yiy
WMBTHMSEN
sprekende filn
radio-centralei
|T4a U1
HOUDT U VAM:
H SOEPEN OF fa al KEES
PAGES
OF
EP
OF
OF
DE
LAAT U DAM AAMSLUITEM BY
Dl-
en
LUID
SPREKERS
No. 4. HET EtINZAAMSTE EILAND DER V. ERELD.
„Zeg Bikkel", zei de Kapiteh van de Zee
meermin op het moment, dat deze de
stuurhut uitkwam, „zie je daar recht voor je uit
dien vulkaan?"
„Ja, Kaptein, wat zou dat?"
„Wat dat zou?!... maar ben jij roerganger of
niet?... wat dat zou?... wel man, dat is Trïstan
da Cunha!"
„U zegt, Kaptein", vroeg Bikkel ongeloovia,
„moet U mij voor den mal houden Kaptein, niks
aardig hoor
„Kom Bikkel, ik dacht je les in Aardrijkskunde te
geven, dat eiland daar is het eenzaamste eiland
van de wereld
„Niks niet voor mij, Kaptein, ik hou van gezellig
heid, maar toch lijkt 't me wel lollig om er eens
te gaar. kijken
„Dat gebeurt ook Bikkel, we hebben een post
zak voor aat eiland aan ooord. Let maar eens
op, straks ga je dien hoogen vulkaan nog be
klimmen."
„Nou Kapte:n, bedankt voor de informatis, 'k
ga nog effen met Rampit het ach'erdek zwabbe
ren, dan kunnen we die inboorlingen „schoon"
ontvangen
Het eiland Tristan da Cunhc ligt 'n den Atlanti-
schen Oceaan tusschen Zuid-AfriLa en Zuid-
Amerika en wordt b o.-~ Joor e handjevol
blanken en inboorlingen. Eens in he* jaar komt er
een schip op de reede om post le brengen en het
valt dus te begrijpen dat er groote vreugde onder
de bewoners rschte, toen de Zeemeermin haf
anker liet vallen.
Met kleine bootjes kwamen de eilandbewoners
de uitgezette sloepen tegemoer. En aan de kust
werd de i emuminc, van de Zeemeermin nar .j"k
begroet door den leider van het eiland, die
het beroep van tandarts, rechter en dokter uit
oefende.
„Kapitein van de Zeemeermin, geachte beman
ning!... het doet me goed U namens de bewo
ners van Tristan da Cunha hartelijk te danken
voor Uw komstik heb echter een dringend
verzoek aan U, meneer de Kapitein. Ik heb eeni-
ge jaren geleden bij mijn bezoek aan Europa een
radiotoestel gekocht. En nu vindt men dat hier
zoo iets gewejdigs, dat ik graag meer menschen
van deze uitvinding zou willen laten profitee-
reJ?Weet één Uwer daar raad op? Naast
mijn huisje staat een groote houten barak, onze
Ditmaal eens een REBUS maar, als de door teekeningen aangegeven woorden ge
vonden zijn, moeten de lettergroepen die onderstreept zijn nog in de juiste volgorde
worden gezet.
Een dubbele puzzle dus.
Waar U van houdt, zullen we dan graag vernemen en tevens of U onzen goeden raad
zult opvolgen! Wij houden ons aanbevolen.
Oplossingen liefst op briefkaart geschreven kunnen worden ingezonden aan de
Redactie van het blad:
JULIANA VAN STOLBERGLAAN 22, DEN HAAG.
Drie oplossingen, die door de Redactie als d e beste worden aangemerkt, zullen
worden beloond met een waardebon van f2.50. Bij meerdere goede oplossingen beslist
het lot. De waardebon kan tegen genoemd bedrag worden ingewisseld bij de Radio-
Centrale.
N.B. Over den uitslag kan niet worden gecorrespondeerd.
vergaderzaal en daar zou ik nu zoo graag ook
radio willen hebben, maar geld voor een tweede
toestel bezit ik niet
„Als ik zoo vrij mag zijn, Kaptein", zei Rampit,
terwijl hij naar voren stapte, „ik geloof wel, dat ik
dat zaakje kan oplossen. Als de Kapitein
het goed vindt en Pieter Prutser de marconist
er zin in heeft, zullen we samen die „vergader
zaal" wel van radio weten te voorzien, maar
dan moeten we nog een dagje op de reede blij
ven liggenKan dat Kaptein?"
„Afgesproken Rampit, je ben toch 'n handige
jongen, hoor!
En zoo kreeg na een dag-lang zwoegen met
draden, schroeven en luidspreker, Tristan da
Cunha een perfecte geluidsinstallatie in de verga
derzaal. „Het is eigenlijk jammer, dat we geen ver
sterker-installatie konden bouwen Rampit", zei
Prutser na afloop, „want dan zou je het heeie
eiland Centrale Radio-ontvangst kunnen geven."
„Net wat je zegt. Prutser, maar ja, da's zoo een
voudig niet, dan moet je over prima apparaten
beschikken hèen je weet, dat kost een hooo
geld, maar kom man, 't is welletjes zoo, vooruit
naar de boot, anders moeten we hier nog een
jaar lang blijven (Wordt vervolgd.)
Lieve Ank,
Eindelijk dan ben ik een beetje op adem
gekomen, 't Valt nog niet mee, hoor, een
verhuizing. Maar nu zitten we dan tenslotte
in ons nieuwe huisje en beginnen we ons
weer een beetje behaaglijk te voelen. Is het
al niet een week of zeven geleden, dat ik
je 't laatst geschreven heb? Verschrikkelijk
lange tijd. En jij hebt maar trouw door
gepend.
Kom, ik zal je dan een en ander vertellen
over wat er al zoo bij onze verhuizing
kwam kijken. Ja, dat was voor Peter en jou
anders toen jullie vorig jaar je nestje bouw
den. Maar je hebt gelijk, misschien komen
„de wijze raadgevingen" van je nicht-met
ervaring je nog eens te pas, hm! (bij je a.s.
schoonmaak).
Komaan dan. Punt no. 1 was wel de keuze
van ons nieuwe huis. Je weet zelf wel, waar
je al zoo op moet letten, ligging t.o.v. de
zon, vocht, kieren, en danja, door
Henk's werkkring waren we natuurlijk ook
aan een bepaalde buurt gebonden, wat de
keus weer moeilijker maakt. We zijn toch
gelukkig heel goed geslaagd. Ons huisje
heeft net genoeg zon, we hebben een aar
dig tuintje, en wat vochtigheid betreft, ja,
dat moeten we eigenlijk nog ondervinden.
Tusschen twee haakjes, je moet gauw eens
een dag bij ons komen. Kleine Jan vraagt
steeds waar Tante Ank toch blijft.
Onze meubeltjes zijn er goed afgekomen.
Lastiger was de stoffeering. Niets past, en
je moet weer een massa nieuws aanschaf
fen. Maar met 'n beetje goeden wil en
Henk's lumineuze en handige ideeën zijn
we toch 'n heel eind gekomen. Zoo hebben
we eerst alles opgebruikt wat we nog had
den en eenigszins passend was, en werke
lijk, nadat we alles goed uitgemeten hadden
en verdeeld, viel het ons heusch mee, hoe
weinig er nieuw noodig was.
Moeilijker was de vraag, hoe we het nieuwe
huisje netjes frisch zouden opknappen. Na
tuurlijk is alles wel eerst overgeverfd en be
hangen. Maar die verflucht! 'n Vrijwel hope
loos geval leek dat eerst. Dank zij een door
mij bewaard recept, hebben we dat nog
bijtijds weten te verhelpen, 'n Huismiddeltje,
en je zult er om lachen: we hebben overal
schoteltjes met versch gemalen koffie ge
zet, vooral in de kasten. Dat bleek afdoend.
Ook de glasruiten waren bijzonder vuil.
Toch zijn ze nu heel helder geworden en
dat op 'n eenvoudige manier: je neemt een
katoenen zakje met wat krijfpoeder, be
vochtigt dit met spiritus en hiermee wrijf je
het glas over z'n geheel goed in. Daarna
ailes met een zochten zeemen lap uitwrij
ven. Ziedaar, het geheim van den smid. 't Is
maar 'n weet, hè?
De kelder was vochtig. Dit merkten we
eigenlijk pas, toen we hier al binnen waren.
Je ziet, zoo zijn er nog altijd dingen, waar
je vergeet op te letten. Maar dit is een
euvel, waar we vroeger thuis ook mee te
kampen hadden. Mams zette altijd een
paar potten ongebluschte kalk neer. Die
trekken het vocht aan. (Denk aan je Schei-
kunde-les!). Natuurlijk moet de kalk van
tijd tot tijd ververscht worden. Tot nu toe
hebben we overigens gelukkig niet veel
hinder van vocht.
De verhuisdag zelf geeft uit den aard der
zaak veel drukte. We hebben de peuters
een dag uitbesteed bij onze buurvrouw. Dat
was een feest voor ze, en wij konden onze
gang gaan. Met het eten hebben we t ons
makkelijk gemaakt. Ik had nl. den vongen
dag stamppot voor 2 dagen gemaakt. D;en
hoefde ik alleen maar op te warmen.
Je wordt anders wel dood-moe van zoo'n
dag, en zin om ergens te gaan eten heb je
dan ook niet.
Kun je je voorstellen, dat ik nog 't meest
blij was, dat we tijdig gezorgd hebben voor
de RADIO-CENTRALE-AANSLUITING in
ons nieuwe huis? Den eersten avond, toen
we eigenlijk nog in den rommel zaten, heb
ben we daar al van kunnen profiteeren.
Dat geeft toch een intiem-genoeglijk ge
voel. Eerst voel je je nog als 'n kat in n
vreemd pakhuis, maar zoodra je weer de
klanken hoort uit je eigen luidspreker, dan
voel je je thuis en vergeet je de vermoeie
nissen van den dag. Jullie hebt zeker ook
nog geen dag spijt gehad van je aanslui
ting op de Radio-Centrale?
We zitten nu dus eindelijk gezellig ingericht
in 'n ander huis, 'n nieuw huis, en toch ons
eigen huis.
Kom je gauw eens kijken? Ik stop nu, want
straks komt Josje uit school. O, daar is ze
al. 'n Kusje voor Tante Ank en Oom Peter,
zegt ze. Dag! Veel liefs van je
PUCK.
(MUS IC EER EN DE)
De Radio-Centrales, zoowel als de musiceeren*
film hebben een moeilijken tijd achter den rug,
verband met haar ontwikkelings- (hoofdzakel
technische) problemen.
Zoo juist konden wij in de couranten lezen d
het 10 jaar geleden was dat de „sprekend
(musiceerende) film in Nederland haar intrei
deed.
Hoe was men in het begin verwonderd en
hoe slecht was de weergave.
Wat wist men af van acoustiek der bioscoo
zalen, grootte der versterkers, enz.
Menigeen zal zich nog kunnen herinneren, d
onder groote hilariteit een zanger op het wit
doek nog met zijn mond open stond, terwijl
laatste toon reeds geklonken had, cf dat e<
violist zijn recital reeds had beëindigd, terwijl c
viooltonen nog vanachter het doek, door de lui'
sprekers weergegeven werden.
Herinnert U zich nog het onduidelijk gearticule*
der Amerikaansche filmsterren? Het was net als<
zij een kouden aardappel in haar mond hadde
Het toch al afwijkende Engelsch van de Amei
kaanschen werd er niet duidelijker op voor dei
gene die zijn school-Engelsch nog niet verleei
was.
Met den dag kon men echter verbeteringen coi
stateeren, .doordat er meer en meer samenwerkin
ontstond tusschen de technische menschen der til
en de technici der geluidsweergave en thans kc
men in veel gevallen de weergave van oen g<
luidsfilm bijna niet van de werkelijkheid onde
scheiden.
Dat een en ander met groote kosten voor de bio
coop-ondernemers gepaard gegaan is, kan me
zich eenigszins indenken als men weet dat d
versterkerinstallaties welke men bij de intred
van de sprekende film gebruikte, thans alle reec
lang vervangen zijn door de nieuwste apparature
welke door de knapste koppen werden uitg<
dacht.
De moeilijkheid zit thans meer in de wijze vc
opstelling der musici dan in de weergave in c
bioscopen.
Dat ondervinden zelfs thans nog de Radio-Ce
tra les bij het uitzenden van de programma's d<
omroepvereenigingen.
De opstelling der solisten of andere belangrijk
musici speelt bij de totale weergave een groot
rol. Kunt U zich nog een uitzending van de revu
uit Rotterdam herinneren? Is het U daarbij ook op
gevallen dat somtijds de woorden van Buziai
absoluut niet te verstaan waren, doordat he
orkest te zeer forto speelde?
De techniek van het opnemen der geluidsfilm geld
ook voor het opnemen en uitzenden van alles wa
op muziekgebied betrekking heeft.
Vele instrumenten leenen zich bij uitstek voo
Radioreproductie zooalsCello, Klarinet, Hobo
Saxophoon. Veel moeilijker daarentegen is he
pvima weergeven van pianospel. Vioolmuziek lijk
dikwijls veel op het bespelen van een fluit, kortorr
vele moeilijkheden doen zich voor. Een bijzondei
moeilijk instrument voor de radio is de Waldhoorn
Deze moet dan ook altijd een speciale plaats ter
opzichte van de microfoon worden aangewezen,
daar anders onverbiddelijk vervorming optreedt,
Als men rekening houdt met deze moeili|kheden
dan is het voor den leek werkelijk onbegrijpelijk,
dat men een concert kan waardeeren.
Voor hem is het dikwijls alsof hij zelf in de con
certzaal aanwezig is, alles wat met de uitzen
ding betrekking heeft laat hem koud en interes
seert hem ook niet. Hij gaat bij den luidspreker
zitten en verlangt prima weergave. En hij heeft
perm.-Dyn.
met Ingebouwde
volumeregelaars
zijn de Beste
Nederl. fabrikaat Langdurige garantie
10-jarige fabricatie-ervarlng waarborgt
U het volle projijt van Uw geld.
