Maandag 3 ÜPyï Juni 1889. 8351. DE mm TI7IEME. Politieke Revue. FEUILLETON. hue coin. Uilgever Dit blad 'erachijnl Maant/af en I)*nderdagmidd*g. Abeniement per 3 maande» fl,Franc» per liU10AU q VAN CLEEPF 0,1 ^'IB- Ad'ertentifln 1 8 regela 80 Cta.elka regel aieer 10 Ct«. Groot» latUra aait UU R H U I Z E M plnalaruimle'oor randen ea andore extra inrigtiag geschiedt hooger prijsberekening. Legale te Amersfoort. officiefile en onteigen. Adr. per regel U Cta, Reclame. per regel CU. - J/i. nummir* 10 Cte. hOSk KOrtOgracht Wijk B 60 Zoo zoetjesaan nadert men den rais- en komkommertijd. Wel ietwat zalig zijn dan de bezitters~en be zitsters die zich reisvaardig maken om stof te gaan elen in 't binnen- en buitenland, of zich bet genot van de baden zelfs van de bains mixles beoogen Ie schenken en om in de hólels bediend te worden door vriendelijke kamer poesjes en gedienstige kellners. En waarom zouden zij niet genieten? Wel had men reeds genot in een mooie Mei en er is eene mooie Parijsche wereldtentoonstelling met een zoowat hemelhooge toren van Eiffel die ook mooi in zijn soort is en waarbij de beruchteantieke toren van Babel maar een kwajongen W3S Bovendien is er voor reisliefhebbers en reis- liefhehsiers, in dc oude en nieuwe wereld machtig veel te zien en te genietendat mooi isof mooi schijnt. Immers de «schijn» is ook vrij veel waard in de wereld in 't (inantieelhandels- en maat schappelijk leven c. a. in de conversatie, enz. enz.alwaar menigwerf diamanten en paarlen prijken, met een prachtig cosluum, waaronder een vuil hemd is verstopt. 'lissoms daar ook: hoe kaler, hoe royaler! Wie inzonderheid 's zomers, reizen wil, vindt van alles, vooral in de badplaatsen: ook veel parvenus van beiderlei seksen, in allerlei genres, schuifelende onder de werkelijke beau monde en er gebeurt daar veel geheimzinnigsdal zeer interessante lectuur zou aanbieden, indien het beschreven kon worden. Eugene Sue schreef «De verborgenheden van Parijs waarom zou dan niet een ot ander knap rechercheur «De verborgenheden der bad plaatsen» kunnen schrijven? Het drievoudig verbond het verbond van den vrede, heelt dal eigenaardige, dat Europa er het niicsl bevreesd voor is dat bet ieder oogen- blik de rust dreigt te verstorendat er geen andere oorzaak voor ongerustheid is dan de handelingen.de bewapening, de geruchtmakende houding der beide landen en de geruchtmakende staatkunde der beide ministersdie den toon aangeven in het verbondgenaamd dat van den vrede. Vóór arht dagen was alles kalm nu kan men geen blad meer opslaan ol men vindt er vreeze en verwachting in over den uitslag van de samenkomst der heide vorsten, waarbij veel over vrede gesproken is, doch welks onveran derlijke gevolgen zijn wapengekletter, oorlogs geruchten, credielaanvragen voor legers en vloten, een en ander vergezeld van grooie parades revues en troepenmanoeuvres alles zeer weinig geruststellend en vredelievend. De Fransche senaat heeft de legerwet in haar geheel goedgekeurd met 191 stemmen tegen 96. Het is den Boulangisten met behulp der rech terzijde weer gelukt de Fransche kamer in rep en roer te brengen De heer Laguerre wilde de regeering interpelleeren overhel proces tegen genaraal Doulangermaar de voorzitterde heer Mélineweigerde daartoe vergunning te geven omdat een aanval tegen den senaat in de kamer niel mocht gedoogd worden en de volkomen vrijheid der rechters moei worden gehandhaafd. Dit verbod verhinderde echter den Boulangist niet zijn doel ten uitvoer te brengen. Onder steund door den Bonaparlisl De Cassagnac, tegen wien de censunr werd uitgesproken voer de heer Laguerre heilig uit tegen den senaat,die de rechtspleging te schande maakte. Ondanks het rumoer wist echter de heer Méline hel voorstel ie doen om de interpellatie te verwerpen, en dit werd met ."308 tegen 203 stemmen aan genomen. Daarop volgde nog een extra Boulangistisch spektakeltjo'twelk ook met een sisser atliep. Men he»*ll er niets anders bij gewonnen dan dat hel Boulangisme weder iets blufferigs van zich liet hooren. Gladstone bereidt zich voor op een nieuwe en eigenaardige reis om politieke toespraken te houden. Hij zal in hel jacht van den heer Cyril Flower de zuidkust van Engeland omzeilen en daarbij te Plymouth. Falmouth Torquay en an dere steden uitstappen om aan zijn redenaars- behoeflan lucht te geven. Een aantal steden hebben reeds om een bezoek van den grijze* staatsma* verzocht. (Slot) Vrij gevolgd naar 't Engelscb door S HOOFDSTUK VII. «Ik dank u voor uwe komst,» riepVivienne levendig uilterwijl zij de hand van het meisje vatte «Niet alleen dat gij daardoor den sluier hebt opgelicht van een schandelijk raadselzoo hebt gij u daardoor verzekerd van geld en goed voor u zelve «Wat meent gij, juffrouw Carew.» «'tls waar ook, dat kunt gij niet weten? Wilt gij hier even wachten ik kom dadelijk weder bij u,» en zonder er verder iets bij te voegen verliet zij haastig het vertrek. Nadat 't dienstmeisje haar op hare vraag of mevrouw Leicester zich nog in den tuin bevondtoestemmend geantwoord had begaf zij zich daarheen. Nauwelijks had zij een zijlaantje ingeslagen of eene donkere schaduw kruiste haren weg; verschrikt opziendezag zij lord Nordenhurst voor zich staan. Hoezeer was hij veranderd. Zijne oogen lagen diep in hunne kassen en verleenden zijn doods bleek gelaat eene smartelijke uitdrukking. Niet zoodra had hij Vivienne herkend, of hij breidde de armen naar haar uithartitochlelijk uitroepende. «Vivienne, lieveling, kunt gij mij vergiffenis schenken Zij beefde hevig en het duurde eenige oogen- blikken voordal zij hare zelfbeheersching lier- wonnen had. «Ik begrijp u niet, lord Nordenhurst.» xeide zij eindelijk op koelen toon, «ik meen, dat het uwen wensch wasdal wij elkander nimmar meer zouden ontmoeten.» «Ik kan niet leven zonder u ik wil van alles afstanddoen, mits gij daardoor de mijne wordt. Ik kom u smeeken om het verledene ie vergeten, om mijne vrouw te worden.» Hel was haar onmogelijk om dadelijk te ant woorden ten laatste hernam zij «Hrbt gij dan het raadsel opgelost, want ge wilt mij toch nielmet hetgeen gij beweert van mij te weten, huwen?» «Vivienne ik bemin u «Gij wilt dan een meisje tot uwe echtgenoote maken, die u misleidde en een ander liefhad.» «Ik bemin u Vivienne.» «Gij, die het bestaan van een Percy Graham ontdekt hebt, gij komt weer tot mij.» Hij wankelde, fluisterende: «Ik bemin u Vivienne. Maar draagt gij dien man nog liefde toe?» «Indien ik dat ooit deed dan is het reeds lang voorbij.» «Goddank, want nu zijt gij de mijne, schoone Vivienne, mijne vrouw?» Hij wilde haar in zijne armen sluiten, doch zij weerde hem af met de woorden «Herinner u, lord Nordenhurst, uwe voor ouders en bedenk danwie gij tot uw» echt genoote kiest.» «,1aik weet het en ik bemin u. En niemand anders dan gij wordt mijne vrouw niet waar, mijne lieve, schoone Vivienne?» Hij breidde de armen uit en nu eerst zonk Perrindie den 5den Mei een schot loste toen de president der republiek voorbijging, is tot vier maanden gevangenisstraf veroordeeld. De Daily News verneemt uit Petersburg een gerucht, dal Rusland zijne oorlogstoerustingen ijverig voortzet. De militaire partij schijnt over tuigd dat het tijdperk van vrede in dit jaar zal eindigen ondanks het drievoudig verbond. De berichtgever voeg ter bijdat deze geruchten hunnen oorsprong hebben in hel plan van Umbarto om Straatsburg te bezoeken. Naar aanleiding van heigeen door don corres pondent der Midd. Ct uil den Haag werd ge schreven over de «unfaire» beleediging door een gezant bij ons hof den slaionschef aange daan schrijlt men thans uit de residentie aan de Zw. Ct. «Ik heb met opzet gezwegen van het ge beurde aan hel station van den Holl Spoorweg, waar een beambte die zijn plicht deed oen schandelijke bejegening onderging van e;n vreemden gezantnl. den Engelschen Sir Horace Rumbold. Ik zweeg er van omdat men zeer terecht genoegdoening verlangdeen ik mijnerzijds dit niet wilde bemoeilijken door een vermelding in de bladendie dan allicht ge commentarieerd wordt en een polemisch karakter erlangt. Nu een niet geheel juiste lezing de rondte doet. stelt gij er wellicht prijs op om hooren, dat sir Horace na 't gepleegde geweld, inziende hoezeer hij door drift zich had laten beheerschen, persoonlijk bi| den Minister van Buitenlandsche Zaken zijn leedwezen heelt betuigd en diena lusschenkomsl verzocht heeft om den beambte te kunnen schadeloosstellen Daartoe heelt de Minister zich bereid verklaard en is deze zelf aan 't slation verschenen omna een gesprek met den chefeen ruime vergoeding aan den verongelijkte te doen uitreiken. Hel blijft in- tusschen zeer wenschelijk dat genoemden diplo maat zich in zellbeheerscbing een der eerste lichten van een diplomatiek vertegenwoordiger, lijft oefenen, want hel gebeurde heelt een zeer onaangenamen indruk gelaten al heeft de on verwijlde gang naar den Minister T weer gruo- tendeels goed gemaakt. zij me» een vreugdekreet aan zijne borst. «Ik heb u lief, innig lief, Duke klonk het schier onhoorbaar, «ik ben de uwe, want ik ben uwer volkomen waardig. Druk uwe lippen op de mijnewant geen ander man heeft ze ooit met de zijne beroerd.» «Vivienne «Ja, dat zweer ik u, Duke,» vervolgde zij opgewondenhet hoofd tol hem oprichtende. Het was een uur later. In de tuinkamer be vonden zich mevrouw LeicesterVivienne Lord Nordenhurst, Eustace Carew en de jeugdige bezoekster. Alle ophelderingen waren gegeven geworden alles was tol aller tevredenheid op geklaard behalve Viviennes gelijkenismet de onbeke*dc. «'tls bepaald merkwaardig,» merkte Lord Nordenhurst op. «Maar kon zeer gemakkelijk uitgelegd wor den,» zeide Vivienne. «Mijn vader liet bij zijnen dood twee brieven nawaarvan een voor mij en een voor mijn echtgenoot bestemd was.» De mijne heb ik zooeven geopend en heb daaruit de volgende geschiedenis vernomen. Mijn vader was namelijk in zijne jeugd verliefd geworden op aen schoon meisjewier familie nooit hare toestemming tol een huwelijk zo* geven; daarom trouwde hij haar heimelijk onder den verdichten naam van Edward Hamilton. Ik bemerkdat gij de toedracht der zaak begint te begrijpen,» zoo wendde zij zich tot het meisje, «weet dan dal het ook uw vader is, die deze regelen geschreven heeft. Dochlaat ik u alias verder mededeelen.

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsche Courant | 1889 | | pagina 1