Waarom zij het HERINNERINGEN.Plaatselijk nieuws.Mijersche Mijmeringen.
niet eens werden. -
SOESTER COURANT
22e Jaargang - No. 2
Abonnementsprijs f 1.50 p. kW.
UITGAVE: DRUKKERIJ SMIT - SOESTDIJK
Bureau: Van Weedestraat 25 - Telefoon 2566 - Giro 126156
Dinsdag 8 Januari 1946
Verschijnt 2 maal per week.
De conferentie te Moskou is het over
de kwestie Iran niet eens geworden.
Daarom willen wij het er hier eens
over hebben.
Men kent misschien de geschiede
nis: hef Noorden van Iran, dat aan
de Kaspische Zee grenst, is in op
stand gekomen. De wettige regee
ring te Teheran deed, wat der wet
tige regeeringen is en stuurde troe
pen om den opstand te „dempen".
De Russen, die het Noordelijk deel
van Iran bezet hielden, zeiden ech
ter, dat het dempen van een op
stand altijd met bloedvergieten ge
paard gaat en dat er de laatste ja
ren bloed genoeg vergoten was. De
„dempers" moesten maar blijven
waar ze waren.
De Amerikanen en de Engelschen
vroegen eens hoe 't er mee zat en
Moskou antwoordde beleefd, dat de
Russen bleven zitten en lieten de
troepen in Teheran staan. Zoo is
de jongste geschiedenis.
Iran, eens h§t Perzische rijk, is ecb*
ter altijd het wrijvingsvlak geweest
tusschen Rusland en Engeland.
Voor den eersten wereldoorlog had
Engeland overwicht in de economi
sche aangelegenheden; de regeering
van de tsaar had meer invloed in de
bestuurszaken van Perzië. Men
keek er elkaar niet bepaald vrien
delijk om aan en dat duurde tot
den eersten wereldoorlog uitbrak, bei
de landen bondgenooten werden en
het oude zeer uit de wereld werd
geholpen door het land te verdee-
len in twee invloedsferen. Rusland
jcreeg "de noordelijke helft, Engeland
de zuidelijke-
Het noorden is een landbouwgebied,
al moet men zich niet voorstellen,
dat men hier met een bloeiende Be
tuwe of met een vruchtbaar Lim-
burgsch landschap heeft te maken.
Het zuiden bevat mineralen. Er zit
petroleum in de bodem en het is
een wet van hooger orde» die gebiedt,
dat overal waar petroleum in den
grond zit, deze eruit moet worden
gebaald.
Het oliegebied van Perzië ligt niet
rer van de route, die de Brifsche
schepen naar Indië nemen. Dus be
staat er een Anglo Iranian Oil Com-
pany, die er den bodem exploiteert.
Het grootste deel der aandeelen van
die maatschappij bevindt zich in
handen van de Britsche Admiraliteit.
Hoewel het Engeland van vroeger
niet erg voor staatsinmenging was»
achtte men bet toch beter, zelf het
heft in banden te houden, als er
kans bestond, dat de slagader van
het Imperium kon worden afgekne
pen. Ook strategisch is dit gedeelte
van Iran voor Engeland van belang»
omdat het het voorterrein vormt
van de Britsche macht ia Centraal
Azië.
Na den tweeden wereldoorlog dook
ook in Teheran een navolger op van
Kemal Pasja, die Turkije had ge
moderniseerd. De hervormingen die
speciaal op het leger betrekking had
den, kostten geld en orri aan dat
geld te komen buitte Teheran de
omstandigheid uit, dat de concessie
aan de Anglo Iranian moest wor
den verlengd. De Anglo moest dok
ken en dokte ook inderdaad.
Teheran werd driester en begon te
coqueteeren met de machten van.
het anti Komintern Pact. Maar over
moed komt voor den val, want met
de oorlogsverklaring van Hifler aan
Rusland werd Iran prompt door de
Engelschen en Russen bezet om den
aanvoerweg tusschen de Perzische
Golf en den Kaukasus vrij te hou
den.
Korte dagen, lange nachten.
Neen, ze deren ons niet meer;
't Is weer licht in onze kamer
En de kachel brandt» meneer.
Weet U 't nog een jaar geleden?
Hoe wij zaten.in de kou?
Hoe we leden, hoe we streden?
Wéét U het nog wel, mevrouw?
't Is nog maar een jaar geleden,
Dat er haast geen eten was,
Dat wij leefden bij hef heden
Zonder stroom en zonder gas.
Ging mevrouw ook voedsel halen?
Sliep U 's avonds niet in bed?
Moest U 's nachts ook naar den
kelder,
Waar een veldbed was gezet?
„Als maar eerst de dagen lengen"
Zeiden we toen tot elkaar;
„Als de vorst maar niet gaat
strengen»
Spelen we het nog wel klaar".
En we z ij n er door gekomen
En we werden heusch bevrijd.
U had het niet durven droomen.
't Was dan ook ten hoogste tijd.
Och, wij zijn 't alhaast vergeten,
Aan de weelde weer gewend,
Maar.U moet er eens aan denken
Als U ontevreden bent.
(Nadruk verboden-)
Dislribulienieuvvs.
NIEUWE PETROLEUMBONNEN.
Zij, die in het bezit zijn van kaar
ten voor verlichting of kookdoel-
einden, kunnen op de bonnen 17
t.m. 20 van de kaarten UA 510, 17
en 19 van de kaarten UB 510, 65 van
de kaarten UC 510, 117 en 118 van
de kaarten UD 510, gedurende de
maand Januari vier liter petroleum
koopen.
BON G 03 INGETROKKEN.
In aansluiting op het besluit van
de Amsterdamsehe federatie van
kleinhandelaren in aardappelen,
groente en fruit om Bon G 03, welke
door hef CDK was aangewezen ter
inlevering, te weigeren, vernemen
wij, dat het C.D.K. in overleg met
het Bedrijfschap voor Groente en
Fruit besloten heeft dezen bon voer
het geheele land ïn te trekken.
MEER VISCH TE WACHTEN.
De aanvoer van zeevisch is op het
oogenblik gering. Over twee a drie
weken zullen de vangsten geleidelijk
beter worde*, terwijl daarna weer
op een flinken aanvoer kan worden
gerekend, aangezien een vrij groot
aantal schepen in de vaart zal wor
den gebracht.
De noordelingen in Iran hebben niet
veel gemerkt van de hervormingen
die hun regeering in Teheran invoer
de, maar des te meer van den voor
uitgang, die hun buren aan de Kas
pische zee deelachtig werd. Het
uiterst karig bestaan, dat de groot
grondbezitter den pachtboer in hef
noorden laat» doet deze niet bepaald
van liefde blaken voor hef wettig
gezag.
Rusland beschouwt de ontwikkeling
met genoegen. Het buit de sympa
thie» welke het in dit gedeelte van
Iran heeft verworven, uit bij zijn
penetratie naar het zuiden.
Met bezorgdheid ziet Engeland
aijn mededinger naderen. Vandaar»
dat de twee het niet eens konden
worden. Zij zullen het nimmer eens
worden, tenzij ook hier het weder-
zijdsche wantrouwen verdwijnt.
Het onaangename van het geval is»
dat aan beide zijden dat wantrou
wen niet zonder grondige motieven
DAAR ZIT SCHOT IN.
Zaterdagavond voerde het revuege
zelschap Guus Terhorst, in de stamp
volle zaal van hotel Eemland, voor
de tweede maal op de revue „Daar
zit schot in", voor de leden van de
Buurtvereeniging „De Nieuweweg"-
Reeds veel eerder zou deze uitvoe
ring hebben plaats gehad, als de
zaal niet bezet was geweest door de
Canadeezen.
Guus Terhorsf opende den avond
als leider van het gezelschap en als
voorzitter van de Buurtvereeniging
met een hartelijke welkomstgroet en
sprak zijn voldoening uit over de
massale opkomst.
De pl.m. 50 medewerkenden, allen
amateurs, behalve dan het orkest
van Paul Engel, hebben hun beste
beentje voorgezet. Ongetwijfeld
schuilen vele goede krachten onder
hen.
Bijzondere vermelding verdienen de
Robbedoezen, die veel succes oogst
ten met hun verschillende liedjes
Opvallend waren ook de 2 clowns»
die met hun dwaze grappen en grol
len de lachers op hun hand had
den, terwijl de verschillende dansen
door de balletgroep eveneens goed
werden uitgevoerd. Vooral de El-
fendans met zang kon ons bekoren.
Kleine onvolmaaktheden, aan ama
teurs eigen, over het hoofd gezien,
werd het programma vlot en goed
afgewerkt. Jammer was het, dat er
tijdens het eerste gedeelte een hi
aat ontstond door de piano.
NOG STEEDS CLANDESTIENE
SLACHTINGEN.
G. v. d. H., die vleesch voorhanden
had, dat van clandestiene slachting
afkomstig was, werd in arrest ge
steld.
honderden goede vaderlanders hun
leven gegeven in de illegaliteit? Er
zijn maar twee mogelijkheden: recht
staat of terreurstaat.
Kiezen wij den laafsten-, dan ie al
le strijd, alle verdrukking en ver
nedering tevergeefsch geweest. Dan
hebben wij, van vreugde uitzinnig
jubelend, de „vrijheid" ten onrech
te begroet.
Vrijheid is sinoniem met ware de
mocratie. Ware democratie duit
geen terreur, geen eigenrichting.
Wie zich verlaagt tot daden als
sluipmoord op een politieken tegen
stander in stede van de berechting
over te laten aan de wettige Over
heid, verlaagt zich tot een individu
dat in onzen staat niet thuis hoort.
Gelukkig is ons volk in zijn over-
groote meerderheid nog niet vergif
tigd ondanks vijf jaren les in ter
reur; de enkeling, die toont dit wel
te zijn, behoort zonder meer uit de
samenleving als een voor deze scha
delijk insect, te worden verwijderd,
daar hij zijn burgerschap in den de-
mocratisch&n rechtstaat te schande
maakt.
Haat, wantrouwen, zelfzucht. Moe
ten wij daarmede het nieuwe jaar
in? Het zijn slechte compassen om
op te zeilen!
Laten wij, ieder voor zich, laaf hef
geheele Nederlandsche volk, zich
inspannen onzen „man op de brug"
betere in handen te geven, waarop
het schip van staat niet zal vast-
loopen: gerechtigheid, vertrouwen,
naastenliefde! Mijer.
In mijn vorige „Mijmering" stond
een fout, die den geheelen zin on
leesbaar maakte. In de 2de kolom
4de alinea liet de zetter mij zeggen:
dat voor 1940 honderdduizend Ne
derlanders konden worden ge
maakt. Jk schreef honderdduizend
N-S.B.-ers.
Het tv aren geen opwekkende woor
den waarmede onze Minister Pre
sident in het weekblad „Je Main-
tiendrai" het nieuwe jaar inluidde»
„De wereld waarin wij leven wordt
beheerscht door haat, wantrouwen
en zelfzucht". Hij had er nog vei
lig aan toe kunnen voegen: bande
loosheid.
De waarheid is dikwerf hard. Doch
het is soms noodig desondanks niet
te schromen ze te zeggen. En wat
de Minister-President zei, is waar
heid, gebaseerd op feiten die ieder,
die zijn oogen niet in z'n zak heeft»
dagelijks kan constateeren.
Maar wat moet er van onze samen
leving terecht komen, als wij ons
laten leiden door haaf, wantrouwen
en zelfzucht?
Dit zijn begrippen, die thuis hoo
ien in een terreurstaat, waarvan wij
gedurende vijf jaren de „zegenin
gen" ondervonden hebben. In een
rechtstaat, waarin ieder den zede
lijken plicht heeft mede te werken
tot handhaving en hooghoudïng van
het recht, het recht, dat door het
volk zelf is gemaakt, hooren zij niet
thuis.
Deze gedachten kwamen in mij op
toen ik las van den „politieken
moord" den sluipmoord, waarvan
een collaborateur in Dordrecht met
zijn, waarschijnlijk volkomen on
schuldige, vrouw het slachtoffer was
geworden.
Die man was „collaborateur"; als
steenfabrikant had hij geld verdiend
door leverantie's aan den vijand-
Wanneer hij landverrader was ge
weest in dezen zin, dat hij land-
hac.
dende functie in landverraderlijke
vereeniging had bekleed, of de wa
pens gedragen had tegen zijn eigen
vaderland, was de daad begrijpelij
ker, hoewel niet minder afkeurens
waardig, geweest. Maar dein zou hij
ook niet op vrije voeten zijn gesteld!
Voor zijn collaboratie zou hij te zij
ner tijd de hem toekomende straf
hebben ontvangen; denk aan de Bilf-
hovensche bunkerbouwers, die 20
jaar kregen!
Hij behoorde dus blijkbaar tot de
personen, die ïn afwachting van hu*
berechting, voorloopig op vrije voe-
ten worden gesteld.
Dit geschiedt niet door een of an
deren ondergeschikten ambtenaar,
maar door den persoon, die daar
voor bij uitsluiting door de regee
ring is aangesteld; den procureur
fiscaal. Heeft men tegen een, door
dezen ambtenaar toegestane in vrij
heidstelling bezwaar, dan kan men
zich tot den minister van justitie
wenden, die niet zal aarzelen de
praktijk heeft het bewezen! in te
grijpen, als hij hef noodig acht-
Doch eigenrichting, in den vorm van
sluipmoord op een vanwege de re
geering vrijgelatene, is een laagheid,
waarvoor in een democratischen
staat geen woord van vergoelijking
doch uitsluitend veroordeeling Past.
En hoezeer hef rechtsbegrip bezig
is te verworden en dreigt verdron
gen te worden door haat en wan
trouwen, blijkt wel uit het ontstel
lende feit, dat er nog zich „demo
cratisch" noemende bladen zijn, die
trachten zoo'n sluipmoord te ver
goelijken door de schuld op de re-
geering te werpen, die dan maar
een beetje moet opschieten met de
berechting!
Dit is niet meer of minder dan het
onder bedekte termen aankweeken
van haat, eigenrichting, anarchie,
bandeloosheid.
Hebben we daarvoor vijf jaren ter
reur doorstaan? Hebben daarvoer