allengs den naam Soestdijk heeft ge kregen. De feiten zijn nu eenmaal, dat het paleis vet van de kom der gemeente Baarn, maar nog juist binnen de grens ligt, doch practisch tot de woongemeenschap van een der Soesler dorpen behoort. Laat men die feiten toch aanvaarden. Het is min of meer stuitend om in dagen, waarop geheel Nederland zich één gevoelt en juicht over de geboorte van een Vorstenkind, van een dergelijk opdringerig chauvinisme te getuigen en een zoo teer gebeuren te gebrui ken als reclame. Bovenstaande ontboezeming troffen wc aav in een provinciaal blad, uitkomende in hel Zuidelijk rl^el van ons land. Van onze zijde zouden we hieraan direct willen toevoegen, dat deze reclame niet ge heel volledig was. Zonder veel kosten meer had men daaraan nog kunnen toevoegen; „Vestigt U in Baarn Koopt in Baarn". Overduidelijk blijkt intusschen uit deze out- boezeming, dat deze onkiesche handeling ook buiten de grenzen van Baarn en Soest groote afkeuring heeft verwekt. En dat men ook in Baarn zelf deze han deling niet juist gekozen acht, bleek wel uit een opmerking van een Baarnsche dame. Nadat het desbetreffende bord n.1. 'n 3-tal malen voor het paleis was heen cn weer ge reden, blijkbaar met de bedoeling om dö kort na de geboorte voor het paleis samen stroomde menigte goed van deze waarheid te doordringen, iiitormeerde deze dame bij een haar bekende politieman ot de k.eine Prinses heusch te Baarn was geboren. Jlc dacht zoo vervolgde zij, uat zij in Ne ei ian was Oebor n. Blijkbaar heeft Baarn met de verscln.lende voorvallen in de laatste tijden nog niet veel geleerd. We herinneren ons hoe Kortgeleden en wc] na het doodelijk ongeluk bij den Oranjeboom toen de Soester ziekenauto geen lienst mocht doen dat ons werd gemeld dat; „van animositeit tusschen de beiue geuieeiuen absoluut geen spraKe was en dat alles in de beste verstandhouding verliep". Die woorden, uit de mond van den Burge meester van Baarn, hebben we toen aange nomen, doch tegen beter weten in. De teiten hebben ons thans, helaas weer gelijk gegeven. Men zou in Baarn goed doen de woorden van onzen Burgemeester, gesproken in zijn herdenkingsrede in de laatstgehouden raads zitting ter harte te nemen: „In onze gemeente gingen bijzondere ge dachten uit van dankbaarheid door de bijzon dere banden, waarmede Soest vele jaren met het paleis is verbonden. Een verbondenheid, die wij door haar teerheid niet naar buiten wil len uitdragen, doch bewaren als een dierbaar kleinood". We willen hopen, dat men in Baarn zich binnenkort het spreekwoord van „Een goed» buur" nog eens zal herinneren.

Historische kranten - Archief Eemland

Soester Courant | 1938 | | pagina 1