Alweer een dode mus.
NOG EVEN NIKAPROBA.
Een Kuiper*Kunstschilder,
IN DE HOEK.
UITGAVE: DRUKKERIJ SMIT - SOESTDIJK
Officiële mededelingen.
Plaatselijk nieuws.
SOESTER COURANT
Verschijnt iedere Dinsdag en Vrijdag.
24e JAARGANG - No- 26.
Bnreau: Van IVeedestraat 35 - Telefoon 2566 - Giro 126156
Abonn. p. kwart f 1.50 - Per post f 1.75
DINSDAG 6 APRIL 1948.
De Internationale Handels-
conferentie te Havana.
Na zes maanden moeilijke onderhande
lingen is te Havana eindelijk het inter
nationale handelsverdrag gesloten.
Vertegenwoordigers van 53 landen heb
ben daar geconfereerd en zij zijn er ten
slotte in geslaagd een ingewikkeld hand
vest aan te nemen, dat wel door geen
enkele staat ter wereld geratificeerd zal
worden.
Het gaat met dergelijke internationale
verdragen zo, dat de afgevaardigden na
langdurig overleg en voortdurende rug
gespraak met hun regeringen tenslotte
zich neerleggen bij een aantal bepalin
gen, zonder dat men zich nog reken
schap geeft van de practische uitvoer
baarheid daarvan. Maar het zijn de
volksvertegenwoordigingen, d.w.z. de
parlementen, die er het laatste woord
over hebben. Deze goedkeuring in ieder
parlement van de 53 deelnemers noemt
men de»ratificering. Bij het zo juist ge
sloten verdrag is bepaald, dat minstens
20 landen de overeenkomst geratificeerd
moeten hebben, eer de bepalingen van
kracht worden. Maar juist bij de open
bare bespreking van een dergelijk ver
drag in het parlement pleegt de critiek
los te komen en als we aannemen, dat
een gemiddelde van 10 sprekers per par
lement er hun mening over zullen geven,
dan zullen nog honderden redevoerin
gen nodig zijn eer de overeenkomst af
gehandeld is. Bovendien is het resultaat
van Havana alleen nog maar goedge
keurd door de gedelegeerden. Of de re
geringen het over zullen nemen is nog
lang niet zeker, zodat het best mogelijk
is, dat dit verdrag niet eens de parle
menten zal bereiken.
Veel hebben we niet vernomen over de
eindeloze discussies in Havana, maar
wat er van doorsijpelde, getuigde door
gaans van een hopeloos theoretisch ge-
praat, waarbij de overmachtige positie
de. Ver. Staten sterk z'n stempel drukte
op de voorstellen. Nu is het in dit op
zicht met Amerika een moeilijk geval.
Enerzijds verlangt men daar, dat de
handelsbelemmeringen in de gehele we
reld zullen worden weggenomen, maar
anderzijds verzet de Amerikaanse indu
strie zich met hand en tand tegen iedere
maatregel, die de invoer naar Amerika
zou bevorderen. Vandaar dat Amerika
wel veel uitvoert, maar naar verhouding
weinig invoert. Daardoor kunnen de
Europese staten hun Amerikaanse aan
kopen niet met eigen producten beta
len; zij moeten met dollars of met goud
over de brug komen. Maar aangezien
ze geen dollars kunnen verdienen door
die stroeve Amerikaanse handelspoli-
iek, aangëzien ook blijkt dat hun goud
voorraden nagenoeg uitgeput zijn, moe
ten zij hun aandelen in Amer. maat
schappijen verkopen om aan dollars te
komen en verder leven van Amerikaan
se credieten. Op de duur moet dat mis
lopen.
Onvervulbare eisen.
De conferentie van Havana had tot doel
de grondslag te leggen voor een gezon
dere handelspolitiek over de gehele we
reld, doch het nu aangenomen verdrag
verlangt, dat de deelnemende landen
zich zullen verplichten hun markten
vrijwel onbeschermd open te stellen
voor buitenlandse concurrentie. Dat is
iets, dat in theorie misschien zeer wen
selijk is, maar dat in de praktijk niet
toegepast kan worden. Zo lang de pro
ductie in Europa niet op peil is, zo lang
de muntwaarden van de verschillende
landen totaal ontwricht zijn, zo lang de
officiële wisselkoers van het geld niet
overeenkomt met de waarde, die men
op de vrije markt daar aan toe kent, zo
lang is die conditie totaal onvervulbaar.
Daarom durven we gerust voorspellen,
dat deze handelsovereenkomst net zo
veel waarde zal hebben als 20 jaar ge
leden het beroemde „Kellog-pact" waar
bij „de oorlog in de ban werd gedaan."
De werkelijke waarde van dat verdrag,
dat met veel omhaal en vertoon in Pa
rijs tot stand was gebracht, was nihil en
zo zijn er nog een aantal even plechtig
ondertekende en even waardeloze inter
nationale verdragen aan te wijzen.
Maar hoe dan wel?
Met dat al blijft de noodzaak bestaan
om de internationale handel te verster
ken. Naar onze mening is het aangewe
zen middel daartoe het scheppen van
internationale credieteij, het in de vaart
brengen van meer schepen en het op
voeren van de productie door het beter
verdelen van de grondstoffen. Als ieder
land meer te verkopen heeft, komt de
handel vanzelf los en vindt men door
handelsbesprekingen van land tot land
en tussen onderling verenigde groepen
landen op natuurlijke wijze tot welke
hoogte men elkander van dienst kan
zijn. Daarom hebben wij meer fiducie in
zulke combinaties als de Benelux, in de
samenwerking met Frankrijk en Enge
land en met de gezamenlijke Scandina
vische Staten, maar vooral ih de uitvoe
ring van het Marshall-plan, dan in de
ondertekening van een grootscheeps
verdrag, dat niet in de eerste plaats
uitgaat van de harde werkelijkheid van
vandaag.
Het is dan ook wel opvallend, dat de in
ternationale pers aan het resultaat van
de conferentie van Havana maar bitter
weinig aandacht heeft besteed. Alleen
vraagt men zich af, waarom zoveel geld
wordt uitgegeven om dergelijke prac-
tisch waardeloze overeenkomsten uit te
broeden
Op bezoek bij een merkwaardig man.
Koos Stikvoort kuipt en schildert.
Nabloeier der Haagse School.
Kijk talent.
De Achterham te Alkmaar is een nauw
straatje, waar de gehele dag het lied van
de arbeid klinkt. Lage, oude huisjes, som
mige zelfs eeuwenoud, zien vermoeid neer
op de drukdoende ambachtslieden, de sme
den, timmerlui en kuipers, die steeds veel
werk aan de winkel hebben.
Aan de Achterdam, nummer 8, woont kui
per Stikvoort en dat is een bekende naam
in 't vak. Reeds ruim 150 jaar zijn de Stik-
voorts kuipers: overgrootvader vervaardig
de reeds tonnen, diens zoon volgde hem op,
kleinzoon kwam ook in de zaak en zo zette
ook diens zoon, Koos Stikvoort, de traditie
voort, terwijl nu een lid uit de nieuwe gene
ratie al weer klaar staat om het bedrijf over
te nemen, want de kuiper die nu nog 't be
wind voert, zou zich 't liefst terugtrekken
uit 't vak.
Terugtrekken Iemand, die nog geen vijftig
is? Ja, waarde lezers, maar Koos Stikvoort
is ook geen gewone kuiper. Hij
Doch laten wij hem zelf aan 't woord laten.
Antwerpse tijd.
Wij verhuizen daarvoor met Koos naar het
naastbijgelegen perceel waar eis des tijds
wasmachines te koop staan en klimmen
hem na op een donkere, kronkelige, houten
trap, die naar het atelier leidt. En hier in
Stikvoort's heiligdom, is de sfeer direct aan
wezig en komt de weinig pratende man los.
„Natuurlijk zou, zoals m'n gehele familie
voor mij, ook ik in het kuipersvak opgeleid
worden en ik kwam daartoe bij mijn vader
in de zaak. Echter reeds als kind tekende
ik goed en langzamerhand werd de drang
om kunstschilder te worden zo sterk in mij,
dat ik tenslotte toestemming kreeg om in
Antwerpen de Koninklijke Academie te be
zoeken. Voor die tijd had ik natuurlijk niet
stil gezeten, al mijn vrije tijd wijdde ik aan
mijn geliefde schilderkunst. Ik was lid van
de oude Alkmaarse vereniging „Kunst zij
ons doel" en had reeds vijf jaar les gehad
van de kerkschilder, Klasener.
In Antwerpen had ik een heerlijke tijd; als
ik daaraan terugdenk, springt nog mijn hart
op van vreugde. Ik had er les van prof.
Opsomer en van Charles Mertens en ver
scheidene le en 2e prijzen mocht ik reeds
toen met mijn werk behalen.
Een minder prettige herinnering heb ik aan
de vorige wereldoorlog. Ik moest in dienst
en veel van mijn illusies moest ik opgeven.
Ik trad in 't huwelijk en kwam terug bij
mijn vader in de werkplaats. Als je een
gezin hebt, moet je er voor zorgen en het
te eten geven, nietwaar?"
Zo vertelt Koos Stikvoort verder. Hij is een
bescheiden natuur, veel laat hij weg, eigen
roem ligt hem niet.
De tijd gaat voort. Koos blijft schilderen.
Al zijn vrije tijd benut hij om zich verder
te bekwamen. Zondags trekt hij er op uit.
Totdat Huysmans ,de kunstschilder, bij een
expositie in „Kunst zij ons doel", zijn na
tuurtalent ontdekt. Stikvoort blijkt een
hoogst begaafde nabloeier van de Haagse
te zijn; bewondert b.v. Millet, een der
grootste voorbeelden van de Haagse school,
zonder evenwel zijn werk daardoor te laten
beïnvloeden. Hij behoudt een absoluut eigen
accent. Dan wordt hij in ruimer kring be
kent, sluit zich, op verzoek, aan bij de Ber
gense Kunstenaarskring en treedt toe tot
„De Onafhankelijken".
Grote voorbeelden.
„Weet je, wat 't was", zegt Koos. „Voordat
ik grotere bekendheid kreeg in 't land, was
't wel 'ns vervelend hier in Alkmaar. De
mensen dachteneen kuiper kan dat nu wel
een kunstschilder zijn, zou dat nu wel goed
zijn? Maar zij vergaten, dat Vondel kousen
verkocht en Pieter de Hoogh huisknecht
was. Voorbeelden, die nog met talrijke an
dere (Jan Steen) aan te vullen zouden zijn."
Maar 1938 werd een groot jaar voor Stik
voort. Toen exposeerde hij in „De Ronde
Brug" in Amsterdam en zijn werk werd op
gemerkt door de vooraanstaande,kunstcri
tici. Om strijd werden zijn schilderijen en
tekeningen geprezen en het hek was van de
(Achter)dam. Koos laat recensies zien; ze
zijn zonder uitzondering in lovende toon ge
steld. Talrijke werken verkocht hij, doch
toen was 't weer kuipen. Want een gezin
van negen mensen te onderhouden is geen
sinecure.
Toch kon hij hierdoor een langdurige reis
naar Nunspeet maken, waar hij uitgenodigd
was door Frans Huysmans. Ook daar, waar
hij kennis maakte met een verwante geest,
Arthur Briët, heeft hij een mooie tijd ge
had. Het schilderen van intieme interieurs,
van behoeftigen - en armen in dit leven,
heeft zijn liefde. In 't begin kon Koos niet
zo gemakkelijk met de eenzelvige boeren
overweg, doch later ging dat beter. Vele
souvenirs aan die periode zijn nog in zijn
atelier te vinden: een driepoottafel, oude
stoelen, boerenkledingstukken.
Een man met idealen.
Nu is Stikvoorts bekendheid nog steeds
groeiende, zijn talent heeft zich verdiept'en
verrijkt. Talrijke doeken van hem bevinden
zich In het buitenland, Frankrijk, Engeland,
Amerika. Van de 4000 werken, die in het
Rijksmuseum in Amsterdam gehangen heb
ben tijdens de tentoonstelling van heden
daagse schilderkunst, gingen er 400 naar
Brussel. Een doek van Stikvoort (erfje in
Nunspeet) was daar ook bij.
„Spanje, weet je, dat is al sedert mijn jeugd
een hartewens", zucht Koqs en zijn ogen
glinsteren. „Of Zuid-Frankrijk of Reims of
Amiens om daar in de kathedralen te wer
ken, zoals ik onlangs deed in Brugge. Als
ik er zo „uit" ben, lijkt het of het steeds
regen is geweest en ik dan voortdurend in
de zonneschijn loop!
Maar ik zal blij zijn, als ik mij nu spoedig
geheel aan mijn schilderkunst kan wijden en
mijn zoon de zaak kan voortzetten. Als ik
dan nog vijf en zestig of zeventig jaar mag
worden, dan zaï ik toch mijn werk vervuld
hebben!"
En wie zou dat Koos Stikvoort niet toe
wensen? Want zijn geluk is tegelijk het ge
luk van onsde kunst, een der hoogste goe
deren der mensheid!
KIEZERSLIJST.
Burgemeester en Wethouders van Soest
maken bekend, dat de op 22 Februari
j.1. vastgestelde kiezerslijst, zoals deze
thans luidt, van 1 April 1948 tof 1 April
van het volgende jaar van kracht blijft,
behoudens de wijzigingen daarin ten ge
volge van rechterlijke uitspraken, wel
ke wijziging der lijst bevellen, te bren
gen.
De kiezerslijst blijft voor een ieder op
de secretarie der gemeente ter inzage n>e-
dergelegd en, tegen betaling der koste»)
sfemdistrictsgewijze, in uittreksel, ver
krijgbaar.
OPROEP.
De Burgemeester van Soest roept gezags
getrouwe ingezetenen op, die bereid zijn
deel uit te maken van de in oprichting
zijnde vrijwillige reserve gemieente-politte.
Gegadigden moeten:
le- Nederlander zijn;
2e van onbesproken levenswandel zijn;
5e- voor zover zij niet militair dienst
plichtig zijn, de leeftijd van tenminste
21 jaar en ten hoogste 65 Jaar bereikt
hebben; voor zover zij wel militair dienst
plichtig zijn, de 'leeftijd van tenminste
45 jaar wat officieren betreft, van tien
minste 40 jaar wat onderofficieren en
korporaals betreft en van ten minste 28
jaar wat manschappen betreft en ten
hoogste de leeftijd van 65 jaar bereikt
hebben
4e- een goedie gezondheid genieten blij
kens een over fe leggen geneieiskundigp
verklaring.
In de Sociale verzekering en geldelijke
beloning van de vrijwilligers wordt voor
zien. Schriftelijke aanmelding aan het
bureau van politie.
De aanmelding sluit op 17 April 1948.
NEDERLANDSE
BLINDENBOND.
Maandag 12 April, 's avonds om 8 uur,
houdt bovengenoemde Bond een Kunst-
Propaganda-avond in hef Kerkgebouw
van de Nederlandse Protestantenbond
„Religie en Kunst Rembrandtlaan 20.
De namen der solisten, allen blinden,
waarborgen een mooie avond, die op
hoog kunstzinnig peil zal staan. Guste
van der Heijden, violiste en Johan Sleg-
tenhorst spelen o.a. een sonate van Lo-
catelli.
Tegen de tijd, dat de krant gaaf draaien,
moet je Hr. Smit nooit lastig' vallen.
Dan kan hij je, zoals dat heet, missen als
kiespijn.
Dus.ging ik Zaterdagochtend naar hem
toe, om te weten, fe komen wat ik weten
wilde.
Inplaafs van een rustig Zaterdagochtend-
kantoor vond ik hem in hemdsmouwen
en losgerukte das en in een nogal opge
wonden stemming.
Hij keek me aan met zoiets van: Ook dat
nog.
Opem'n vraag of er nog iets voor me wa*
zei hij; „Zou je me een pleizier willen
doen Oekman en ophoepelen?'*
Dat prikkelde me om juist nog wat te
blijven, want ik hou er van om mensen
te zien, die het druk hebblen.
Ik ben stil in een hoekje gaan staan ea
kwam er al vlug achter, dat hef Nikapro-
foa was, die hier de zaak zo grondig op
stelten zette. De voorverkoop voor de
avonden in het Sint Jozefgebouw aan
medewerkenden en per telefoon besfeel-
lenden was in volle gang.
De telefoon stond niet stil en achter
het loketje stonden de liefhebbers voor
een plaats, met contant geld in de hand,
te dringen.
Zo af en toe waagde ik eens een infor
matie.
„Hoe het met de vrïjkaarfjes stond?"
Hr. Smit keek me aan en dacht blijkbaar,
dat ik ergens op uit was.
„Hier betaalt iedereen, Oekman, van
hoog tot laag. Wel of geen commissie
lid, wel of geen Burgermeester; genodig
den kennen we niet."
Ik was er even beduusd van, want dat is
toch wel een unicum.
„En hoe het met de tombolaprijzen ging?"
„Man", zei hij, „ik heb geen tijd om
je dat allemaal te vertellen, maar 't is
enorm- zoals de Middenstanders uitpak
ken en het zijn allemaal pracht prijzen.
De S,oester winkelstand heeft zijn beste
beentje voorgezet, maar ook de andere
ingezetenen tonen veel belangstelling voor
de zaak. Hef is een genot te zien, hoe
men in Soest met onze jongens overzee
meeleeft. Het belooft een groot finan
cieel succes te worden »n de roedewier-
kenden garanderen een avowd om nooit
te vergeten.
Alles gratis, met uitzondering van de zit
plaatsen en de hete opbrengst voor onze
jongens. Jammer, dat de zaal niet nog
groter is."
Ik heb toen nog voorgesteld staanplaats-en
fe gaan verkopen, maar toen schoot hiem
schijnbaar te binnen, dat hij me ver
zocht had op te hoepelen, want hij zei:
„en zou je de deur achter j.e willen
sluiten?"
H. OEKMAN.
Hef bestuur van Nikaproba verzoekt ons
mede te delen, dat Mevr. De Blij, zeer
tot haar leedwezen, verhinderd is mjede
te werken aan de Kunstavond en Bonte
Parade op a.s. Donderdag- en Vrijdag
avond in het Sf. Jozefgebouw.
Haar plaats wordt thans ingenomen door
Mevr. Amé Benning-Horselenbierg te
Baarn.
Terwijl wij dit schrijven zijn voor bei
de dagen nog een klein aantal toegangs
bewijzen verkrijgbaar. Hoe bet hiermede
gesteld zal zijn op het tijdstip van ver
schijning van ons blad, kan natuurlijk
niets worden gezegd.
Zij, die nog kaarten wensen rad^en wij
echter aan zich direct persoonlijk of te
lefonisch (No. 2566) te wenden tot h^t
bureau van ons blad, alwaar ook plaats
bespreking mogelijk is.
Frits van Tingen zal voordragen uit eigen
dichtboek, terwijl de organist, Theo van
Driest, een Toccata en Fuga van Bach
zal ver lol kei;,. De propagandist Joh. van
den Berg vertélt over leven en werk der
blinden.
Wij wekken de inwoners van Soest van
harte gaarne op, door hun aanwezigheid
er toe mede te werken, deze avond in
alle opzichten te doen slagen. De musisï
zorgen voor het ene gedeelte, aan ons
om onze belangstelling en verantwoorde
lijkheid te tonen tegenover hen, die in
menig opzicht zoveel moeten missen en
hun te doen weten, dat wij achfler hen
staan en dankbaar zijn voor de rijke ga
ven, die zij aan hun medemensen willen
uitdelen.
De entreeprijs is bepaald op f 1.
Kaarten kunt u bekomen bij de leden
van 't comité van voorbereiding en voor
zover nog voorradig s avonds aan het
Kerkgebouw.
Mevr. E. B. Prinsen-Burghoorn, School
straat 6. Mevr. A. F. Schreuder-Maltha,
Pr. Bernhardlaan 17. de heer L. van
Vierzen, Parklaan 33. de heer D. de Loo-
ze. Praamgracht 7. Mej. C. E. Jolles,
A. Paulownalaan 15.
