Maandag* 27 Mei 1889 DE 5C100NE 7I7IENNE. Politieke Revue. FEUILLETON. "TT" Uitgever VAN CLEEFF te Amersfoort. Dit hlad reiVchijnl Maandag en Donderdagmiddag. Abonnement per 3 maanden f 1,Franco po: oit /1,16. Advertentie» 1 9 regel» 90 Ct». elk* regel meer 10 Cti. Groote lettor» nan plaatsruimte voor randen en andere extra inrigting geschiedt hnoger prijsberekening. Legal) officiePle en onteigen. Adr. per regel IS CU. Reclames per regel 15 CU. - Aft. nummert 10 Cts. Bureau KDDRHDIZEV hoek Kortegraoht, Wijk B 60 Wegens den HEMKLSVAARTSDAG wordt het volgend nummer in plaa's Donderdagnamiddag, gedrukt Woeusdacn iiniddau. beleefdelijk wordt verzocht inzendingen ad- vertenliën, voor dit nummer be-Hemd te doen toekomen spoedig mogelijkuiterlijk tot hallvier Woensdagmiddag. De tweede dag van koning Humberts verblijf te Berlijn was zoo mogelijk taaier dan de eerste. De hemel was bijna even blauw als in Italië de Meiluclit baast even warm als in 't zonnige zuiden aan gene zijde van de Alpen. Het was de dag der parade. Heeds des morgens vroeg begon een talrijke menigte naar het paradeveld te stroomen. Ieder drong en duwde zijn voorman vooruitdoch alles ging in de beste orde De voortuinen van café's en particulieren gebouwen waren vol toeschouwers cn alle vensters waren bezet. Te halfnegen verscheen de keizergekleed in groot admitualsunilonn met het breede oranje ordelint van den Zwanen Adelaarnam het opperbevel over de troepen van den comman deerenden generaal over en wachtte toen zijne gasten af. Eenige oogenblikken later vloog als een eleelrische vonk door de wachtende menigte de tijding: «de koning koinl Er ontstond eenige oogenblikken een ontzettend gedrang iedei rekte den hals uil, drong en duwde en wrong zich naar voren. Daar verschenen de blinkende helinen en pluimen boven de hooiden der menigte paardengetrappel werd hoorbaar de politie maakte ruimbaan liet was de koning van Italië en zijn gevolg. Keizer Wilhelm reed zijne gasten te gernoet •n geleidde hen terwijl de muziek de Marcia reale speelde voor de troepen die daarop hunne oeleningen begonnen. Hel was «en schitterend schouwspel dal ruim twee uur duurde. Twee malen voerde de keizers zeil zijne troepen aan, toen zij langs de tribune waarop zijne gaaien zich bevondendelilecrden Te balftwaalf was alles afgeloopen cn nam de keizer afscheid van xijnen gast. Terwijl de bevolking van Berlijn feest viert ter eere van den gast des Keizersblijft in parlementaire kringen nog steeds de jongste redevoering van Bismarck in den Rijksdag een 15) Vrij gevolgd naar 't Engelsch door S HOOFDSTUK VI. «Vrouw» kreet zij ten laatste wanhopig «vrouw, hoe kunt gij zoo lieldeloos, zoo hard handelen tegen een meisje dat u nimmer iets misdaan heelt. Weet ge weldat die laster mij elk aandeel op levensgeluk ontrooft. Kent gij dan geen inededoogen «Ik zoude gaarne andere verklaringen willen gevenjulfrouw Carewmaar ik moet locb vertellen, wat ik aanschQUwde. Ik zag duidalijk, hoe ge dien avond hel hoofd op den schouder van deu heer Graham rusten liet. En kwain deze later niet bij mij om mij 50 gulden te gevenindien ik beloofde te zwijgen Is dat geen bewijs genoeg Zells voor de rechtbank gebracht, zou ik niet anders kunnen getuigen.» Hel gelaal met de banden bedekkende, zonk Vivienne uitgeput op een stoel neer. «Laat haar vertrekken,» steunde zij eindelijk, «de onschuld is niet opgewassen tegen zooveel list en verraad. Üocli neenjullVouw Venner zeg mij eens, wie is Percy Graham.» «Ik weet niets meer omtrent hem dan dal hij mijne kamers huurde.» «En waai is hij nu?» «Dat is mij onbekend, julfrouw Carew. Hij verliet mij op den dagwaarop uw huwelijk inel Lord Nordenhursl plaats hebben zou.» onderwerp van gesprek en vooral zijn aanval tegen de ultra-conservatieven, die hij evenmin spaarde als da vrijzinnigen en die hij zelfs bij de socialisten vergeleek. Men weet, hoeveel ver wachtingen de ultra conservatieven op de troons bestijging van Wilhelm II bouwden hoe zij het vorige jaar zelfs trachtten dea kanselier te doen vallen, door zich te verbinden met de orthodoxen en de voorstanders van hel onbeperkt koningschap. De kanselier kan tevreden zijn. De toeleg is geheel mislukt, Bismarck is nog kanselier en kon in den vollen Rijksdag zijn bestrijders van gisteren toeroepen: Ik acht u niet meer dan de sociaal democraten De aanvallen van den kanselier legen de vrij zinnigen en de socialisten hebben een naslukje gehad in de redevoeringen van de heeren Bebel en Rickert in de zitting van Maandag. Zij pro testeerden tegen de houdingdie de kanselier legen hen bad aangenomen «Wat moet men denken,» vraagi de heer Rickert«van de han delwijze van den eenigen verantwoordelijken ambtenaar in het Rijk die slechts in den Rijks dag komtom staalkundige partijen te berispen als schooljongensen dan weg te loopen zonder hun antwoord «f te wachten. Een minister, die zich dus gedraagt,» vervolgde hij, «toont noch objectiviteit noch billijkheidsgevoel.» De voorzitter van den Rijksdag riep den heer Rickert herhaaldelijk lel de orde waarop deze algevaardigde zeide, dat het eenige wal nog te doen overbleef, was, een wet at te kondigen, waarin de dictatuur van prins Bismarck wordt bepaald. De commissie uit den Russischen rijksraad die in opdracht had de spoorwegbeambten te be straffen voor het déraillement nabij Borki, daviseert de mildere beambten vrij te stellen daar de lioogere beimhlenverantwoordelijk voor het materieel, leeds ontslagen zijn en de mindere qualiteit van de rails niet aan de werklieden te wijten is. Henri Roehclorl is veroordeeld voor het standje, dat hij Zaterdag op de opcihare straat ver oorzaakte tot borgstelling van honderd pond sterlingwelke som hij zal verliezen wanneer hij binnen zes maanden nog eens de openbare veiligheid stoort. Van een vervolging van Pilolel heelt Hocliefort algezien. gWSBg—"gBM «'t Is goed, Eustace, geleid haar naar buiten.» Nauwelijks had Eustace met juffrouw Venner de kamer verlaten ol Vivianne brak in tranen los. «Tante,» riep tij buiten zich telvo van droef heid uit, «tante, gelooll gij het ook? Hebt gij den moed om nog langer te twijleloiwaar alles zoo duidelijk schijnt.» «Vivienneik zal nooit ophouden om in u te gelooven.» antwoordde mevrouw Leicester, haar in hare armen sluitende. «Wees echter kalm, mijne lievelinge,» (luis terde zij 't weenende meisje na eenige oogen blikken toe«uwe opgewondenheid leidt tot niats. Wij moeten ons nu bezig houdei om Percy Graham te vinden.» «Neen, tante, ik geef het op om dat raadsel op te loseenmijne kracht is gebrokei. Ik ben del strijd moede.» «Maar ik niet, Vivienne; Eustace en ik zullen voor u handelen.» «Tante, hij twijfelt op nieuw aan mij.» «Welnu doet hij hei niet ter wille van u, dan is hij het verschuldigd aan den naam dien hij draagt.» En koesterde Eustace opnieuw argwaan dan liet hij het tenminsie met blijken. Juffrouw Venner keerde den volgenden dag naar hare woning terug. Bij hel alscheid zeide zij nog lol den jongen man: «Wat ik gezegd heb, is de strikte waarheid. Ik zou over hel gebeurde niet gesproken bobben, indirn gij mij niet ondervraagd hadt En nu rop ik geen woord meer over die gcheelc on aangename geschiedenis.» Dit alles was ook niet geschikt om Eustaces gelooi in Viviennes onschuld te bevestigen. Men spreekt van een mogelijke kabinefscrisis in Rumenic. Wordt ean voorstel tel berisping van Vernescu wegens diens benoemingen lot reihter aangenomen dan moet het kabinetdat zich mei hem solidair heeft verklsardvallen. Do koning heelt geen bemiddeling kunnen uitwer ken en een overgangsminislerie zou de eenige uitweg zijn zonder Kameiontbinding. Van de Bulgaarsohe officieren die nasr Rus land gevlucht zijn bij dan terugkeer van Prins Alexander, komen er zoovelen naar Sofia terug, dal nu de regeering bevreesd voor kuiperijen van deze personen zonder eenige bezigheidh.-;n op kosten van den staal n.iar Dunne geboorte plaatsen laat vervoeren. De -temming in het Rus sische leger tegenover deze krijgslieden die feitelijk hun eed gebroken nebben, moet voor hen onhoudbaar geweest zijn. Onder de dezer dagen tot ridders in de orde van den Nederlandsclien Leeuw benoemden vestigen wij de aandacht op den volgende naam «Z II. Halilatoel Moealatn Daiman Filadil Bi- fadlalillahil Matikil Wuhab Wahoewa Said Ahmad Falhoedin Sjah Kaiijil Üjroehar Alam, sulian van Tidoreen onderhooriglieden.'t Heelt machtig veel van Volapük, en *t verbaast aan het slot dan ook een weinig, te lezen: Sultan enz., in plaats van Volapükalidel. De korporaal N van het 7e regement infan terie is door den krijgsraad veroordeeld lot één jaar en zes maandeu gevangenis en terugge bracht tol den rang van soldaat Reden «het gewelddadig aanranden en dadel^k mishandelen van een schildwacht op zijn post Een jongen te paard is geen zeldzaamheid maar een jongen een varken berijdende wel dit schouwspel is te Utrecht op de Rrecdslraat vertoond met een onwillig zwijn dat zich hal- starrig verzette om den gcwenschlen weg al te leggen. Een jongen zette zich toen op het dier en rende tot groot vermaak der omstanders de geheele straat afwaar lift weid opgevangen; door den schok viel toen de jongen »an zijn rijdier, doch kwam gelukkig tegen iemand aan, waardoor de val gebroken werd cn hij geen letsel bekwam. Eenige dagen na het gebeurde F.uslare loeide nog steeds in de kleine wening der heide dames betrad de meid de kamerwaarin het drietal gezeten was. Zij zeide tol Vivienne, dat een meisje haar verlangde ie spreken. «Laat zij u zeggan, wat zij mij mede te deelen heelt,» antwoordde Vivienne de vreemde uit drukking op hel gelaat der dienstbode evenmin als de overigenopmerkende. Het meisje ging; doch keerde eenigen oogen blikken later met een brielje terug, dal zij hare jeugdige meesteres overhandigde. Vivienne open de het haastig en las ha f luid «Weiger niet om mij te ontvangen. Ik ben van Londen gekomenalleen met hel doel om u te spreken uw geluk hangt er van af. Zonder te willen heb ik u veel leed beroktend.» «Ik moet dat meisje zien,» riep Vivienne levendig uit. «Wacht hier mijne terugkomst af, tante.» En zonder een oogenblik te verliezen snelde zij heen en bevond zich weldra in de spreekkamer. Een jong meisje stond aan de tafel; hellicht veel op haar gelaat. «Wie zijt gij? vraagde Vivienne» «Iemanddie u zonder opzet veel leed ver oorzaakt heelt, mejuffrouw.» antwoordde de bezoeksterDoch niet zoodra werd mij dat duidelijk, ef ik begaf mij onverwijld lol u.» HOOFUST UK VII. Vivienne kon haar in de eerste oogenblikken niet antwoordenen geen wonder ookwant hel meisje, dal daar tegenover haar stond, geleek sprekend op haar alhoewel zij er mot zoo «ladylike» uitzag.

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsche Courant | 1889 | | pagina 1