Maandag: 28 September 1891. 53732mm! as 407i>. o Uitgever Dit blad verachijot MnmUj en no»iUr.hjmi,Uaf Abonnement per 3 maanden f 1.—Pranco per H. VAN CLEEPP P""' Z1-15- Adtertenti'nl-B regel» «0 Ct». elke regel meer 10 CU. Groot» letten naar t« Amnrsfnort pl«*Urnimt. mor rrnden en ander. e«tr» inrigting ge^biedt hooger prlj.ber.keniDg. Legale ftuiöxsiüori. offloiuUloen onteignn. Adr per i«g«l 15 Cu. Reclame, per regel 35 Ct». Aft. nummert 10 CU. hOOk Kortegracht Wijk B 60 Bureau HUURHUIZEN V&ennlSKevliiff. De RURGEMEESTER en WETHOUDERS van AMERSFOORT Gezien art 5 dor wel tot regeling van den kleinhandel in sterken drank en tol be-leugeling van openbare dronkenschap llrengen ler open bin e kennis, dal een vcr- zockscbiill om vergunning lot verkoop van slorken drank in liet klein bij lien is ingekomen Van WERY A z., in het perceel wijk F n°. 318 Amersfoort, den *2rt September 1891. Burgemeester en Wethouders voornoemd De Burgemeester, F. D. SCUISIMELPENNINCK. Re Secre'aris VV L SCI1KLTUS. Politieke Revue. Re Rniische regccring heeft de bcperkenile bepalingen onrrorit hel verkeer aan d« grens in het rijksland aanmerkelijk gewijzigd en ver- '/■'dit. Men weelwaarom zij werden genomen. Rij Ruitsche regceiing had zich vergist in de gevoelens van de Glzassevs cn van de Franschen. Yj<\ meende dat dezo gevoelens van vijandschap co wiaakzucht minder diep gingen d.»u later is gehlelu n Ro e-rsic stadhouder van hel rijksland, Man» tcuflel regeerde in verzoenenden geest. VY'aron niet de Elzassers ten sloile Gerinaanscho broe ders een afgesneden tak van den ouden boom, die thans opnieuw daarop werd geënt Maar de broeders cn slamgenoolcn vergaten Fi ankrijk cv'-nmin als de republiek ben vergat. Toen vond Bismarck een maatregel uitdie aan de geïnde wereld m ic^t loonen dat de nieuwe provinciën voor goed waren ingelijfd dat Klzas voor de Franschcn het vreemde land was geworden Zij moesten daar komende zich van passen voorzien cn aan lastige lorma- liiciien onderwerpen, liet verkeer werd gestremd cn men hoorde klachten van alle zijden. In 't begin van dit jaar dacht men reeds aan eene verzachting van hel scherpe toezicht, maar ongelukkig m nikte dc bcw. ging te Parijs naar a inleiding van dc reis der keizerin Fredeiik een eind* aan de reeds on!worpen plannen. Thans zijn zij eindelijk uitgevoerd Re Ruitsche pers onivangt die aankondiging mei te moor voldoening omdat zij daarin het bewijs meent te vinden dal de regeering zich FEÜIL [.ETON. Slot) Naar hel Ruitsch door S. Oom Weberzoo werd de vroolijke opge" wekte weldoener steeds genoemd. «Is je vader dood, kleine?» «.la, mijnheer reeds sedert jaren.» Rus gestorven, de beminlijkelevenslustige oudeRen jongen man kwamen onwillekeurig tranen in de oogen. Rn thans vond bij diens kind terug, schijnbaar met haar moeder in dc kommervolsteellen digste omstandigheden verkeeronde thans bestond er een weg om aan die beiden te ver gelden wat de oude lieer voor hern gedaan bad. «Je beet Gerda hé, kleine!» «Ja, mijnheer,» antwoorddi zij schuchter verlegen onder zijn ernstigen blik, den zacblen, nndrukkelijkcn toon zijner stem. GerdaRal was de naam zijner dierbare onvergetelijke moeder, want Daniel Weber had zijne ouders zooveel innige vriendschap toege dragen dat hij zijn kind naar de vrouw zijns jvriends genoemd had. GardaDie naam riep allerlei herinneringen in hem wakker. Het rijtuig hield stil. Men had de woning van mevrouw Weber bereikt De heer nam bet kind behoedzaam in zijne ar.uon «n betrad hel huis. Toen hij 't bed der kranke vrouw naderde heelde hij van ontroering Moest hij de echtgc- noote van ootn Daniël zóó weervinden zoo sterk gevoelt, sterk genoeg om aan alle vijan dige pogingen uil Frankrijk hel hoold te bieden. De Fr.mrche bladen zijn zeer voldaan en enkele sl«an wezenlijk reeds weer op hot Ruitschhnd is welwillender thans dan vroeger; waarom zou bet nu m iar niet Elzas-Lotharingen teruggeven en daardoor de blijvende oor/aak van eeo mogelijk conflict wegnemen Zoover zal dc welwillendheid de.r Duitsche rpgeering echter niet gaan. Re Vogeezen zullen worden verdedigd als de Rijn. Rc Engelsch'; soldaten blijven in Egypte. En nu mogen de Franscben mopperen en zeggen dat John Bull geen r- clit heelt om te blijven Jolin stoort zieli a..n dal gemopper niet en blijft Aan zoo iets willen de liberalen een einde maken. R.it blijven der Engelsche troepen in Egypte kost Engelatld menig pond en menige sympathie. Zoodra de liberalen aan de regeering komen zullen dam om de Eugelschen den ransel pakken en dc ultor.lil blazen Tol geruststelling van de Fransch- n 1 EEN WOORD TOT OPWEKKING! «Hkt Vadkki.vnd!" Ziet, dat woord heeft door alle politieke woelingen heen zijn in vloed op de zonen, geboren op denzelfden j bodem, behouden die kreet vereenigt al len, tot welke partij ze ook behooreu rijk eu arm verbroederen zich, wanneer «het Vaderland," het vaandel ontplooiende, zijne dapperen ten strijde roept En dat in het hart der Nederlanders niet het minst deze gevoelens woonden, dht leert ons zoo menige bladzijde uit het hoek der Historie, waarin zoovele roemrijke daden vermeld staan, dat getuigt zoo menig mo nument, waardoor men de nagedachtenis der helden eert Maar de pen van den geschiedschrijver, dat onbezielde steen alleen herinneren ons niet aan dit schitterend verleden, neen, er zijn nog manuen, er bestaan nog levende getuigen, wien de deugden, vaderlandslief de en moed sierdenlevendeherinnering opwekkende getuigen aan een niet lang achter ons liggend tijdperk, waarin tal van Nederlanders onder den kreet «voor Vader land en Vorst" de wapenen aangordden. arm zoo Bondig li l kind luid mei een vroolijken uitroep de bloemen op het bed g*werpen thans liet /.ij zich zacht uil de armen van den vreemde glijden en k-ek haie moeder In bange ver wachting nan. Mevrouw Weber, vestigde het oog door dringend op den jongeling eene tlauwe herinnering deed baar de wenkbrauwen fronsen. «Zijl gy Rudolf Günther?» vraagde zij nauw hoorbaarals twijfelde zij zelveaan hetgeen zij zoo paine geloofde. «Ja, |4, lieve tante Daniël,» klonk het ju belend van zijne lippen, tik ben lUidolt Günther, die gij steeds zoo lief luidt.En hij knielde nevens haar neer en drukte een kus op hare vermagerde hand. «God zij geloofddat ik u gevonden heb lieve tante... ik heb voortdurend onderzoek naar u en de dierbare afgestorvene gedaan. Uw dochtertje heeft ons te zamen gebracht.» «Ja mama de gouden regen is van hem afkomstig «Ja uit mijn tuinwaarheen ik u met uw lief kind terugbreng, opdat gij spoedig her stellen zult en de vroegcro, levenslustige vrouw wordt. «Gij zijl een edel, rechtschapen mensoh Rndoll Günther,» fluisterde mevrouw Weber diep ontroerd over de hartelijke woorden van den jongen man. «Slechts een weinig dankbaarheid voor ol het goede, wat die brave oom en u aan mij deedtbetoon ik u dal is alleslieve tante Daniël.» «Mama, ik heb u nu den gouden regen ge- Trouw hebben ze gestreden, die dapperen en viel er menigeen in den strijd van 1831 velen keerden ook weer tot de hunnen, met het eereteekeu op de borst voor betoonden moed. Ja, want moed behoort er toe om het leven, waaraan we allen toch door sterke banden gehecht zijn, veil te hebben voor het Vaderland, inenschenliefde eu zelfverloochening om het ten offer te breu- gen voor de vrjjheid, waarvan anderen dikwijls het genot, de voordeden genieten! Welnu, zij die roemrijk uit den strjjd van 1831 traden, ze hebben thans reeds lang de veerkracht der jeugd verloren dof is de eertijds zoo schitterende blik gebukt en gebogen hunne gestalteniet alleen door den ouderdom maar hoofd zakelijk door den kaïnp oui het bestaan, welke menigeen zwaarder viel dan dien voor Vaderland en Vorst. Is 't dan niet onze dure plicht.eene schuld, waarvan we ons te kwijten hebben, om de laatste dagen dier ouden en hoevele zullen er het nog zijn? te ver helderen en te veraangenamen door de materieele zorgen van hunne schouders te nemen Ze hebben dkt ten volle verdiendof liever ze hadden dat reeds lang, wrtUt» als wij de meesten hunner uitgeteerd en verzwakt door gebrek zien, moest het dan niet reeds lang bij ons opgekomen zijn hoe onrechtvaardighoe oudankbaar, hoe oninenschlievend we handelden dat we het zoover lieten komeu Velen zullen zich verontschuldigen met een «daar hebben we nooit over gedacht't Zij zoo doch thaus nu het feit ouder ieders oogen is gebrachtnu benuttige men ook de gelegenheid om te toonendat we slechts eene aansporing noodig hadden om onzen plicht te vervullen en wel door ruime bijdragen te scheuken aan de collecte welke ten behoeve der oud-strijders, door 'tgeheele land gehouden wordt. Moge de regeering eveneens besluiten om het fonds «Trouw aan Koning en Va- bracht. Zult gij nu spoedig wcr beter worden? Wordt gij nu weer vioolijk cn gezond, zooals de dokter zeide?» Rudolf sloeg den arm liefdevol om de tengere gcsi.dte van bet kind. «Tante Daniëlhernam hij zacht op b».wogen toon «laat haar dit schoone onschuldige ge loof. De kleine Gerda bracht u den goudert regende poëzie willen wij hel noemen neem van mij den werkelijken gouden regen den stofïelijken aan. Re gouden regen van uw kind zij u een symbool horer liefde, barer reinheid en haror eenvoudigheid. Stem toe in mijn voorstelopdat ik den moed vinde tt eon groot, een dringend verzoek tc doen, dat me schier niet over de lippen wil, bevreesd als ik ben, dat gij liet mij hiel toeslaan zult, dat gij hel te vrijpostig vindt «Uw verzoek, Rudolf gij kunt niet anders dan iets edels verlangen. Daarom zij hel u in voorbaat toegestaan. Zeg mij dus gerust wal u op hel harte ligt... ge hebt tante Daniel wel meermalen gebiechtherinnert gij het u wel?» «01 ik tanle. Ik heb menigmaal daaraan ge dacht en waar ik ook gezworven hebsteeds is mij dut onvergetelijk geweest. Maar nu wil ik ii mijn Wensch kenbaar maken. Mag ik uv bekoorlijk kind schilderen... ik gevoel, dat fc een goed schild* rij leveren zal.» «Is dit alles? Gaaine, mijn jonge vriend, alt Gerda ten minste wil en dat betwijfel ik niel, welGerda 01 ze wilde! Wat zou ze niet doen voor hei* die haar een schooncn tuin, vogelgezang, fri9«chft lucht en bloemengeur schonk en die bovenal zooveel van hare lieve moeder scheen to houden.

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsche Courant | 1891 | | pagina 1