Brief uit Indië.
W. N. NIEUWENHUIS
Loodgieter - Electriciën
ROB DE AVONTURIER
Onderstaande brief zond een plaatsgenoot,
die als officier in Indië de veldtocht mee
maakt.
Daar de inhoud veler belangstelling zal
hebben, nemen we het voornaamste hier
onder over:
Je wist misschien, dat de spoorweg Bata
viaBandoeng alreeds voor een groot deel
in onze handen was, voordat deze grote
acties aanvingen. De stad Soekaboemi even
wel was in Republikeinse handen en Soeka
boemi is een belangrijk station van de hier
boven vermelde spoorweglijn. Verder was
er nog iets, dat voor het goed functionneren
van de spoorweg van zeer groot belang
was, en dat was het bezit van de achthon
derd meter lange tunnel van Lampegan. die
ongeveer twaalf kilometer aan de andere
zijde van de voormalige demarcatielijn ligt.
Het onbeschadigd in bezit krijgen van deze
tunnel nu, was de opgave waarvoor ons
bataljon zich zag gesteld. Ik zeg- onbescha
digd, want het was al sinds lang bekend,
dat de tunnel voorzien was van zeer zware
explosieve ladingen, en het was evenzeer
bekend, dat de TRI-troepen, die met de be
waking van de tunnel waren belast, op
dracht hadden om het object onmiddellijk
op te blazen, zodra er maar Nederlandse
troepen de lijn zouden overschrijden.
Nu was er één ding duidelijk en wel dit:
wilde deze actie slagen, dan moesten we
zo snel mogelijk en ongezien de tunnel na
deren, om dan gelijktijdig de wachtposten
bij de beide tunnelingangen aan te vallen.
Dit was slechts bij duisternis mogelijk. Het
was daarom, dat de gehele actie bij nacht
zou worden uitgevoerd. Verder nam niet
het gehele bataljon aan de actie deel, want
hoe minder mensen er bij betrokken waren,
des te minder was de kans op ontdekking
en des te groter de mogelijkheid van suc
ces. Er namen aan deel één volledige com
pagnie tirailleurs, terwijl er verder nog
enige gespecialiseerde pelotons bij betrok
ken waren, zoals een aantal sluipschutters,
een peloton middelzware mortieren, een pe
loton radioverbinding, al met al ongeveer
honderdzeventig man. We zouden een op-
marsweg kiezen, waar zich vermoedelijk
mijnen zouden bevinden, reden waarom ons
peloton pionniers met mijnenzoekers voor
opging om eventuele mijnen onschadelijk
te maken.
Zo was de toestand op Zondag 20 Juli. We
zouden vertrekken vanaf één van de door
ons bezette posten in de buurt van de de
marcatielijn, welke post tegelijkertijd als
aanvullingsplaats zou dienen, wanneer we
het doel zouden hebben bezet.
Ikzelf was ingedeeld bij de overste, die de
gehele actie leidde. Om ongeveer vier uur
vertrok ik tezamen met de overste naar
Tjikantjona. het punt van uitgang (voor
het gemak zal ik het Tj. noemen). De be
doeling was om na het invallen van de duis
ternis op pad te gaan, dus we hadden nog
drie uur tijd om in Tj. noodrantsoen in
ontvangst te nemen, onze grote ransels in
te leveren, die later zouden worden opge
voerd, en om onze uitrusting en wapens in
orde te maken. Vlak voordat we vertrok
ken naar de tunnel, werd een dagorder van
Gen. Spoor onder de troepen verspreid en
werd er door de commandanten medege
deeld, wat nu eigenlijk het doel van de hele
onderneming was, en wat we vermoedelijk
konden verwachten.
Om tien over zeven vertrok de voorste
groep in de duisternis, en achtereenvolgens
kwamen de andere pelotons hierachteraan.
Het was toen al aardedonker, maar er was
een prachtig systeem om elkaar niet te ver
liezen in de vorm van een honderden meters
lange brede witte band, waarvan een ieder
een deel vasthield. Verder had iedereen nog
een witte band om de linker arm, ter her
kenning, en met deze voorzorgsmaatrege
len hoopten we alles goed opgesloten te
houden, terwijl er nu ook geen kans was
om de weg kwijt te raken voor de mensen
die volgden.
Over de opmars zelf kan ik vrij kort zijn.
Vrij veel werd er halt gehouden, omdat de
pionniergroep gelegenheid moest hebben
om de weg op mijnen te onderzoeken. Ver
der had de TRI op verscheidene plaatsen
bomen over de weg laten vallen om als
versperring te dienen, terwijl op één plaats
het brugdek van een bruggetje was weg
genomen. Slechts aan één kant was de leu
ning intact gelaten, met daarnaast een
smalle plank, zodat een voetganger kon
passeren. Dit bruggetje was wel zeer hin
derlijk voor de paardjes, die we bij ons
hadden. De zware radiotoestellen en de
mortieren, plus munitie, waren op kleine
Indische paardjes geladen, en die konden
natuurlijk onmogelijk over de ene smalle
plank komen. Ze werden dan ook eerst af
geladen, door de kali geleid, de lading werd
met mankracht ook naar de andere zijde
gebracht, waarna de paarden weer werden
opgeladen. Nogal omslachtig, maar de
enige methode.
Het was bij dit bruggetje, dat we onze
eerste TRI-weerstand kregen. De voorste
groep werd hier aangeroepen door een
wachtpost, die als antwoord onmiddellijk
werd neergeschoten. Op het geluid hiervan
vertoonden zich nog andere TRI-soldaten,
die direct ook onder vuur werden genomen.
De hele troep vluchtte toen in paniek uit
een. Het was nu zaak om zo snel mogelijk
voorwaarts te gaan, omdat de bezetting
van de tunnel door het geluid van de scho
ten kon zijn gealarmeerd, hoewel we er nog
tamelijk ver van waren verwijderd, terwijl
ook de gevlucht TRI-soldaten de zaak zou
den kunnen waarschuwen.
Het was omstreeks kwart voor drie Maan
dagmorgen, dat we nog ongeveer een kilo
meter van de tunnel waren verwijderd. Op
dit tijdstip zagen we uit de richting van
Lampegan een lichtgloed boven de bomen
uitstralen. Eerst dachten we, dat er verder
op lichtkogels in de lucht hingen, maar
enige minuten later zagen we hel-oranje-
gele vlammen boven de bomen uitslaan, en
toen begrepen we, dat onze komst niet meer
geheim was gebleven. Van nu af gingen we
met de grootst mogelijke snelheid vooruit
en al spoedig bereikten we de spoorweg
overgang vlak bij het stationnetje van
Lampegan. Langs beide zijden van de
spoorbaan trokken we op naar het station
en naar de vlakbij gelegen tunnelingang.
Tijd om de loodsen, die we passeerden, te
onderzoeken, hadden we niet, en de zaak
werd opgelost door in elke loods enkele
stoten machinegeweervuur te geven, in de
hoep, dat eventuele verborgen TRI-soldaten
hierdoor buiten gevecht zouden worden ge
steld. Dichterbij gekomen, zagen we nu ook,
dat niet het station in brand stond, maar
een nabijgelegen fabriek. Tegen de achter
grond van de laaiende vuurgloed zagen we
enkele zwarte figuurtjes hard wegrennen,
maar verder gebeurde er niets. Er werd
niet op ons geschoten en onze opmars werd
op geen enkele wijze bemoeilijkt. Het was
Maandagmorgen half vier, dat we het sta
tionsemplacement en de tunnel van Lampe
gan in ons bezit hadden, wat de tunnel be
treft, één ingang tenminste.
Het bleek nu, dat de tunnel aan onze kant
nog volkomen intact was, maar oppassen
was nog altijd geboden, want het was mo
gelijk, dat opblazen toch nog zou plaats
vinden.
Het was eigenlijk een beetje griezelig.
Rondom waren er hoogten, van waaruit de
vijand ons gemakkelijk onder vuur kon
nonen, want we werden voortreffelijk be
licht door de laaiende theefabriek. Zo goed
en zo kwaad als het ging, werden posten
uitgezet op de omringende heuvels. En nog
altijd was het niet-opblazen van de spoor
weg tunnel niet verklaard. Zouden ze hier
mee wachten, totdat we er zouden ingaan,
of waren er andere oorzaken, die een spaak
in het wiel hadden gestoken? We moesten
wachten op het daglicht om dit vraagstuk
te kunnen oplossen. Na enige tijd ontvingen
we een radiobericht van een gevechtsgroep
die door de bergen naar het andere eind
var de tunnel was getrokken, dat ook deze
ingang zich in ongeschonden toestand be
vond en dat het peloton pionniers reeds
doende was met het verwijderen van de
ladingen, die daar in groten getale aan
wezig waren. Het was kort na zonsopgang,
dat de andere tunnelingang was vrijge
maakt, waarna de pionniers onze zijde aan
een onderzoek onderwierpen. Ook hier wer
den enorme ladingen verwijderd, bestaande
uit vliegtuigbommen, blikken en zakken ex
plosieve stoffen, die zich in speciaal daartoe
uitgeboorde holten bevonden.
Het was eerst negen uur in de morgen, dat
de tunnel volkomen lading-vrij was, en dat
ze officieel in onbeschadigde toestand in
onze handen was gevallen. De commandant
van de pionnier-groep vertelde, dat het
vuurkoord, dat de ladingen tot ontploffing
moest brengen, inderdaad was aangestoken
geweest, maar het was niet doorgebrand,
omdat het vochtig was. Dit was het meest
beestachtige geluk, dat ons ten deel had
kunnen vallen! Het hele object was ons
zonder enige verliezen onderzijds als het
ware in de sch'oot gevallen.
Toen de morgen was aangebroken, werd
het organiseren van de tunnel-verdediging
met kracht ter hand genomen. Rondom het
gehele gebied werd een ring van wachtpos
ten geplaatst, terwijl ook de ingangen
zwaar werden bewaakt. Het was immers in
het geheel niet onmogelijk, dat de TRI-be-
waking van haar vlucht zou terugkeren om
te trachten, de tunnel alsnog onbruikbaar
te maken. Tot op de dag, waarop wij door
een ander bataljon werden afgelost, is dit
r.iet gebeurd.
Het was een gelukkige omstandigheid, dat
de rails en ook het wisselsysteem op het
stationsemplacement van Lampegan nog
volkomen in orde bevonden werden. Tevens
werden er enkele bruikbare spoorwegwa
gons aangetroffen, terwijl er zelfs een
draaischijf voor locomotieven aanwezig
was. Dat deze ons nog goed van pas zou
komen, blijkt uit het volgende. Maandag
middag nog was de weg, waarlangs wij ge
durende de nacht waren opgemarcheerd, in
orde gemaakt en nog dezelfde dag kwamen
er auto's uit Tj. naar ons toe. Natuurlijk
bevonden zich hieronder ook jeeps,, want
zonder deze wagentjes zouden we hier niet
kunnen werken. Nu is het niet toevallig, dat
de wielbreedte van een jeep dezelfde is als
die van spoorwegwagons. Er zijn speciale
spoorwegwielen voor jeeps, en als die zijn
gemonteerd, kan het ding doodleuk over
rails rijden. Van deze omstandigheid werd
door ons een dankbaar gebruik gemaakt en
het duurde niet lang, of we zagen een mag
nifieke jeep-locomotief met daarachter een
van de buitgemaakte spoorwagons, langs de
rails rijden. De verbinding met de troepen
aan de andere tunnelingang was hierdoor
plotseling zeer eenvoudig geworden, temeer
daar de rails door de tunnel in goede staat
verkeerden.
De bevolking toonde zich zeer verheugd
over onze komst. We zien hier weer toneel
tjes, zoals indertijd in Tandjong-Priok
magere, hongerige mensen met schamele
kleding, die uitermate dankbaar waren voor
de rijst, die onmiddellijk door Binnenlands
Bestuur ter beschikking was gesteld. De
kinderen waren verrukt over het suiker
werk uit onze noodrantsoenen, waarvan ze
ook hun deel kregen. Schijnbaar hadden ze
zoiets nog nooit geproefd.
De vijf dagen, die we in Lampegan hebben
doorgebracht, zijn zwaar geweest. Slaap
kregen we vrijwel niet, van de vijf nachten
heb ik er twee op bed gelegen, d.w.z. op de
vloer van de stations-wachtkamer. Toch
was de stemming bij de troep voortreffe
lijk, een ieder heeft gedaan, wat hij kon
er er werd geen klacht gehoord over het
ongerief. Ze zagen in, dat het onvermijde
lijk was.
Toch was ik blij, dat we gisteren werden
afgelost: per slot van rekening hadden we
aan onze voornaamste opdracht voldaan:
het nemen van de tunnel. Mijn veldbed leek
een v/are oase, toen ik er gisteravond op
neerviel, en er waren er meer, die er. zo
over dachten.
Van Weedestr. 23 Tel. 2577
Plaatselijk nieuws.
TENTOONSTELLING SCHILDERIJEN
JAN BARTELSMAN
Door onze burgemeester, dé hoogwelge
boren Heer S. P. Baron Bemtijnck, werd
de tentoonstelling van schilderijen van
Jan Bartelsman in ,.'t Plankenhuys"»
Birktstraat 40a, geopend.
Onder de aanwezigen zagen wij vérschil-
lende Soester kunstenaars. In zijn ope
ningswoord zei de Burgemeestér, dat hij
gaarne aan het tot hem gericht verzoék
had voldaan speciaal, omdat het hier
een der Soester kunstenaars betrof.
Hij had het voorrecht gehad om deze
tentoonstelling vooruit in ogenschouw te
nemen en consfateerdé. dat hij het daar
op geëxposeerde werk in allé opzichten
kon waarderen. Hij wees er op. dat Jan
Barfelsman de natuur als onderwerp van
zijn kunst had gekozen. Uit de wijze»
waarop deze kunstenaar de Soesfér dui
nen, de landschappen in Giethoorn en
elders geschilderd had» kon men conclu
deren. dat hij een groot natuurvriend
was. Dit soort mensen, hij had er vele
ontmoet op excursies, trekkersbïjéenkom-
sten e.d., behoorde altijd tot de prét-
tige, gemoedelijke én gezond-harmonieu-
se slag en Jan Bartelsman was één van
hen.
Hii waardeerde het persoonlijke element
in zijn kunst. Dit persoonlijke element
was onontbeerlijk voor het bouwen aan
onze samenleving, die uit ..mechanische''
massa-mensen bestond. Als verderé ka
raktertrek meende dé Burgemeester te
mogen wijzen op de tegensfélling tot het
werk van vele jongeren, wiér werk dik
wijls zo'n ontstellend gebrek aan vak
manschap vertoonde. Bij Bartelsman
kwam een rijp vakmanschap en een
grote materiaalkennis tot uiting, fac
toren, welke niet alléén door spreker,
doch straks stellig door iedereen, dié 'f
voorrecht had deze tentoonstelling té
bezoeken, hogelijk zouden worden ge
waardeerd.
Na deze woorden opende dé burgemees
ter de tentoonstelling en nodigdé de
aanwezigen uit hem te volgen.
Op het werk als zodanig komen wij af
zonderlijk terug.
VERBODEN VERVOERMIDDEL.
Wegens het vervoeren van personen in
een vrachtauto werden alhier békeurd
B. uit Medenblik en B. uit Schagen.
NOG IETS TEGOED.
H. alhier werd gearresleérd, omdat hij
nog zes maanden gevangenisstraf tegoéd
heeft. Met een vrij vérvoertjie ging hïï
naar Utrecht.
VOORSTELLINGEN IN HET
OPENLUCHTTHEATER.
Donderdag 14 Augustus worden weder
twee voorstellingen gegeven in het Soes
ter Openluchttheater, des middags om
half drie een kindervoorstelling mét het
bekende Kindertoneél ,,Het Levende
Poppentheater''» een spél met leveinde
poppen, waarbij zal worden opgevoerd
Jan Klaassen als nachtwaker''» gevolgd
door Jan Klaassen en de toverstok".
De kinderen zullen daar wéér echt van
genieten, want men weet hej, dit is 'n
echt aardig kinderspel, vooral ook. om
dat de poppen uitgebeeld wordén door
levende mensen.
Des avonds om kwart over acht wordt
een voorstelling voor volwassenen gége-
geven door „De Levende Poppenkast''»
onder leiding van Johan Frevel.
Deze aantrekkelijke voorstéiling, getiteld
„De dood die bijna stierf'» wordt in
Amsterdam in deze maand in vijf ver
schillende buurten gegeven, in het ka
der van het Amsterdamse vacantiepro-
gramma en reeds thans kan worden ge
zegd, dat deze voorstellingen éem groot
succes zijn en door de volwassenen al-
lerwege zijn geappreciéerd. Als men dus
Donderdagavond eens naar het Soestér
Openluchttheater gaat. zal men zekér zijn
avond goed besteden.
Des avonds zijn er extra autobussen der
firma Tensen naar het theater, om 19.55
uur vanaf Nieuwerhoek, 20.00 uur Raad
huis, 20.03 uur Gouden Ploeg en 20.05
uur Eikenlaan. Na afloop der voorstel
ling weder extra autobussen terug.
VERKEERSZONDAARS.
Niet minder dan 18 personen gingen op
de bon wegens het bij avond berijdém
van een rijwiel zonder verlichting.
Van N. uit Hilversum moest boeten
voor het feit, dat hij het verkeiér in ge
vaar bracht met zijn rijwiel.
V. en W.. beiden uit Soest, kregén eiem
procesverbaal wegens het ovértreden van
het inhaalverbod in de Torensfraaf en
het rijden met een auto op hét Kerkpad.
Voetbal.
Reeds kwam de bevelvoerende offictetr
naar buiten: „Waar kom jij vandaan»
jongen?" vroeg hij, zijn hand op Robs
schouder leggend. „En waar heb je dat
Arabische paard vandaan?" Ademloos
vertelde Rob wat hem overkomen was
bij de Arabieren.
Kolonel Barker luisterde zwijgend én
nodigde Rob in zijn kamer. Daar spreid
de hij een kaart uit en vroeg Rob aan
te wijzen, waar de waterval ongeveer
was. Rob deed het» ondertussen kwam
vliegenier het vertrék binnen. „Blake"»
zei de kolonel, ,»je moet diréct op weg
om de vrienden van deze jomgéman op
te sporen. Zij bevinden zich in eén ge
vaarlijke streek.
Rob bood onmiddellijk aan om mee te
gaan, wat toegestaan werd en spoedig
was een parachute op zijn rug gegespt
en klom hij achter de vliegeniérs aan
in de machine.
NEDERLAAGWEDSTRIJDEN K.P.S.
In het kader van de Nederlaagwédstrij-
den, georganiseerd door K.P.S., werd
Vrijdagavond op het terrein aan de
Praamgracht de wedstrijd K.P.S. tegen
een elftal van de Soestér Politie Sport
vereniging gespeeld.
Direct na de aftrap ontwikkelde zich
een snel spel van doel tot doel. Door
enthousiast spel en beter plaatsé® van
de bal wist S.P.S.V. het spel meer op
de K.P-S. helft te verplaatsen. Er was
ongeveer een kwartiér gespeeld, toen
bif een hoekschop op het K.P.S.-doel,
de bal keurig voor het doel werd gé-
plaatst, waarna midvoor Den Hartog
(S.P.S.V.) met een fraaie kopbal, on
houdbaar- de bal in het K.P.S.-doel
plaatste (0—1).
S.p.S.V. hield hierna ook nog het beste
van het spel en het was wéér midvoor
Den Hartog, die met een onvérwacht
hard schot de stand op 0—2 wist te
brengen.
K.P.S. niet ontmoedigd, trachtte de ach
terstand in te lopen, maar verder dan
enige hoekschoppen bracht zij het niét.
Zelfs slaagde S.P.S.V. er in, uit een
scrimmage voor het K.P.S.-doel, de
stand op 0-3 te brengen, waarmede Dén
Hartog de hattrick verrichtte.
Even daarna veroorzaakte, bij een aan
val van K.P.S., een der achterhoedé-spe-
lers van S.P.S.V. een strafschop wegens
hands, maar de midvoor van K.P.S.
schoot deze strafschop keihard naast.
Met de stand 0—3 voor S.P.S.V. kwam
de rust.
In de tweede speélhelft ging het spel
tamelijk gelijk op. De Soesters krégen
echter nog enige scoringskansen, maar
door moedig ingrijpen van de K.P.S.-
doelman werden deze vérhinderd.
Het snelle spel in de éerste helft was
oorzaak, dat na een kwartier spelen in
de tweede helft, vérmoeidheid optrad
bij de spelers van S.P.S.V., waardoor
K.P.S. yrijwel het spel in handen nam.
De achterhoede van S.P S.V. met doél-
man Houkes aan het hoofd, wist echter
doelpunten té voorkomen.
Toch gelukte het K.P.S. even voor hét
einde een tegéndoelpumt te scorein,
waarmede de eer was géred.
Even voor het einde voorkwam de
doellat van K.P.S. nog een doelpunt»
toen midvoor Den Hartog, uit moeilijke
positie een fraai schot op hef K.P.S.-
doel loste
Met de stand 1-3 voor S.P.S.V. kondig
de de scheidsrechter hét einde van de'ze
geanimeerde wedstrijd aan.
Burgerlijke Stand.
EERSTE LUSTRUM B.V. CENTRAAL.
Vrijdagavond werden de nederlaag
wedstrijden, georganiseerd tér gelegen
heid van het eerste lustrum van dé bil
jartvereniging „Cenlraal"» voortgezet mét
de wedstrijd CentraalDe Vaart uit
Hilversum.
De Vaart maakte in deze ontmoeting
212 winstcarambols, waartegenover Cen
traal slechts 160 winstcarambols kon
stellen, zodat De Vaart met 52 caram-
bols won. Deze overwinning van de
Hilversummers is echter niet groot ge
noeg, om de biljartvereniging ,,Zonne-
heuvel" van de leidendé plaats in dit
tournooi te verdrijven.
TREK IN KIPPENBOUTJE.
De kippen van B. alhier, kregen bezoek
van de hond van Mej. S. Het 'bleek éch
ter geen beleéfdheddsvisite te. zijn, want
het dier zag kans een kip dood te bijten
en een andere géheiel verorberen.
Mej. S. heeft de schade mét B. geregeilcl
WEDVLUCHT VANAF ROERMOND.
Dj beide postduivenverenigingen „De
Vriendschap" en „De Zwaluw' hielden
vorige week een wédvlücht met jonge
duiven vanaf Roermond, afstand 120
K.M. De duiven werden om 7.30 uur ge
lost.
De resultaten van de vereniging „De
Vriendschap" waren als volgt: 210 dui
ven in concours, waarvan de eerste duif
aankwam om 9 uur 2 min. 43 sec. en
de laatste prijswinnende duif om 9 uur
22 min. 11 sec. De snelheid van de eer
ste duif bedroeg 1304.4 meter pér mi
nuut.
De gedetailleerdé uitslagen waren: J.
Rijinders 1-3-9-11 32-34. R. Bokma 2. W.
Nieuwenhuis 4-35. C. Dijkman 5-7.27. A.
Verkerk 6-13-51-52. H. Pohlman 8. J.
Mulders 10-12-16-19-22-26. J. Pot 14-25-
36-48-53. G. Sukel 15-39-42. Mej. C. Paau-
we 17-18-31-47-49. Mej. G. Zimmerman
20-37-48. H. Spïkman 21-28. H. van Sit
ter 23-38. E. Daatselaar 24-41 45. F. Hee
remans 29-33. K. Philippens 30-40.43. W.
Roest 46.
De resultaten van de vereniging De
Zwaluw" waren: 293 duiven in concours,
aankomst eerste duif 9 uur 2 min. 33
sec. aankomst laatste prijswinnende duif
9 uur 23 min. 31 sec.
De persoonlijke prijzen werdén alsvolgt
behaald: Jac. Stalenhoef 1-11-74. P- van
Brienen 2-15. H. Gorissen 3-17.41-42-50-
51-61-62. A. Priem 4.10. J. Rausch 5-14-31-
G. Sukel 6. A. Rijksen 761- 21-65. A.
Logtenstein 8-23-35-44. J. H. v. Breukelen
9-72. G. Elschot 12-24.25. C. van Soest
13-28-32-36 58-59-60-67. G. Hooijer 18—
48. N. Baltus 19-20-69. H. Onwezen 22.
T- Kruseman 26-71. J. van Herwaarden
27-57-73. \V. Veerman 29-39-68. Jac.
Kamerbeek 30-37-45-46-52. P. Grift 33.
J. Mantïes 38. J. Wijnands 49-63-64. Sj«
Rijksen 55. J. Rijksen 54. R. Stalenhoef
53. Jac van Breukelen 70.
„DE HAVERKAMP".
In Juli i.1. vond de eerste ten^oonstél-
ling van schilderijen plaats in het ate
lier van het voormalig schilders-echtpaar
Haverkamp. Kerkpad Z.Z. 105.
Al dadelijk gaven bekende schilders te
kennen dat zii een expositié in dit ate
lier op prijs zouden stellen. Het licht
is er goed en de ruimte voldoénde. De
rustige ligging werkt ten volle meé tot
de gewenste sfeér.
Het atelier is als woonruimte geméubi-
leerd waardoor de bezoekérs er niet al
leen direct een idee van krijgen hon de
schilderijen in een imferiéur uitkomen»
doch men kan er ook eens gemakkélijk
bij gaan zitten, om de kunst risfig op
zich in te laten werken.
Dit atelier, dat het schïldersechf paar Ha
verkamp liet bouwen, waar zij jaren
lang werkten en dat thans van tijd
tot tijd voor schilderijen-tentoonstellin
gen beschikbaar wordt gesteld» zal voort
aan „De Haverkamp" heten.
In deze naam wordt niet alleen dé na-
dachtenis van bovengenoemde schildérs
geëerd, doch het is een aardigé combi
natie van gedachten, indien men wéét,
dat gedurende vele maanden van het
jaar het huis wordt begrensd door de
ruime velden van de boerdérïj van Kuïj-
er vol met goudgele haver.
In het atelier „De Haverkamp" nu zal
9 Augustus weer een tenfoonstélling van
schilderijen geopend worden.
De schilders Jac. de Ruig, Baam en
Klaas Zwaan. Spakenburg, zullen er tot
en met 22 Augustus exposeren.
Zaterdagmiddag werd deze tentoonstel
ling door de burgemeester van Spaken
burg, de heer Van de Berg, géopend.
In zijn openingswoord deelde de bur
gemeester medé gaarne aan de uitno
diging om deze tentoonstelling te opénen
gevolg te hebben gegéven, daar hierbii
de enigste en tevens jonge schilder uit
zijn gemeente, voor het éérst met zijn
werken voor het publiek treédt.
Hoewel zelf totaal onbekend mét de
schilderkunst, heeft het hem toch bij
zonder getroffen, dat de kunstenaar ons
leert de natuur en alles wat daarin
voorkomt, beter te bekijken.
Wij moeten dan daarom ook dankbaar
zijn, dat beide kunstschilders met hun
werk in 't publiek komen. Na de schil
ders met deze tenfoonstélling veel suc
ces te hebben toegêwenst, verklaarde!
spreker de tentoonstelling voor géopend.
Mevr. T. Blok-Eysink dankte als gast
vrouw de burgemeester voor zijn opé-
ningswoord en hoopte, dat deze ten
toonstelling een groot succes mag wor
den; voor de heer Zwaan, wiens éerste
expositie dit is en ook voor de héér
De Ruig, die al meer bekéndheid heeft
verworven.
Alilen, die de geestélijke wederopbouw
van ons land ter harte gaaf, raden wij
gaarne aan de tenfoonstélling te bezoe
ken. Neemt vrienden mée en helpt al
dus Soest tot een werkelijk céntrum van
kunst te maken.
De schilders hebben uw belangstelling
nodig, en na uw bezoek zult u zeggen:
ze zijn het waard.
De tenfoonstélling, die zéér de moeite
waard is, is geopend, van 10.30-12 uur
en van 15-17 uur. 's Zondags alleen van
15-17 uur.
PLECHTIGE HERDENKING
CAPITULATIE VAN JAPAN.
Zoals onze lezers bekend is, zal door dé
club „Insulinde" van en voor Indische ge-
evacueerden (e Amérsfoort, Soest, Sotest-
dijk. Baarn. Soesterberg, Lunteren én de
naaste omgeving, op Zaterdag 16 Aug.
a.s. des avonds 8 uur. in de. schouwburg
zaal van de sociëteit „Amicifia" te A-
mersfoort. een plechtige hérdenking wor
den gehouden ter herinnering aan Japans
capitulatie, aan hen. die vielen in dé
strijd tegen de Japanse overwéldiger, aan
de duizenden, die stierven in de krijgsge
vangenkampen in Ned. Indië, Thailand..
Birma. Japan en elders en aan de talloos
vele mannen en vrouwen, dié tengevolge
van mishandelingen., ziekten en ontbe
ringen in de Japanse hongerkampen hét
leven lieten.
Tot dusver was de ineenstorting van Ja
pan, welke een eindé maakte aan de
oorlog in Oost-Azie in Nederland nog
nimmer op bijzondere wijze herdacht én
het mag de jonge club „Insulinde" als
een zeer sympathiek gebaar worden aan
gerekend, "dat zij dit belangrijke gebeu
ren nu eens in het volle licht plaatst.
Helaas, de capitulatie van Japan bracht
voor de Indische Nederlanders niét de
vrede waarop zij zo vurig gehoopt had
den. Inplaafs van naar hun woonsteden
tc kunnen terugkeren, warén velen ge
dwongen nog geruime tijd in de kampen
te verblijven en maakten toén vaak nog
meer verschrikkingen en ellende door
dan in de jaren, die daaraan voorafgin
gen. Tenslotte werden zij voor hét over
grote deel naar Nederland geëvacueerd,
aangezien een langer vérblijf in Indië
niet mogelijk bleek. Berooid én beroofd»
dikwijls ziek naar geest en lichaam, kwa
men zij hier aan. om herstel vani gezond
heid te vinden en 't tijdstip af te wach
ten waarop zij weer naar het zonnige
Indië zouden kunnen terugkeren.
Er zijn nu twee jaren na de vredé mett
Japan voorbijgegaan en nog altijd ver
toeven zij in ballingschap.