itae&r
SOEZA OM
DE SOEDAN.
ThA
ck
IN DE HOEK.
23e Jaargang - No. 12
UITGAVE: DRUKKERIJ SMIT - SOESTDIJK
Dinsdag 11 Febr. 1947.
Offlcieele mededelingen.
Plaatselijk nieuws.
SOESTER COURANT
Abonnementsprijs 11.50 p. kw.
Burean: Van Weedestraat 35 - Telefoon 2566 - Giro 126156
Verschijnt 2 maal per week.
Kortgeleden lazen wij een aardig
verhaaltje, een fantasie over een in
woner van Amsterdam uit de 17e
eeuw, die dezer dagen in zijn oude
stad nog eens een kijkje kwam ne
men. De man vond er veel veran
derd en hij was tenslotte blij, dat
hij zijn stad-van-nu weer de rug
kon toekeren.
We moesten aan dit verhaal den
ken, toen we het nieuws over de
Soedan hoorden.
Tussen Engeland en Egypte is ver
schil gerezen over het bestuur van
de Soedan. Egypte meent, daf dit
gebied bij hem hoort en Engeland
zegt, dat de Soedanezen zelf maar
moeten uitzoeken, welke bestuurs
vormen ze wensen.
Nog maar een halve eeuw geleden
werd er ook over de Soedan onder
handeld. De oorspronkelijke bewo
ners van Afrika hadden toen ech
ter weinig in te brengen ie|oi het
tournooï werd gespeeld door En
geland, Frankrijk en Italië. Volgens
de in dien tijd geldende spelregels
„over hen, maar zónder hen''.
We kunnen ons voorstellen, dat 'n
diplomaat uit die tijden, die op het
ogenblik een kijkje kwam nemen iji
de keuken van de hedendaagse
staatslieden, net als die Amsterdam
mer, blij zou zijn als hij weer rustig
in het familiegraf van zijn geslacht
was teruggekeerd.
„Soedanezen zelf laten zeggen hoe
ze willen worden bestuurd en daar
bij nog onderhandelen met Egypte.
Impossibel!'*
Onmogelijk was zoiets de vorige
eeuw zeker geweest, maar hef on
mogelijke van toen is thans het
ééne mogelijke geworden.
De Soedan is eigenlijk een verleng
stuk van Egypte, aardrijkskundig ge
sproken. In deze tijd van vliegma
chines, vliegende raketten enz. ook
strategisch.
De verbouw van het voornaamste
export-artikel van beide landen, de
katoen, hangt af van het wafer van
dezelfde rivier, de Nijl. Maar om
dat de Soedan aan de bovenloop
van de rivier ligt, krijgt Egypte het
levenbrengende Nijlwater pas uit de
tweede hand.
Met stuwdammen wordt hef wafer
langs de irrigatievelden geleid en
alleen op die velden is akkerbouw
mogelijk.
Wanneer Egypte geen zeggenschap
houdt in de Soedan kan de laatste
meer stuwdammen aanleggen, mieer
katoen verbouwen en Egypte meer
concurrentie aandoen. En de stuw
dammen kunnen jn de bovenloop
goedkoper worden aangelegd dan in
de benedenloop van de Nijl.
Mede om de Arabieren te vriend
te houden trekt Engeland zich (te
rug uit Egypte, van de oevers van
het Suezkanaal, maar het blijft toch
wel graag in de buurt. Zijn militaire
bases in de Soedan zullen Dow-
ningstreef niet zoveel hoofdbrekens
kosten als in Egypte.
Egypte is overbevolkt en zou graag
wat landgenoten willen spuien naar
zijn „bovenland'', mits dat land dan
ook onder Egyptisch bestuur staat.
Maar een dusdanig vergroot en ver
sterkt Egypte.de Engelsen voe
len er weinig voor en zeggen daar
om: „De Soedanezen moeten het
zelf maar weten''. Maar menen doen
ze dat natuurlijk niet. Ze verwach
ten, dat wanneer het ionge, econo
misch, politiek en intellectueel ach
terlijk land zelf die beslissing zal
nemen, het er toch op neier komt,
dat zij, de Engelsen het doen.
Tot op dit ogenblik heerst er in
de Soedan een condominium, d.w.z.
dat het gezamenlijk bestuurd wordt:
door Engeland en Egypte.
Een eeuw terug ongeveer wierd het
door Egypte veroverd, maar in de
tachtiger jaren van de 19e eeuw
werden ze er weer uit verjaagd
door een godsdienstige secte van de
Soedanezen.
Kïtchener won het in 1898 voor de
Engelsen terug en omdat Egypte
meevocht, mocht hef in naam wat
mee te zeggen hebben.
Maar daarmee stellen de Egyptena-
ren zich nu niet weer tevreden. Ze
willen de vinger echt in de pap
houden.
En de Soedanezen zelf? We gelo
ven niet, dat de gehele zaak hen
nu nog veel interesseert. Vast staat
echter wel, dat Afrika een zelfstan
diger, economischer ontwikkeling te
gemoet gaat en daf brengt ook een
zelfstandiger politiek leven mee,
ook voor Soedan op den duur.
Misschien beleven we het nog, dat
Engeland een ambassadeur heeft bii
de regering van Soedan en wc zou
den dan het gezicht van de oude,
eind 19e eeuwsediplomaat wel eens
willen zien! Maarzijn er onder
de mensen van vandaag niet velien,
die bij voorkeur vertoeven in de
grafkelders van het verleden?
Burgemeester en Wethouders der
gemeente Soest brengen tier open
bare kennis, dat de rekening van in
komsten en uitgaven der gemeente
alsmede die van het gasbedrijf en
het wegenfonds over het dienstjaar
1944 vanaf heden tot en met 22 Fe
bruari 1947, van 9 uur tot 12V2 uur,
ter secretarie der gemeente voor efen
ieder ter lezing zijn neergelegd en
in afschrift tegen betaling der kosten
algemeen verkrijgbaar worden ge
steld.
MAXIMUM SNELHEID.
Wederom werden 4 automobilisten
bekeurd wegens overtreding van de
maximum snelheid. Bovendien wer
den H. A. M. G. te Zwolle en C. 'J.
O. te Amsterdam bekeurd, resp.
wegens het rijden met 'n auto zon
der rijvergunning en nummerbord.
EEN GULDEN VOOR MIJN NAAM
Ik heb mijn vlag al gereed gelegd
om die te kunnen uitsteken, zodra
ik de saluutschoten van de batteri'
in Baarn zal horen. En als de toe
stand van de weg zo blijft als die
nu is, doe ik ook mee aan de ster-
tocht en wel per slee. Want waarom
zouden alleen mensen met fonkelen
de auto's kunnen deelnemen aan
dat grofe evenement? Maar ik vind
om de waarheid te zeggen, de beta
ling van een gulden om een hand
tekening in een register te kunnien
zetten, wel wat hoog. Want voor
de mindereman is een gulden ip
een tijd als heden een kapitaal van
belang en als ie voor die gulldein dan
niets anders mag doen dan je naam
in een boek schrijven dan zeg ik, daf
de feestcommissie wel een tikkeltje
socialer had mogen denken, want
de arme, doodeenvoudige mensen,
zoals ik er ook een ben, heeft mi'n-
tens evenveel liefde voor ons Ko
ninklijk Huis als de meneer, die in
een fijne luxe wagen naar onze ge
meente komt gereden om zijn hand
tekening tegen1 betaling van een
gulden kwijt te kunnen raken, Ik
wil geen roet in het eten gooien
en het is mijn aard niet om te cri»
tiseren, maar voor mij blijft het
toch een ongerijmdheid, dat je een
gulden moet offeren om ie liefde
voor het Vorstenhuis te kunnen la
ten blijken. Ik heb die gulden ier
wel voor over, maar ik heb deze
week op verschillende dingen al be
zuinigd, om die gulden uit te kun
nen sparen voor de blijde gebeurte
nis. Want ik wil in ieder geval van
de partij zijn en als er nog sneeuw
ligt op die roemrijke dag, dan ga
ik vast per slee, zoals ik al gezegd
heb. Ik hoop maar, dat er dit méér
zullen doen, want anders loop ik
wel wat erg in de gaten en roept de
hele gemeente: Juffrouw Flapuit is
rijp voor Den Dolder! Ik moet er
direct aan toevoegen, dat ik me aan
de praatjes van de mensen weinig
stoor, want die praatjes raken meest
al kant noch wal. Ik heb al' eens
ronduit geschreven, dat mijn huisje
aan de Lange Brinkweg staaf, maar
er zijn altijd nog mensen, die bij
hoog en bii laag beweren, dat ik in
de Molenstraat woon, in het eerste
deel. Ik laat ze maar praten, dat
is nog altijd het beste en dan heb
ben de mensen nog pleziier ook.
Plezier had ik ook zelf deze wieek
om hetgeen een familielid van mii
overkwam. Hij kreeg een kaart van
de Directe Belastingen met de prief-
tige mededeling, dat hij teveel had
betaald en ten kantore daf teveel
betaalde kon terugontvangen. Hii
nam een uur verlet en dat kostte
hem zeventig centen en toen hij bii
het loket van de belastingen kwam,
betaalde de ambtenaar hem uit de
somma van zeggen en schrijven twee
centen! Want die had mijn familielid
teveel betaald!
Mijn familielid heeft toen 'n scheld
woord gebruikt en daf heb ik hem
heel kwalijk genomen, want ik zeg
maar, dat ambtenaren correct moe
ten zijn en niemand zal kunnen ont
kennen, dat die belastingambtenaar
niet correct is geweest. Maar om
alle verkeerde gedachten de kop in
te drukken, moet ik zeggen, dat
mijn familielid niet in Soest woont,
maar in Nijverdal. Evenwel noem
ik die aangelegenheid het toppunt
van correctheid, ook al kostte het
mijn familielid zeventig min twee
is achtenzestig centen.
En ondertussen zit ik met mijn
vlag gereed en heb ik mijn oirien
gespitst om de geschufsbatterij te
kunnen horen, zodra die dol' van
blijdschap zal beginnen te blaffen.
En dan maar tellen: negenenveertig,
vijftig, eenenvijftig.Zullen we
dan nog verder kunnen gaan met
tellen?
JUFFROUW FLAPUIT.
Waar ik het heb gelezen weet ik
niet meer. Misschien was het in
dit blad, misschien wel in een an
dere krant.
Er was iemand, die iets had te mop
peren over het zandstrooien op de
wegen bij gladheid. Dat ging niet
vlug genoeg naar z'n zin.
Bij de moffen stonden; ze meteen
klaar om met kwistige hand zand en
pekel te strooien, maar nu scheen
dat niet zo'n haast meer te heb
ben.
Dat was niet eerlijk tegenover de
mensen van' Gemeente-Werken-
Misschien woon ik op een gunstig
punt, maar ik moet U zeggen ont
zag te hebben voor de mensen op
de strooiwagen, die 's avonds, des
nachts en des Zondags kans hebben
te worden opgepord om te strooien.
En dan komen- óók. En niet, zoals
de .inzender'' suggereerde, als mos
terd na de maaltijd.
We mopperen nu eenmaal vlug ®n
veel, maar laten we proberen objec
tief te blijven.
Soest is nu eenmaal groter als ai-
leen ons eigen straatje en perslot
gaat de hoofdweg vóór. Dat is na
tuurlijk jammer, voor wie niet aan
de hoofdweg woont, maar toch wel
begrijpelijk. Voor zover mij bekend,
kreeg toch iedere laan of straat mat
enig verkeer een beurt.e® vlug.
Maar daarom heb ik toch wel wat
te mopperen op Gemeente-Werken,
maar daarover een volgende keer.
H. OEKMAN.
BEGIN VAN BRAND.
Een dame, die kamers bewoont van
een perceel aan het Kerkpad Z.Z.,
waarvoor een badkamer tot keuken
was ingericht, had de minder goede
gewoonte haar huisvuil te depone
ren onder een houten aanrecht. Ook
de aslade werd op deze plaats ge
ledigd, met het gevolg, dat, terwijl
de dame niet aanwezig was, eetn
begin van brand ontstond, welke
nog vroegtijdig door de huisgenoten
kon worden geblust. Een procesver
baal was het gevolg.
ELFSTEDENTOCHT 1947.
Drie plaatsgenoten, n.1. de herlen E.
Kareisen, Th. Bakker en G. Wasse
naar namen Zaterdag j.1. deel aan
de Elfstedentocht.
Te Sloten, na 45 K.M. rijden, moest
Wassenaar wegens maagkramp op
geven.
Bakker gaf de strijd tegen de ele
menten te Franeker op na een af
stand van 132 K.M. te hebben af
gelegd.
Kareisen hield prachtig vol en zou
de tocht ook hebben volbracht, als
de wedstrijdleiding te 8 uur
's avonds het verder rijden niief had
verboden.
Kareisen bevond zich toen teBart-
lemien, 35 K.M. van de finish. Hij
had 131/} uur gereden en een af
stand van 175 K.M. afgelegd.
NIWIN-COMITé.
Ook te Soesterberg is een Niwin-co-
mité opgericht.
Het eere-comité bestaat uit de na
volgende personen: Mr. S. P. Baron
Bentinck, burgemeester; pastoor W.
G. Welsing, Ds. W. H. Poot, oud
minister H. van Boeijen, C. R. Dek-
ker, garnizoens-commandanf, H. G.
Winkelman, oud Opperbevelhebber
van Land- en Zeemacht; Mr. Dr. P.
J. G. Tetrode, Mr. W. van Son en
Ir. C. Sevenhuijsen.
In het comité hebben zitting geno
men J. A. Luijff, voorzitter; D. Lub,
secretaris; J. Baars, penningmeester;
Mevr. v. d. Steur, mej. E. Rupp, Dr.
A. Splinter, H. Tammer en G. v.
d. Weerd.
