Waarom zij het HERINNERINGEN.Plaatselijk nieuws.Mijersche Mijmeringen. niet eens werden. - SOESTER COURANT 22e Jaargang - No. 2 Abonnementsprijs f 1.50 p. kW. UITGAVE: DRUKKERIJ SMIT - SOESTDIJK Bureau: Van Weedestraat 25 - Telefoon 2566 - Giro 126156 Dinsdag 8 Januari 1946 Verschijnt 2 maal per week. De conferentie te Moskou is het over de kwestie Iran niet eens geworden. Daarom willen wij het er hier eens over hebben. Men kent misschien de geschiede nis: hef Noorden van Iran, dat aan de Kaspische Zee grenst, is in op stand gekomen. De wettige regee ring te Teheran deed, wat der wet tige regeeringen is en stuurde troe pen om den opstand te „dempen". De Russen, die het Noordelijk deel van Iran bezet hielden, zeiden ech ter, dat het dempen van een op stand altijd met bloedvergieten ge paard gaat en dat er de laatste ja ren bloed genoeg vergoten was. De „dempers" moesten maar blijven waar ze waren. De Amerikanen en de Engelschen vroegen eens hoe 't er mee zat en Moskou antwoordde beleefd, dat de Russen bleven zitten en lieten de troepen in Teheran staan. Zoo is de jongste geschiedenis. Iran, eens h§t Perzische rijk, is ecb* ter altijd het wrijvingsvlak geweest tusschen Rusland en Engeland. Voor den eersten wereldoorlog had Engeland overwicht in de economi sche aangelegenheden; de regeering van de tsaar had meer invloed in de bestuurszaken van Perzië. Men keek er elkaar niet bepaald vrien delijk om aan en dat duurde tot den eersten wereldoorlog uitbrak, bei de landen bondgenooten werden en het oude zeer uit de wereld werd geholpen door het land te verdee- len in twee invloedsferen. Rusland jcreeg "de noordelijke helft, Engeland de zuidelijke- Het noorden is een landbouwgebied, al moet men zich niet voorstellen, dat men hier met een bloeiende Be tuwe of met een vruchtbaar Lim- burgsch landschap heeft te maken. Het zuiden bevat mineralen. Er zit petroleum in de bodem en het is een wet van hooger orde» die gebiedt, dat overal waar petroleum in den grond zit, deze eruit moet worden gebaald. Het oliegebied van Perzië ligt niet rer van de route, die de Brifsche schepen naar Indië nemen. Dus be staat er een Anglo Iranian Oil Com- pany, die er den bodem exploiteert. Het grootste deel der aandeelen van die maatschappij bevindt zich in handen van de Britsche Admiraliteit. Hoewel het Engeland van vroeger niet erg voor staatsinmenging was» achtte men bet toch beter, zelf het heft in banden te houden, als er kans bestond, dat de slagader van het Imperium kon worden afgekne pen. Ook strategisch is dit gedeelte van Iran voor Engeland van belang» omdat het het voorterrein vormt van de Britsche macht ia Centraal Azië. Na den tweeden wereldoorlog dook ook in Teheran een navolger op van Kemal Pasja, die Turkije had ge moderniseerd. De hervormingen die speciaal op het leger betrekking had den, kostten geld en orri aan dat geld te komen buitte Teheran de omstandigheid uit, dat de concessie aan de Anglo Iranian moest wor den verlengd. De Anglo moest dok ken en dokte ook inderdaad. Teheran werd driester en begon te coqueteeren met de machten van. het anti Komintern Pact. Maar over moed komt voor den val, want met de oorlogsverklaring van Hifler aan Rusland werd Iran prompt door de Engelschen en Russen bezet om den aanvoerweg tusschen de Perzische Golf en den Kaukasus vrij te hou den. Korte dagen, lange nachten. Neen, ze deren ons niet meer; 't Is weer licht in onze kamer En de kachel brandt» meneer. Weet U 't nog een jaar geleden? Hoe wij zaten.in de kou? Hoe we leden, hoe we streden? Wéét U het nog wel, mevrouw? 't Is nog maar een jaar geleden, Dat er haast geen eten was, Dat wij leefden bij hef heden Zonder stroom en zonder gas. Ging mevrouw ook voedsel halen? Sliep U 's avonds niet in bed? Moest U 's nachts ook naar den kelder, Waar een veldbed was gezet? „Als maar eerst de dagen lengen" Zeiden we toen tot elkaar; „Als de vorst maar niet gaat strengen» Spelen we het nog wel klaar". En we z ij n er door gekomen En we werden heusch bevrijd. U had het niet durven droomen. 't Was dan ook ten hoogste tijd. Och, wij zijn 't alhaast vergeten, Aan de weelde weer gewend, Maar.U moet er eens aan denken Als U ontevreden bent. (Nadruk verboden-) Dislribulienieuvvs. NIEUWE PETROLEUMBONNEN. Zij, die in het bezit zijn van kaar ten voor verlichting of kookdoel- einden, kunnen op de bonnen 17 t.m. 20 van de kaarten UA 510, 17 en 19 van de kaarten UB 510, 65 van de kaarten UC 510, 117 en 118 van de kaarten UD 510, gedurende de maand Januari vier liter petroleum koopen. BON G 03 INGETROKKEN. In aansluiting op het besluit van de Amsterdamsehe federatie van kleinhandelaren in aardappelen, groente en fruit om Bon G 03, welke door hef CDK was aangewezen ter inlevering, te weigeren, vernemen wij, dat het C.D.K. in overleg met het Bedrijfschap voor Groente en Fruit besloten heeft dezen bon voer het geheele land ïn te trekken. MEER VISCH TE WACHTEN. De aanvoer van zeevisch is op het oogenblik gering. Over twee a drie weken zullen de vangsten geleidelijk beter worde*, terwijl daarna weer op een flinken aanvoer kan worden gerekend, aangezien een vrij groot aantal schepen in de vaart zal wor den gebracht. De noordelingen in Iran hebben niet veel gemerkt van de hervormingen die hun regeering in Teheran invoer de, maar des te meer van den voor uitgang, die hun buren aan de Kas pische zee deelachtig werd. Het uiterst karig bestaan, dat de groot grondbezitter den pachtboer in hef noorden laat» doet deze niet bepaald van liefde blaken voor hef wettig gezag. Rusland beschouwt de ontwikkeling met genoegen. Het buit de sympa thie» welke het in dit gedeelte van Iran heeft verworven, uit bij zijn penetratie naar het zuiden. Met bezorgdheid ziet Engeland aijn mededinger naderen. Vandaar» dat de twee het niet eens konden worden. Zij zullen het nimmer eens worden, tenzij ook hier het weder- zijdsche wantrouwen verdwijnt. Het onaangename van het geval is» dat aan beide zijden dat wantrou wen niet zonder grondige motieven DAAR ZIT SCHOT IN. Zaterdagavond voerde het revuege zelschap Guus Terhorst, in de stamp volle zaal van hotel Eemland, voor de tweede maal op de revue „Daar zit schot in", voor de leden van de Buurtvereeniging „De Nieuweweg"- Reeds veel eerder zou deze uitvoe ring hebben plaats gehad, als de zaal niet bezet was geweest door de Canadeezen. Guus Terhorsf opende den avond als leider van het gezelschap en als voorzitter van de Buurtvereeniging met een hartelijke welkomstgroet en sprak zijn voldoening uit over de massale opkomst. De pl.m. 50 medewerkenden, allen amateurs, behalve dan het orkest van Paul Engel, hebben hun beste beentje voorgezet. Ongetwijfeld schuilen vele goede krachten onder hen. Bijzondere vermelding verdienen de Robbedoezen, die veel succes oogst ten met hun verschillende liedjes Opvallend waren ook de 2 clowns» die met hun dwaze grappen en grol len de lachers op hun hand had den, terwijl de verschillende dansen door de balletgroep eveneens goed werden uitgevoerd. Vooral de El- fendans met zang kon ons bekoren. Kleine onvolmaaktheden, aan ama teurs eigen, over het hoofd gezien, werd het programma vlot en goed afgewerkt. Jammer was het, dat er tijdens het eerste gedeelte een hi aat ontstond door de piano. NOG STEEDS CLANDESTIENE SLACHTINGEN. G. v. d. H., die vleesch voorhanden had, dat van clandestiene slachting afkomstig was, werd in arrest ge steld. honderden goede vaderlanders hun leven gegeven in de illegaliteit? Er zijn maar twee mogelijkheden: recht staat of terreurstaat. Kiezen wij den laafsten-, dan ie al le strijd, alle verdrukking en ver nedering tevergeefsch geweest. Dan hebben wij, van vreugde uitzinnig jubelend, de „vrijheid" ten onrech te begroet. Vrijheid is sinoniem met ware de mocratie. Ware democratie duit geen terreur, geen eigenrichting. Wie zich verlaagt tot daden als sluipmoord op een politieken tegen stander in stede van de berechting over te laten aan de wettige Over heid, verlaagt zich tot een individu dat in onzen staat niet thuis hoort. Gelukkig is ons volk in zijn over- groote meerderheid nog niet vergif tigd ondanks vijf jaren les in ter reur; de enkeling, die toont dit wel te zijn, behoort zonder meer uit de samenleving als een voor deze scha delijk insect, te worden verwijderd, daar hij zijn burgerschap in den de- mocratisch&n rechtstaat te schande maakt. Haat, wantrouwen, zelfzucht. Moe ten wij daarmede het nieuwe jaar in? Het zijn slechte compassen om op te zeilen! Laten wij, ieder voor zich, laaf hef geheele Nederlandsche volk, zich inspannen onzen „man op de brug" betere in handen te geven, waarop het schip van staat niet zal vast- loopen: gerechtigheid, vertrouwen, naastenliefde! Mijer. In mijn vorige „Mijmering" stond een fout, die den geheelen zin on leesbaar maakte. In de 2de kolom 4de alinea liet de zetter mij zeggen: dat voor 1940 honderdduizend Ne derlanders konden worden ge maakt. Jk schreef honderdduizend N-S.B.-ers. Het tv aren geen opwekkende woor den waarmede onze Minister Pre sident in het weekblad „Je Main- tiendrai" het nieuwe jaar inluidde» „De wereld waarin wij leven wordt beheerscht door haat, wantrouwen en zelfzucht". Hij had er nog vei lig aan toe kunnen voegen: bande loosheid. De waarheid is dikwerf hard. Doch het is soms noodig desondanks niet te schromen ze te zeggen. En wat de Minister-President zei, is waar heid, gebaseerd op feiten die ieder, die zijn oogen niet in z'n zak heeft» dagelijks kan constateeren. Maar wat moet er van onze samen leving terecht komen, als wij ons laten leiden door haaf, wantrouwen en zelfzucht? Dit zijn begrippen, die thuis hoo ien in een terreurstaat, waarvan wij gedurende vijf jaren de „zegenin gen" ondervonden hebben. In een rechtstaat, waarin ieder den zede lijken plicht heeft mede te werken tot handhaving en hooghoudïng van het recht, het recht, dat door het volk zelf is gemaakt, hooren zij niet thuis. Deze gedachten kwamen in mij op toen ik las van den „politieken moord" den sluipmoord, waarvan een collaborateur in Dordrecht met zijn, waarschijnlijk volkomen on schuldige, vrouw het slachtoffer was geworden. Die man was „collaborateur"; als steenfabrikant had hij geld verdiend door leverantie's aan den vijand- Wanneer hij landverrader was ge weest in dezen zin, dat hij land- hac. dende functie in landverraderlijke vereeniging had bekleed, of de wa pens gedragen had tegen zijn eigen vaderland, was de daad begrijpelij ker, hoewel niet minder afkeurens waardig, geweest. Maar dein zou hij ook niet op vrije voeten zijn gesteld! Voor zijn collaboratie zou hij te zij ner tijd de hem toekomende straf hebben ontvangen; denk aan de Bilf- hovensche bunkerbouwers, die 20 jaar kregen! Hij behoorde dus blijkbaar tot de personen, die ïn afwachting van hu* berechting, voorloopig op vrije voe- ten worden gesteld. Dit geschiedt niet door een of an deren ondergeschikten ambtenaar, maar door den persoon, die daar voor bij uitsluiting door de regee ring is aangesteld; den procureur fiscaal. Heeft men tegen een, door dezen ambtenaar toegestane in vrij heidstelling bezwaar, dan kan men zich tot den minister van justitie wenden, die niet zal aarzelen de praktijk heeft het bewezen! in te grijpen, als hij hef noodig acht- Doch eigenrichting, in den vorm van sluipmoord op een vanwege de re geering vrijgelatene, is een laagheid, waarvoor in een democratischen staat geen woord van vergoelijking doch uitsluitend veroordeeling Past. En hoezeer hef rechtsbegrip bezig is te verworden en dreigt verdron gen te worden door haat en wan trouwen, blijkt wel uit het ontstel lende feit, dat er nog zich „demo cratisch" noemende bladen zijn, die trachten zoo'n sluipmoord te ver goelijken door de schuld op de re- geering te werpen, die dan maar een beetje moet opschieten met de berechting! Dit is niet meer of minder dan het onder bedekte termen aankweeken van haat, eigenrichting, anarchie, bandeloosheid. Hebben we daarvoor vijf jaren ter reur doorstaan? Hebben daarvoer

Historische kranten - Archief Eemland

Soester Courant | 1946 | | pagina 1