Maandag* 21 September 1885.
FEUILLETON.
Jtó 5429.
HOORB COHUR
Uitgever Dit blad Terachijnt Maandag en Donderdagmiddag. Abonnement per 3 maanden f\.~. Franco pc: BuroaU
A. a VAN CLEEPP Adrertentifo 1-0 regel. «O CU.elke regel meer 10 Cu.; groote letter, naar 1VT TT TT IJ IT n T 7 17 H
te Amfirftfnnrt plantarnimtavoor randen en andere extra inrigting gencliiedt iioogere prij.lierekening. LegaleU UKllUlLÉiH
U1 officieéle e. onteigen. Ad», per regel 16 CU. Reclame, per regel 25 CU. - A/a. nnmmrra 10 CU. hO0k KortOgfaCht Wijk B 00.
Politieke Revue.
Een onredelijkwillekeurig bevel is 't zeker
indien in een «vrij" land postambtenaren gelast
wordt «onthouding van actieve deelneming in de
openbare verkiezingen."
Zijn postambtenaren niet evenzeer «vrije"
burgers als andere burgers omafgescheiden
van hunne ambtsplichten ook hunne «electorale
plichten" naar geestletter en ciscli te ver
vullen
Waarom zouden zij enkel als «automaten"
mogen kiezen
1 Waarom zouden zij ook niet hun gevoelen
als anderszins omtrent verkiezingen mogen ken
baar maken en te dien opzichte actief zijn
Dóérom juist moet in een zóó «vrij land
als Engeland onderst, aanschrijving de hoogste
verbazing en afkeuring wekken.
De Engelsche postmeester-generaal John Man
ners moetbij aanschrijving alle ambtenaren
van de posterijen gelast hebben zich te ont
houden van een werkzaam aandeel in zake de
verkiezingen.
Deze aanschrijving heeften niet ten onrechte,
zeer veel kwaad bloed gezet.
Dat dit onredelijk bevel enkel aan «postamb
tenaren" en dan niet ook aan «andereambte
naren is uitgevaardigdisop zichzelf be
schouwd mede hoogst onredelijk.
Met het oog op de verkiezingen in Frankrijk
heelt het conservatieve comité onder Lambert
Ste-Croix5 miilioen exemplaren besteld van
een brochure die den dag vóór de verkiezingen
zullen worden verspreid.
Dat die brochure kras zal geschreven zijn
laat zich natuurlijk wel vooruitzien.
Grévy wordt den 28en dezer te Parijs terug
verwacht.
Omtrent de Spaansch-Duitsche Carolinen-
beweging wordt nog gemeld
leder wilde den oorlog de ministers gingen
naar den koning en stelden hem oorlog voor
als het eenig redmiddelde koning stond echter
boven zijne raadslieden. Zonder een oogenblik
te aarzelenzag hij in welke plichten de toe
stand des lands en het belang der kroon hem
oplegdentusschen de bevende ministers en
2) BENE
Inkwartiering en hare gevolgen
door S
'tls zeker, dat de Harmonie-leden niet
zeer harmonisch gezind warenwant men
was het steeds oneens met het bestuurdat op
zijne beurt weer in partijen verdeeld was. De
president en thesaurier wilden steeds handelen
volgens hunne inzichten zonder zich te storen
aan de overige bestuursleden en dezen weer
lieten zich dat niet welgevallen. De leden van
de sociëteit zagen dat gekibbel met welgevallen
aan en stemden steeds tegen de voorstellen
zoodat er nooit ccnigc verandering in den be-
staanden stand van zaken die veel tc wcnschen
lietkon komen.
Dien avond bevond zich een talrijk gezelschap
in de groote zaal bijeen, zelfs de burgemeester,
die zelden gedurende dien tijd de sociëteit
bezochtwas aanwezig. Hij was met andere
notabelen, zooals den dokter, den notaris,
den ontvanger en nog eenigen aan de groote
tafel gezeten. Om eene kleinere hadden zich
de jonge lieden geschaard en het ging daar
levendig toe.
«Nu, ik hen blij, dat we dan inkwartiering
krijgen riep August van Rhedon een knap
jongelingvroolijk uit«en ik vertrouw dat
we een paar aangename dagen zullen door
brengen. De komst der militairen zal ten minste
eenige afwisseling in ons stil sta.lje geven.
«Dat stem ik niet met u toe,' antwoordde
het dw^ze drijven der liberale partijen.
I)e koning ging naar Madrid en vertoonde
zich met de grootste kalmte bij het volle dag
licht in de schijnbaar oproerige stad. Wat om
trent zijne houding tegenover den Duitschen
gezant gezegd isis onwaarde koning was
niet ruw in het begin toonde hij zijne waar
digheid door graaf Solms te vermijdendaarna
sprak hij eenvoudig en kalm en zette den
gezant uiteendat de zaak der Carolinen niet
slechts eene quaestie van grondbezit, maar van
de monarchie in Spanje was.
Na het belecdigen der Duitsche legatie wenschte
hij een nieuw kabinetmaar het dwaas uit
vallen der liberalen maakte hel hem onmogelijk
hunne medewerking in te roepen. Toen de
ministers hem de oorlogsverklaring vroegen
zeide hij«ik wil geen oorloghet land is er
niet op voorbereidik ben voornemens Spanje's
gebied ongeschonden te bewaren. De teruggave
der Carolinen hoop ik te verkrijgenmaar den
oorlog zal ik niet verklarenal gold het mijne
kroon te redden." En later, toen de generaals
Martinez Campos en Jovellar zich bij de minis
ters aansloten«Welnu, roept de Cortes bijeen
legt hun de vraag voorik zal dan een manifest
uitgevendat mijne overtuiging uitspreekten
als dan het land na mij gehoord en de zaak
rijpelijk overwogen te hebben den oorlog kiest
dan zal ik afstand doen en Spanje vrijlaten zijn
eigen zin te volgen zonder tegenover de wereld
en tegenover de geschiedenis de verantwoorde
lijkheid van zijn ondergang op mij te laden
Men denkt thans algemeen dat de oplossing
der kwestie zal zijnerkenning door Duitsch-
land van het Spaansche gezag op de Carolinen
en Palaos-eilandcn met vrijheid van handel en
scheepvaart voor Duitschland. De Spaansche
«Correoeen liberaal bladzegtdat de
Spaansche bevolking daarmede tevreden zou zijn.
De Duitsche olïicieuse dagbladen geven ook
uitzicht dat eene regeling der Carolinen-quacstie
op die grondslagen mogelijk is. Zij doen op
merken dat Duitschland volstrekt niet de rechten
van Spanje heeft willen krenkenmaar enkel
bedacht was zijne eigen belangen te beschermen.
Spanjezeggen die bladen kan niets bij de zaak
verliezen daar het nog niet het minste voordeel
uit de Carolinen-eilanden getrokken heeft.
een der jonge liedenGérard Dalheim gehee-
ten «integendeelik denk dat zij eene on
aangename drukte veroorzaken zullen. De man
schappen gaan zich gewoonlijk te buiten aan
het gebruik van sterken drank, terwijl de
officierenof zeer hoogmoedig op de burgers
neerzienof zich allerlei vrijheden jegens hen
veroorlovenzoodat men niet weetwat men
liever wenscht."
«Uwe opvatting verwondert mij niet," her
nam August«gij zijt ook nu weer de pessimist.
Waarom zoekt gij steeds de schaduwzijde der
medaille Als gij voortgaat om dat gedurende
uw geheel leven te doendan zult ge weinig
genot smakenen in moeilijkheden geraken
waarin gij u zelf gewikkeld hebt. Neen met
vele uwer denkbeelden en ook met deze kan
ik mij niet verecnigen hoewel ik u gaarne toe
geven wildat alles veel afhangt van onze hou
ding jegens die militairen. Ontvangen wij hen
op eene wijzealsol wij hunne aanwezigheid
als een onaangename verplichting beschouwen
dan voorspel ook ik eene stijve verhouding en
ongeregeldhedendoen we dat nietdan wed
ik dat we het misschien nog betreuren zullen
als zij ons stadje weer verlaten, 'tls echter ge
makkelijker om het den manschappen dan om
het den officieren naar den zin te makenwant
er zijn hier gecnc publieke vermakelijkheden
welke zij kunnen bezoeken. Daarom wilde ik
u voorstellen om een bal te organiseeren."
«Ja ja riepen verscheidene jongelieden
«dat is een flinkeen goed denkbeeld."
«'t Spijt mijbracht Gérard Dalheim in het
midden«dat ik uw gevoelen niet deelen kan.
Onze. jonge dames zullen het waarschijnlijk niet
JEANNE LORETTE.
Geblankel over het gansche gelaat'twelk
zeer interessant isen prijkende in elegant
toiletbetrad de 21jarige moordenares Jeanne
Lorette de stampvolle gehoorzaal van 't Haagsche
Hof, alwaar mede een aantal dames, hooge
autoriteiten en aanzienlijken zich bevonden
om zich het genot der opvoering van het ge
ruchtmakende gerechtelijk liefde- en moorddraina
te schenken.
Zij hield toen en dikwijls later haar zakdoek
voor het gelaat en behield eene gracieuse pose.
Zij antwoordt op de vragen van den president
in best Hollandsch.
Bijna alle getuigen zijn tegenwoordigwaar
onder Dr. Donkerslootnaar aanleiding van
een paar certificatenwaaromtrent Mr. Ph. A.
Haas haar verdedigerwetenschappelijke vragen
wenscht te doen.
In die certificaten wordt door een dokter
verklaard bij Jeanne te hebben opgemerkt eene*
zenuwachtige hysterische aandoeningdie hij
vroeger ook bij naar moeder had opgemerkt
waaruit hij dus afleidt erfelijke hysterie. Een
ander dokter verklaart bij haar moeder aan
vallen van vallende ziekte te hebben waarge
nomen. Ook een professor verklaart bij haar
moeder hysterische epileptische aandoeningen
te hebben waargenomen.
Als Jeanne opstaat golft haar lang blond haar
los om de schouders.
Zij erkent Sakurada gedood te hebben. Toen
zij geëmancipeerd was door haar vader, heeft
zij piano- en zangles gegeveneen tijdlang
om in haar onderhoud te voorzientotdat zij
gevolg gaf aan het aanzoek van een man om
met hem als man en vrouw te leven. Vandaar
dat zij op 18 jarigen leeftijd een levenloos kind
ter wereld bracht. Voordat zij Sakurada leerde
kennen had z»j betrekking tot rnecr mannen
op die wijze gehad. Besch. verklaart dit nu
pertinenthetgeen den Voorzitter aanleiding
geeft haar er op te wijzendal dit afwijkt van
haar vroegere verklaringenofschoon hij haar
prijst dal zij nu de waarheid zegt. Zij zegt
Sakurada te hebben leeren kennen bij een
familie die zij niet Avil compromitteeren en
niet in een clandestien huis van ontucht.
De president vraagtzijt gij in zulk een huis
prettig vinden om door vreemde heeren en dan
nog wel door officieren ten dans
«Ho, ho, vriendje," viel August hem luid
lachend ia de rede, «ge toont door die woorden
niet veel 'kenni^Van 't karakter der vrouw. Juist
het vreemde het ongewone trekt de dames aan
en dan nu te bewerendat zij niet gaarne met
een officier zullen dansenis mede van allen
grond ontbloot. Weet ge dan nietdat de fraaie
uniform mei zijne gouden en zilveren kwasten
haar oog verblindtdal het geluid der rinkelende
sporen in haar oor nog aangenamer dan de
muziek klinkt Komwees niet dwaasDalheim,
en zoek geene bezwarenwaar zij niet zijn."
«Ja, maar," begon Dalheim.
«Hoor eens kerel," sprak een jonkman, de
vierentwintigjarige zoon van den burgemeester,
«ge begrijpt weldal uwe tegenkanting weinig
of niets uitwerken zalwaar zich zoo velen
vóór Augusts plan verklaren. Hel hal zal plaats
hebben en we zullen pret hebben ook dat
beloof ik uAugustvervolgde hij plechtig
«namens de hier aanwezigen benoem ik u tot
president..."
«Van wat?" vraagden de dokter en de burge
meester, die op de luide woorden genaderd
waren.
«Van de rcgelings-commissieom een bal te
organiseeren tijdens het verblijf alhier van de
officieren. Wij kunnen toch op uwe komst en
die uwer familie rekenen?"
«Jastellighernam de burgemeester
lachend, «ten minste als mijn zoon lust heelt
om te gaan."
«Daaraan ontbreekt het hem nooit."
«Nu, ik hoop, dal uw plan met schitterend
