Donderdag* 14
Augustus 1890.
M 5057.
Uitgever
H. VAN CLEEPP
te Amersfoort.
t)it Mm] Terechijnt Maandag »n VaMderdagmiddaj. Abnimamniit per 3 maanden f 1, Franco per
po»t /I.W. AdvertentiCn1--6 rngol» 00 Cts.; elke rnpcl mctr 10 Cl». Oroote lettera narr
plnnteruimte*onr randen en andere eatra inrigtin* guiekicdt linoger prijahcrekening. Legale
officie Mean nnteigea. Ad*, per regel II Cu. Reclames per regel 25 Cte. - Aft. numm art 10 Cts
Bureau
MUURHUIZEN
hoek Kortegracht, Wijk B 60
Politieke Revne.
He Arnauien in oud-Servië xijn lot opstand
«overgeslagen mot dien omvang dat or een aantal
troepen zijn heen gezonden. In verhand daar
mede slaan de geruchten overeen minisieriëele
crisis te Konslanliriopfil een crisis die haar oor
sprong vindi in de Turksche politiek len opzichte
van Macedonië, Bulgarije en Armenië, liet schijnt j
dal de Snllan den laalsien lijd gehelen was op
Ahmed Kytib, militair gouverneur in Macedonië
die zich Ie vijandig loonde tegenover de Arnauten
en die te vast besloten was er lot zekere boogie
een stelsel van recht en vrijheid in le voeren.
Ahmed F.yub is algezei en sedert dien tijd ward
de Christen-vervolging ernstiger dan ooit le
voren. M< n weet dat in Armenië de publieke
meerling steeds krachtiger wordt tegen de on
tnaelii ot den slechten wil der l'orle Ion opzichte
der wreedheden van het Islamisme, liet optreden
der liberale pers in Engeland len voordode der
Armeniërs, heelt ten gevolge gehad, dat Lord
Silidmry de vertegenwoordigers der Kngelschc
ïialie behuilde, de l'orle ophelderingen Ie vragen
over hei ruwe optreden der Km den. Geen
wonder, dat de Sultan zich minder op zijn gemak
begon te gevoelen en het gevolg was een minis-
tericcle crisis, waardoor de lucht gezuiverd zou
worden althans naar de meening der Porie
die denkt dal verandering van personen alles
goed maaktterwijl in waarheid radicale ver
andering in de politiek den Sultan zou kunnen
helpen Doch raadgevingen der Europeesche
Stalen helpen den Turkschen heerscher weinig
't inoct dan ook gezegd dat die raadgevingen
dikwijls lastig zijn te volgen wil Z. M. met
allen goede vrienden blijven.
Voor de groote socialistische betooging ton
gunste van invoering van hel algemeen stem
recht kwamen te Brussel van alle kanten des
lands tal van extra-treinen die een groot aantal
deelnemeis aanbrachten. Hel aantal deelnemers
wordt op 40.000 geschal, onder wie vele vrouwen
Allen zongen de Marseillaisealgewisseld door
kreten van leve het algemeen stemrecht
Een gedeelte van den weg werd door den op
tocht in de beste orde afgelegd maar oin een
uur kwam een hevig onweer opzetten dat go-
paard ging met zwaren regen. De betongers
werdcu daardoor verstrooid en zochten hun heil
in huizen en koiiiehuizen.
FEUILLETON.
DE VROUW VAN DEN BURGEMEESTER.
Vrij naar 't Duitscli door S
«Ja Juffrouwen,» zeide de oude Lorenz op
zijn eigenaardigun loon, «hier heb ik 'n dertig
jaar geleden met de burgemeestersvrouw von
Dingsda een prelligen avond doorgebracht. Des
tijds was ik nog geen bejaarde man, maar een
jongeling van bijna dertig jaar en had bij de
Ulanen gestaan. Maar alles geschiedde in eer
cn deugd en er is niets inwat ik u aardige
juiferkes, niet zou mogen vertellen.»
En de oudespraakzame koetsier gaf ons
zijne herinneringen ten beste, terwijl hij zijne
paarden tc drinken gaf en wij ons met melk
en brood voor hel verdere gedeelte van ons
tochtje sterkten.
«In dien tijd,» vervolgde Lorenz, «had ik
nog geene eigen zaak. Ik was knecht bij een
baas die zijne ondergeschikten goed te drillen
wist. Daarvoor had hij ook de beste en rijkste
klanten in de stad.»
Op zekeren morgen zeide de oude lot mij:
«Lorenz, neem den groolen, blauwen wagen
niet den vos om de burgemeestersvrouw von
Dingsda te halen. De burgemeester is naar
builen vertrokken en zijne vrouw wil hem be
zoeken dat behoort tegenwoordig zeker tot de
nieuwe modes. Zorg nu dat je van avond zoo
vroeg mogelijk in llolzdorl bentwaar de bur
gemeester op haar wacht. Ilijd voorzichtig
want de weg is steil en hobbelig.»
Elke groep werd voorafgegaan door vlaggen
en borden waarop de eiseh om algemeen slern-
iccht kenbaar werd gemaakt.
Na In-I onweer schaarden de betoogers zich
weer in den stoet en begaven zich naar het
park Sains Gilles, waar de leiders der socialisten
op plechtige wijze den eed aflegden dat zij
zonder verpoozing zullen blijven strijden tot
den dagwaarop het algemeen stemrecht in
België zou zijn ingevoeld Op dit ongenblik kwam
weer een hevige stortbui, waai door aan de be
longing een einde werd gemankt
liet garnizoen was in de kazerne geconsig
neerd en de politie had buitengewone voorzorgs
maatregelen genomen maar ongeregeldheden
kwamen nergens voor.
Het eiland Helgoland is thans, van Biitsch
eigendom, geworden Duitsch eigendom.
Zonder dat het Duitschland sells maar één
druppel bloeds heelt gekost is het in 'l bezit
gekomen van een eiland klein van uitgestrekt
heidmaar in elk'geval geroepen om onschat
bare diensten le bewijzen aan Duilschlands kust
verdediging zonder nog te noemen de voldoe
ning door Dui'sehlands nationale eigenliefde
gesmaakt.
Zaterdag hallvier had de officieele overdracht
plaats. Om halfeon waren de «Victoria» en de
«Pheil» in 't zicht en om 3 uur 14 minuten
landde Duilschlands staatssecretaris Von Böt-
licherontvangen door den gouverneur en
andere autoriteiten. Na voorlezing van de arti
kelen vat de overeenkomstnam v. Bö lichcr
het bestuur over en om hallvier werd dc
Duitsche vlag gcheschcn.
Het eigenlijke leestof liever de eigenlijke
plechtigheid heeft eerst plaats gevonden toen
namelijk keizer Wilhelm den voet heeft gezet
op het rotseilanddat voortaan aan Duitsch
land zal toebehooren.
Met enkele woorden zeide de keizerdat
't zijn voornemen was voor Helgoland te zorgen
en daarna had de défilé plaats van de matrozen
en mariniers, ten geiale van 3000 man, met
twoe muziekkorpsenhetwelk een uitnemenden
indruk maakte. Hel déj uncr werd gebruikt in
het gouvernementsgebouw. In den namiddag
overhandigde de vorst den autoriteiten zijn
proclamatie aan de bewonersdie hem aller
wegen met gejuich begroetten en op wie de
Ik. doste ons alien zoo mooi mogelijk uit,
den wagenden vos en mij zelf dat doe
ik nog altijd, vooral als ik «dames vrachtjes»
heb en zoo reden wijlustig en vroolijk
langs den fraaien weg.
De burgemeestersvrouw praatte telkens met
mij. tij kende mij goed en was bovendien niet
irolsch. Haar manzoo vertelde zij mijwas
reeds twee dagen geleden vertrokken en zij
verheugde zich zeer in hel vooruitzicht om hem
weldra te zullen ontmoeten. Zij was ook nog
heel jong en zeer verheid op haar man, zoodat
hel geen wonder wasdal zij naar hem ver
langde.
De paarden draalden flink door, alsof zij
wistenhoe ongeduldig het hart van het bur-
gemeeslersvrouwtje sloeg Eindelijk hadden wij
de herberg in llolzdorl bereikt. De waard
snelde met zoo iets van een kellner haastig toe,
maar de burgemeester verscheen niet.
«Is mijn man nog niet hier?» vraagde zij
angstig. «Ik ben de burgemeestersvrouw von
Dingsda.»
«Zoo,» antwoordde dc dikke waard, «dan
is de briefwelke heden middag gekomen is
voor u Hendrik, ga hem eens vlug halen --
hij ligt in de huiskamer op liet tafeltje, rechts
in den hoek bij dc deur.»
Met bevende hand opende hel arme vrouwtje
eenige oogcnblikken later hot schrijven.
«Lorenz,» zeide zij eensklaps mot tranen in
de groote, blauwe kijkers, «Lorenz, mijn man
kan eerst morgen komen. Hij verzoekt tuij om
dezon nacht hier in dit luMcl te blijven logeeren
en u met liet rijtuig eveneens hier le laten
overnachten I»
mededeeling, dal hun gewoonten en gebruiken
geêethicdigil zullen worden, terwijl het tot nu
toe vigeerende belastingstelsel voorloopig on
veranderd zal blijveneen verblijdenden in
druk* maakte.
Dezer dagen werd gemeld dat Aaije Kuijpers
in de pistolezou zitten.
Men merkt thans op, dat dit onjuist is, daar
de pistole hij het nieuwe strafwetboek is afgeschaft.
Alleen kan aan gevangenenzonder aanzien
des persoonsoir. gezondheidsredeneneen
Ziekencelbeslaande uit twee vorliekken wor
den aangewezen ca zelfs op voorschrift van den
geneeskundige extra-voedsel verstrekt worden.
Ook kan aan gevangenen zoolang zij niet zijn
veroordeeldop eigen kostenander voedsel
worden uitgereikthetwelk met deze gevangene
het geval is.
Een matig dieet. de loronesde Beaulieu,
een der schoonste vrouwen van haar lijd en
onder Lodewijk Filips en het tweede keizerrijk
zeer gevierd bereikte een hoogen leeftijd en
werd tol in de laatste dagen van haar leven
bewonderd om haar goed uiterlijk. Veertig jaar
lang gcbiuikte die dame nooit iets anders dan
eiken dag drie dozijn sinaas-appelen een glas
wijn en twee sneedjes brood. Nooit veranderde
zij haar levensregeleen dozijn sinaas appelen
's morgenseen dozijn 's middags en een dozijn
's avonds. Niettegenstaande dezen schralen kost
was de barones beroemd wegens de prachtige
diners, die zij aan hare vrienden gal. Madame
de Beaulieu stierf in 1878 te Monacain den
ouderdom van ruiui 80 jaar.
Volgens bericht uit Queenstownomtrent de
aanvaring van het Nedarlandsche stoomschip
«Obdam.» met de Fransche bark cChristophe
Colombe waardoor laatstgenoemde gezonken
isverneemt men nogdat het stoomschip
«Obdam» zeer zacht aan stoomde in den dikken
mist. De misthoorn blies geregeld om de ander
halve minuut, er was een uitkijk boven en
een op den bak. De kapitein met den tweeden,
derden en 4en stuurmanbenevens de roer
ganger waren op de brug. Ten 1 «re 10 na-
raiddag bij de Zuidelijke banken rapporteerde
dc uitkijk een schip aan stuurboord vooruit.
Dadelijk werd het roer bakboord gelegd en
De waard wreef zich bij het vernemen van
die wfordtn vergenoegd in de handen. Hij
opende snel het portier en hield niet op om
zijne gast zijne kamers aan te prijzen Het
jonge mevrouwtje knikte bij dien woordenvloed
slechts met het hoofdmen kon het haar aan
zien dat zij meer lust tol schreien dan lot
lachen gevoelde.
Ik had juist de paarden uitgespannen en
verzorgd, en'maakte me juist gereed orn een
kwartiertje door hel dorp te gaan wandelen,
toen die «menheer» van een kellner op mij
afkwam met de boodschapdat mevrouw mij
verlangde le spreken.
Ik ging naar boven en ttad na geklopt te
hebben het grootefraai gemeubileerde vertrek
binnenwaar het mevrouwtje op de canapé
zatzich onophoudelijk de tranen van de wangen
wisschende.
«Ach, Lorenz.» riep zij weenend uil, «ik
kan hel hier, alleen, in dit vre mde huis niet
uithouden, liet wordt reeds donker en ik ben
nog nooit 's avonds alleen geweest. 0, waarom
heeft mijn man dat gedaan? Was ik maar te
huis gebleven bij tntjne goede moeder! Daar
zitten ze nu allen gezellig bij elkander, terwijl
ik mij zoo eenzaam, zoo verlaten gevoel. O,
ik ben zoo bang. Wat moet ik beginnen,
Lorenz wat moet ik beginnen?»
Ik had haar gaarne getroost, doch ik kei
geen klank over dc lippen brengen. «Ach Lorenz,
ga toch niet uilik wil niet alleen bij die
vreemde menschen blijven,» vet volgde zy smae-
kend «Zult gij le huis blijven?»
Ja. Zeker, genadige vrouw, ik beloof, dat
ik geen voel buiten de deur zal zetten.»
