Er is nog veel te
regelen.
Brandstof, gas en
elecfriciteit.
Mijersche Mijmeringen,
SOESTER COURANT
Abonn. 11.50 p. kvv. - f 17.5 p. post
22e Jaargang - No. 18
UITGAVE: DRUKKERIJ SMIT - SOESTDIJK
Bureau: Van Weedestraat 35 - Telefoon 2566 - Giro 126156
Verschijnt Dinsdags en Vrijdags
Dinsdag 4 Maart 1946.
De oorlog en alles wat daar al zoo
bijbehoort heeft ons hard gemaakt.
Hoe kan het anders? Jarenlang heb
ben we gelezen en gehoord over
dood en verderf. Vaak' zijn wij
zelf aan groote gevaren op het laat
ste nippertje ontkomen en tenslot
te is er niemand, wïen de oorlogs
propaganda onberoerd heeft gelaten,
met het gevolg, dat wij aan allerlei
gruwelijke berichten de een meer, de
ander minder, gewend geraakten.
Herinnert U zich, vóór den oorlog
den ondergang van de „Sequalis" en
de .,Thetis'\ twee duikbooten, die
bij manoeuvres zonken en niet meer
boven waren te krijgen? Er ging
door de geheeele beschaafde wereld
een golf van ontroering. En nu?.
Wij lezen en hooren over de gewel
dige mijnramp in het Ruhrgebied,
waar eenige honderden mijnwerkers
den dood vonden en wij nemen het
bericht voor kennisgeving aan - zoo
in den geest van Leonard Huizïnga's:
..O, zei ik.
Toch zijn er nog dingen, die ons
tot verontwaardiging kunnen bren
gen. Daartoe kan ook de executie
worden gerekend, die Franco liet
voltrekken op 12 Republikeinen, on
der wie Christino Garcia. voor wien
de Fransche regeering in de bres was
gesprongen om zijn leven te redden.
Franco doet rare sprongen en het
ziet er naar uit. dat de drang die de
verschillende volken op hun respec
tieve regeeringen uitoefenen om de
diplomatieke betrekkingen met het
-laatste niet democratische bolwerk te
verbreken, steeds krachtiger zal wor
den.
Niet alleen in en om Franco-Spanje
rommelt het. Ook Engeland maakt
een zwaren strijd door. De Egyp-
tenaren wenschen, dat alle Engelsche
troepen uit hun land zullen vertrek
ken. Te Caïro ontstond deswege 'n
opstand. Er werd gestaakt, het ver
keer lag „plat", studenten en an
deren demonstreerden en er werd
in de stad zoo hevig gevochten, dat
men zich op een modern slagveld
waande. En niet alleen uit Egypte
kwam de last. Ook in Britsch-Indië
ontstonden moeilijkheden met eigen
menschen. Muitende mariniers na
men te Bombay liefst twintig sche
pen in beslag.; duizend manschappen
van de luchtmacht staakten uit sym
pathie met de muiters en 7000 man
Britsch-Indische troepen sloten zich
bij het aan. Ook in Calcutta. Kara-
chi en in andere havensteden deden
zich ongeregeldheden voor.
Er werd krachtig ingegrepen, zóó
krachtig, dat er 270 dooden vielen
en niet minder dan 1700 gewonden;
300 motorvoertuigen werden ver
brand en 10 postagentschappen wer
den vernield- Maar de rust is mis
schien voorloopïg weergekeerd.
Rust.rust! Rust moet de wereld
hebben om te genezen van de zware
wonden, die de strijd tegen het fa
scisme haar heeft toegebracht. Maar
rustig is het nog geenszins.
De groote spionnage-affaire in Ca
nada houdt nog steeds de gemoe
deren bezig. Rusland heeft weinig
vriendelijk en nogal heftig geprotes
teerd en dit protest zal weer met 'n
protest van Canada worden beant
woord. Reeds werd de vrees geuit,
dat een en ander wel tot het ver
breken van de diplomatieke betrek
kingen zou kunnen leiden.
Ook ten aanzien van België heeft
Rusland een protest doen hooren.
De Russische ambassadeur heeft
Spaak, den minister van buiten-
landsche zaken een bezoek gebracht
om er op te wijzen, dat het repa-
trieeren der Russen uit België vol
gens te traag tempo geschiedt. Dit
schijnt in zonderheid met de Russen,
die in het mijngebied werken, het
geval te zijn. Deze nuttige leden der
hedendaagsche maatschappij schijnt
men liever in België te houden. Bij
onze Zuiderburen zijn er bovendien
moeilijkheden van geheel anderen
aard. De verkiezingen voor de Pro
vinciale Staten hebben geen uitslag
gegeven, die het oplossen van de
regeeringscrisis gemakkelijker maakt.
Zou de regeeringscrisis dezer dagen
tot oplossing komen of zouden er
nieuwe verkiezingen moeten worden
uitgeschreven? Alle mogelijkheden
worden besproken en overwogen.
Het blijkt, dat een zeker aantal van
onze medeburgers zich niet kan in
denken. dat de distributie van
brandstoffen nog steeds verbazend
veel moeilijkheden meebrengt.
Velen zijn ontevreden over hun
brandstoffenhandelaar, die hun niet
op tijd hun brandstofrantsoen kan
zenden en meestal niet de gewensch-
te soort of kwaliteit kan leveren.
Behalve voor huisbrand ontvangen
tot heden slechts enkele ïndustrïee-
len eenige toewijzing voor hun be
drijven. In onze gemeente zijn dit
in hoofdzaak de bakkerijen, enkele
wasscherijen en smeden. De moei
lijkheden voor deze bedrijven moe
ten niet onderschat worden.
De kolen, die zij thans ontvangen
zijn slechts met bijzendere moeite en
zorgen te verwerken/ en de toewij
zingen kunnen, niettegenstaande de
afwijkende kwaliteit, niet verhoogd
worden.
Het overgroote deel der kolen, die
wij verbruiken, wordt nog steeds van
overzee aangevoerd en keuze is hier
niet.
De productie van onze mijnen blijft
nog ver beneden de gestelde ver
wachtingen en de sleepvaart heeft
een aanmerkelijke vertraging onder
vonden door de hooge waterstanden
der laatste weken, waardoor groote
achterstand in den aanvoer is ont
staan.
Het moeilijkst is thans de positie
der Gas- en Electriciteitsbedrijvcn,
die zeer groote kolenhoeveelhedcn
verbruiken en vooral den laatstcn
tijd zeer afwijkende kwaliteiten
moesten verwerken.
Voor de gasbedrijven, die in de oor
logsjaren hun ovens niet vernieuwd
of gerepareerd konden krijgen of
bovendien door oorlogsschade in hun
productiecapaciteit zwaar werden'
getroffen, geeft vooral de mindere
gasopbrengst uit deze kolen bij een
evenredig mindere cokesopbrengst
extra zorgen, omdat de rantsoenen
door verbruikers naar eigen inzicht
en behoefte over het etmaal of
maand afgenomen worden, terwijl de
productie thans niet zoodanig kan
zijn, dat zelfs door gashoudervoor-
raad spitsverbruiken opgevangen
kunnen worjden.
Men ziet dan ook in onze gemeente
bij ons gasbedrijf al eenige weken
de gashouders voortdurend leeg,
waaruit volgt, dat de aangevoerde
gashoeveelheden rechtstreeks naar
de consumenten gaan.
Hierdoor is het ook dezer dagen
weer voorgekomen, dat we in de
avonduren van gas verstoken waren.
Het invoeren van gaslooze uren,
hoewel die tevoren bekend ge
maakt kunnen worden, brengt voor
de verbruikers een veel grooter on
gerief mede, vooral voor de voed-
selbereïdende neringdoenden, zieken
en zoo voort.
Ook heeft bij een deel van onze in
woners de meening post gevat, gesti
muleerd door een onjuist bericht
in eenige bladen, dat electriciteits-
en gasrantsoeneering spoedig tot het
verleden zouden behooren. Hiervan
kan voorloopig geen sprake zijn.
Hoewel de produceerende bedrijven,
zoowel als ons plaatselijk distribu
tie-bedrijf al het mogelijke doen om
de gasvoorziening normaal door te
doen gaan. houde men er rekening
mede, dat het ook in de komende
dagen kan voorkomen, dat een gas-
tekort plotseling wederom eenige
uren parten kan spelen. De mede
werking van de verbruikers wordt
daarom opnieuw gevraagd.
Men bedenke, dat het teveel ver
bruikte ten koste van anderen gaat.
Afsnijdingen die toegepast moeten
worden zijn zeer onprettig, zoowel
voor verbruiker als bedrijf.
NIET OP DEN RIJWEG.
Van voor den oorlog weten we nog,
dat de rijweg van de Soesterberg-
schestraat niet met rijwielen mag
bereden worden.
De politie houdt hieraan thans weer
de hand, als gevolg waarvan meer
dere personen werden bekeurd.
WEER KOLEN ONTVREEMD.
Wederom werd uit de opslagplaats
van v. D. nabij station Soest een
hoeveelheid kolen ontvreemd.
Neen, schrijft een krant, die toch
beweert de waarheid zelve te zijn,
dat is niet zoo: het was geen spon
tane actie, maar een die deer cnc
georganiseerd is. Tja, wie moet je
nou gelooven? 't Feit is nu wel niet
van zooveel belang» maar als het
waarheid is, dat de burgemeester
van Amsterdam staat te jokken in
pretentie van de Koningin notabene,
dan is dat toch wel heel erg stout
van hem!
Kranten lezen moet je doen met
dezelfde onverstoorbaarheid waar
mee m'n egade de wekelijksche bon-
nenlijst bestudeert. Die zegt altijd
steevast: 't valt alweer mee. Als ik
dan, denkende dat er héél wat op
staat, vraag: „Wat bijzonders van
de week?", zegt ze: „Nee. maar 'f
kon ook veel minder zijn en daérom
valt het altijd mee."
De onverstoorbaarheid bewaren is 'n
kunst op zichzelf. Want waarlijk, er
is reden voor verwondering, om niet
te zeggen ergernis genoeg.
Dat in enkele weken tijds een stuk
of vijf van de ergste moffenhandlan-
gers geruischloos weten te ontsnap
pen. (in den oorlogstijd hadden de
ondergrondschen een complete over
valwagen plus een lading dynamiet
voor 't zelfde doel noodig), dat een
autoriteit die een aantal joden heeft
overgeleverd aan de S.D. nog immer1
vrij en in functie is, dat een andere
dito bij de Februari-staking een lijst
met 46 namen van stakers aan de
S.D. heeft overhandig?! en nog im
mer ongemoeid is gefaten, terwijl in
een andere plaats de grootste dei
ning wordt gemaakt, omdat de chef
van de brandweer z'n mannetjes in
1941 voor de Winterhulp heeft la
ten collecteeren, zoodat een offici
eel zuiveringsproces gevolgd door 'n
officieele berisping noodig is om al
le geschokte gemoederen te kalnree-
ren, kijk, dat zijn tegenstellingen,
die moet je maar even ongestoord
incasseeren als m'n egade haar bon
nenlijst.
Want anders héb je géén leven! En
geen beter leven dan een rustig le
ven, zooals m'n tuinman zei toen-ie
z'n schoonmoeder was wezen begra
ven. Mijer.
't Is al een oud vertelseltje.
Een boer had ruzie met z'n buurman
en ging zich beklagen bij den bur
gemeester. Deze hoorde de boer aan
en zei ten slotte: je hebt gelijk man.
Een poosje later kwam de buurman1
met z'n verhaal. De burgemeester
hoorde het aan en zei daarop: je
hebt gelijk man.
De veldwachter, die van een en an-*
der getuige was geweest, vroeg vol
verbazing den burgemeester: „Maar
hoe kan dat nou, Jansen heeft ge
lijk en Piefersen heeft óók gelijk;
dat bestaat toch zeker niet, een van
twee moet toch ongelijk hebben!"
Waarop de burgemeester tegen z'n
veldwachter zei: „En jij hebt óók
gelijkt"
Aan dit verhaaltje moet ik telkens
denken als ik de krant lees of lie
ver: de kranten.
Als je één krant leest, kun je eigen
lijk pas een gelukkig en tevreden
mensch zijn. Dan neem je maar voor
waar aan wat in je krant staat eni
je blijft buiten alle conflicten. Maar
als je zooals ik zóóveel vrijen tijd'
hebt. dat je eigenlijk niet goed weet
hoe dien met goed fatsoen door te
komen, dan neem je alle mogelijke
middelen te baat om dien zoo nuttig
en leerzaam mogelijk te besteden.
Een van die middelen is; zoo veel
mogelijk kranten lezen,
lederen morgen om elf uur zit ik
op mijn vaste plaatsje in m'n vas
te café voor m'n vaste kop koffie,
aan den leestafel. Daar heb ik een
goed uur werk met het lezen van de
kranton dAn "or'gen dag prt
werkelijk, dat is heel leerzaam. Hoe
meer je alle mogelijke kranten achten
en tegen elkaar leest, hoe meer je
tot de ontdekking komt, dat we hef
in den oorlog toch maar lekkerl
rustig hadden zonder krant, daar al
le mogelijke binnenlandsche en
buitenlandsche conflicten je voorbij1
gingen zonder dat je er erg in had.
En de wereld draaide toch!
Waarom zou je je dan eigenlijk druk
maken, laat staan ergeren, over de
vele tegenstrijdigheden, die je zoo
dagelijks in de kranten tegen komt?
Daar heb je nou bijvoorbeeld die
atoombomspionnageaffaire in Ame
rika. Eerlijk gezegd, ik heb er van
te kijken gestaan! Amerika en Rus
land zijn als de dikste vrienden sa
men opgetrokken tegen de Ger-
maansche horden» die Europa even
wilden nazificeeren en nauwelijks
staat de bloem van Germania in
Neurenberg te beven voor de groene
tafel, of het blijkt dat Rusland in|
Amerika een wijdvertakte spionage-
systeem met de hemel weet hoeveel
agenten om z'n oorlogsvrind de
atoomgeheimen te ontfutselen.
Niks van an! - lees ik nou in een
andere krant; ('k zal vanwege de
neutraliteit geen namen noemen) ze
hebben daar in Canada een politie
roman in scène gezet en nieuwe
trucs uitgevonden om de wereld
vrede te verstoren, maar van diel
spionagegeschiedenis is geen woord
waar.
Nou kun je je achter je oor krab
ben en zeggen: „Nou Moe!", maar
het staat er toch maar!
Zelfs de beroemde Februari-staking
het éérste gemeenschappelijke groo
te verzet tegen den moffen terreur,
is aanleiding tot geschil. Pieter 't
Hoen, die er toch wel wat van weten
kan en burgemeester de Boer van
Amsterdam, die toch ook geen klei
ne jongen is, zeggen: „het was een
spontane, onvoorbereide, regelrecht
uit het hart van verontwaardigde
Nederlanders voortkomende actie.
Vervolg derde kolom onder aan.
