Wet op Vakorganisatie
in Amerika.
Sanatorium „Zonnegloren' bestaat twintig jaar.
UITGAVE: DRUKKERIJ SMIT - SOESTDIJK
Officiële mededelingen.
Plaatselijk nieuws.
IN DE HOEK.
SOESTER COURANT
Abonn. f 1.50 p. kwart. - Per post fl.75.
23e JAARGANG - No. 53.
Bureau: Van Weedestraat 35 - Telefoon 2566 - Giro 126156
Verschijnt iedere Dinsdag en Vrijdag.
VRIJDAG 11 JULI 1947.
Zoals wel voorzien kon worden, is de nieu
we wetgeving op de vakverenigingen in
Amerika de oorzaak geworden van een sta
kingsbeweging, waarvan de afloop nog niet
te voorzien is. Deze wet, de Taft-Hariey-
wet, die door de republikeiuse meerderheid
in het Amerikaanse parlement is doorge
dreven, moet beschouwd worden als een
antwoord op de uitdagende houding, die de
arbeidersleider John Lewis gedurende de
oorlogsjaren heeft aangenomen. Hij dreef
zijn zin door, ongeacht de nationale be
langen, en deze dictatoriale wijze van doen
heeft tenslotte de arbeiders meer kwaad
dan goed gedaan. De republikeinse meer
derheid in het Huis van Afgevaardigden
en in Senaat was het gevolg van de tegen
zin, die twee vormen van dictatuur bij het
grote Amerikaanse publiek hadden ver
wekt; dat was ten eerste het verzet tegen
de dictatuur van de Staat en ten tweede
tegen de dictatuur van de vakbondsleiders.
Het land was al die stakingen moe, liet de
democraten, dat is de partij van Roosevelt
en Truman, los- om het deze keer met de
republikeinen te proberen. De republikeinen
wonnen inderdaad, doch zij wierpen het
kind met het badwater weg en zijn nu bezig
het land uit te leveren aan een andere dic
tatuur, n.1. die van het grootkapitaal. Het
eerste verschijnsel daarvan was de ontijdi
ge opheffing van alle prijscontrole, waar
door de koopkracht van de dollar bijna ge
halveerd werd en het tweede een zo dras
tische beperking van het verenigingsrecht
der arbeiders, dat geen enkel democratisch
land in Europa zoiets ook maar zou over
wegen.
De nieuwe wet grijpt op vier punten in op
de rechten der vakbeweging. Ten eerste
door beperking van de stakingsvrijheid, ten
tweede door beperking van het recht om
collectieve arbeidsovereenkomsten hf te
sluiten, ten derde door het onder toezicht
stellen van bestuur en beheer der boiiden
en ten vierde door veranderingen in de
leiding en de taak van de Raad van Over
leg voor Arbeidszaken.
•Dat het stakingsrecht werd beperkt, was
niet onlogisch; er was al te veel gestaakt
en vaak om futiele redenen, waardoor de
publieke belangen werden geschaad. Maar
de wet gaat wel heel ver. Zij verklaart als
onwettig staking door weigering van „be
smet werk", stakingen, die voortvloeien uit
de strijd van twee vakbonden over de vraag
welke de arbeiders zal vertegenwoordigen,
stakingen om verloren tijd betaald te krij
gen en stakingen als protest tegen het ont
slag van overtollig personeel, waarbij de
ondernemers bepalen, wanneer van „over
tollig personeel" gesproken zal worden. Bij
de beperking van de collectieve arbeids
overeenkomsten wordt ten eerste het ver
plichte lidmaatschap van de vakbond, de
„closed shop", verboden; ten tweede wordt
de „union shop" vrijwel onmogelijk ge
maakt. Van union shop spreekt men. wan
neer iedere nieuwe arbeider verplicht lid
van een bond moet worden, terwijl closed
shop alleen aanneming van personeel uit de
leden van een bond toelaat. Iedere afzon
derlijke Staat kan bovendien nog verder
gaande bepalingen maken. Collectieve ar
beidsovereenkomsten worden geheel en al
verboden voor opzichthoudend personeel,
voor alle landarbeiders, voor alle personeel
van de bonden onder staatstoezicht en voor
de leden van de vakbonden, die zich niet
aan bepaalde voorschriften houden.
Deze voorschriften zijn van die aard, dat
op grond van deze bepaling vrijwel iedere
CAO onmogelijk wordt gemaakt. De vak
bonden worden nl. van het afsluiten van
CAO's uitgesloten en onder toezicht gesteld
als zij „onwettige" stakingen organiseren,
of wanneer zij een vonnis krijgen voor on
rechtmatig optreden in arbeidszaken. Dit,
laatste is een zo rekbaar begrip, dat iedere
vakbondsactie onmogelijk wordt gemaakt,
zo spoedig deze in conflict komt met de
zienswijze van de ondernemer. Voorts moet
iedere bond jaarlijks een financieel over
zicht voorleggen aan de Nationale Raad
van Overleg en bewijzen ,dat dit overzicht
ook aan ieder lid van de bond is toegezon
den. Mocht slechts één lid vergeten worden,
dan is de bond reeds in overtreding en heeft
zij het recht verloren aan collectieve onder
handelingen deel te nemen. Onder ede moe
ten de bestuurders verklaren, dat zij geen
communist zijn, noch aanhangers van com
munistische principes, terwijl met zware
boeten ieder gebruik van bondsgelden voor
politieke doeleinden bedreigd wordt. Dit
slaat o.a. op verkiezingen voor het Comité
voor Politieke Actie van de vakbonden van
John Lewis, maar ook op advertenties, aan
plakbiljetten, brochures en ander drukwerk
van bonden voor eigen activiteit, als de
rechter daarin een politiek tintje zou vin
den. Een andere zeer ingrijpende bepaling
is, dat alle ondersteuningsfondsen van £le
bonden gecontroleerd zullen worden door
vakbondsbestuur en werkgever gezamen
lijk. Niet minder drastisch is de bepaling,
dat de Nationale Raad het recht krijgt om
op klacht van een ondernemer te verklaren,
dat de contributies buitensporig hoog zijn.
Via deze bepaling krijgt de regering, d.w.z.
de republikeinse partij, het opperste toe
zicht op de financiën van de vakbonden.
Tenslotte wordt de Raad van Overleg zo
gereorganiseerd, dat de Senaat, die in han
den van de republikeinen is, het laatste
woord te zeggen krijgt, over de leiding van
dit instituut. Het is niet onbegrijpelijk, dat
de Amerikaanse arbeiders zich tegen deze
wet ten sterkste verzetten. Doch het kan
voor de gehele wereld een ramp worden
als hierdoor de klassestrijd in de Verenigde
Staten weer in volle hevigheid ontbrandt.
HINDERWET.
Burg. en Weth. van Soest brengen tér
algemene kennis, dat ter sécretarie van
Soest ter inzage is gelegd éen verzoek
met bijlagen van A. G. de Bruin, Beef-
hovenlaan 18 te Soest, om vergunning
tot het oprichten van een pottenbak
kerij, waarin zullen worden geplaatst
een electromotor met éen vermog(e(n
van 5 P.K. ter aandrijving van 1 mo-
delmakersschïjf, 1 kleimolen en 1 luchf-
compressor, alsmede 1 electrisché pof
ten bakkersoven te stoken mét turf, in 'n
schuur van het perceel Beckéringhstraat
12, kadastraal bekend in sectie H nr.
2716.
Op 22 Juli 1947 zal gelegenheid bestaan
om bezwaren tegen dit verzoek in te
brengen. Daartoe zal op die dag, des
voormiddags elf uur, ter secretarie zit
ting worden gehouden.
TWEE TUBILEA BIT
GEMEENTEWERKEN.
Op 1 Juli herdachten de chauffeur H.
J. Vos en de kantonnier K. v. Ooijep, de
dag, dat zij 25 jaar geleden in dienst
bij gemeentewerken kwamen.
Ter gelegenheid van dit feit kwam hef
gehele personeel van de dienst bij el
kander in de garage van de brandweer,
die feestelijk was versiérd met vlaggen,
groen en bloemen, en wérden dé jubila- J
rissen, die vergezeld warén van hun
echtgenoten en enigé familieleden, waar
onder ook de vader van H. J. Vos, die
13 jaar geleden de gemêentediejnsf met
pensioen verliet, toegesproken door de
directeur van gemeentewerken, de wet
houder van openbare werken,'dé inspec
teur van bouw- en woningtoezicht en
enige collega's der jubilarissen.
De verschillende sprekérs spraken hum
waardering uit voor de plichtsbetrach
ting der beide jubilarissen gedurende de
afgelopen 25 jaren en de wéthouder nam
tevens de gelegénheid te baat om diver
se werklieden, die mét ingang van 1 Ju
li in vasten dienst waren getreden, met
hun aanstelling geluk te wensen.
Nadat het gehele gezélschap in de tuin
naast hef bureau van gemeemfêwerken
was gefotografeerd, dankten de jubila
rissen de diverse sprekérs, waarbij Vos
herinneringen ophaalde uit zijn dienst
tijd en een vermakelijk ovèrzicht gaf
van het verloop van paardentracfie naar
autotractie bij gemeentewérken, waarna
me|n nog geruimein tijd genoeglijk bijéén
bleef.
AANRIJDINGEN.
Mevr. S., wonende" aan de Koninginne-
laan, werd op de B. Grothestraat aange
reden door een auto, bestuurd door L.
alhier. Zij brak haar rechter sleutelbéen.
Na door Dr. Rupert te zijn behandeld,
werd zij naar hef St. Eüsabethziekenhuis
te Amersfoort overgebracht.
Op de Steenhoffstraat voor het gemeen
tehuis, werd H. alhier, die daar per rij
wiel de rijweg overstak, eveneens door
een auto aangereden- H. lïép een wond
op aan het rechter oog en verstuikfé zijn
pols.
Verder kwam een militaire auto in bot
sing met het muurtje, dat de afscheiding
vormt tussen het postkantoor en het
rosarium, waardoor nogal beschadiging
aan de muur werd toegebracht. De bé-
stuurder reed vlug weg ,maar hef auto-
nummer kon worden opgenomen.
ERNSTIGE VERNIELING.
Het boterde reeds lang niét tussen de
familie K. en mevr. M„ die op de Bunt-
weg gezamenlijk een huis bewonen. Om
de maat vol te maken, smeet mevr. M.
een emmer vuil water door dé kamer
van K., waardoor aan tafel en vloerkleed
stoelbedekking en meubilair ènz. scha
de werd toegebracht. Mevr. M. wérd in
arrest gesteld.
HELING VAN MILITAIRE GOEDEREN
Toen de ~31-jarige G. de G. onlangs na
gedane dagtaak de dump te Soestérberg
verliet, werd hij door een controlérend
militair gefouilleerd of hij ook iets had
meegenomen.
„Waarom onderzoek je mij?" vroeg hij
„wij burgers kunnen toch niets meepik
ken, dat kunnen alleen de militairén"*
- „Nu, als je soms een motorfiets wi.lt
hebben", vervolgde de mïlifairé contro
leur, „dan zal ik wel zorgen, dat je die
krijgt."
- „Oké", zei de monteur, gekscherénd.
Enige weken later-, werd ér in de nacht
bij hem aangebeld en eén soldaat met
een motorfiets stond voor de deur. Of
hij het karretje kopen wilde?
De monteur, die de opmerking sléchts
schertsenderwijs gemaakt had, doch nu
het aanbod van de militair gerealiseérd
zag, kon aan de verleiding geen wêer-
stand bieden en voor f 350.werd hij
eigenaar van het vehikel.
De zaak lekte echter uit én Dinsdag j.1.
had de man zich voor de Utr. Rechtbank
te verantwoorden, waar hij acht maan
den gevangenisstraf met aftrek tégen
loop der jaren ruim 5000 patiënten bin
nen kwamen, waarvan 74.7 procent» na
gemiddeld 550 verpleegdagén, weder als
gezonde mensen in de maatschappij kon
den terugkeren.
In 1927 stond de actieve behandeling
nog in de kinderschoenen. Dezé kwam
voornamelijk neer op rust en goedé voe
ding. Nu zijn verschillende chirurgische
behandelingen mogelijk géwordén en de
ontwikkeling van nieuwe methoden is
nog aan de gang. Waar vroeger geen
hoop meer was, kan nu door chirur
gisch ingrijpen dikwijls een goed resul
taat worden bereikt.
Door de invoering der „Planigrafie" is
het bovendien mogelijk geworden met
Röntgenstralen iedere plék van het li
chaam te onderzoeken. Wat vroegér ver
borgen bleef, is nu voor het geoèfehd oog
van Dr. Pont en zijn assistenten een opén
boek. Een doorlichtingsapparaat bij ie
dere onderzoekkamer, ëen Rönfgenkamer
en een operatiezaal makèn elk ingrijpen
direct mogelijk.
Voor 1927 was over de darmtuberculo-
se weinig bekend en hiértegen geap
kruid gewassen.
Na 1934 is in ons land het röntgenonder
zoek van de darm echter geperfectio
neerd en is men in staat de ziékte
vroegtijdig te herkennen. Darm tuberculo
se is, evenals de longtuberculosé, thans
een geneeslijké ziekte.
Ook luchtpijpaandoeningen staan thans
in het centrum van de belangstelling.
Ini de toekomst zal blijken, of voor tu
berculose van de luchtpijpen eén goede
behandeling mogelijk zal zijn.
Zo wordt er in „Zonnegloren" naar ge
streefd voor de patiënten alles té doen,
waf huin lichamelijk herstel zou kunnen
bevorderen. Hieraan werkt éen staf van
twee honderd personen, onder leiding
van de geneesheêr-direcfeur, Dr, J. A.
W. Berghauser Pont en de directrice,
zuster R. Cley, dag en nacht mede.
De vereniging „Zonnegloren" wérd in
December 1921 opgericht. Dit zilverén
jubileum wordt tegelijk herdacht met
het feit, dat 20 jaar geleden, op 13 Juli
1927, het Sanatorium in onze gemeenté,
in tegenwoordigheid van Koningin Moe
der, kon worden geopend.
Voor de oorlog werd telkenjare dé jaar
verre de vrienden én oud-patiënten van
dag gevierd en kwamen yan heindé en
„Zonnegloren" bijeen.
Nu, met de viering van het Zilverén
jubileum, wordt, voor hef eerst sinds
1939, deze jaarlijkse bijeenkomst in ére
hersteld.
Duizenden bezoekers wordén verwacht,
waaronder talrijke autoriteiten. Op 16
Juli komen vele genodigden, w.o. dé
minister van Sociale Zaken, alsmede dé
burgemeesters van Amsterdam, Rottér-
dam, Den Haag en gemeenfèn in Gooi
en Eemland. Op 17 Juli is een reunié
van oud-patiënten.
Op die dagen zal op 't terrein van „Zon
negloren" een uitgebréide bazar worden
gehouden, waar van alles te koop zal
zijn. De gedachte is om uit de baten éen
jubileumfonds te vormen, waaruit een
uitbreiding van het werk der vereniging
zal kunnen worden gefinancierd.
„Zonnegloren", oorspronkelijk gebouwd
voor 130 patiënten, is in de loop der ja
ren uitgegroeid tot een inrichting mét
350 bedden en nog staat het niet stil.
Thans wordt de beneden-afdeling van
het sanatorium weer verbouwd en ovér
een klein half jaar zullen wéér onge
veer 50 patknten meer kunnén worden
opgenomen. Dit is zeer belangrijk, om
dat momenteel ruim twee hondérd pa
tiënten op de wachtlijst .staan genoteerd.
De geneesheér-directeur, Dr. J. A. W.
Berghauser Pont, heeft ons op eén wan
deling het sanatorium getoond. Frisse za
len en paviljoens, keurig netjés onder
houden, te midden van een schittérende
omgeving. Een plekje grond, waar in de
Bakkers 1 Steunpilaren van onze samen
leving, er moet mij iets van het hart.
O nee, wees niet bang- Ik zal géén ge
wetensvragen stelden om té weten no©
het toch komt, dat 'n luxe broodje „wit"
en een gewoon burger wittébrood „don
ker wit" ziet.
Dat je me, wanneer ik eén wittebrood
vraag, een bruinbrood in m'n handen
stopt e;n me een wittebrood voor éen
bruinbrood verkoopt, neem ik je ook
nog niet kwalijk. Per slot kan men kleu
renblind zijn. En al is men dat niet, mag
ik het je nog niet aanrekenén, want er
is tegenwoordig weinig verschil tussen
wit én bruinbrood. Dus daar heb ik hef
niet over. Er is wat anders.
Voor de tweede maal hebben we nu het
feest beleefd, dat dé bakkers met va-
cantie gingen. De vacantie is jullie van
harte en eerlijk gegund. Om hét gehel©
jaar door iedere ochtend vanaf eén uur
of vier voor een andermans brood te
moeten zorgen, lijkt me géén lolletje.
Eerlijk gezegd vind ik het eén beetje
middeleeuws ook en om aan te tonén
hoe goed en welverdiénd ik jullie va
cantie vind, stel ik voor het volgende
jaar vier weken vacantie te némen.
Maar.dan moet de zaak een beétje
beter kloppen dan dit jaar.
Zeker, het was dit jaar al. beter dan
vorig jaar, want toen was hef helemaal
armzalig. Maar pok dit jaar was het nog
niet je dat. Jullie zijn lelijk over dé
tong gegaan bakkers en dat hoeft toch
niet?
Volgend jaar zal ik hef geval eerst ééns
een paar dagen aankijken, maar als het
weer zo is als dit jaar, steeds maar „uit
verkocht" en terugkomen, dan eet ik
liever 14 dagen pap.
Wanneer er tenminste havérmout is en
melk.
H. OEKMAN.
zich hoorde eisen.
Mr. Van Ravenswaay uit Utrecht pleitte
clementie. De Rechtbank zal 22 Juli uit
spraak doen.
GESLAAGD.
Voor hef toelatingsexamen van de
R.H.B.S. te Utrecht Bart Uwland, leer
ling van de openbare Ulo-school, Ker-
kebuurt.
Voor het M.U.L.O. -examen diploma
A: Pouwlie Maris, Kees Laribij, Alice
Quené en Ger Blom. B: Dick Hoek en
Gerbr. van V uure, allen leerlingén van
de openbare Ulo-school, Kerkebuurf.
Voor het candidaats-examen in wis-
en natuurkunde P. de Boer en A. Luij-
peln.
Voor het eind-examen H.B.S. B.: H.
den Boer.
Voor het toelatingsexamen Lyceum:
Dieter Meun en voor het admissié ex
amen der H.B.S. te Amersfoort Alb.
Veldhuizen, beiden leerlingen der open
bare school aan de Beefzlaan.
Voor de hoofd-acte voorbereidend
onderwijs: Mej. E. H. ten Ca te, leidstér
Kleuterschool Soest-Zuid.
Voor het examen van de Bloemistén-
school te Baarn de heer B. G. van
Hees.
Voor het examen R.K.H.B.S. B te Hil
versum Fr. de Rond, H. de Beer, L.
Posthumus, Fr. Sips en voor R.K.H.B.S.
A: J. Koe n der s.
EEN SCHOOLREISJE.
Iedere onderwijzer hééft wel eens een
schoolreisje gemaakt met z'n klas. Zo'n
dag is een bron van vreugde en genot
voor alle kinderen lang vooruit, de dag
zelf is een hoogtepunt.
Maar een schoolreis van een voilé week
is toch wel iets geheel andérs. Feitelijk
is het beter te spreken van een school
werkkamp. Want dat was het toch min
of meer, het verblijf van de hoogsté klas
sen van de Van der Huchtschool op
helt eiland Vlieland.
Een eenvoudig gebouw was hef, waarin
we „kampeerden"» in de Dorpsstraat van
heit enige dorp.
Wat een rijke ervaring hebben kinderen
én volwassenen niet opgedaan in dié
enie week. De réis door Noord-Holland
en over de afsluitdijk, de tocht rrtet dé
boot over de Waddenzee. Dé terugreis
door Friesland, over Zwolle en langs de
Noord-Veluwe: een stuk practische kén-
nis van ons mooie land.
En dan hef verblijf zelf op het mooiste
oinzer Waddeneilanden met zijin rijké
vogelwereld, prachtige duinen én bossen,
de stikgronden en brede stranden.
Hef is niet mogelijk in kort bestek wéer-
fc geven, wat in deze wéék allemaal
is waargenomen en beleéfd. Wij zijn
overtuigd, dat er aan uitbreiding van
werkelijke kennis van ons land en van
de rijkdom der natuur meer is beréikt
van blijvende waarde dan anders in
weken van hard werken op school.
De bonte avond, die als afscheidsavond
werd gegeven, was eén hoogtepunt van
echte vreugde en uitbundig plézier.
