Maandag 3 ÜPyï Juni 1889.
8351.
DE mm TI7IEME.
Politieke Revue.
FEUILLETON.
hue coin.
Uilgever Dit blad 'erachijnl Maant/af en I)*nderdagmidd*g. Abeniement per 3 maande» fl,Franc» per liU10AU
q VAN CLEEPF 0,1 ^'IB- Ad'ertentifln 1 8 regela 80 Cta.elka regel aieer 10 Ct«. Groot» latUra aait UU R H U I Z E M
plnalaruimle'oor randen ea andore extra inrigtiag geschiedt hooger prijsberekening. Legale
te Amersfoort. officiefile en onteigen. Adr. per regel U Cta, Reclame. per regel CU. - J/i. nummir* 10 Cte. hOSk KOrtOgracht Wijk B 60
Zoo zoetjesaan nadert men den rais- en
komkommertijd.
Wel ietwat zalig zijn dan de bezitters~en be
zitsters die zich reisvaardig maken om stof te
gaan elen in 't binnen- en buitenland, of zich
bet genot van de baden zelfs van de bains
mixles beoogen Ie schenken en om in de hólels
bediend te worden door vriendelijke kamer
poesjes en gedienstige kellners.
En waarom zouden zij niet genieten? Wel
had men reeds genot in een mooie Mei en er
is eene mooie Parijsche wereldtentoonstelling
met een zoowat hemelhooge toren van Eiffel
die ook mooi in zijn soort is en waarbij de
beruchteantieke toren van Babel maar een
kwajongen W3S
Bovendien is er voor reisliefhebbers en reis-
liefhehsiers, in dc oude en nieuwe wereld machtig
veel te zien en te genietendat mooi isof
mooi schijnt.
Immers de «schijn» is ook vrij veel waard in
de wereld in 't (inantieelhandels- en maat
schappelijk leven c. a. in de conversatie, enz.
enz.alwaar menigwerf diamanten en paarlen
prijken, met een prachtig cosluum, waaronder
een vuil hemd is verstopt.
'lissoms daar ook: hoe kaler, hoe royaler!
Wie inzonderheid 's zomers, reizen wil, vindt
van alles, vooral in de badplaatsen: ook veel
parvenus van beiderlei seksen, in allerlei genres,
schuifelende onder de werkelijke beau monde
en er gebeurt daar veel geheimzinnigsdal
zeer interessante lectuur zou aanbieden, indien
het beschreven kon worden.
Eugene Sue schreef «De verborgenheden van
Parijs waarom zou dan niet een ot ander
knap rechercheur «De verborgenheden der bad
plaatsen» kunnen schrijven?
Het drievoudig verbond het verbond van den
vrede, heelt dal eigenaardige, dat Europa er
het niicsl bevreesd voor is dat bet ieder oogen-
blik de rust dreigt te verstorendat er geen
andere oorzaak voor ongerustheid is dan de
handelingen.de bewapening, de geruchtmakende
houding der beide landen en de geruchtmakende
staatkunde der beide ministersdie den toon
aangeven in het verbondgenaamd dat van den
vrede.
Vóór arht dagen was alles kalm nu kan
men geen blad meer opslaan ol men vindt er
vreeze en verwachting in over den uitslag van
de samenkomst der heide vorsten, waarbij veel
over vrede gesproken is, doch welks onveran
derlijke gevolgen zijn wapengekletter, oorlogs
geruchten, credielaanvragen voor legers en vloten,
een en ander vergezeld van grooie parades
revues en troepenmanoeuvres alles zeer
weinig geruststellend en vredelievend.
De Fransche senaat heeft de legerwet in
haar geheel goedgekeurd met 191 stemmen
tegen 96.
Het is den Boulangisten met behulp der rech
terzijde weer gelukt de Fransche kamer in rep
en roer te brengen De heer Laguerre wilde
de regeering interpelleeren overhel proces tegen
genaraal Doulangermaar de voorzitterde
heer Mélineweigerde daartoe vergunning te
geven omdat een aanval tegen den senaat in
de kamer niel mocht gedoogd worden en de
volkomen vrijheid der rechters moei worden
gehandhaafd.
Dit verbod verhinderde echter den Boulangist
niet zijn doel ten uitvoer te brengen. Onder
steund door den Bonaparlisl De Cassagnac, tegen
wien de censunr werd uitgesproken voer de
heer Laguerre heilig uit tegen den senaat,die
de rechtspleging te schande maakte. Ondanks
het rumoer wist echter de heer Méline hel
voorstel ie doen om de interpellatie te verwerpen,
en dit werd met ."308 tegen 203 stemmen aan
genomen.
Daarop volgde nog een extra Boulangistisch
spektakeltjo'twelk ook met een sisser atliep.
Men he»*ll er niets anders bij gewonnen dan
dat hel Boulangisme weder iets blufferigs van
zich liet hooren.
Gladstone bereidt zich voor op een nieuwe
en eigenaardige reis om politieke toespraken te
houden. Hij zal in hel jacht van den heer Cyril
Flower de zuidkust van Engeland omzeilen en
daarbij te Plymouth. Falmouth Torquay en an
dere steden uitstappen om aan zijn redenaars-
behoeflan lucht te geven. Een aantal steden
hebben reeds om een bezoek van den grijze*
staatsma* verzocht.
(Slot) Vrij gevolgd naar 't Engelscb door S
HOOFDSTUK VII.
«Ik dank u voor uwe komst,» riepVivienne
levendig uilterwijl zij de hand van het meisje
vatte «Niet alleen dat gij daardoor den sluier
hebt opgelicht van een schandelijk raadselzoo
hebt gij u daardoor verzekerd van geld en goed
voor u zelve
«Wat meent gij, juffrouw Carew.»
«'tls waar ook, dat kunt gij niet weten?
Wilt gij hier even wachten ik kom dadelijk
weder bij u,» en zonder er verder iets bij te
voegen verliet zij haastig het vertrek.
Nadat 't dienstmeisje haar op hare vraag
of mevrouw Leicester zich nog in den tuin
bevondtoestemmend geantwoord had begaf
zij zich daarheen.
Nauwelijks had zij een zijlaantje ingeslagen
of eene donkere schaduw kruiste haren weg;
verschrikt opziendezag zij lord Nordenhurst
voor zich staan.
Hoezeer was hij veranderd. Zijne oogen lagen
diep in hunne kassen en verleenden zijn doods
bleek gelaat eene smartelijke uitdrukking. Niet
zoodra had hij Vivienne herkend, of hij breidde de
armen naar haar uithartitochlelijk uitroepende.
«Vivienne, lieveling, kunt gij mij vergiffenis
schenken
Zij beefde hevig en het duurde eenige oogen-
blikken voordal zij hare zelfbeheersching lier-
wonnen had.
«Ik begrijp u niet, lord Nordenhurst.» xeide
zij eindelijk op koelen toon, «ik meen, dat
het uwen wensch wasdal wij elkander nimmar
meer zouden ontmoeten.»
«Ik kan niet leven zonder u ik wil van alles
afstanddoen, mits gij daardoor de mijne wordt.
Ik kom u smeeken om het verledene ie vergeten,
om mijne vrouw te worden.»
Hel was haar onmogelijk om dadelijk te ant
woorden ten laatste hernam zij
«Hrbt gij dan het raadsel opgelost, want
ge wilt mij toch nielmet hetgeen gij beweert
van mij te weten, huwen?»
«Vivienne ik bemin u
«Gij wilt dan een meisje tot uwe echtgenoote
maken, die u misleidde en een ander liefhad.»
«Ik bemin u Vivienne.»
«Gij, die het bestaan van een Percy Graham
ontdekt hebt, gij komt weer tot mij.»
Hij wankelde, fluisterende:
«Ik bemin u Vivienne. Maar draagt gij dien
man nog liefde toe?»
«Indien ik dat ooit deed dan is het reeds
lang voorbij.»
«Goddank, want nu zijt gij de mijne, schoone
Vivienne, mijne vrouw?»
Hij wilde haar in zijne armen sluiten, doch
zij weerde hem af met de woorden
«Herinner u, lord Nordenhurst, uwe voor
ouders en bedenk danwie gij tot uw» echt
genoote kiest.»
«,1aik weet het en ik bemin u. En
niemand anders dan gij wordt mijne vrouw
niet waar, mijne lieve, schoone Vivienne?»
Hij breidde de armen uit en nu eerst zonk
Perrindie den 5den Mei een schot loste
toen de president der republiek voorbijging,
is tot vier maanden gevangenisstraf veroordeeld.
De Daily News verneemt uit Petersburg een
gerucht, dal Rusland zijne oorlogstoerustingen
ijverig voortzet. De militaire partij schijnt over
tuigd dat het tijdperk van vrede in dit jaar
zal eindigen ondanks het drievoudig verbond.
De berichtgever voeg ter bijdat deze geruchten
hunnen oorsprong hebben in hel plan van
Umbarto om Straatsburg te bezoeken.
Naar aanleiding van heigeen door don corres
pondent der Midd. Ct uil den Haag werd ge
schreven over de «unfaire» beleediging door
een gezant bij ons hof den slaionschef aange
daan schrijlt men thans uit de residentie aan de
Zw. Ct.
«Ik heb met opzet gezwegen van het ge
beurde aan hel station van den Holl Spoorweg,
waar een beambte die zijn plicht deed oen
schandelijke bejegening onderging van e;n
vreemden gezantnl. den Engelschen Sir
Horace Rumbold. Ik zweeg er van omdat men
zeer terecht genoegdoening verlangdeen ik
mijnerzijds dit niet wilde bemoeilijken door een
vermelding in de bladendie dan allicht ge
commentarieerd wordt en een polemisch karakter
erlangt.
Nu een niet geheel juiste lezing de rondte
doet. stelt gij er wellicht prijs op om hooren,
dat sir Horace na 't gepleegde geweld, inziende
hoezeer hij door drift zich had laten beheerschen,
persoonlijk bi| den Minister van Buitenlandsche
Zaken zijn leedwezen heelt betuigd en diena
lusschenkomsl verzocht heeft om den beambte
te kunnen schadeloosstellen Daartoe heelt de
Minister zich bereid verklaard en is deze zelf
aan 't slation verschenen omna een gesprek
met den chefeen ruime vergoeding aan den
verongelijkte te doen uitreiken. Hel blijft in-
tusschen zeer wenschelijk dat genoemden diplo
maat zich in zellbeheerscbing een der eerste
lichten van een diplomatiek vertegenwoordiger,
lijft oefenen, want hel gebeurde heelt een zeer
onaangenamen indruk gelaten al heeft de on
verwijlde gang naar den Minister T weer gruo-
tendeels goed gemaakt.
zij me» een vreugdekreet aan zijne borst.
«Ik heb u lief, innig lief, Duke klonk het
schier onhoorbaar, «ik ben de uwe, want ik
ben uwer volkomen waardig. Druk uwe lippen
op de mijnewant geen ander man heeft ze
ooit met de zijne beroerd.»
«Vivienne
«Ja, dat zweer ik u, Duke,» vervolgde zij
opgewondenhet hoofd tol hem oprichtende.
Het was een uur later. In de tuinkamer be
vonden zich mevrouw LeicesterVivienne
Lord Nordenhurst, Eustace Carew en de jeugdige
bezoekster. Alle ophelderingen waren gegeven
geworden alles was tol aller tevredenheid op
geklaard behalve Viviennes gelijkenismet de
onbeke*dc.
«'tls bepaald merkwaardig,» merkte Lord
Nordenhurst op.
«Maar kon zeer gemakkelijk uitgelegd wor
den,» zeide Vivienne. «Mijn vader liet bij zijnen
dood twee brieven nawaarvan een voor mij
en een voor mijn echtgenoot bestemd was.»
De mijne heb ik zooeven geopend en heb
daaruit de volgende geschiedenis vernomen.
Mijn vader was namelijk in zijne jeugd verliefd
geworden op aen schoon meisjewier familie
nooit hare toestemming tol een huwelijk zo*
geven; daarom trouwde hij haar heimelijk onder
den verdichten naam van Edward Hamilton. Ik
bemerkdat gij de toedracht der zaak begint
te begrijpen,» zoo wendde zij zich tot het
meisje, «weet dan dal het ook uw vader is,
die deze regelen geschreven heeft. Dochlaat
ik u alias verder mededeelen.