M 5827.
Maandag 20
1889
DB 50E00NB VIVIENNE.
'-"•TO*-
Uitgever
H. VAN CLEEPP
te Amersfoort.
Dit blad verschijnt Maandag en Donderdagmiddag. Abonnement per 8 maanden f 1,Franco per
oat ƒ1,16. AdvertentiBn 1—8 regels 80 CU.; elke regel meer 10 Ct». Groote letter» nrfnr
plaatsruimtevoor randen en andere extra inrigting geschiedt hooger prijsberekening. Legal,
ofiieiehle en onteigen. Adv. per regel 15 Ct». Reclame» per regel 15 Cu. Aft. nummert 10 CU. llOOlC Korlegr&Ctlt
Bureau
MUD KHUIZEN
Wijk B 60
Kennisgevingen
De BURGEMEESTER en WETHOUDERS van
AMERSFOORT,
Gezien de aanschrijving van den heer Com
missaris des Konings in de provincie Utrecht
van den 7. Mei 1889, No. 1 N. M. <ScS. (Pro-
vinciaalblad No. 45),-
Gelet op ar» 189 tier wet van den 19 Augustus
1891 (staatsblad No. 72), betrekkelijk de nationale
militie
Doen te weiendat nan het gebouw de
Manége alhier op Vrijia? den 7 Juni
aanstaande, 's voorrniddags halftien,
door den Kolonel, Militie-commissaris in de pro
vincie Utrecht zullen worden onderzocht alle
in deze gemeente gevestigde verlofgangers der
militie te land die vóór 1 April 1889 in het
genot van onbepaald verlof zijn gesteld om het
even ol zij in den loop van dit jaar al dan niet
lol opkomst onder de wapenen vei plicht zijn
i(inet uitzondering alleen van hen die in Juni
a s. in werkelijken dienst moeien opkomen)
o( wel lol vroegere lichtingen belmoren en
■wegens latere inlijving of om andere redenon
niet mei de manschappen van de lichting waar
voor zij bij de militie dienen ontslagen zijn.
Burgemeester en Wethouders herinneren be
langhebbenden hunne verplichting om in uniform
gekleed en voorzien van de kledingsstukken
hun bij het vertrek met verlof medegegeven
van hun zakboekje en verlofpa?op lijd en plaats
voormeld te verschijnen en maken hen levens
opmerkzaam op het bij de wel bepaalde dal hel
crimineel wetboek en hel reglement van krijgs
tucht op de verlofgangers van toepassing zijn
gedurende hei onderzoek en in het algemeen
wanneer dezen in uniform gekleed zijn.
Gedaan en op de daarvoor gebruikelijke plaatsen
aangeplakt te Amersfoort, den 14 Mei 1889.
Burgemeester en Weihouders voornoemd
De Burgemeester
T. A. J. VAN ASCII VAN VVIJCK.
De Secretaris
W. L. SCIIELTUS.
De BURGEMEESTER van AMERSFOORT doe',
te welen dal op alle werkdagen van 21 —29
31 Mei 8 Juni en 1219 Juni e. k., ook bij
avond en nachtdoor eenige bataillons Inlau-
teric, op groote afstanden Schietoefeningen ge
houden worden in de legerplaats bij Zeistge-
FEUILLETON.
13) Vrij gevolgd naar 't Engelsch door S...
II 00 F I).STUK V I.
De onverwachte bezoeker.
Weken en maanden verliepen zonder dat
mevrouw Leicester of Vivienne iets van Lord
Nordenhurst of Eustaceaan wie de eerste
geschreven had vernam.
«Hei is laf,» zeide de oude dame eiken dsg
«om het geven van ophelderingen te weigeren.
Hoe kan iemand zich zuiveren van een blaam,
indien hij niet eens weelwelke deze is?»
Vivienne antwoordde gewoonlijk niets op der
gelijke klachten. Zij scheen in haar lol te berusten,
maar het was inderdaad slechts dc uitputting
van een gebroken hartdie haar alle veerkracht
ontroofde. Zij dacht steeds aan Lord Norden
hurst, hoeveel liefde hij haar betoond had;
nooit echter herinnerde zij zich het leed dat
zijn gedrag haar veroorzaakte.
Zij had zonder een zucht le slaken afstand
gedaan van al de vermakelijkheden en genoegens
der groote wereldwat bcleckende dat alles
in vergelijking met hel verlies van hemden
man, dien zij nog steeds zoo innig beminde?
Hel huisjedat de beide dames bewoonden
was net en behagelijk ingericht. Zij leetden voor
het overige zeer afgezonderd, wait Vivienne hield
er niel van om bezoeken af te loggen ol to
ontvangen de eenzaamheid werd haar steeds
legen links van den straatweg tusschen Amers
foorl en Utrecht, en dat dairdoor de omtrek
dier plaats onveilig zal zijnvoorzooveel betreft
hel Zuidelijk en Oostelijk gedeelte. Van eene
roode vlag voorziene borden zullen het o n-
veilig terrein aanduiden.
Amersloortden 18 Mei 1889.
De Burgemeester voornoemd
T. A. J. VAN ASCII VAN WIJCK.
Politicks Revns.
't Is te hopen dal na of liever in verband
met de audiëntie den algevaardigden der werk
stakers in Weslfalendoor den keizer verleend,
spoedig directe onderhandelingen worden aan
geknoopt tusschen werkgevers en werklieden.
Van hel begin al is het vart de zijde der eersten
een fout geweestdat zij aan de pogingen van
de werkliedenom met hun werkgevers io
voeling le komen niet zijn tegemoetgekomen
den enofraen omvangwelken de strike nu
heeltzou zij niet hebben aangenomen. De
mijndircctiën moeten hun verschansingen ver
laten om te parlementeereneen verzekering
van loonsverhooging na hervatting der werk
zaamheden is niet voldoendeol ten minste
nu niet meer doeltreffend daartoe is hel le
laat: de werkstaking is algemeen en het gevolg
van het uitstel om concession te verleenen aan
de mijnwerkersligt voor de handnu de
werklieden vast besloten zijn liever honger te
lijden dan hun eischen op te geven.
Nog is toenadering mogelijk, maar spoedig
kan de kloof tusschen heide partijen zóó groot
wordendat aan verzoening bijna niet meer
kan gedacht wo:den, en reeds nu beloopt
de schade millioeneijade beweging zou
ernstige gevolgen kunnen hebben voor het na
tionaal welvaren en de sociale vrede zou er door
verstoord kunnen worden
Dit alles zien de keizer en de regeering ook
zeer wel in en daarom mag de hoop worden
gekoesterd dat door een scheidsgerecht spoedig
oplossing der mocielijkheden worde verkregen.
Men moet wel vreezen dat het voorbeeld
van de Westlaalsche mijnwerkers door de Bel
gische zal worden gevolgd Uok zij wenschen
hun deel van de liooge dividenden die de
mijnmaatschappijen sedert zij zoo schitterende
zaken doen, als in den laatsten tijd, kunnen
liever en uren lang kon zij tegenover hare tanle
zitten zonder een woord te spreken. Deze be
proefde we! om het gesprek gaande te houden,
maar eindelijk moest zij het opgeven daar het
jonge meisje blijkbaar met tegenzin toeluisterde.
Mevrouw Leicester besloot ten laatste om het
maar aan den tijd over te laten haar uit die
apathie le wekken.
Cp zekeren morgen trad zij de eetkamer
binnen waar mevrouw Leicester de courant
zal te lezen.
«Tante,» riep zij levendig uit, <ik heb
tijding van John Armilage ontvangen, gij her
innort u toch nog wel den naam van den
politiebeambtedien wij belast hebben om
nasporingen te doen. Welnu, hij gelooli eindelijk
den sleutel lot al die raadsels gevonden le hebben
«Meent gij dat werkelijk, mijn kind, dal zou
schier een wonder zijn. Ik had reeds alle hoop
opgegeven bm ooit do oplossing van dal alles
le vernemen
«En ik ook, tanle. John Armilage dan d<-clt
mij mede dat zijn onderzoek Item naar deze
streken gebracht heeft en dal hij mij gaarne
zou willen spreken.»
«En wat is uw antwoord, lieve Vivienne?»
«Dal ik hem ontvangen zal, als hij mij be
zoeken wilhernam het meisje op vastbe
sloten toon. «Ik zal Item dadelijk mijn besluit
melden.»
Hel schrijven werd verzonden en hel scheen
of Vivienne daarin cone geheel andere ge
worden was. Hel kleine huis werd haar als hel
ware te eng, zij verlangde naar lucht en ruimte
en voortaan maakte zij dagelijks uitgestrekte
wandelingen, waarbij hare tante haar slechts
verdeelen. Wel beweert het ministeriëele blad,
het Journal de Bruxellesdat de Belgische mijn
werkers het beter hebben dan de Duitsche
inaar dal is, ten minste in vergelijking van die
in het district Dortmund, niel waar Piuisea
arbeiden in de Belgische mijnenmaar Hat is
niet omdat zij in België zoo goed betaald worden;
hel is een gevolg van den beroemden Germaan-
schen kinderzegen. Duilschland heelt nu eenmaal
te veel manschen en velen moeten wel een
goed heenkomen zoeken, desnoods lot in Afrika.
Het is naluuilijk dal zij dan nog de voorkeur
geven aan 'l naburige België, ai ijd in de hoop
van later weer naar T vauerland te kunnen
lerugkeeren.
«Broeder Miericke» isna^r uit Berlijn gemeld
wordt, gestorven. Door dit bericht, zegt de
Voss. Ztg., wordt men herinnerd aan gebeurte
nissen die ons thans nauwelijks geloolelijk vo r-
komen. Evenals Jan Bockold van Leidenden
proleet der Wederdoopers, was Wilhelm Miericke
van beroep kleermakeren evenals zijn groot
voorbeeld wilde hij cene algemeene Lroederkiuk
slichten. Hij bracht hel echter niet verder dan
dat men elkaar algemeen met «Du» aansprak,
en behalve een paar «aartsengelen» en «aposte
len», die financieel bij de stichting betrokken
warenzoude de Bcrlijnsrhe profeet gecne
gcloovigcn gevonden hebben De eerste zijner
vergadeiingen hield Miericke in den herfst van
1869 in <-en logement in de Alle Jucobslrasse
het bericht van hel groote schandaaldat daar
heerschteverspreidde zich stel door de stad
en eiken avond zag Mirabeau», zuoals men hem
ook doopteeen overlalrijk publiek dat met
uitgelaten vroolijkheid de pi aatjes volgde. Tegen
interrupties was broeder Miericke gehard en
zells ruwe aardigheden hoorde hij geduldig aan
toch maakte hij met do vergaderingen trn gunste
van den nieuwen godsdienst goede zaken. Boven
dien moet hij door menig logementhouder voor
zijne voorstellingen goed betaald zijn geworden.
De oorlog van 187071 slaakte hei schandaal,
maar kort na het sluiten van den vrede ver>cheen
Miericke weer op het tooneel en tot in hel jaar
1874 spookte de broedeikerk voort. De politie
maakte ten slotte een eind aan het schandaal.
De heer Iloworth heelt met zijn voorstel lot
afschaffing van hel onderkoningschap in letland
niet veel succes gehad in hel Lagerhuis Ünge-
zeer telden vergezelde.
Een smal pad leidde van hare woning naar
een riviertje, aan welks oevers cene met mos
begroeide bank siondwaarop Vivienne gaarne
placht uit te rustenals de wandeling haar
vermoeid had. 't Was en eenzcam plekjezoodat
zij ongestoord kon zitten mijmeren en peinzen,
waartoe do omgeving dan ook uitlokte.
Toen zij du? on zekeren Heg hc' geluid van
voetstappen vei nam. wendde zij zich verwon
derd om en zag een lieer naderen. Eensklaps
riep zij verschrikt uit:
«Eustace zijl gij het?»
Jahij was het Eustace Carewdie bedaard
op haar toetrad
«Eustace,» hei haalde het meisje ongeloovig.
«Vivienne fluisterde hij, nevens haar staande.
«God zij gedankt, Eustace, dat gi] eindelijk
gekomen zijt.» en zij reikte hem bride handen,
die zij echter vallen liettoen hij geeno be
weging maakte om ze le vatton
«Ja, Vivienne ik ben tot u ge'mmen zeide
hij koel, «omdat ik mij herinnerde, dat uwe
schande de schande onzer lamiltera. wier naam
lot lieden toe onbevlekt was ik kom afscheid
van u ncinen wij zieli elkaar wellicht voord»
laatste maal hier op aarde
Vivienne blikte hen» ontsteld, met tranen in
de oogen aan.
«Eustace,» kieet zij verontwaardigd, «Fustace,
hoe durli gij dergelijke woorden tot mij
richten? Indien die vlek op onze familie blijft
rusten dan is liet uwe schuld, want gij wendt
ook geeno pogingen aan om haar te doen ver
dwijnen
Een bitter glimlachje speelde om zijne lippen,