Maandag- 3
September 1888.
5750.
Uitgever
H. VAN CLE E FF
te Amersfoort.
Dit bind verschijnt Maandag
post ƒ1.15. AilvertontiCnI
plsnUruiinte voor randen en
ofllcicCle en onteigen. Adv per i
n Donderdagmiddag. Ai
n rognli Al
andere extra inrigling
PK"I 15 Ota Reclames
elke
ement per 3 maanden f 1.- - Kranen per &Oek KortegraoUt
■•«"1 meer 10 Cts. groote letters naar Bureau:
whiedt hoogere prijshereko ,ng. Legale MU U R H U I
regel 25 Cts. Aft. aannerslll Cts.
Wijle U ÖO
ZEN
Politieke Revue.
De groote, altijd zieke, Turksche lieer heeft,
voor de hoeveelste maal weder eens eene
circulaire uitgeslingerd thans omtrent de iri-
liczilneming van Massowah door Italiëdat door
Duilscliland en Oostenrijk gesteund wordt te
dezer zake.
De politiek van den Sultan gebiedt hein zoo
tc handeten maar een practischen twistappel
zal deze aanvankelijk netelige kwestie niet
opleveren.
Want al wordt de Sultan gerugsteund door
Frankrijk en al zouden Engeland en Rusland
zich hij Frankrijk scharen, zeker is het, dat,
indien daarover een oorlog zou uitbrekenals
dan de Sultan hel eerst van leer zou dienen
te trekken.
En om van leer te trekken heeft de Sultan
geld, ja zeer veel noodig, en dal bezit hij niet,
terwijl hij het uiterst inoeielijk kan bekomen en
dan nog slechts tegen eene zoo hooge ren e kan
hekomendat hem de oogeti ervan ovcrloopen.
liet is niet zonder belang tc vernemen, hoe
in het Ilaliaansche leger zelf de expeditie naar
Massowah in verhand wordt gebracht met Italië s
internationale positie. Een der slachtoffers van
de expeditiede Ilaliaansche kapitein baron
Cornacchina heeftweinige dagen voordal hij
hij Sagaiieitti sneuveldeaan zijne tc Napels
wonende zuster een brief geschreven die door
den Corrierc dellaSera wordt openbaargemaakt.
Na eene schildering van de ellende, waaraan de
Ilaliaansche troepen in het moorddadig klimaat
van Massowah zijn blootgesteldschrijft de
kapitein hel volgende
«Gij moet overigens, waarde zuster, niet te
veel gewicht hechten aan de groote woorden
der dagbladen want gij zult begrijpen dat
vanneer wij tc Massowah blijven, daarvoor een
gewichtige reden bestaatwelke de politick van
den heer Crispi (die geen domkop isj bestuurt
en ons den moed geeftom den oorlog en hel
klimaat tc verduren.»
In antwoord op de circulaire der Porte heeft
graaf Kalnokv verklaarddat Oostenrijk geen
rechtstreeksen belang bij Massowah heelt en in
vriendschappelijke verhouding tot Italië verkeert,
zoodat hel geene bedenking heelt tegen het
FEUILLETON.
Eindelijk haar meester gevonden
2) Naar het Iloogduilsch door S.
Dc komst van den overste maakte tot aller
verlichting een einde aan dal pijnlijke looneel
weinige minuten later schaarde men zich om de
ontbijttafelen lieten dc gasten zich een eilander
goed smaken. Professor Fernau was weldra met
den heer en mevrouw von Raven in een druk
gesprek gewikkeld zoodat hij niet eens hoorde,
dal Paul Ehna na een kwartiertje toefluisterde
«Kom Elma ga je mee naar den tuin?»
Gewillig stond liet meisje op cn arm in arm
begaven zij zich naar den tuin.
Paul von Dabcrkow was een opvallend schoon
jongelinghet blonde krullende haarde blauwe
vriendelijke oogen, zijne frissche roode wangen
verleenden hem vooral als hij zijn uniform had
afgelegdeen bijna jongensachtig uiterlijk en
als twee vroolijke zorgelooze kinderen renden
beiden door de lanen elkaar plagend en liel-
koozend.
«Herinnert gij u. F.lma zeide hij, «hier
in dat prieeltje verloofden wij ons.
«Ja.» hernam zij, «wij hadden op liet terras
niet de raketten gespeeld en gc toondet u
diarbij zoo onhandig, dat ik je telkens be-
knorren moest. Je zaagt me voortdurend aan
en babbelde zoo iels van schoone oogen waar
van ik niets linorcn wilde
«Dal is niet zoo. Elma, je vondl liet heel
prettig, je werdt er zelfs verlegen om 011
vhufiille Uu laatste naar hel prieeltje waarheen
stellen van Ooslenrijksche onderdanen onder de
Ilaliaansche rechtsmacht.
Prins Bismarck antwoordde op de bedoelde
circulaire dat Duiischland de quaeslie van
Italië's recht ter zijde lietdoch de handelingen
dier mogendheid niet wilde belemmeren,
Zoowel graaf Kalnoky als Prins Bismarck wc-
zenopdegoede verstandhouding tusschen Duitsch
land. Oostenrijken Italië, en gaven aan de
Porte den raad niet verder aan te dringen
De heer Goblet heeft te kennen gegevendat
Frankrijk zich volkomen bij de circulaire der
Porte aansloot.
Wat EngelandRusland en Italië nu zullen
antwoorden
Le Cri du Peuple, waarvan Mme Séverine
vijf jaren de leiding hadis in andere handen
overgegaan. Het blad zal nu samengesmolten
met rilomme libre naar men zegt, onder lei
ding van Vaillanthet bekende socialistische lid
van den Parijsschen gemeenteraadeen der
steunpilaren worden van Boulanger.
Mme Séverine neemt afscheid van hare lezers
in eenige regelen waaruil bittere wrevel spreekt
over de socialistische leiders, die hun persoon
lijk belang stellen hoven hunne begrippen hel
«ik» boven hel «wij.» Het socialisme, zegt zij
verder, heeft nooit in zulk een gevaar ver
keerd als nu.
Ziet, dat is nu eene vrouw, welke vijf jaren
j lang als journaliste onder de oproerkraaiers en
revolutionnaire socialisten verkeerde, en thans,
i door du ervaring wijs geworden het bewijs
j publiceertdat hel socialisme misschien wel
ietwat goed zou kunnen werken, indien de
socialisten maar onbaatzuchtiger zouden wezen.
Generaal Boulanger ontving vcrl. week eene
I deputatie van aard werkers, timmerlieden, schrijn-
werkeis, metselaars enz., die hein een adres
J van gelukwensching met zijne drievoudige ver-
kiezing overhandigden en de hoop uitspraken
dat er een Kamerzetel voor Parijs zou openkomen,
opdat de hoofdstad zou kunnen afvaardigen «een
soldaatdie zich niet inliet met de gewone
i Parlemenlskuiperijen.» De groote man dankte
de kleinen voor hunne deelneming en ver
zekerde voor hunne belangen werkzaam te
zullen zijn.
ik je volgde. Ik sloeg mjjnen arm om je heen
en kuste je.zie je op die wijze.» En hij
drukte zijne lippen op de hare.
«Foei, schaam je, Paul,» zeide zij«je moet
wachten totdat ik je vrijwillig een kus geef.»
Hij lachte. «Dien heb ik te vorderen, want
ik heb geen welkomstkus van je ontvangen, b
«Nu dat heb ge jezelf le wijlen want dan
hadt ge maar niet zoo ongalant moeten zijn
om een vriend mede te brengenals men zijn
bruid bezoekt.»
«Och, lielste Elma, ik kon toch niet anders
doen dan hein uilnoodigen om mij le verge
zellen daar hij alleen de reis gemaakt had om
mij te zien. En bovendienhij stoort ons toch
in het geheel niet.»
«Hoezijtgeaan dezen vriend gekomen,» vraagde
zij «hu is een grijsaard bij u vergeleken.»
Paul lachte. «Nu, zoo oud is hij nog niet,
hij verschilt hoogstens 10 of 12 jaar in leeftijd
niet mij. Hij kwam als mijn gouverneur bij ons
in huis, ik hing hem niet hartelijke lieide aan
I en hij werd toen ik ouder begon te worden
meer mijn vriend dan mijn onderwijzer. Ik heb
hem alles te danken wal ik weet en later hielden
wij getrouw briefwisseling met elkander. In een
woord hij is een flinke man dien ik ineor acht
cn lietheb dan al mijne kameraden te zamen.»
«En wellicht nog hoven uwe bruid stelt»
«MaarElma wat hebt gc toch tegen Walter?»
Zij haalde schouders op.
«Bevalt hij u dan niet?»
«Neen» antwoordde zij ras en vastbesloten.
«Maar waarom dan niet? Gij moet hem eerst
nader leeren kennen om een oordeel te mogen
te kunnen vellen.»
D; Fransche minister van huitenl zaken,
heeft een nieuwe nota betreffende Massowah
verzonden, lie minister bestrijdt de zienswijze
der Ilaliaansche r-geering met b trekking lot
de capitulalièn. Veranderingen in het oppergezag
worden altijd bij tractalen vastgesteld en nim
mer kan dat g*zag op een ander overgaan
zonder de toestemming der mogendheid aan
wie het toebehoorde. De beweringdat de Ila
liaansche dépêche van 13 Aug moest dienen
tol kennisgeving aan de mogendhedenhoudt
geene steek. Voor het overige komt de Porte
krachtig voor hare rechten op De minister
eindigt aldus: «Daar de Ilaliaansche regeering
gemeend heeft hel debat voor Europa te moeten
brengen, wachten wij met vertrouwen hel oor
deel der Europcesche mogendheden af.»
De Javasche Courant meldt met belrekking
tot de in de aideeling Anjer der residentie Bantam
plaats gehad hebbende onlusten hel volgende
«Dagelijks wordt voortgegaan met hel uitzen
den van patrouilles tot arresteering van deelne
mers aan de onlusten, waarvan er weder verschei
dene zoomede eenige ontvluchte gevangenen
zijn opgevat.
Op een bij het bestuur ontvangen bericht,
dat de moordenaars van den assistent resident
Gubbels zich in de missigit van de dessa Tjibinang
ophieldenvertrok den 22en Julides namid
dags te één uur, een detachement militairen
onder komraando van een officier derwaarts, ten
einde de booswichten le arresteeren Deze waren
des nachts in genoemde dessa gekomen om het
dessahoofd te vermoorden doch hun toeleg mis
lukte doordien het hoofd afwezig was.
«De panghoeloe der dessa wist hen echter te
bewegen te blijven wachten, en gaf daarvan
kennis aan het bestuur.
«Door de gezonden troepen werd de dessa
omsingeld zoomede de moskee waarin zich
de moordenaars Hadji Djalili en Kiai Madani be
vonden. Bij het binnentreden omving een cava
lerist van een der booswichten dien hij trachtte
le grijpenverscheidene lichte wonden en daar
de moordenaars zich bleven verzetten was inen
genoodzaakt hen te dooden. Hunne lijken werden
denzelfden dag te Tjilegon aangebracht."
«Ik dank zeer beleefd voor eene nadere ken
nismaking ik heb er reeds genoeg van. Hij
schijnt zeer galant jegens dames te zijn! Of hij
houdt mij misschien nog voor een kinddat
hij opvoeden kan.»
«Nugij waart dan ook zeer onvriendelijk
tegen hem.»
«Ik verzoek je vriendelijk, Paul, om mij niet
tegen le sprekenik herhaal het nogmaals
dat ik genoeg heb van je vriend den professor
en zijne tegenwoordigheid vergalt mij geheel
en al het genot van je bezoek. Maar ga nu spoedig
naar binnen want hij kon eens verstoord zijn,
dal ge zoo lang bij mij zijl.»
«Hé, Elma, ik dacht, dat gij verstandiger
waart.»
«Nu en het is toch de waarheid Paul. Gij
kunt het niet buiten uw vriend stellen.welnu,
ga dan toch heen!»
En zij verliet hem met haastige schreden als
wilde zij niet eens zijn antwoord afwachten.
Den geheelen dag bleel Eima in dezelfde
pruilende stemming tegenover Paul. Dan weer
schertste cn lachte zij inel hem als een on
deugend overmoedig kindom hem een oogen-
blik later spijtig den rug toe te wenden hem
op elk gezegde een bits antwoord gevendeen
hoe meer hij dan trachtte haar te behagendes
te onvriendelijker werd zij Paul voelde zich
door dit gedrag zeer terneergeslagen en de heer
cn mevrouw von Raven zogen nu en dan ver
legen naar professor Fernau of hij de biina
vijandelijke houding van het jonge meisje ue-
ineikle. Dat scheen echter niet hel geval te zijn
of hij liet het tenminste niet blijkenwant hij
praatte onbevangen over verschillende onder-
