M 5827. Maandag 20 1889 DB 50E00NB VIVIENNE. '-"•TO*- Uitgever H. VAN CLEEPP te Amersfoort. Dit blad verschijnt Maandag en Donderdagmiddag. Abonnement per 8 maanden f 1,Franco per oat ƒ1,16. AdvertentiBn 1—8 regels 80 CU.; elke regel meer 10 Ct». Groote letter» nrfnr plaatsruimtevoor randen en andere extra inrigting geschiedt hooger prijsberekening. Legal, ofiieiehle en onteigen. Adv. per regel 15 Ct». Reclame» per regel 15 Cu. Aft. nummert 10 CU. llOOlC Korlegr&Ctlt Bureau MUD KHUIZEN Wijk B 60 Kennisgevingen De BURGEMEESTER en WETHOUDERS van AMERSFOORT, Gezien de aanschrijving van den heer Com missaris des Konings in de provincie Utrecht van den 7. Mei 1889, No. 1 N. M. <ScS. (Pro- vinciaalblad No. 45),- Gelet op ar» 189 tier wet van den 19 Augustus 1891 (staatsblad No. 72), betrekkelijk de nationale militie Doen te weiendat nan het gebouw de Manége alhier op Vrijia? den 7 Juni aanstaande, 's voorrniddags halftien, door den Kolonel, Militie-commissaris in de pro vincie Utrecht zullen worden onderzocht alle in deze gemeente gevestigde verlofgangers der militie te land die vóór 1 April 1889 in het genot van onbepaald verlof zijn gesteld om het even ol zij in den loop van dit jaar al dan niet lol opkomst onder de wapenen vei plicht zijn i(inet uitzondering alleen van hen die in Juni a s. in werkelijken dienst moeien opkomen) o( wel lol vroegere lichtingen belmoren en ■wegens latere inlijving of om andere redenon niet mei de manschappen van de lichting waar voor zij bij de militie dienen ontslagen zijn. Burgemeester en Wethouders herinneren be langhebbenden hunne verplichting om in uniform gekleed en voorzien van de kledingsstukken hun bij het vertrek met verlof medegegeven van hun zakboekje en verlofpa?op lijd en plaats voormeld te verschijnen en maken hen levens opmerkzaam op het bij de wel bepaalde dal hel crimineel wetboek en hel reglement van krijgs tucht op de verlofgangers van toepassing zijn gedurende hei onderzoek en in het algemeen wanneer dezen in uniform gekleed zijn. Gedaan en op de daarvoor gebruikelijke plaatsen aangeplakt te Amersfoort, den 14 Mei 1889. Burgemeester en Weihouders voornoemd De Burgemeester T. A. J. VAN ASCII VAN VVIJCK. De Secretaris W. L. SCIIELTUS. De BURGEMEESTER van AMERSFOORT doe', te welen dal op alle werkdagen van 21 —29 31 Mei 8 Juni en 1219 Juni e. k., ook bij avond en nachtdoor eenige bataillons Inlau- teric, op groote afstanden Schietoefeningen ge houden worden in de legerplaats bij Zeistge- FEUILLETON. 13) Vrij gevolgd naar 't Engelsch door S... II 00 F I).STUK V I. De onverwachte bezoeker. Weken en maanden verliepen zonder dat mevrouw Leicester of Vivienne iets van Lord Nordenhurst of Eustaceaan wie de eerste geschreven had vernam. «Hei is laf,» zeide de oude dame eiken dsg «om het geven van ophelderingen te weigeren. Hoe kan iemand zich zuiveren van een blaam, indien hij niet eens weelwelke deze is?» Vivienne antwoordde gewoonlijk niets op der gelijke klachten. Zij scheen in haar lol te berusten, maar het was inderdaad slechts dc uitputting van een gebroken hartdie haar alle veerkracht ontroofde. Zij dacht steeds aan Lord Norden hurst, hoeveel liefde hij haar betoond had; nooit echter herinnerde zij zich het leed dat zijn gedrag haar veroorzaakte. Zij had zonder een zucht le slaken afstand gedaan van al de vermakelijkheden en genoegens der groote wereldwat bcleckende dat alles in vergelijking met hel verlies van hemden man, dien zij nog steeds zoo innig beminde? Hel huisjedat de beide dames bewoonden was net en behagelijk ingericht. Zij leetden voor het overige zeer afgezonderd, wait Vivienne hield er niel van om bezoeken af te loggen ol to ontvangen de eenzaamheid werd haar steeds legen links van den straatweg tusschen Amers foorl en Utrecht, en dat dairdoor de omtrek dier plaats onveilig zal zijnvoorzooveel betreft hel Zuidelijk en Oostelijk gedeelte. Van eene roode vlag voorziene borden zullen het o n- veilig terrein aanduiden. Amersloortden 18 Mei 1889. De Burgemeester voornoemd T. A. J. VAN ASCII VAN WIJCK. Politicks Revns. 't Is te hopen dal na of liever in verband met de audiëntie den algevaardigden der werk stakers in Weslfalendoor den keizer verleend, spoedig directe onderhandelingen worden aan geknoopt tusschen werkgevers en werklieden. Van hel begin al is het vart de zijde der eersten een fout geweestdat zij aan de pogingen van de werkliedenom met hun werkgevers io voeling le komen niet zijn tegemoetgekomen den enofraen omvangwelken de strike nu heeltzou zij niet hebben aangenomen. De mijndircctiën moeten hun verschansingen ver laten om te parlementeereneen verzekering van loonsverhooging na hervatting der werk zaamheden is niet voldoendeol ten minste nu niet meer doeltreffend daartoe is hel le laat: de werkstaking is algemeen en het gevolg van het uitstel om concession te verleenen aan de mijnwerkersligt voor de handnu de werklieden vast besloten zijn liever honger te lijden dan hun eischen op te geven. Nog is toenadering mogelijk, maar spoedig kan de kloof tusschen heide partijen zóó groot wordendat aan verzoening bijna niet meer kan gedacht wo:den, en reeds nu beloopt de schade millioeneijade beweging zou ernstige gevolgen kunnen hebben voor het na tionaal welvaren en de sociale vrede zou er door verstoord kunnen worden Dit alles zien de keizer en de regeering ook zeer wel in en daarom mag de hoop worden gekoesterd dat door een scheidsgerecht spoedig oplossing der mocielijkheden worde verkregen. Men moet wel vreezen dat het voorbeeld van de Westlaalsche mijnwerkers door de Bel gische zal worden gevolgd Uok zij wenschen hun deel van de liooge dividenden die de mijnmaatschappijen sedert zij zoo schitterende zaken doen, als in den laatsten tijd, kunnen liever en uren lang kon zij tegenover hare tanle zitten zonder een woord te spreken. Deze be proefde we! om het gesprek gaande te houden, maar eindelijk moest zij het opgeven daar het jonge meisje blijkbaar met tegenzin toeluisterde. Mevrouw Leicester besloot ten laatste om het maar aan den tijd over te laten haar uit die apathie le wekken. Cp zekeren morgen trad zij de eetkamer binnen waar mevrouw Leicester de courant zal te lezen. «Tante,» riep zij levendig uit, <ik heb tijding van John Armilage ontvangen, gij her innort u toch nog wel den naam van den politiebeambtedien wij belast hebben om nasporingen te doen. Welnu, hij gelooli eindelijk den sleutel lot al die raadsels gevonden le hebben «Meent gij dat werkelijk, mijn kind, dal zou schier een wonder zijn. Ik had reeds alle hoop opgegeven bm ooit do oplossing van dal alles le vernemen «En ik ook, tanle. John Armilage dan d<-clt mij mede dat zijn onderzoek Item naar deze streken gebracht heeft en dal hij mij gaarne zou willen spreken.» «En wat is uw antwoord, lieve Vivienne?» «Dal ik hem ontvangen zal, als hij mij be zoeken wilhernam het meisje op vastbe sloten toon. «Ik zal Item dadelijk mijn besluit melden.» Hel schrijven werd verzonden en hel scheen of Vivienne daarin cone geheel andere ge worden was. Hel kleine huis werd haar als hel ware te eng, zij verlangde naar lucht en ruimte en voortaan maakte zij dagelijks uitgestrekte wandelingen, waarbij hare tante haar slechts verdeelen. Wel beweert het ministeriëele blad, het Journal de Bruxellesdat de Belgische mijn werkers het beter hebben dan de Duitsche inaar dal is, ten minste in vergelijking van die in het district Dortmund, niel waar Piuisea arbeiden in de Belgische mijnenmaar Hat is niet omdat zij in België zoo goed betaald worden; hel is een gevolg van den beroemden Germaan- schen kinderzegen. Duilschland heelt nu eenmaal te veel manschen en velen moeten wel een goed heenkomen zoeken, desnoods lot in Afrika. Het is naluuilijk dal zij dan nog de voorkeur geven aan 'l naburige België, ai ijd in de hoop van later weer naar T vauerland te kunnen lerugkeeren. «Broeder Miericke» isna^r uit Berlijn gemeld wordt, gestorven. Door dit bericht, zegt de Voss. Ztg., wordt men herinnerd aan gebeurte nissen die ons thans nauwelijks geloolelijk vo r- komen. Evenals Jan Bockold van Leidenden proleet der Wederdoopers, was Wilhelm Miericke van beroep kleermakeren evenals zijn groot voorbeeld wilde hij cene algemeene Lroederkiuk slichten. Hij bracht hel echter niet verder dan dat men elkaar algemeen met «Du» aansprak, en behalve een paar «aartsengelen» en «aposte len», die financieel bij de stichting betrokken warenzoude de Bcrlijnsrhe profeet gecne gcloovigcn gevonden hebben De eerste zijner vergadeiingen hield Miericke in den herfst van 1869 in <-en logement in de Alle Jucobslrasse het bericht van hel groote schandaaldat daar heerschteverspreidde zich stel door de stad en eiken avond zag Mirabeau», zuoals men hem ook doopteeen overlalrijk publiek dat met uitgelaten vroolijkheid de pi aatjes volgde. Tegen interrupties was broeder Miericke gehard en zells ruwe aardigheden hoorde hij geduldig aan toch maakte hij met do vergaderingen trn gunste van den nieuwen godsdienst goede zaken. Boven dien moet hij door menig logementhouder voor zijne voorstellingen goed betaald zijn geworden. De oorlog van 187071 slaakte hei schandaal, maar kort na het sluiten van den vrede ver>cheen Miericke weer op het tooneel en tot in hel jaar 1874 spookte de broedeikerk voort. De politie maakte ten slotte een eind aan het schandaal. De heer Iloworth heelt met zijn voorstel lot afschaffing van hel onderkoningschap in letland niet veel succes gehad in hel Lagerhuis Ünge- zeer telden vergezelde. Een smal pad leidde van hare woning naar een riviertje, aan welks oevers cene met mos begroeide bank siondwaarop Vivienne gaarne placht uit te rustenals de wandeling haar vermoeid had. 't Was en eenzcam plekjezoodat zij ongestoord kon zitten mijmeren en peinzen, waartoe do omgeving dan ook uitlokte. Toen zij du? on zekeren Heg hc' geluid van voetstappen vei nam. wendde zij zich verwon derd om en zag een lieer naderen. Eensklaps riep zij verschrikt uit: «Eustace zijl gij het?» Jahij was het Eustace Carewdie bedaard op haar toetrad «Eustace,» hei haalde het meisje ongeloovig. «Vivienne fluisterde hij, nevens haar staande. «God zij gedankt, Eustace, dat gi] eindelijk gekomen zijt.» en zij reikte hem bride handen, die zij echter vallen liettoen hij geeno be weging maakte om ze le vatton «Ja, Vivienne ik ben tot u ge'mmen zeide hij koel, «omdat ik mij herinnerde, dat uwe schande de schande onzer lamiltera. wier naam lot lieden toe onbevlekt was ik kom afscheid van u ncinen wij zieli elkaar wellicht voord» laatste maal hier op aarde Vivienne blikte hen» ontsteld, met tranen in de oogen aan. «Eustace,» kieet zij verontwaardigd, «Fustace, hoe durli gij dergelijke woorden tot mij richten? Indien die vlek op onze familie blijft rusten dan is liet uwe schuld, want gij wendt ook geeno pogingen aan om haar te doen ver dwijnen Een bitter glimlachje speelde om zijne lippen,

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsche Courant | 1889 | | pagina 1