Brief uit Indië. W. N. NIEUWENHUIS Loodgieter - Electriciën ROB DE AVONTURIER Onderstaande brief zond een plaatsgenoot, die als officier in Indië de veldtocht mee maakt. Daar de inhoud veler belangstelling zal hebben, nemen we het voornaamste hier onder over: Je wist misschien, dat de spoorweg Bata viaBandoeng alreeds voor een groot deel in onze handen was, voordat deze grote acties aanvingen. De stad Soekaboemi even wel was in Republikeinse handen en Soeka boemi is een belangrijk station van de hier boven vermelde spoorweglijn. Verder was er nog iets, dat voor het goed functionneren van de spoorweg van zeer groot belang was, en dat was het bezit van de achthon derd meter lange tunnel van Lampegan. die ongeveer twaalf kilometer aan de andere zijde van de voormalige demarcatielijn ligt. Het onbeschadigd in bezit krijgen van deze tunnel nu, was de opgave waarvoor ons bataljon zich zag gesteld. Ik zeg- onbescha digd, want het was al sinds lang bekend, dat de tunnel voorzien was van zeer zware explosieve ladingen, en het was evenzeer bekend, dat de TRI-troepen, die met de be waking van de tunnel waren belast, op dracht hadden om het object onmiddellijk op te blazen, zodra er maar Nederlandse troepen de lijn zouden overschrijden. Nu was er één ding duidelijk en wel dit: wilde deze actie slagen, dan moesten we zo snel mogelijk en ongezien de tunnel na deren, om dan gelijktijdig de wachtposten bij de beide tunnelingangen aan te vallen. Dit was slechts bij duisternis mogelijk. Het was daarom, dat de gehele actie bij nacht zou worden uitgevoerd. Verder nam niet het gehele bataljon aan de actie deel, want hoe minder mensen er bij betrokken waren, des te minder was de kans op ontdekking en des te groter de mogelijkheid van suc ces. Er namen aan deel één volledige com pagnie tirailleurs, terwijl er verder nog enige gespecialiseerde pelotons bij betrok ken waren, zoals een aantal sluipschutters, een peloton middelzware mortieren, een pe loton radioverbinding, al met al ongeveer honderdzeventig man. We zouden een op- marsweg kiezen, waar zich vermoedelijk mijnen zouden bevinden, reden waarom ons peloton pionniers met mijnenzoekers voor opging om eventuele mijnen onschadelijk te maken. Zo was de toestand op Zondag 20 Juli. We zouden vertrekken vanaf één van de door ons bezette posten in de buurt van de de marcatielijn, welke post tegelijkertijd als aanvullingsplaats zou dienen, wanneer we het doel zouden hebben bezet. Ikzelf was ingedeeld bij de overste, die de gehele actie leidde. Om ongeveer vier uur vertrok ik tezamen met de overste naar Tjikantjona. het punt van uitgang (voor het gemak zal ik het Tj. noemen). De be doeling was om na het invallen van de duis ternis op pad te gaan, dus we hadden nog drie uur tijd om in Tj. noodrantsoen in ontvangst te nemen, onze grote ransels in te leveren, die later zouden worden opge voerd, en om onze uitrusting en wapens in orde te maken. Vlak voordat we vertrok ken naar de tunnel, werd een dagorder van Gen. Spoor onder de troepen verspreid en werd er door de commandanten medege deeld, wat nu eigenlijk het doel van de hele onderneming was, en wat we vermoedelijk konden verwachten. Om tien over zeven vertrok de voorste groep in de duisternis, en achtereenvolgens kwamen de andere pelotons hierachteraan. Het was toen al aardedonker, maar er was een prachtig systeem om elkaar niet te ver liezen in de vorm van een honderden meters lange brede witte band, waarvan een ieder een deel vasthield. Verder had iedereen nog een witte band om de linker arm, ter her kenning, en met deze voorzorgsmaatrege len hoopten we alles goed opgesloten te houden, terwijl er nu ook geen kans was om de weg kwijt te raken voor de mensen die volgden. Over de opmars zelf kan ik vrij kort zijn. Vrij veel werd er halt gehouden, omdat de pionniergroep gelegenheid moest hebben om de weg op mijnen te onderzoeken. Ver der had de TRI op verscheidene plaatsen bomen over de weg laten vallen om als versperring te dienen, terwijl op één plaats het brugdek van een bruggetje was weg genomen. Slechts aan één kant was de leu ning intact gelaten, met daarnaast een smalle plank, zodat een voetganger kon passeren. Dit bruggetje was wel zeer hin derlijk voor de paardjes, die we bij ons hadden. De zware radiotoestellen en de mortieren, plus munitie, waren op kleine Indische paardjes geladen, en die konden natuurlijk onmogelijk over de ene smalle plank komen. Ze werden dan ook eerst af geladen, door de kali geleid, de lading werd met mankracht ook naar de andere zijde gebracht, waarna de paarden weer werden opgeladen. Nogal omslachtig, maar de enige methode. Het was bij dit bruggetje, dat we onze eerste TRI-weerstand kregen. De voorste groep werd hier aangeroepen door een wachtpost, die als antwoord onmiddellijk werd neergeschoten. Op het geluid hiervan vertoonden zich nog andere TRI-soldaten, die direct ook onder vuur werden genomen. De hele troep vluchtte toen in paniek uit een. Het was nu zaak om zo snel mogelijk voorwaarts te gaan, omdat de bezetting van de tunnel door het geluid van de scho ten kon zijn gealarmeerd, hoewel we er nog tamelijk ver van waren verwijderd, terwijl ook de gevlucht TRI-soldaten de zaak zou den kunnen waarschuwen. Het was omstreeks kwart voor drie Maan dagmorgen, dat we nog ongeveer een kilo meter van de tunnel waren verwijderd. Op dit tijdstip zagen we uit de richting van Lampegan een lichtgloed boven de bomen uitstralen. Eerst dachten we, dat er verder op lichtkogels in de lucht hingen, maar enige minuten later zagen we hel-oranje- gele vlammen boven de bomen uitslaan, en toen begrepen we, dat onze komst niet meer geheim was gebleven. Van nu af gingen we met de grootst mogelijke snelheid vooruit en al spoedig bereikten we de spoorweg overgang vlak bij het stationnetje van Lampegan. Langs beide zijden van de spoorbaan trokken we op naar het station en naar de vlakbij gelegen tunnelingang. Tijd om de loodsen, die we passeerden, te onderzoeken, hadden we niet, en de zaak werd opgelost door in elke loods enkele stoten machinegeweervuur te geven, in de hoep, dat eventuele verborgen TRI-soldaten hierdoor buiten gevecht zouden worden ge steld. Dichterbij gekomen, zagen we nu ook, dat niet het station in brand stond, maar een nabijgelegen fabriek. Tegen de achter grond van de laaiende vuurgloed zagen we enkele zwarte figuurtjes hard wegrennen, maar verder gebeurde er niets. Er werd niet op ons geschoten en onze opmars werd op geen enkele wijze bemoeilijkt. Het was Maandagmorgen half vier, dat we het sta tionsemplacement en de tunnel van Lampe gan in ons bezit hadden, wat de tunnel be treft, één ingang tenminste. Het bleek nu, dat de tunnel aan onze kant nog volkomen intact was, maar oppassen was nog altijd geboden, want het was mo gelijk, dat opblazen toch nog zou plaats vinden. Het was eigenlijk een beetje griezelig. Rondom waren er hoogten, van waaruit de vijand ons gemakkelijk onder vuur kon nonen, want we werden voortreffelijk be licht door de laaiende theefabriek. Zo goed en zo kwaad als het ging, werden posten uitgezet op de omringende heuvels. En nog altijd was het niet-opblazen van de spoor weg tunnel niet verklaard. Zouden ze hier mee wachten, totdat we er zouden ingaan, of waren er andere oorzaken, die een spaak in het wiel hadden gestoken? We moesten wachten op het daglicht om dit vraagstuk te kunnen oplossen. Na enige tijd ontvingen we een radiobericht van een gevechtsgroep die door de bergen naar het andere eind var de tunnel was getrokken, dat ook deze ingang zich in ongeschonden toestand be vond en dat het peloton pionniers reeds doende was met het verwijderen van de ladingen, die daar in groten getale aan wezig waren. Het was kort na zonsopgang, dat de andere tunnelingang was vrijge maakt, waarna de pionniers onze zijde aan een onderzoek onderwierpen. Ook hier wer den enorme ladingen verwijderd, bestaande uit vliegtuigbommen, blikken en zakken ex plosieve stoffen, die zich in speciaal daartoe uitgeboorde holten bevonden. Het was eerst negen uur in de morgen, dat de tunnel volkomen lading-vrij was, en dat ze officieel in onbeschadigde toestand in onze handen was gevallen. De commandant van de pionnier-groep vertelde, dat het vuurkoord, dat de ladingen tot ontploffing moest brengen, inderdaad was aangestoken geweest, maar het was niet doorgebrand, omdat het vochtig was. Dit was het meest beestachtige geluk, dat ons ten deel had kunnen vallen! Het hele object was ons zonder enige verliezen onderzijds als het ware in de sch'oot gevallen. Toen de morgen was aangebroken, werd het organiseren van de tunnel-verdediging met kracht ter hand genomen. Rondom het gehele gebied werd een ring van wachtpos ten geplaatst, terwijl ook de ingangen zwaar werden bewaakt. Het was immers in het geheel niet onmogelijk, dat de TRI-be- waking van haar vlucht zou terugkeren om te trachten, de tunnel alsnog onbruikbaar te maken. Tot op de dag, waarop wij door een ander bataljon werden afgelost, is dit r.iet gebeurd. Het was een gelukkige omstandigheid, dat de rails en ook het wisselsysteem op het stationsemplacement van Lampegan nog volkomen in orde bevonden werden. Tevens werden er enkele bruikbare spoorwegwa gons aangetroffen, terwijl er zelfs een draaischijf voor locomotieven aanwezig was. Dat deze ons nog goed van pas zou komen, blijkt uit het volgende. Maandag middag nog was de weg, waarlangs wij ge durende de nacht waren opgemarcheerd, in orde gemaakt en nog dezelfde dag kwamen er auto's uit Tj. naar ons toe. Natuurlijk bevonden zich hieronder ook jeeps,, want zonder deze wagentjes zouden we hier niet kunnen werken. Nu is het niet toevallig, dat de wielbreedte van een jeep dezelfde is als die van spoorwegwagons. Er zijn speciale spoorwegwielen voor jeeps, en als die zijn gemonteerd, kan het ding doodleuk over rails rijden. Van deze omstandigheid werd door ons een dankbaar gebruik gemaakt en het duurde niet lang, of we zagen een mag nifieke jeep-locomotief met daarachter een van de buitgemaakte spoorwagons, langs de rails rijden. De verbinding met de troepen aan de andere tunnelingang was hierdoor plotseling zeer eenvoudig geworden, temeer daar de rails door de tunnel in goede staat verkeerden. De bevolking toonde zich zeer verheugd over onze komst. We zien hier weer toneel tjes, zoals indertijd in Tandjong-Priok magere, hongerige mensen met schamele kleding, die uitermate dankbaar waren voor de rijst, die onmiddellijk door Binnenlands Bestuur ter beschikking was gesteld. De kinderen waren verrukt over het suiker werk uit onze noodrantsoenen, waarvan ze ook hun deel kregen. Schijnbaar hadden ze zoiets nog nooit geproefd. De vijf dagen, die we in Lampegan hebben doorgebracht, zijn zwaar geweest. Slaap kregen we vrijwel niet, van de vijf nachten heb ik er twee op bed gelegen, d.w.z. op de vloer van de stations-wachtkamer. Toch was de stemming bij de troep voortreffe lijk, een ieder heeft gedaan, wat hij kon er er werd geen klacht gehoord over het ongerief. Ze zagen in, dat het onvermijde lijk was. Toch was ik blij, dat we gisteren werden afgelost: per slot van rekening hadden we aan onze voornaamste opdracht voldaan: het nemen van de tunnel. Mijn veldbed leek een v/are oase, toen ik er gisteravond op neerviel, en er waren er meer, die er. zo over dachten. Van Weedestr. 23 Tel. 2577 Plaatselijk nieuws. TENTOONSTELLING SCHILDERIJEN JAN BARTELSMAN Door onze burgemeester, dé hoogwelge boren Heer S. P. Baron Bemtijnck, werd de tentoonstelling van schilderijen van Jan Bartelsman in ,.'t Plankenhuys"» Birktstraat 40a, geopend. Onder de aanwezigen zagen wij vérschil- lende Soester kunstenaars. In zijn ope ningswoord zei de Burgemeestér, dat hij gaarne aan het tot hem gericht verzoék had voldaan speciaal, omdat het hier een der Soester kunstenaars betrof. Hij had het voorrecht gehad om deze tentoonstelling vooruit in ogenschouw te nemen en consfateerdé. dat hij het daar op geëxposeerde werk in allé opzichten kon waarderen. Hij wees er op. dat Jan Barfelsman de natuur als onderwerp van zijn kunst had gekozen. Uit de wijze» waarop deze kunstenaar de Soesfér dui nen, de landschappen in Giethoorn en elders geschilderd had» kon men conclu deren. dat hij een groot natuurvriend was. Dit soort mensen, hij had er vele ontmoet op excursies, trekkersbïjéenkom- sten e.d., behoorde altijd tot de prét- tige, gemoedelijke én gezond-harmonieu- se slag en Jan Bartelsman was één van hen. Hii waardeerde het persoonlijke element in zijn kunst. Dit persoonlijke element was onontbeerlijk voor het bouwen aan onze samenleving, die uit ..mechanische'' massa-mensen bestond. Als verderé ka raktertrek meende dé Burgemeester te mogen wijzen op de tegensfélling tot het werk van vele jongeren, wiér werk dik wijls zo'n ontstellend gebrek aan vak manschap vertoonde. Bij Bartelsman kwam een rijp vakmanschap en een grote materiaalkennis tot uiting, fac toren, welke niet alléén door spreker, doch straks stellig door iedereen, dié 'f voorrecht had deze tentoonstelling té bezoeken, hogelijk zouden worden ge waardeerd. Na deze woorden opende dé burgemees ter de tentoonstelling en nodigdé de aanwezigen uit hem te volgen. Op het werk als zodanig komen wij af zonderlijk terug. VERBODEN VERVOERMIDDEL. Wegens het vervoeren van personen in een vrachtauto werden alhier békeurd B. uit Medenblik en B. uit Schagen. NOG IETS TEGOED. H. alhier werd gearresleérd, omdat hij nog zes maanden gevangenisstraf tegoéd heeft. Met een vrij vérvoertjie ging hïï naar Utrecht. VOORSTELLINGEN IN HET OPENLUCHTTHEATER. Donderdag 14 Augustus worden weder twee voorstellingen gegeven in het Soes ter Openluchttheater, des middags om half drie een kindervoorstelling mét het bekende Kindertoneél ,,Het Levende Poppentheater''» een spél met leveinde poppen, waarbij zal worden opgevoerd Jan Klaassen als nachtwaker''» gevolgd door Jan Klaassen en de toverstok". De kinderen zullen daar wéér echt van genieten, want men weet hej, dit is 'n echt aardig kinderspel, vooral ook. om dat de poppen uitgebeeld wordén door levende mensen. Des avonds om kwart over acht wordt een voorstelling voor volwassenen gége- geven door „De Levende Poppenkast''» onder leiding van Johan Frevel. Deze aantrekkelijke voorstéiling, getiteld „De dood die bijna stierf'» wordt in Amsterdam in deze maand in vijf ver schillende buurten gegeven, in het ka der van het Amsterdamse vacantiepro- gramma en reeds thans kan worden ge zegd, dat deze voorstellingen éem groot succes zijn en door de volwassenen al- lerwege zijn geappreciéerd. Als men dus Donderdagavond eens naar het Soestér Openluchttheater gaat. zal men zekér zijn avond goed besteden. Des avonds zijn er extra autobussen der firma Tensen naar het theater, om 19.55 uur vanaf Nieuwerhoek, 20.00 uur Raad huis, 20.03 uur Gouden Ploeg en 20.05 uur Eikenlaan. Na afloop der voorstel ling weder extra autobussen terug. VERKEERSZONDAARS. Niet minder dan 18 personen gingen op de bon wegens het bij avond berijdém van een rijwiel zonder verlichting. Van N. uit Hilversum moest boeten voor het feit, dat hij het verkeiér in ge vaar bracht met zijn rijwiel. V. en W.. beiden uit Soest, kregén eiem procesverbaal wegens het ovértreden van het inhaalverbod in de Torensfraaf en het rijden met een auto op hét Kerkpad. Voetbal. Reeds kwam de bevelvoerende offictetr naar buiten: „Waar kom jij vandaan» jongen?" vroeg hij, zijn hand op Robs schouder leggend. „En waar heb je dat Arabische paard vandaan?" Ademloos vertelde Rob wat hem overkomen was bij de Arabieren. Kolonel Barker luisterde zwijgend én nodigde Rob in zijn kamer. Daar spreid de hij een kaart uit en vroeg Rob aan te wijzen, waar de waterval ongeveer was. Rob deed het» ondertussen kwam vliegenier het vertrék binnen. „Blake"» zei de kolonel, ,»je moet diréct op weg om de vrienden van deze jomgéman op te sporen. Zij bevinden zich in eén ge vaarlijke streek. Rob bood onmiddellijk aan om mee te gaan, wat toegestaan werd en spoedig was een parachute op zijn rug gegespt en klom hij achter de vliegeniérs aan in de machine. NEDERLAAGWEDSTRIJDEN K.P.S. In het kader van de Nederlaagwédstrij- den, georganiseerd door K.P.S., werd Vrijdagavond op het terrein aan de Praamgracht de wedstrijd K.P.S. tegen een elftal van de Soestér Politie Sport vereniging gespeeld. Direct na de aftrap ontwikkelde zich een snel spel van doel tot doel. Door enthousiast spel en beter plaatsé® van de bal wist S.P.S.V. het spel meer op de K.P-S. helft te verplaatsen. Er was ongeveer een kwartiér gespeeld, toen bif een hoekschop op het K.P.S.-doel, de bal keurig voor het doel werd gé- plaatst, waarna midvoor Den Hartog (S.P.S.V.) met een fraaie kopbal, on houdbaar- de bal in het K.P.S.-doel plaatste (0—1). S.p.S.V. hield hierna ook nog het beste van het spel en het was wéér midvoor Den Hartog, die met een onvérwacht hard schot de stand op 0—2 wist te brengen. K.P.S. niet ontmoedigd, trachtte de ach terstand in te lopen, maar verder dan enige hoekschoppen bracht zij het niét. Zelfs slaagde S.P.S.V. er in, uit een scrimmage voor het K.P.S.-doel, de stand op 0-3 te brengen, waarmede Dén Hartog de hattrick verrichtte. Even daarna veroorzaakte, bij een aan val van K.P.S., een der achterhoedé-spe- lers van S.P.S.V. een strafschop wegens hands, maar de midvoor van K.P.S. schoot deze strafschop keihard naast. Met de stand 0—3 voor S.P.S.V. kwam de rust. In de tweede speélhelft ging het spel tamelijk gelijk op. De Soesters krégen echter nog enige scoringskansen, maar door moedig ingrijpen van de K.P.S.- doelman werden deze vérhinderd. Het snelle spel in de éerste helft was oorzaak, dat na een kwartier spelen in de tweede helft, vérmoeidheid optrad bij de spelers van S.P.S.V., waardoor K.P.S. yrijwel het spel in handen nam. De achterhoede van S.P S.V. met doél- man Houkes aan het hoofd, wist echter doelpunten té voorkomen. Toch gelukte het K.P.S. even voor hét einde een tegéndoelpumt te scorein, waarmede de eer was géred. Even voor het einde voorkwam de doellat van K.P.S. nog een doelpunt» toen midvoor Den Hartog, uit moeilijke positie een fraai schot op hef K.P.S.- doel loste Met de stand 1-3 voor S.P.S.V. kondig de de scheidsrechter hét einde van de'ze geanimeerde wedstrijd aan. Burgerlijke Stand. EERSTE LUSTRUM B.V. CENTRAAL. Vrijdagavond werden de nederlaag wedstrijden, georganiseerd tér gelegen heid van het eerste lustrum van dé bil jartvereniging „Cenlraal"» voortgezet mét de wedstrijd CentraalDe Vaart uit Hilversum. De Vaart maakte in deze ontmoeting 212 winstcarambols, waartegenover Cen traal slechts 160 winstcarambols kon stellen, zodat De Vaart met 52 caram- bols won. Deze overwinning van de Hilversummers is echter niet groot ge noeg, om de biljartvereniging ,,Zonne- heuvel" van de leidendé plaats in dit tournooi te verdrijven. TREK IN KIPPENBOUTJE. De kippen van B. alhier, kregen bezoek van de hond van Mej. S. Het 'bleek éch ter geen beleéfdheddsvisite te. zijn, want het dier zag kans een kip dood te bijten en een andere géheiel verorberen. Mej. S. heeft de schade mét B. geregeilcl WEDVLUCHT VANAF ROERMOND. Dj beide postduivenverenigingen „De Vriendschap" en „De Zwaluw' hielden vorige week een wédvlücht met jonge duiven vanaf Roermond, afstand 120 K.M. De duiven werden om 7.30 uur ge lost. De resultaten van de vereniging „De Vriendschap" waren als volgt: 210 dui ven in concours, waarvan de eerste duif aankwam om 9 uur 2 min. 43 sec. en de laatste prijswinnende duif om 9 uur 22 min. 11 sec. De snelheid van de eer ste duif bedroeg 1304.4 meter pér mi nuut. De gedetailleerdé uitslagen waren: J. Rijinders 1-3-9-11 32-34. R. Bokma 2. W. Nieuwenhuis 4-35. C. Dijkman 5-7.27. A. Verkerk 6-13-51-52. H. Pohlman 8. J. Mulders 10-12-16-19-22-26. J. Pot 14-25- 36-48-53. G. Sukel 15-39-42. Mej. C. Paau- we 17-18-31-47-49. Mej. G. Zimmerman 20-37-48. H. Spïkman 21-28. H. van Sit ter 23-38. E. Daatselaar 24-41 45. F. Hee remans 29-33. K. Philippens 30-40.43. W. Roest 46. De resultaten van de vereniging De Zwaluw" waren: 293 duiven in concours, aankomst eerste duif 9 uur 2 min. 33 sec. aankomst laatste prijswinnende duif 9 uur 23 min. 31 sec. De persoonlijke prijzen werdén alsvolgt behaald: Jac. Stalenhoef 1-11-74. P- van Brienen 2-15. H. Gorissen 3-17.41-42-50- 51-61-62. A. Priem 4.10. J. Rausch 5-14-31- G. Sukel 6. A. Rijksen 761- 21-65. A. Logtenstein 8-23-35-44. J. H. v. Breukelen 9-72. G. Elschot 12-24.25. C. van Soest 13-28-32-36 58-59-60-67. G. Hooijer 18— 48. N. Baltus 19-20-69. H. Onwezen 22. T- Kruseman 26-71. J. van Herwaarden 27-57-73. \V. Veerman 29-39-68. Jac. Kamerbeek 30-37-45-46-52. P. Grift 33. J. Mantïes 38. J. Wijnands 49-63-64. Sj« Rijksen 55. J. Rijksen 54. R. Stalenhoef 53. Jac van Breukelen 70. „DE HAVERKAMP". In Juli i.1. vond de eerste ten^oonstél- ling van schilderijen plaats in het ate lier van het voormalig schilders-echtpaar Haverkamp. Kerkpad Z.Z. 105. Al dadelijk gaven bekende schilders te kennen dat zii een expositié in dit ate lier op prijs zouden stellen. Het licht is er goed en de ruimte voldoénde. De rustige ligging werkt ten volle meé tot de gewenste sfeér. Het atelier is als woonruimte geméubi- leerd waardoor de bezoekérs er niet al leen direct een idee van krijgen hon de schilderijen in een imferiéur uitkomen» doch men kan er ook eens gemakkélijk bij gaan zitten, om de kunst risfig op zich in te laten werken. Dit atelier, dat het schïldersechf paar Ha verkamp liet bouwen, waar zij jaren lang werkten en dat thans van tijd tot tijd voor schilderijen-tentoonstellin gen beschikbaar wordt gesteld» zal voort aan „De Haverkamp" heten. In deze naam wordt niet alleen dé na- dachtenis van bovengenoemde schildérs geëerd, doch het is een aardigé combi natie van gedachten, indien men wéét, dat gedurende vele maanden van het jaar het huis wordt begrensd door de ruime velden van de boerdérïj van Kuïj- er vol met goudgele haver. In het atelier „De Haverkamp" nu zal 9 Augustus weer een tenfoonstélling van schilderijen geopend worden. De schilders Jac. de Ruig, Baam en Klaas Zwaan. Spakenburg, zullen er tot en met 22 Augustus exposeren. Zaterdagmiddag werd deze tentoonstel ling door de burgemeester van Spaken burg, de heer Van de Berg, géopend. In zijn openingswoord deelde de bur gemeester medé gaarne aan de uitno diging om deze tentoonstelling te opénen gevolg te hebben gegéven, daar hierbii de enigste en tevens jonge schilder uit zijn gemeente, voor het éérst met zijn werken voor het publiek treédt. Hoewel zelf totaal onbekend mét de schilderkunst, heeft het hem toch bij zonder getroffen, dat de kunstenaar ons leert de natuur en alles wat daarin voorkomt, beter te bekijken. Wij moeten dan daarom ook dankbaar zijn, dat beide kunstschilders met hun werk in 't publiek komen. Na de schil ders met deze tenfoonstélling veel suc ces te hebben toegêwenst, verklaarde! spreker de tentoonstelling voor géopend. Mevr. T. Blok-Eysink dankte als gast vrouw de burgemeester voor zijn opé- ningswoord en hoopte, dat deze ten toonstelling een groot succes mag wor den; voor de heer Zwaan, wiens éerste expositie dit is en ook voor de héér De Ruig, die al meer bekéndheid heeft verworven. Alilen, die de geestélijke wederopbouw van ons land ter harte gaaf, raden wij gaarne aan de tenfoonstélling te bezoe ken. Neemt vrienden mée en helpt al dus Soest tot een werkelijk céntrum van kunst te maken. De schilders hebben uw belangstelling nodig, en na uw bezoek zult u zeggen: ze zijn het waard. De tenfoonstélling, die zéér de moeite waard is, is geopend, van 10.30-12 uur en van 15-17 uur. 's Zondags alleen van 15-17 uur. PLECHTIGE HERDENKING CAPITULATIE VAN JAPAN. Zoals onze lezers bekend is, zal door dé club „Insulinde" van en voor Indische ge- evacueerden (e Amérsfoort, Soest, Sotest- dijk. Baarn. Soesterberg, Lunteren én de naaste omgeving, op Zaterdag 16 Aug. a.s. des avonds 8 uur. in de. schouwburg zaal van de sociëteit „Amicifia" te A- mersfoort. een plechtige hérdenking wor den gehouden ter herinnering aan Japans capitulatie, aan hen. die vielen in dé strijd tegen de Japanse overwéldiger, aan de duizenden, die stierven in de krijgsge vangenkampen in Ned. Indië, Thailand.. Birma. Japan en elders en aan de talloos vele mannen en vrouwen, dié tengevolge van mishandelingen., ziekten en ontbe ringen in de Japanse hongerkampen hét leven lieten. Tot dusver was de ineenstorting van Ja pan, welke een eindé maakte aan de oorlog in Oost-Azie in Nederland nog nimmer op bijzondere wijze herdacht én het mag de jonge club „Insulinde" als een zeer sympathiek gebaar worden aan gerekend, "dat zij dit belangrijke gebeu ren nu eens in het volle licht plaatst. Helaas, de capitulatie van Japan bracht voor de Indische Nederlanders niét de vrede waarop zij zo vurig gehoopt had den. Inplaafs van naar hun woonsteden tc kunnen terugkeren, warén velen ge dwongen nog geruime tijd in de kampen te verblijven en maakten toén vaak nog meer verschrikkingen en ellende door dan in de jaren, die daaraan voorafgin gen. Tenslotte werden zij voor hét over grote deel naar Nederland geëvacueerd, aangezien een langer vérblijf in Indië niet mogelijk bleek. Berooid én beroofd» dikwijls ziek naar geest en lichaam, kwa men zij hier aan. om herstel vani gezond heid te vinden en 't tijdstip af te wach ten waarop zij weer naar het zonnige Indië zouden kunnen terugkeren. Er zijn nu twee jaren na de vredé mett Japan voorbijgegaan en nog altijd ver toeven zij in ballingschap.

Historische kranten - Archief Eemland

Soester Courant | 1947 | | pagina 2