De dwaze wereld.
Schoolzorgen.
Dankbare mensen.
UITGAVE: DRUKKERIJ SMIT - SOESTDIJK
Meer boeren naar Canada.
Officiële mededelingen.
IN DE HOEK.
Disfributienieuws.
Plaatselijk nieuws.
SOESTER COURANT
Bureau: Van Weedeslraat 35 Telefoon 2566 - Giro 126156
Afconn. fl.50.p. kwart. - Per post fl.75.
23e JAARGANG - No. 57.
Als je zo eens in de krant kijkt
En je leest vart dat of dit,
Lijkt het af en toe wel of je
In een mallemolen zit.
Lees, hoe daar in onze polders
Neerlands leger helpen moet,
Wijl meneer de bunkerbouwer
3n het kamp z'n dutje doet.
Lees, hoe er de groenteteler
Mooie smoesjes u vertelt;
Onderwijl gaat 't goede voedsel
Op een grote vuilnisbelt.
Hoeveel duizend Nederlanders
Wonen nu nog in een krotV
Maar café's en danslokalen
Zijn het eerste steeds aan bod.
Geen vergunning is er nodig,
Alles koop je zonder bon.
In veel Nederlandse huizen
Zit in plaats van glascartom
Hier een beeld van grote weelde,
Daar van armoe, ongekend.
Voor Neerlands kar staan dolle paarde/n;
't Is de dwaasheid, die ze ment.
TWEEDE SCHIP MET BOEREN VOOR
CANADA VERTREKT 23 AUGUSTUS
Emigratie loopt over
te veel schijven.
Om met de deur in het huis te vallen: over
enkele weken gaat alweer een 1000-tal boe
ren naar Canada. Dit gezelschap, dat op
23 Augustus zal vertrekken, is uitgekozen
door de Stichting Landbouwemigratie, het
emigratiebureau van de samenwerkende
boerenbonden. Deze landverhuizers vertrek
ken op dezelfde voorwaarden als de vorige
groep, d.w.z. dat ieder gezinshoofd 500.
geld mag meenemen. Deze mensen begin
nen in Canada door te werken bij andere
boeren, maar Canada is een ruim en rijk
land en de meesten van hen zullen dan ook
over twee of drie jaren met behulp van
overgespaard geld hetzij een eigen boerde- i
rij kunnen hebben, hetzij een boerderij'
tegen de halve oobrens»* v1. 'i-
Canadese boerderijen voor een goede
kracht 50 tot 70 dollar per maand boven
de kost worden betaald en daarvan kan.
een zuinige Hollander een flink bedrag
overhouden. Canada is op het ogenblik het
enige land, waar werkelijk een aantal boe
ren van enige betekenis heengestuurd
wordt. Er zouden er nog wel veel meer
gaan, indien er meer schepen ter beschik
king stonden. Duizenden gegadigden wach
ten slechts op passage.
De emigratie naar andere landen is veel en
veel minder belangrijk. Australië zou een
honderd boeren kunnen toelaten, doch tot
nu toe hebben zich slechts 18 gegadigden
aangemeld. De semi-officiële Stichting
Landverhuizing heeft dan ook nog eens be
kend gemaakt, dat men zich voor Australië
alsnog kan opgeven. De belangstelling voor
dit land blijft echter gering. Met Nieuw-
Zeeland is de toestand nog iets anders, daar
wensen de boerenorganisaties wel immigra
tie, doch.de regering staat vestiging alleen
toe aan Britse onderdanen. Argentinië, dat
ruimte in overvloed heeft, zou voorlopig
een vierhonderd boeren wensen toe te laten,
doch voor dit land bestaat nog minder be-
landstelling dan voor Australië. Om daar
iets goeds te kunnen beginnen, heeft men
trouwens veel geld nodig. Ditzelfde geldt
trouwens ook voor Zuid-Afrika, dat daar
door evenmin voor onze emigratie van be
tekenis is.
Dan hebben we altijd Frankrijk nog, waar
men goede boeren hard nodig heeft in som
mige streken. Maar het bezwaar is, dat men
daar niet, zoals in Canada, als arbeider kan
beginnen. De arbeider verdient daar niet
genoeg en het levensonderhoud, het land
en het vee zijn er te duur om langzamer
hand zonder beginkapitaal een bedrijf te
kunnen opbouwen. Daarom is emigratie
naar Frankrijk alleen mogelijk, wanneer
men zijn bezittingen mee kan nemen. Hier
tegen heeft echter de Nederlandse Bank be
zwaren en als deze voor een bepaalde groep
eenmaal overwonnen zijn, komen er nog
zoveel instanties aan te pas, dat het maan
den duurt, eer enig resultaat bereikt is.
Er zijn thans 75 families naar Frankrijk
vertrokken, die hun vee en inventaris moch
ten meenemen, voorzover het geen nieuw-
gekochte machines betrof, tot een waarde
van 20.000.per gezin. Maar het heeft
heel wat voeten in de aarde gehad eer het
zover was, want daar kwamen aan te pas:
de Nederlandse Bank. de Directeur-Gene
raal van de Landbouw, de Stichting Land
verhuizing, alle agrarische Bedrijfschappen,
de Centrale Dienst voor In- en Uitvoer, de
Centrale Contröledienst en de Inspectie van
Invoerrechten en Accijnzen. En bij ieder
van deze instellingen gingen de betrokken
ambtenaren de gehele aanvraag nog eens
bestuderen, zodat het geen wonder is, dat
het zo lang geduurd heeft. Op het ogenblik
staan er nog 130 liefhebbers voor Frank
rijk op het lijstje, doch al die ambtelijke
bemoeiingen, beletten hun vertrek. Het
merkwaardige is, dat de Stichting Land
verhuizing een subsidie ontvangt van een
half millioen gulden (tegen 60.000.voor
de oorlog), doch dat de bovengenoemde
regeringsbureaus allerlei hinderpalen op
het pad der landverhuizers opwerpen, zodat
de regering aan de ene kant belemmert,
wat zij aan de andere kant bevordert.
Toen wij aan het Emigratiebureau van de
Boerenbonden de vraag voorlegden of het
niet eenvoudiger kon, vernamen wij van
deze instelling, dat men van de zijde der
landbouworganisaties kans zou zien de ge
hele landverhuizing te bekostigen uit con
tributies van de gegadigden, zodat er geen
regeringssubsidie, geen groot uitgebouwd
ambtelijk apparaat en geen stroef werken
de regeling nodig zou zijn. Er zijn tien
duizenden liefhebbers voor emigratie, want
op het ogenblik reeds hunkeren 30.000 tot
40.000 volwassen boerenzoons naar het
eigen bedrijf, dat ons eigen land hun niet
bieden kan en aangezien ook in de industrie
voor deze jongelui geen aanlokkelijke toe
komst zit, zouden verreweg de meeste bij
voorkeur emigreren, hetzij naar Frankrijk,
hetzij naar Canada. Een contributie van
10.tot 15.per persoon zou graag
worden betaald en een voldoende groot
fonds opleveren om alles vlot te laten ver
lopen. Voor Frankrijk zou men de boeren
moeten toestaan 350.per ha land van
hun nieuwe boerderij mee te mogen nemen
aan inventaris-waarde, bijv. tot een maxi
mum van 28.000.waarmee een boer
derij van 80 ha ingericht kan worden. Dan
is het nog moeilijk om een bedrijf te be
ginnen, omdat er bedrijfskapitaal nodig is,
doch dat zou waarschijnlijk wel in Frank
rijk opgenomen kunnen worden. Men moet
zich niet op het standpunt stellen, dat dit
„verloren" geld is. want ten eerste kosten
de jonge boeren, die in Nederland blijven
doorsukkelen aan onze nationale economie
jaarlijks geld. omdat zij geen productieve
arbeid van voldoende kwaliteit kunnen ver
richten en ten tweede worden de Hollandse
boeren in Frankrijk trouwe afnemers en
tegelijk goede propagandisten voor de ver
koop van Nederlandse pootaardappelen,
zaaizaden, fokvee, enz. Men moet deze za
ken niet te klein' en niet op korte termijn,
VV cvr -
onze jonge boeren een steun in de rug
geven, waardoor zij in het buitenland de
kans krijgen, die zij her te lande missen.
Voor vele gezinnen met kinderen, die in
richtingen van middelbaar en voorbereidend
hoger onderwijs bezoeken, ligt een span
nende tijd achter de rug. Juni is de maand
der proefwerken geweest en thans komen
in het eindrapport de resultaten te voor
schijn. Sommige ouders hebben reeds ant
woord op de vraag of hun kind naar een
hogere klasse zal worden bevorderd, bij
anderen staat dit antwoord voor de deur.
Het aantal teleurstellingen zal, naar het
zich laat aanzien, wederom niet gering zijn.
Verschillende oorzaken hebben hiertoe bij
gedragen. Er heeft zich na de bevrijding
een bijzonder grote toeloop naar de middel
bare scholen voorgedaan, de onderwijstoe
standen zijn hier en daar nog verre van
normaal, de jeugd is vrij wild en ongezeg-
gelijk, terwijl de nawerking van de oorlogs
tijd en de onzekerheid van de toekomst in
menig opzicht hun invloed op de jongelui
doen gelden. Anderzijds bestaat er een te
kort aan leerkrachten, zodat met onvoltal
lig of onervaren lerarencorps moet worden
gewerkt. Hierbij voegt zich nog de om
standigheid, dat naar het oordeel van tal
van deskundigen het middelbaar onderwijs
zelf reeds lang ernstige gebreken vertoont.
Overigens is het verschijnsel, dat bij de
overgang een niet onbelangrijk percentage
der leerlingen sneuvelt, al een oud zeer. Het
zou interessant zijn, indien eens kon wor
den nagegaan, wat er in de maatschappij
terecht komt van de geslaagden en van de
niet-geslaagde leerlingen onzer middelbare
scholen. Wij hebben zo het gevoel, dat de
uitkomsten van een dergelijk onderzoek tot
verrassende resultaten zouden kunnen lei
den. Want het staat wel zo, dat het niet
altijd de meest begaafden zijn, die het ge
makkelijkst door hun schooljaren heenrol-
len. Daarom is het ook verstandig, een mis
lukte overgang of een gemist eindexamen
niet al te tragisch op te nemen.
Natuurlijk verdient een leerling, die zich
niet voldoende heeft ingespannen en daar
door blijft zitten, een hartige vermaning,
waarbij echter wel in het oog dient te wor
den gehouden, dat zulk een berisping voor
alles gericht moet zijn op het opwekken
van de positieve krachten van het kind en
het wegnemen van eventuele remmen, die
een belemmering vormen voor zijn intellec
tuele ontplooiing. Dit nu kunnen wij als
ouders eerst doen, wanneer wij in ons bin
nenste de teleurstelling over het uitblijven
van resultaat hebben verwerkt. Wij verval
len dan licht in schadelijke overdrijving en
ons woord mist daardoor opbouwende
kracht. Hebben wij ons als ouders eenmaal
van deze moeilijke taak gekweten, dan moet
het voor de verdere duur der vacantie ook
uit zijn. Herhaalde verwijten werken niets
goeds uit, doch wekken veeleer terneerge
slagenheid of onwil op. Voor de leerlingen,
die wel hun best deden, maar niettemin
faalden, geldt dit alles nog in versterkte
mate. Het is voor de ouders geen prettige
ervaring, wanneer blijkt, dat hun kind niet
meekan. rnaar voor het goedwillende kind
is het in elk geval nog onplezieriger. Hoe
den wij ons daarom voor een dubbele be
straffing in de vorm van smadelijke op
merkingen of boze gezichten. En verliezen
wij vooral niet uit het oog, dat voor alle
kinderen zonder onderscheid, de arbeid
zame trage, zowel als de al te speelse vlug
gen, een zo onbezorgd mogelijke vacantie
de beste voorbereiding vormt voor het
nieuwe leerjaar.
Aangenomen mag worden, dat de meeste
Nederlanders belang zullen stellen in de
volgende brief van Edwin P. Booth. pro
fessor in de kerkgescheidenis aan de Uni
versiteit in-Boston. De heer Booth is met
zijn vrouw en twee zonen in November '46
naar Nederland gekonien om het graf van
hun zoon in Margraten te bezoeken en zij
hebben tot heden in Maastricht verblijf ge
houden. Thans vertrekken zij naar Ameri
ka. De volgende brief geeft uitdrukking
aan de gevoelens van wellicht iedere Ame
rikaanse familie, die getuige is geweest i'an
de zorgvolle aandacht welke door het Ne
derlandse volk aan hun geliefde doden
wordt gewijd.
Hier volgt dan de brief:
In November 1946 kwamen mijn familie en
ik naar Nederland om een bezoek te bren
gen aan het graf van onze zoon in Mar
graten. Sedertdien hebben wij ook vele
van de tijdelijke Amerikaanse militaire be
graafplaatsen in Frankrijk, België, Luxem
burg en Nederland bezocht. Hetgeen ik hier
thans schrijf is bestemd voor hen te wier
midden deze kerkhoven zijn gelegen.
Deze maand keer ik naar de Verenigde
Staten terug en het is thans voor mij de
tijd om getuigenis af te leggen van mijn
grote waardering. Ik meen uit naam te
lies wanneer ik zeg hoe wij van diepe
dankbaarheid vervuld zijn voor de fijnge
voelige wijze waarop gij uw eerbiedige
zorgen wijdt aan de graven der onzen. Wij
Amerikanen zullen ons altijd verplicht blij
ven gevoelen jegens de Zeer Eerwaarde
Heer John Heuseher, pastoor in Margraten
en aan de vele anderen met hem, die bij
ieder kerkhof hun medeburgers in hun
waardering hebben doen medeleven.
Het is een moeilijke taak voor een natie
om dit soort van hulde jegens een andere
natie te betuigen en gij hebt dit op voor
treffelijke wijze gedaan. Ook is het voor
gemeenten, die overwegend Katholiek zijn,
een delicate taak om de nagedachtenis te
eren van mannen die van het Protestantse
of Joodse geloof waren. Ook hierin zijt gij
ten volle geslaagd.
Nu komt de tijd dat sommige Amerikaanse
families hun doden naar eigen land bren
gen. Gij zult ons in dit opzicht begrijpen.
Gij zult de liefde voor het geboorteland
kunnen begrijpen, het gevoel van vrede op
de plaats waar de eigen doden begraven
zijn, de diepe vertroosting welke menige
moeder ontvangen zal wanneer zij zelf het
graf van haar gevallen zoon bezoekt.
Geen woorden van ons zijn toereikend om
u te danken voor de voortdurende zorg die
gij gedurende meer dan twee jaar aan onze
doden hebt besteed. Het zal grote vreugde
geven te weten dat gij een eerbiedig vaar
wel zult toeroepen aan deze doden, wan
neer zij de lange reis naar het vaderland
aanvaarden.
De vriendschapsbanden door u gelegd zijn
hecht en van blijvende aard. Vele duizen
den Amerikaanse families zullen zich dank
baar uw goede zorgen herinneren in Henry
Chapello, Hamm, Epinal, St. James, Son,
Molenhoek, Margraten en de dertig andere
kerkhoven.
Waar deze begraafplaatsen thans perma
nent zijn geworden zal uw vriendschap ons
niet verlaten en in de lange jaren hierna
zullen uw voetstappen een pad vormen
van uw huizen naar onze graven.
Wij zijn hier gekomen om de plaatsen te
bezoeken die in uw land afgezonderd zijn
als een stukje Amerikaanse grond en wij
gaan getroost weer naar het eigen land.
Uit de grote tragedie van de oorlog blij
ven de lange rijen van kruisen en de on
getelde gebroken harten. Voor wat gij
doet om voor deze kruisen te zorgen en
de harten te vertroosten vraagt Amerika
Gods zegen over u.
Juli 1947. EDWIN P. BOOTH.
Burgemeester en Wethouders van Soest
brengen ter openbare kennis, dat op 23
Juli "1947 bij hen is ingekomen een ver
zoekschrift van Hendrik Voskuilen, van
beroep caféhouder, wonende te Soest»
Verschijnt iedere Dinsdag en Vrijdag.
DINSDAG 29 JULI 1947.
Het is nog maar een prille ochtend.
De klok slaat nog -erg weinig en- het
is een genot door ons dorp te dwalen.
Een onzer agetnte|n zit slaperig buite©
het bureau te wachten op de dingle©,
die^ naar hij hoopt, niet zullen gebeuren.
Het dorp is nog in diepe rust en als je
nu de huisjes zo vredig naast elkaar
ziet staan, kun je je slecht indenken»
dat er over een paar uur misschien al
voor de politie reden is om in te grij
pen bij diezelfde mensen» Wi'egens mis
handeling, moedwillige vernieling, ja z/eïfs
poging tot doodslag.
Het is een vreemde wlereld en ik ovér-
peins, dat het misschien een oplossing
zou zijn, als we bleven slapen.
Is er niet een spreekwoord dat zegt, dat
je slapende honden moet late?n pitfje©?
Maar ja, dat zijn dieren.
Juist, als ik dan de hoek om ga, barst
het knaldïng in al z'n hevigheid los.
Het scheurt de sirene rust aan flarden.
Het gilt en knalt in verschillende toon
aarden, naar gelang de man erge|ns in de
ingewanden van het monster kunstgre
pen uitvoert. Naar zin schijnt het niet
te gaan, gezien het nijdige gebaar, waar
mee de man ijzeren voorwerpen neer
kwakt op de straatstenen.
Hij is zo verdiept in z'n lawaai-bezig-
heid, dat hij de eenzame wandelaar aan
de overkant der sfraaf niet eens opmjerkt.
Er schijnt iets fout te zijn gegaan, want
na een paar kwaadaardige sisgeluiden
is de rust weergekeerd ,en achter menig
gesloten gordijn zullen mensen zich om
keren met een verwensing aan de man
en proberen weer in te slapen.
Maar niet lang blijft het stil, want voor
ik de hoek heb bereikt, is het weer of
de hel is losgebroken.
Ik wou, dat ik zo'n buurman had met
zoo'n motorfiets.
H. OEKMAN.
om een verlof A in de beneden hoek-lo-
caliteit (oppervlakte 39.55 M2.) en de
aangebouwde zaal (oppervlakte 98 M2.).
van het perceel, plaatselijk gemerkt nr.
lQ-en_geJege» 4itc ^ègecrE^ims
dezer bekendmaking kan ieder tegen het
verlenen van dit verlof schriftelijk be
zwaren bij B. en W. inbrengen-
1
DE BONNEN VOOR
MEAT AND VEGETABLES.
Het C.D.K. deelt mede, dat men de des
tijds voor meat and vegetables aangewe
zen bonmen ,,E 03 vlees'', voor zover
men daarop nog geen meat and vegeta
bles heeft kunnen ontvaiagen, vóór 3
Augustus a.s. bij een slager in moet le
veren, desgewenst tegen ontvangstbewijs.
Op deze bonne© zal men dan alsnog 1 1b
(pl.m. 450 gram) meat and vegetables
of 4 oz. (pl.m. 112 gram) bïikvlees kun
nen krijgen. Men dient genoegjen te ne
men met hetgeen, waarmedte de slager
op deze bonnen wordt bevoorraad. Het
doen van een keuze zal niet mogelijk
zijtn.
ZWEMTOCHT.
Op 5 Augustus a.s. houdt de band Ne-
derland-Indië, afd. Soest, éen zwemtocht
De route loopt van Grote Melm naar
Kleine Melm.
Iedere deelnemier(ster) ontvangt, na het
volbrengen van de tocht een blijvende
herinnering.
Het inleggeld bedraagt voor een ieder
fl.— per persoon.
We brengen onder de aandacht, dat het
bestuur van de band Nederlajnd-Indië,
afd. Soest, een uitnodiging aan Z. K. H.
Prins Bern hard heeft gezonden, om bij
de finish aanwezig te zij©. De Soesfer
Harmonie ,,P.V.O.'' zal eveneens haar
medewerking verlenen.
Het batig saldo komt geheel ten goede
van de Kerstpakketten-actie voor onze
Soester jongens in Indie.
DeeLnemers kunnen zich melde(n tot en
met Zaterdag 2 Augustus aan de volgen
de adressen:
N. L. Berlijn, voorz., Kerkdwarssfraat 5;
Mevr. A. Lagerweij, secr., Den Blïekl. 44;
Mevr. Lcijssen, Birktstraat 70b, Mevr.
Herwaarden, Nieuweweg 34 en de© heer
D. Homsveld, Kolonieweg 1c.
HEIDEBRANDJES.
De droogte dèr laatste weken is mede
oorzaak van meerdere heidebrandfes.
Langs de spoorlijn nabij dc Den Bliek-
laan, wierp een stoker een dot bran
dende poetskafoen langs de baan, waar
door een stuk heide verloren ging.
Ook op de heide tegenovfer hef Natuur
bad brak een brand uit, welke door de
brandweercorpsen van Soest en Soesfer-
berg kon worden bedwongen.