Donderdag 14
April 1887.
M 3601
Politieke Revue.
FEUILLETON."
Uitgever
A.. H. VAN CLEEPF
te Amersfoort.
Uit h I ad T.rMhiint Mamu*/ ft DondrrMtgmuUtf Ab.inn.mmt |«>r 8 nnunrirn f 1.-
pott/l.lS. Aëvartantifn i-J rt»«li «1 Cu.elk* ratfal near 10 Cta.irrooi*
pluUraimte»oor randen en ander, eitrn inri<tm* gmejiiedr lmi>K<r* prijeberekn
officio#!, en onteigen. Ad*, per regel 1& Cta. lleclamee per repel S& Cta. A/t.
n Bureau
iT-r MUUHifUIZEN
m«. LnpnJe
».r* io cu. hook Ken toerachtWijk II 00
K e ii li i a u e v i ii
I)e BURGEMEESTER van AMERSFOORT brengt
Ier kennis van dc belanghebbendendat de
hlnnro verzoekschriften lol het bekomen van
juchtucten, vischacten en kostelooze vergunnin
gen om te visschen, benevens voor de registratie
van eendenkooien en duiventillen, alle werk
dagen van 's voormiddags 10 lot 1 uur des
namiddags, ter secretarie verkrijgbaar zijn, en
maakt hen opmerkzaam op het belang dal er
voor hen» in gelegen is de bedoelde verzoek
schriften, behoorlijk ingevuld, vóór den 15.
Mei aanstaande ter voormelde plaatse intele-
veren, opdat men tijdig voorzien zij van eene
acte of vergunning voor bel seizoen 1887,88.
Amersfoort, den I - Apiil 1887.
Burgemeester cn Wethouders voornoemd,
De Burgemeester,
T. A. J. VAN A>CI! VAN WIJCK.
I)e politiek en de journalistiek waren een
paar dagen in ruste.
Activiteit, wil zij niet ziekelijk worden, vor
dert nu en dan vacantie.
Bracht na de kerstmisrust een bericht uil
den Balkanoven overal veel onrust te weeg.
gelukkig is er na de Paaschrusl geen enkel
onrustbarend bericht van beduidenis.
En voor ons, Nederlanders, was er stof tot
blijdschap.
Onze lieminde Koning, Koningin en Prinses
deden hunnen triomfalen intocht, opgeluisterd
door prachtige Oranjezon, in de hooldstad (les
rijks, alwaar dc bevolking, tevens tot viering
van 's Konings zeventigsten verjaardag ontelbare
bewijzen van lielde had voorbereid.
taal ons hopen, dat het God moge behagen,
dat 's Konings larhligstcn verjaardag eveneens
moge worden gevierd.
Men verneemt uit Bucharest dat Nicolaiëff
cn Prcloll door militairen zijn gewond en
Woensdag jl e« n opstand zou zijn uitgebarsten
onder de soldaten in garnizoen Ie Kuslendjé.
De overheid zou verscheidene arrestanten hebben
gemaakttwee compagniën infanterie zouden
8) Slot IN TORCELLO.
Vrij naar hel lloogduilsch vertaald door S.
Toen de priester cenigcn tijd later kwam,
vond hij beiden nog bewusteloos. IIij beproefde
hunne levensgeesten op te wekken, en zijne
pogingen gelukten het eerst bij den schilder.
Weldra sloeg echter de jonge vrouw ook de
oogen op en vestigde deze dadelijk op den
kunstenaar, wiens verouderde wezenstrekken
en grijzende haren van lijden en smart getuigden.
«Ik dank u, heer priester", fluisterde de
baronesse na eene korte pauze, «dat gij mij
nog eer.s in de gelegenheid stelt om hem te
zien en hem te zeggen, niet dat ik onschuldig
ben, maar dat ik geboet en geleden heb.
Heinrich wilt gij mij aanhooren T'
De aangesprokene maakte eene bevestigende
beweging met het hoofdhij leunde, sis om
steun zoekende, tegen den steen aande klank
harer liefelijke slem scheen eene zachtere ge
moedstemming bij hem te voorschijn te roepen.
«Kalhe!" klonk het eindelijk van zijne lippen.
Zij hief de kleine handen smeekend tot hem
op. «Denk aan onze geboorteplaats, Heinrich,
aan den ouden slottuin mei zijne suizende
lindenhet was lente en de nachtegaal zong,
terwijl ik lot u zeide: «Ik heb u lief!"
llij steunde smartelijk.
«Gij hebt dal oogenhlik evenmin als ik ver
geten vervolgde zij.
«Gij vraagde hij hard.
«Ik spreek de waarheid, Heinrich, ik vergat
het nooit cn ik zegende de herinnering daar-
gedeserteerd zijn en zich teruggetrokken hebben
in het gebergte.
Te Weenen meent men dat. zoo Rudand «en
anderen candidaal dan den.prins van Mingrelië
voor den troon aanweesalle zaken zich wel
zouden schikken.
Daily News verneemt uit Odessa dat de in
hechtenisnemingen aldaar aanhouden en de
toestand zorgwekkend is. liet heet dal onte
vreden panslavistische aristocraten in het geheim
eene revolutie trachten Ie bewerken, door welke
de Czaar van den troon geslootea en vervangen
worden zou door den oudsten zoon van den
vorigen keizeruit diens morganatisch huwelijk
met prinses Dolgorouki De partijgangers van
den |ong«;n Dolgorouki beschrijven hem als zeer
beschaafd en verlichten in slaat een goed
constitutioneel vorst te zijn.
Dat er voor de vrouwen geen recht is in de
Fransche republiek heeft juist ook mud. Olyuipia
Audouard gezegd in eene vergadering, waarin
de grondslagen gelegd werden van eene nieuwe
vereeniging ter verdediging van de rechten
der vrouw.
Mad. Audouard in 't voorbijgaan gezegd
eene romanschrijfster en niet zonder talent
lieert pen beroep gedaan op de mannen van
gemoed en goeden wil om de vrouwen te be
vrijden uil den staal van vernedering waartoe
sommige wetsbepalingen haar brengen.
Zij hoopt, dat deze mannen ook eene ver
eeniging ter bescherming van de rechten der
vrouw zullen slichten «desnoods naar 't voor
beeld van de maatschappij ter bescherming
van dieren
Het komt ons voordal mevr. Audouard niet
uitsluitend tegen de wellen strijd voertzij
heeft o. a. beweerd dat «mannen die tot hun
veertigste jaar ongehuwd blijven ten minste
acht of tien malen de galeien verdiend hebben."
Dat is hard voor de jongebeeren van zekeren
leertijd
Het voorlaatste nummer van d« Duitsche
ofïirieuse Post bevatonder het opschrift Valscfi
Spel wederom een artikel tegen generaal
Boulanger. «Men zoekt te Parijs naar een voor
wendsel om de oorlogstoerustingen van Fran
krijk in de oogen der wereld te rechtvaardigen.
aan. Gij kunt toch niet gelooven, dat ik in
dit ernstig oogenblik eene leugen wil gebruiken."
«Waarom bespaart gij mij en u zelve niet de
bitterheid van het verledene V'
«0. laat mij spreken. Weet gij nog, Hein
rich, hoe zwaar ons het afscheid viel, hoewel
wij hoopten op een gelukkig wederzien Ik kon
echter in ons stil, klein dorp niet vermoeden,
hoe hel er in de wereld uitzag, waar niemand
mijn geheim kende, waar ik van dag lot dag
hoopte, waar ik weken en maanden vruchteloos
wachtte Weet gij niet, dat hel gemakkelijker
valt het brood der armoede te eten, dan om
aan de tafel der rijken geduld te worden 7
Hel was voor mijn hoogmoedig, vrij karakter
eene vreeselijke gedachte om van de genade
mijner bloedverwanten af te hangen.
«Maanden en jaren gingen voorbij het
geluk was u niet gunstigik werd moedeloos
en leed dagelijks meer.
«Up z
m als
om als slitstdame in het klooster te Z. te tra
den, daar hij door zware geldelijke verliezen
mijne zuster en mij niet meer op denzelfden
voet kon onderhouden. Deze woorden klonken
mij hard in de ooren, het kloosterleven kon
ik niet omhelzen en tot umijn Heinrich,
kon ik niet gaan, want gij waart arm en on
bekend. Mocht ik u bij al uwe teleurstellingen
lot last zijn 7 Ik streed een harden strijd.
hel einde was, dat ik u in een brief met de
teruggave uwer vrijheid, voor eeuwig vaarwel
Zeide. Ik deed het met een bloedend harte
o, hoe veel liever ware ik tol u gesneld, had
ik mijn hoofd aan uwe borst gevlijd om u
nooit weer te verlaten.
Do hoer Boulanger moet den oorlog wenschen,
omdat hij zich anders op net politiek tooneci
niet op den duur kan slaande houden Hij
behoort lol die politici die zich slechts door
knaleffect in d»- gunst van het publiek kunnen
handhaven. Gelukt het hembet overwicht
over zijne amblgenooten te verkrijgen, dan zal
hij Duitschland aanvallen. De toebereidselen
hiervoor worden reeds gemaaktmaar de heer
Boulanger, die zeer goed weet. dal de openbare
meening cn zijn amhtgenooten tegen hem zijn,
is genoodzaakt, heimelijk te handelen."
AMERSFOORTden 14 April 1887.
In No. 3600 van 10 April jl. vermeldden
wij een en ander omtrent de statistiek uit dc
Staatscourant der geboorten en sterfte in Neder
land over 1880 C) in verband lot den gezond
heidstoestand te Amersfoortwaarvan het slot
was«Onbegrijpelijk is hel voor menigeen
dat eene gemeente zoo gunstig gelegen, zoowel
met hel oog op de verkeersmiddelen als met
het oog op den gezondheidstoestandbetrek
kelijk niet m -er vooruitgaat."
Dit leidt ons er toe te opperen ef het niet
mogelijk zou zijn om een «grondig" onderzoek
iniesleilen naar de «oorzaken" van dien weinigen
vooruitgang en gevolgelijk te trachten daarin
yoorbetering te brengen, juist omdat Amersfoort,
in hel hart van hel land zoo gunstig gelegen
wel vatbaar is lot beduidenden vooruitgang in
dien wordt aangewend wat daartoe kan ieidea
Onzes inziens zou dal resultaat vermoedelijk
kunnen worden bereikt indien bekwame en
in diverse gemeentebelangen geroutineerde
sladgenooten van verschillenden rangstand
en richting die hel wél met Amersfoort meenen,
die Amersfoort lief hebben zich voor het hier
boven beknopt zamengeval doel lot eene com
missie zouden vereenigen.
In deze commissie zoud-n schier alle Amers-
foortsche belangen, die ingrediënten tol voor
uitgang kunnen doen ontkiemen, hunne zaak
kundige woordvoerders dienen te hebben, b v.
bel armwezen, de handel, de nijverheid, de
landbouw de scheepvaart, de grondeigendom,
de bouwneiging, de winkelstand, enz
Wellicht zou onze hooggeachte burgemeester,
die reeds zoo veel nuttigs en goeds hier in het
«Vier weken later was ik barones von Slein-
bach, vraag mij niet boe dat geschiedde, ik
weet het zelve niet meer. Tol bruidsgeschenk
wenschte en ontving ik van den baron uwe
drie schilderijen Maicnglück. Sommerlied en
Herbslabend, hoewel hij zeide niet te kunnen
begrijpen, w.tarom ik dit verlangde. Ik wilde
ze hebben om iels van u te bezitten, en omdat
ik dacht, dat de som gelds u wellicht in staat
zou stellen om vreemde landen Ie bezoeken."
«Kalhe!" klonk het droevig van zijne lippen.
Zij schudde het blondgelokte hoofd. «Ik was
y echter niet gelukkig.mijn echt was een«
martelaarschap.... ik was den baron niets dan
eene schoone vrouw.
«Van u echter, Heinrich. vernam men in
langen lijd nietsuw Torcello-schilderij bracht
echter eensklaps uw naam op aller lippen
eindelijk waart gij dan beroemd, ten koste van
mijn levensgeluk, ik alleen had den prijs voor
uwen roem betaald. Uw triomf was mijne
laatste vreugde. De nieuwe ster schitterde
slechts kort aan den kunslhemel de kun
stenaar verdween en niemand wist waai heen."
«Vergeef mij, vergeef mijriep Gehrung
uit, en vatte hare handen, «verstoot mij niet.
Zij staarde hem weemoedig aan. «Ik moest
boële doen en wilde de plaalfhezoeken, waar
gij die heerlijke schilderij ontworpen en waar
gij geleden hebt"
Signor Candiano had de donkere oogen naar
den hemel gericht, terwijl hij mompelde«Del
is nu de aardsche liefde, welke haren odfeprong
daarboven heeft zij is ook machtig en het
grootst, wanneer zij ontzegt."
«Nu weot gij, Heinrich," vervolgde de jonge -