Amersfoort en Omstreken 1878. No. 319. VOOR Vrijdag-1 Februari. U itgever: A. AI. Slothouwer, Uren van vertrek der algemeene Communicatie-middel en voor Amersfoort. Winterdienst, geopend 15 October 1877. Nederlandsche Centraal-Spoorweg. Ooster-spoorweg. Overzicht der week. VICTOR EMMANUEL II eerste koning- van Italië, n. WEEKBLAD Dit I lad verschijnt des Vrijdags namiddags. Abonnementsprijs voor Amersfoort per 3 maanden 0,75. Fianco door het geheele Rijk0,85. Afzonderlijke nummers10 Cent. Boekhandelaren en Postdirecteuren nemen bestellingen aan te Amersfoort. Avdertentiën van 16 regelsf 0,50. Iedere regel meer0,07. Groote letters worden berekend naar plaatsruimte. Dienstaanbiedingen door den belanghebbende in persoon bezorgd0,25. Zwolle 10,56 11,10 4,10 7,45 10,55 Aankomst te Leeuwarden Groningen Naar Utrecht: Aankomst te Vertr. Amersfoort Utrecht Rotterd. 'sHage Arnhem 7,10 (alleen Zat.) 8,— 9,40 9,45 9,55 9,18 10,— 11,25 11,40 12,25 11,6 (lc. en 2e. kl.) 11,35 12,45 1,— 2,10 2,28 3,15 4,45 5,— 5,23 5,47 6,23 7,20 7,32 9,45 8,23 9,- 10,17 10,25 Postwagendienst (Onderneming A. Schimmel) tusschen Amersfoort en Maarsbergen. Van Amersfoort 's morgens te 7 en 's namiddags te 2,30 uur. Van Maarsbergen 's morgens te 9,43 en 's avonds na aankomst van den laatsten trein. Naar Zwolle Vertr. Amersfoort 9.1 9,45 1,36 6,13 (le en 2c kl.) 8,59 2,— 2,— 8,25 10,14 2,6 2,6 8,5 10,5 Naar Hilversum: Aankomst te Vertr. Amersfoort Baaru Hilversum Utrecht Amsterd 8,85 9,20 11,15 1,30 2,40 5,45 8,30 8,48 9,35 11,31 14,6 2,56 6,1 8,46 8,57 9,46 11,41 1,56 3,6 6,11 8,56 9,33 11,39 1,20 3,42 3,42 8,2 9,22 Q 10^33 12,17 2,44 3,42 7,— 9,41 N aar ZntphenAankomst te (V. Baarn) V. Amersf Barneveld Apeldoorn Zutpheu 8,21 9,30 1.11 3,42 5,56 8,42 10,58 8,39 9,47 1,27 3,54 6,12 9,3 11,10 8,59 10,6 1,47 6,30 9,24 9,31 10,37 2,20 7,1 9,59 9,54 10,56 2,42 7,20 10,23 BUITENLAND. Door Rusland en Turkije zijn de vre desvoorwaarden geteekend; welke de juiste inhoud is, is op het oogenblik dat we dit schrijven nog niet bekend; toch wordt algemeen gegist dat Servië, Rou- manië en Montenegro tot onafhankelijke staten zullen worden gemaakt met een uitgang naar zee voor Montenegro. Ook Bulgarije zoude onafhankelijk worden, terwijl het land ten Zuiden van den Bal kan onder een Christen-gouverneur zoude komen, die door de groote mogendheden zoude benoemd worden. Omtrent Galli- poli (door Beaconsfield het Gibraltar der Dardanellen genoemd) en Constantino- pel schijnt later beslist te zullen worden; gelijk we reeds in den aanvang des oor- logs opmerkten toen we deze kwestie den Gordiaanschen knoop van het conflict noemden. Duidelijk blijkt thans uit de belangrijke onthullingen van Lord Car narvon, den minister van koloniën, en van Lord Beaconsfield, den premier, dat on der het voorbehoud van Engeland met mogelijkheid van een casus belli ook be grepen was de al- of niet eerbiediging door Rusland van de onschendbaarheid vanGallipoli enConstantinopel. Men weet dat Lord Carnarvon zijn ontslag als mi nister had aangevraagd, zoodra Lord Beaconsfield den admiraal Hornsby had doen weten dat hij met de vloot de Besi- FEÜILLETON. Het volk had zijn vorst leeren verstaan. In 1857 bevestigden de algemeene ver kiezingen de staatkunde van Victor Em manuel en van zijn beroemden minister. Op den ioden Januari van het volgend jaar opende hij zelf het Piemonteesch parlement en deed een beroep op geheel Italië. De traditioneele staatkunde van Frank- rijk tegen Oostenrijk en de noodzakelijk heid voor den eedbreker Napoleon III om nu en dan zijn volk afleiding te ver schaffen, leidde in het volgend jaar 1859 tot den Fransch-Oostenrijkschen oorlog. Sommigen hebben beweerd dat Napoleon vroeger tot een der geheime gezelschap pen in Italië (carbonari) had behoord en door een plechtigen eed zich verbonden had tot de bevrijding van Italië mede te kabaai (nabij Smyrna) moest verlaten en de Dardanellen instevenen. Lord Carnar von meende dat dit in strijd was met de onzijdigheidsverklaring, terwijl Gallipoli enConstantinopel nog geenszins waren aangetast door Rusland; ten tweede hield hij het voor gevaarlijk omdat de aanwe zigheid der vloot aldaar lichtelijk tot de eene of andere onvoorziene botsing en vredebreuk, afgescheiden van de kwestie Gallipoli-Constantinopelzoude kun nen aanleiding geven; ten derde eindelijk scheen het hem onstaatkundig toe omdat de Turken ongetwijfeld daardoor in hun voortzetten van den krijg zouden gesterkt worden. De salvo's der Turksche kust- batterijen en het dagbladartikel atkom- stig uit de hoogere kringen te Constanti- nopel, waarin verzekerd werd dat zonder het voortdurend tegenworstelen van En geland, de Porte reeds lang met Rusland zoude vrede gesloten hebben, bewijzen trouwens dat Lord Carnarvon vooral in zijn laatste argument geen ongelijk had. Maar Lord Beaconsfield antwoordde dat Gallipoli wel bedreigd werd en dat hij in geen week bericht had ontvangen betref fende de vredesvoorwaarden (welke ver traging ten laste der Porte komt, want zij en niet Rusland was de officieele over brengster der voorwaarden aan Enge- laud); dat derhalve de grens aan Enge- lands onzijdigheid gesteld, gevaar liep zeer spoedig door Rusland overschreden te zullen worden; dat hij evenwel terstond na officieuse ontvangst der voorwaarden, den vlootvoogd gelast had naar zijn punt van afvaart terug te keerendat dit bevel was aangekomen en opgevolgd toen de vloot zich aan den ingang der Dardanel len bevond. Lord Granville in het Huis der Lords en de markies Hartington in het Lagerhuis, de beide leiders der oppo sitie, hebben na kennisname dezer mede- deelingen en na vruchteloos verzoek tot overlegging der diplomatieke bescheiden, welke overlegging op verzoek der bui- tenlandsche regeringen geweigerd moest worden, geconstateerd dat geen reden be stond tot beschikbaarstelling der twee en zeventig millioen gulden, welke door de re- geringvoor mogelijke oorlogskosten wa ren aangevraagd. Voegt men hierbij dat de stemming in het land vredesgezind is, dan blijven wij bij or.ze meening, verleden week geuit, dat er voor alsnog geen reden tot altegrooten angst voor een Engelsch- Russischen oorlog bestaat. De beurs dacht er onlangs evenzoo over en broeder lijk gingen de Engelsche consols, de Rus sische fondsen en de Fransche rente vroo- lijk omhoog op het bericht dat de vredes- preleminairen geteekend waren. En al zijn we het met het Journal des Dêbats eens dat dezer dagen de journalist het veiligst gaat met geen voorspellingen te doen en dat die dagen de waarde van ja ren hebben, in welke misschien de toe komst voor eeuwen wordt vastgesteld, kunnen we toch geen vrede hebben met dat zenuwachtig alarm dat weder gelijk in 1866 en 1870 in Nederland ons in de ooren klinkt en dat onpraktisch als het is buiten 's lands geen aangenamen indruk kan maken. Hoe is het mogelijk dus vragen we nog eens om het intellectu eel en economisch zoo flink ontwikkeld Nederland op ééne lijn te stellen met het geen raison d'être meer hebbend Euro- peesch Turkije? ons, een vrijen constitu- tioneelen te vergelijken met een rij onge lukkige vazalstaten, zuchtende onder een middeneeuwschen meester Het zou de meer vruchtdragend zijn indien dat misbaar zich wat meer richtte tegen den inlandschen vijand, die hoe lang zoo meer opdringt oin straks onze vrije staatsin stellingen te bespringen; maar dezen schijnen de alarmisten niet te tellen, of is het soms mode in sommige vooral aan zienlijke kringen dien vijand te ignoree- ren? Toch wordt in zeker buitenland op dien vijand ten onzent wél gelet. Ook houdt hij voortdurend ons en onzen na tuurlijken bondgenoot België, van elkan der verwijderd. Dat de uiting van de Norddeutsche waarin herinnerd werd dat de kwesties betreffende de definitieven vrede wel de gelijk ook andere mogendheden als Rus land en Turkije aangingen en zooverder, als een welwillende officieelen wenk aan Rusland moet beschouwd worden, gelijk sommigen hebben beweerd, kunnen we werkendat de Keizer uit angst voor zijn leven den oorlog ondernam. Van dit alles moge het een en ander juist zijn, het schijnt ons toe dat de in de plaatsstelling der Fransche voogdij voor de Oostenrijk- sche beheersching van Italië benevens de annexatie van eenig grondgebied zijn doel was, en dat hij tot dat doel avontuur lijk maar tevens onhandig gemanoeu vreerd heefttrouwens sluw was Napoleon III en trouweloos maar een groot staats man was hij niet. Hoe dit zij Victor Em manuel schaarde zich terstond aan zijne zijde en streed mede bij Palestro en Ma genta, waar Mac-Mahon de fout van Napoleon op het slagveld, hersteldeen het Fransche leger redde. Den 4den Juni deed Victor Emmanuel naast Napoleon zijn intocht in Milaan, maar deerlijk wer den én hij én zijn volk teleurgesteld toen de vrede van Villafranca werd gesloten. De vestingvierhoek in Venetië bleef aan Oostenrijk en Nizza en Savooie kwamen aan Frankrijk. De kleine Italiaansche staten echter deden het hunne en ver klaarden zich bij volksstemming veree- nigd met Sardiniëhet waren Toscane, Parma, Moddena en de Romagna. Nog stonden het Koninkrijk Napels en de Pauselijke staten. Giuseppe Garibaldi verhief zich en riep de zijnen te wapen. Als een wervelwind ging het op Sicilië en Napels los en voordat men tijd had zich te bezinnen was de troon der Napelsche Bourbons omvergeworpen en met de Pauselijke staten (behoudens Rome en een kleine strook lands) in handen der Italiaansche vrijcorpsen. De geestdrift voor Garibaldi en de opgewondenheid waren ontzettend; heel de wereld hield de oogen gevestigd op die twee grootsche figuren, den constitutioneelen koning van Sardinië en het opperhoofd der vrijwilli gers. Maar Garibaldi had zijn land lie ver dan eigen grootheid en Victor Em manuel werd, nadat de Senaat op den 2isten Februarij 1861 hem als zoodanig had uitgeroepen, rechtens en feitelijk koning van Italië. Alleen Rome bleef thans nog overig, maar de Franschen hadden hun wacht schip te Civita Vecchia en Napoleon wilde geen in bezitname van Rome. De Italianen en Garibaldi dachten er anders over. Hoogst moeilijk was toen de toe stand van den koning. Gaf hij aan Gari baldi toe dan had het nauwelijks samen gestelde zeer veel gevaar geloopen: vele Franschen begonnen het rijzen van Italië met leede oogen aan te zien en nog steeds zat Oostenrijk in den vierhoek. Week hij voor Napoleon dan haalde hij zich de ontevredenheid der onstuimige Garibal- dianen op den hals. Hij waagde het laat ste; de coup de main van Garibaldi tegen Rome werd te Aspremonte belet en d# ondernemers waren dus als rebellen beschouwd. Cavour was niet lang ge leden gestorven en de ministerraad ried bestraffing aan terwijl de geheele partij van Garibaldi met het gouvernement brak. Niettegenstaande dit alles dreef de koning zijn wil door en schreef een algemeene amnestie uit; dit was mis schien de fijnste zet der velen die hij op het staatkundig schaakbord had ge daan. En zoo voortdurend neerzettend en tot kalmte aanzettend heeft hij zijn

Historische kranten - Archief Eemland

Weekblad voor Amersfoort en Omstreken | 1878 | | pagina 1