De dwaze wereld. Schoolzorgen. Dankbare mensen. UITGAVE: DRUKKERIJ SMIT - SOESTDIJK Meer boeren naar Canada. Officiële mededelingen. IN DE HOEK. Disfributienieuws. Plaatselijk nieuws. SOESTER COURANT Bureau: Van Weedeslraat 35 Telefoon 2566 - Giro 126156 Afconn. fl.50.p. kwart. - Per post fl.75. 23e JAARGANG - No. 57. Als je zo eens in de krant kijkt En je leest vart dat of dit, Lijkt het af en toe wel of je In een mallemolen zit. Lees, hoe daar in onze polders Neerlands leger helpen moet, Wijl meneer de bunkerbouwer 3n het kamp z'n dutje doet. Lees, hoe er de groenteteler Mooie smoesjes u vertelt; Onderwijl gaat 't goede voedsel Op een grote vuilnisbelt. Hoeveel duizend Nederlanders Wonen nu nog in een krotV Maar café's en danslokalen Zijn het eerste steeds aan bod. Geen vergunning is er nodig, Alles koop je zonder bon. In veel Nederlandse huizen Zit in plaats van glascartom Hier een beeld van grote weelde, Daar van armoe, ongekend. Voor Neerlands kar staan dolle paarde/n; 't Is de dwaasheid, die ze ment. TWEEDE SCHIP MET BOEREN VOOR CANADA VERTREKT 23 AUGUSTUS Emigratie loopt over te veel schijven. Om met de deur in het huis te vallen: over enkele weken gaat alweer een 1000-tal boe ren naar Canada. Dit gezelschap, dat op 23 Augustus zal vertrekken, is uitgekozen door de Stichting Landbouwemigratie, het emigratiebureau van de samenwerkende boerenbonden. Deze landverhuizers vertrek ken op dezelfde voorwaarden als de vorige groep, d.w.z. dat ieder gezinshoofd 500. geld mag meenemen. Deze mensen begin nen in Canada door te werken bij andere boeren, maar Canada is een ruim en rijk land en de meesten van hen zullen dan ook over twee of drie jaren met behulp van overgespaard geld hetzij een eigen boerde- i rij kunnen hebben, hetzij een boerderij' tegen de halve oobrens»* v1. 'i- Canadese boerderijen voor een goede kracht 50 tot 70 dollar per maand boven de kost worden betaald en daarvan kan. een zuinige Hollander een flink bedrag overhouden. Canada is op het ogenblik het enige land, waar werkelijk een aantal boe ren van enige betekenis heengestuurd wordt. Er zouden er nog wel veel meer gaan, indien er meer schepen ter beschik king stonden. Duizenden gegadigden wach ten slechts op passage. De emigratie naar andere landen is veel en veel minder belangrijk. Australië zou een honderd boeren kunnen toelaten, doch tot nu toe hebben zich slechts 18 gegadigden aangemeld. De semi-officiële Stichting Landverhuizing heeft dan ook nog eens be kend gemaakt, dat men zich voor Australië alsnog kan opgeven. De belangstelling voor dit land blijft echter gering. Met Nieuw- Zeeland is de toestand nog iets anders, daar wensen de boerenorganisaties wel immigra tie, doch.de regering staat vestiging alleen toe aan Britse onderdanen. Argentinië, dat ruimte in overvloed heeft, zou voorlopig een vierhonderd boeren wensen toe te laten, doch voor dit land bestaat nog minder be- landstelling dan voor Australië. Om daar iets goeds te kunnen beginnen, heeft men trouwens veel geld nodig. Ditzelfde geldt trouwens ook voor Zuid-Afrika, dat daar door evenmin voor onze emigratie van be tekenis is. Dan hebben we altijd Frankrijk nog, waar men goede boeren hard nodig heeft in som mige streken. Maar het bezwaar is, dat men daar niet, zoals in Canada, als arbeider kan beginnen. De arbeider verdient daar niet genoeg en het levensonderhoud, het land en het vee zijn er te duur om langzamer hand zonder beginkapitaal een bedrijf te kunnen opbouwen. Daarom is emigratie naar Frankrijk alleen mogelijk, wanneer men zijn bezittingen mee kan nemen. Hier tegen heeft echter de Nederlandse Bank be zwaren en als deze voor een bepaalde groep eenmaal overwonnen zijn, komen er nog zoveel instanties aan te pas, dat het maan den duurt, eer enig resultaat bereikt is. Er zijn thans 75 families naar Frankrijk vertrokken, die hun vee en inventaris moch ten meenemen, voorzover het geen nieuw- gekochte machines betrof, tot een waarde van 20.000.per gezin. Maar het heeft heel wat voeten in de aarde gehad eer het zover was, want daar kwamen aan te pas: de Nederlandse Bank. de Directeur-Gene raal van de Landbouw, de Stichting Land verhuizing, alle agrarische Bedrijfschappen, de Centrale Dienst voor In- en Uitvoer, de Centrale Contröledienst en de Inspectie van Invoerrechten en Accijnzen. En bij ieder van deze instellingen gingen de betrokken ambtenaren de gehele aanvraag nog eens bestuderen, zodat het geen wonder is, dat het zo lang geduurd heeft. Op het ogenblik staan er nog 130 liefhebbers voor Frank rijk op het lijstje, doch al die ambtelijke bemoeiingen, beletten hun vertrek. Het merkwaardige is, dat de Stichting Land verhuizing een subsidie ontvangt van een half millioen gulden (tegen 60.000.voor de oorlog), doch dat de bovengenoemde regeringsbureaus allerlei hinderpalen op het pad der landverhuizers opwerpen, zodat de regering aan de ene kant belemmert, wat zij aan de andere kant bevordert. Toen wij aan het Emigratiebureau van de Boerenbonden de vraag voorlegden of het niet eenvoudiger kon, vernamen wij van deze instelling, dat men van de zijde der landbouworganisaties kans zou zien de ge hele landverhuizing te bekostigen uit con tributies van de gegadigden, zodat er geen regeringssubsidie, geen groot uitgebouwd ambtelijk apparaat en geen stroef werken de regeling nodig zou zijn. Er zijn tien duizenden liefhebbers voor emigratie, want op het ogenblik reeds hunkeren 30.000 tot 40.000 volwassen boerenzoons naar het eigen bedrijf, dat ons eigen land hun niet bieden kan en aangezien ook in de industrie voor deze jongelui geen aanlokkelijke toe komst zit, zouden verreweg de meeste bij voorkeur emigreren, hetzij naar Frankrijk, hetzij naar Canada. Een contributie van 10.tot 15.per persoon zou graag worden betaald en een voldoende groot fonds opleveren om alles vlot te laten ver lopen. Voor Frankrijk zou men de boeren moeten toestaan 350.per ha land van hun nieuwe boerderij mee te mogen nemen aan inventaris-waarde, bijv. tot een maxi mum van 28.000.waarmee een boer derij van 80 ha ingericht kan worden. Dan is het nog moeilijk om een bedrijf te be ginnen, omdat er bedrijfskapitaal nodig is, doch dat zou waarschijnlijk wel in Frank rijk opgenomen kunnen worden. Men moet zich niet op het standpunt stellen, dat dit „verloren" geld is. want ten eerste kosten de jonge boeren, die in Nederland blijven doorsukkelen aan onze nationale economie jaarlijks geld. omdat zij geen productieve arbeid van voldoende kwaliteit kunnen ver richten en ten tweede worden de Hollandse boeren in Frankrijk trouwe afnemers en tegelijk goede propagandisten voor de ver koop van Nederlandse pootaardappelen, zaaizaden, fokvee, enz. Men moet deze za ken niet te klein' en niet op korte termijn, VV cvr - onze jonge boeren een steun in de rug geven, waardoor zij in het buitenland de kans krijgen, die zij her te lande missen. Voor vele gezinnen met kinderen, die in richtingen van middelbaar en voorbereidend hoger onderwijs bezoeken, ligt een span nende tijd achter de rug. Juni is de maand der proefwerken geweest en thans komen in het eindrapport de resultaten te voor schijn. Sommige ouders hebben reeds ant woord op de vraag of hun kind naar een hogere klasse zal worden bevorderd, bij anderen staat dit antwoord voor de deur. Het aantal teleurstellingen zal, naar het zich laat aanzien, wederom niet gering zijn. Verschillende oorzaken hebben hiertoe bij gedragen. Er heeft zich na de bevrijding een bijzonder grote toeloop naar de middel bare scholen voorgedaan, de onderwijstoe standen zijn hier en daar nog verre van normaal, de jeugd is vrij wild en ongezeg- gelijk, terwijl de nawerking van de oorlogs tijd en de onzekerheid van de toekomst in menig opzicht hun invloed op de jongelui doen gelden. Anderzijds bestaat er een te kort aan leerkrachten, zodat met onvoltal lig of onervaren lerarencorps moet worden gewerkt. Hierbij voegt zich nog de om standigheid, dat naar het oordeel van tal van deskundigen het middelbaar onderwijs zelf reeds lang ernstige gebreken vertoont. Overigens is het verschijnsel, dat bij de overgang een niet onbelangrijk percentage der leerlingen sneuvelt, al een oud zeer. Het zou interessant zijn, indien eens kon wor den nagegaan, wat er in de maatschappij terecht komt van de geslaagden en van de niet-geslaagde leerlingen onzer middelbare scholen. Wij hebben zo het gevoel, dat de uitkomsten van een dergelijk onderzoek tot verrassende resultaten zouden kunnen lei den. Want het staat wel zo, dat het niet altijd de meest begaafden zijn, die het ge makkelijkst door hun schooljaren heenrol- len. Daarom is het ook verstandig, een mis lukte overgang of een gemist eindexamen niet al te tragisch op te nemen. Natuurlijk verdient een leerling, die zich niet voldoende heeft ingespannen en daar door blijft zitten, een hartige vermaning, waarbij echter wel in het oog dient te wor den gehouden, dat zulk een berisping voor alles gericht moet zijn op het opwekken van de positieve krachten van het kind en het wegnemen van eventuele remmen, die een belemmering vormen voor zijn intellec tuele ontplooiing. Dit nu kunnen wij als ouders eerst doen, wanneer wij in ons bin nenste de teleurstelling over het uitblijven van resultaat hebben verwerkt. Wij verval len dan licht in schadelijke overdrijving en ons woord mist daardoor opbouwende kracht. Hebben wij ons als ouders eenmaal van deze moeilijke taak gekweten, dan moet het voor de verdere duur der vacantie ook uit zijn. Herhaalde verwijten werken niets goeds uit, doch wekken veeleer terneerge slagenheid of onwil op. Voor de leerlingen, die wel hun best deden, maar niettemin faalden, geldt dit alles nog in versterkte mate. Het is voor de ouders geen prettige ervaring, wanneer blijkt, dat hun kind niet meekan. rnaar voor het goedwillende kind is het in elk geval nog onplezieriger. Hoe den wij ons daarom voor een dubbele be straffing in de vorm van smadelijke op merkingen of boze gezichten. En verliezen wij vooral niet uit het oog, dat voor alle kinderen zonder onderscheid, de arbeid zame trage, zowel als de al te speelse vlug gen, een zo onbezorgd mogelijke vacantie de beste voorbereiding vormt voor het nieuwe leerjaar. Aangenomen mag worden, dat de meeste Nederlanders belang zullen stellen in de volgende brief van Edwin P. Booth. pro fessor in de kerkgescheidenis aan de Uni versiteit in-Boston. De heer Booth is met zijn vrouw en twee zonen in November '46 naar Nederland gekonien om het graf van hun zoon in Margraten te bezoeken en zij hebben tot heden in Maastricht verblijf ge houden. Thans vertrekken zij naar Ameri ka. De volgende brief geeft uitdrukking aan de gevoelens van wellicht iedere Ame rikaanse familie, die getuige is geweest i'an de zorgvolle aandacht welke door het Ne derlandse volk aan hun geliefde doden wordt gewijd. Hier volgt dan de brief: In November 1946 kwamen mijn familie en ik naar Nederland om een bezoek te bren gen aan het graf van onze zoon in Mar graten. Sedertdien hebben wij ook vele van de tijdelijke Amerikaanse militaire be graafplaatsen in Frankrijk, België, Luxem burg en Nederland bezocht. Hetgeen ik hier thans schrijf is bestemd voor hen te wier midden deze kerkhoven zijn gelegen. Deze maand keer ik naar de Verenigde Staten terug en het is thans voor mij de tijd om getuigenis af te leggen van mijn grote waardering. Ik meen uit naam te lies wanneer ik zeg hoe wij van diepe dankbaarheid vervuld zijn voor de fijnge voelige wijze waarop gij uw eerbiedige zorgen wijdt aan de graven der onzen. Wij Amerikanen zullen ons altijd verplicht blij ven gevoelen jegens de Zeer Eerwaarde Heer John Heuseher, pastoor in Margraten en aan de vele anderen met hem, die bij ieder kerkhof hun medeburgers in hun waardering hebben doen medeleven. Het is een moeilijke taak voor een natie om dit soort van hulde jegens een andere natie te betuigen en gij hebt dit op voor treffelijke wijze gedaan. Ook is het voor gemeenten, die overwegend Katholiek zijn, een delicate taak om de nagedachtenis te eren van mannen die van het Protestantse of Joodse geloof waren. Ook hierin zijt gij ten volle geslaagd. Nu komt de tijd dat sommige Amerikaanse families hun doden naar eigen land bren gen. Gij zult ons in dit opzicht begrijpen. Gij zult de liefde voor het geboorteland kunnen begrijpen, het gevoel van vrede op de plaats waar de eigen doden begraven zijn, de diepe vertroosting welke menige moeder ontvangen zal wanneer zij zelf het graf van haar gevallen zoon bezoekt. Geen woorden van ons zijn toereikend om u te danken voor de voortdurende zorg die gij gedurende meer dan twee jaar aan onze doden hebt besteed. Het zal grote vreugde geven te weten dat gij een eerbiedig vaar wel zult toeroepen aan deze doden, wan neer zij de lange reis naar het vaderland aanvaarden. De vriendschapsbanden door u gelegd zijn hecht en van blijvende aard. Vele duizen den Amerikaanse families zullen zich dank baar uw goede zorgen herinneren in Henry Chapello, Hamm, Epinal, St. James, Son, Molenhoek, Margraten en de dertig andere kerkhoven. Waar deze begraafplaatsen thans perma nent zijn geworden zal uw vriendschap ons niet verlaten en in de lange jaren hierna zullen uw voetstappen een pad vormen van uw huizen naar onze graven. Wij zijn hier gekomen om de plaatsen te bezoeken die in uw land afgezonderd zijn als een stukje Amerikaanse grond en wij gaan getroost weer naar het eigen land. Uit de grote tragedie van de oorlog blij ven de lange rijen van kruisen en de on getelde gebroken harten. Voor wat gij doet om voor deze kruisen te zorgen en de harten te vertroosten vraagt Amerika Gods zegen over u. Juli 1947. EDWIN P. BOOTH. Burgemeester en Wethouders van Soest brengen ter openbare kennis, dat op 23 Juli "1947 bij hen is ingekomen een ver zoekschrift van Hendrik Voskuilen, van beroep caféhouder, wonende te Soest» Verschijnt iedere Dinsdag en Vrijdag. DINSDAG 29 JULI 1947. Het is nog maar een prille ochtend. De klok slaat nog -erg weinig en- het is een genot door ons dorp te dwalen. Een onzer agetnte|n zit slaperig buite© het bureau te wachten op de dingle©, die^ naar hij hoopt, niet zullen gebeuren. Het dorp is nog in diepe rust en als je nu de huisjes zo vredig naast elkaar ziet staan, kun je je slecht indenken» dat er over een paar uur misschien al voor de politie reden is om in te grij pen bij diezelfde mensen» Wi'egens mis handeling, moedwillige vernieling, ja z/eïfs poging tot doodslag. Het is een vreemde wlereld en ik ovér- peins, dat het misschien een oplossing zou zijn, als we bleven slapen. Is er niet een spreekwoord dat zegt, dat je slapende honden moet late?n pitfje©? Maar ja, dat zijn dieren. Juist, als ik dan de hoek om ga, barst het knaldïng in al z'n hevigheid los. Het scheurt de sirene rust aan flarden. Het gilt en knalt in verschillende toon aarden, naar gelang de man erge|ns in de ingewanden van het monster kunstgre pen uitvoert. Naar zin schijnt het niet te gaan, gezien het nijdige gebaar, waar mee de man ijzeren voorwerpen neer kwakt op de straatstenen. Hij is zo verdiept in z'n lawaai-bezig- heid, dat hij de eenzame wandelaar aan de overkant der sfraaf niet eens opmjerkt. Er schijnt iets fout te zijn gegaan, want na een paar kwaadaardige sisgeluiden is de rust weergekeerd ,en achter menig gesloten gordijn zullen mensen zich om keren met een verwensing aan de man en proberen weer in te slapen. Maar niet lang blijft het stil, want voor ik de hoek heb bereikt, is het weer of de hel is losgebroken. Ik wou, dat ik zo'n buurman had met zoo'n motorfiets. H. OEKMAN. om een verlof A in de beneden hoek-lo- caliteit (oppervlakte 39.55 M2.) en de aangebouwde zaal (oppervlakte 98 M2.). van het perceel, plaatselijk gemerkt nr. lQ-en_geJege» 4itc ^ègecrE^ims dezer bekendmaking kan ieder tegen het verlenen van dit verlof schriftelijk be zwaren bij B. en W. inbrengen- 1 DE BONNEN VOOR MEAT AND VEGETABLES. Het C.D.K. deelt mede, dat men de des tijds voor meat and vegetables aangewe zen bonmen ,,E 03 vlees'', voor zover men daarop nog geen meat and vegeta bles heeft kunnen ontvaiagen, vóór 3 Augustus a.s. bij een slager in moet le veren, desgewenst tegen ontvangstbewijs. Op deze bonne© zal men dan alsnog 1 1b (pl.m. 450 gram) meat and vegetables of 4 oz. (pl.m. 112 gram) bïikvlees kun nen krijgen. Men dient genoegjen te ne men met hetgeen, waarmedte de slager op deze bonnen wordt bevoorraad. Het doen van een keuze zal niet mogelijk zijtn. ZWEMTOCHT. Op 5 Augustus a.s. houdt de band Ne- derland-Indië, afd. Soest, éen zwemtocht De route loopt van Grote Melm naar Kleine Melm. Iedere deelnemier(ster) ontvangt, na het volbrengen van de tocht een blijvende herinnering. Het inleggeld bedraagt voor een ieder fl.— per persoon. We brengen onder de aandacht, dat het bestuur van de band Nederlajnd-Indië, afd. Soest, een uitnodiging aan Z. K. H. Prins Bern hard heeft gezonden, om bij de finish aanwezig te zij©. De Soesfer Harmonie ,,P.V.O.'' zal eveneens haar medewerking verlenen. Het batig saldo komt geheel ten goede van de Kerstpakketten-actie voor onze Soester jongens in Indie. DeeLnemers kunnen zich melde(n tot en met Zaterdag 2 Augustus aan de volgen de adressen: N. L. Berlijn, voorz., Kerkdwarssfraat 5; Mevr. A. Lagerweij, secr., Den Blïekl. 44; Mevr. Lcijssen, Birktstraat 70b, Mevr. Herwaarden, Nieuweweg 34 en de© heer D. Homsveld, Kolonieweg 1c. HEIDEBRANDJES. De droogte dèr laatste weken is mede oorzaak van meerdere heidebrandfes. Langs de spoorlijn nabij dc Den Bliek- laan, wierp een stoker een dot bran dende poetskafoen langs de baan, waar door een stuk heide verloren ging. Ook op de heide tegenovfer hef Natuur bad brak een brand uit, welke door de brandweercorpsen van Soest en Soesfer- berg kon worden bedwongen.

Historische kranten - Archief Eemland

Soester Courant | 1947 | | pagina 1