41T5-
Maandag- 29 1B|| Aug. 1892.
la és lsïsas strijd.
AIIERSFQO&TSGEE COURANT.
Uitgeverüit bM „r,ch!]n, Mmhg on DoHdfT^smM,r ^nBoaeat p.,mutaiea ?MC9 p„ Bureau
A. H. VAN C LEEF F I»«t /l.U. Adrertentim1-6 ratel» 80 CM i ell. regel meer 10 CU. Graow leMera »>r MUURHUIZEN
to pU.Urnirateyoor randen en andere extra inrigtiug g.eckiedl hoeger prljiberekening. Legale
te Amersioort. oracioCl, onteigening Adv per leg el 16 Gte. leehmee per regel 96 Cte. - A/,. 10 Cte. &06k Kor tegraotlt. Wijk B 60.'
K THISG KF/ VG,
De BURGEMEESTER van AMERSFOORT
Bronst ter kennis van de ingezetenen dezer
gemeente, dat hel door den provincialen In
specteur van 's rijks diiecte belastingen in Noord-
Holland en Utrecht executoor verklaard kohier
No 3 van de PEBSONEELE BELASTING over
hel dienstjaar 1892/03 aan den Ontvanger van
's rijks directe belastingen alhier is ter hand
gesteld, aan wien ieder verplicht is zijnen aan
slag op den hij de wel bepaalden voel te voldoen
ieduan en op de daarvoor gebruikelijke plaat
sen aangeplakt to Amersfoort, den 24. Augustus
1892.
De Burgemeester voornoemd.
F. D. SCH1MMELPENNIGNK.
Politisk Overzicht
Het restje belangstelling iu de politieke aan
gelegenheden dat de onverdragelijke hitte der
laulslc dagen in 't varsmachlend menschdom had
ovetgclaien en dal in gelijke male was algenoinen
naar gelang het kwikkolomineije in den barometer
hoogci' en Imoger sieeg tol T eindelijk op zijn
hoogtepunt niet meur met goed tatsoen was waar
te nemen tenzij men er een stijven hals voor
over li.id «lat weinigje dreigi nu gansch en
l verdrongen te worden door de onrustbarende
mare, dat de Aziatische choleta hij onze naburen
in 't Oosten reeds dood en verderf zaaitdat
Duiischland's voornaamste handelsstad Hamburg
do eerste striemen van den gcesel uil hel Oosten
lioefl gevoeld, en d»t ook elders, niet ver van
onze grenzen, verdachte ziektegevallen zijn ge
constateerd, die tot nog toe op zichzelf staan
dorh maar al te spoedig kunnen overgaan in
etui epidemie met al haar verschrikking.'
liet dagblad La France weet mede te deelen
dat andermaal een aanzienlijk handelshuis ver
volgd zal worden ter zake van bedrog bij leve
ranties voor het leger.
Welnu: aan de Franscb-Belgischegrens in het
stocnkolendistricthebben de Fransche arbeiders
niei alleen geweigerd samen te werken inet de
Belgische broeders die volgens hen de markt
bederven door te goedkoop te zijn met hunne
werkkracht. Zij hebben bovendien «weg met de
Belgen».geroepen en op hen geschoten. En
daarop hebben de Belgen aan de andere zijde
van de grens «weg met de Franschen» geroepea
tn de woningen van een paar Franschen, die
zich in Beigië gevestigd haddengeplunderd
FEUILLETON.
2 Vrij naar 'l Uuilsch door S
't Duurde een geruimen lijd voordat zij
oenigu rust konde vindon en toen de slaap zich
eindelijk van haar bemachtigdewerd hij door
allerlei sombere droomen verontrust.
Vroegtijdig vereeuigden zi>.h allen den volgen
den moigen aan de ontbijttafel Het was een
schoone Meimorgen de zon scheen door het
vertrek en verlichtte met vroolijken glans de
sierlijke meubelen en talrijke snuisterijen. Welke
gezellige uren hadden zij in die karrier met hun
allen doorgebrachtHoe vroolijk was de vader
steeds geweest hoezeer hadden zij steeds
met elkander geschertst hoe luid had Hilda's
onbevangen lachen weerklonkenzoodat het
dienstpersoneel menigmaal zeide«juffrouw
Hilda lacht zoodat hot door het geheele huis
klinkt
Zwijgend beprcelte men thans elkander, ter
wijl allen de gewone plaatsen innamen. Hilda
en Eduard gebruikten niets en spraken geen
woord. Therèse en haar man zeide nu cn dan
iets... het was echter een treurig groepje.
N'a alloop van liet ontbijt verwijderden zich
Eduat'd en Arthur om de praktische aangelegen
heden in orde te brengen welke onvonnijdelijk
mei een sterlgeval verbonden zijn. Mevrouw
Arnall cn hare dochters begaven zich naar de
sterfkamer, waar zij geruimen tijd toefden.
Een correspondent vim de Times heelt in hel
Schw»izerhofhötel te Weenen een onderhoud
gehad mei graaf Takova (Milan ex-koning van
Servië).
Milan zeidat hij er niel over dacht naar
Belgrado te gaan en zich aan liet hoofd van bet
leger te plaatsen. Zijn zoon was aan Bistitch
volkomen toevertrouwd en in goede banden.
Risiilch is een kalm man met een goed oordeel
en do Serviërs zijn hem veel verplicht- De moeie-
lijkheid in Servië zit in het benoemen van een
derden regent, wat volgens artikel 102 van de
grondwet niel kan geachieden dan in de gewone
zitting van de Skoepshlinadie 1 November
a s, vergadert.
Toen de regenten dus weigerden de Skocpsh-
tina bijeen te roepen. hiel«!en zij zich aan de
grondwet. Trouwens, bij artikel 68 der grond
wet is hun verboden eenige wijziging in die
wet te brengen.
Het vredescongres la Bern heelt een belang
rijke resolutie aangenomen, liet congres noodigt
namelijk de Europeeschc vredesvereenigingen
uit een unie der Staten te vestigen en een per
manent congres der natiën samen te stellen Het
congres is van oordeel«lat zoo de uitvoerende
niachten verplicht waren van de landsvertagen-
woordiging verlof le krijgen alvorens den oorlog
te verklaren de kans dat de oorlog uitbreekt,
aanmerkelijk verminderd zou worden.
Hel idee is zoo kwaad nietmaar stuit op
groote bezwaren in de practijk.
Vorst Bismarck heeft aan zijn vereerders uil
Oldenburg doen welen, dat hij zich gelukkig zal
achten de eerbewijzen van oen dipuiatie uil
hun midden te ontvangen. De ex-kanselier
denkt lol aan bet eind der volgende inaand te
Varzin le vertoeven. Dan keert bij naar Fiie-
drichsruhe terug.
De dagbladen spreken hunne bezorgdheid uit
over het optreden van den Russischen officier
JanofT in het Pamirgebicd. Zij herinneren aan
Engelaad's verplichting, den emir tegen schen
ding van zijn grondgebied te beschermen. De
Times zegt, dat indien de Russen Afghanistan
mochten binnendringen Engeland hen van daar
moet verdrijven. De Standard betoogtdat om
te verhinderen dat de macht van den emir ia
Uadakshan (N.O.-Afghanislan) en Wakhan ver
nietigd wordeeen leger uil Gilgit (N W.-Indië)
moet gezonden worden.
's Middags namen de bezoeken een aanvang
en bij elke betuiging van deelneming stortte
mevrouw Arnell opnieuw iranen zij had den
doode zóo liel I
Tegen vier uurtoen «le bezoekers zich te
rugtrokken werd eensklaps de deur door den
bediende nogmaals geopend en meldde hij de
komst van mevrouw en juffrouw Billiier.
Hilda, die nevens het doodsbed zal, stond
haastig op en beval op koelen loon dut de be
zoeksters welkom waren.
En na hare moedor met een enkel woord
geraden le hebben om rustig le blijven, waar
zij was snelde zij naar hel salon.
Mevrouw Billner was een statige vronw van
ongeveer veertig jaar. Zij was ziekelijkliep
altijd zeer langzaam en leed aan bijziendheid
Zij droeg reeds het rouwgewaad.
Mevrouw Billner en de overledene waren in
verren graad met elkaar vermaagschapt, hoewel
heida familiën nooit met elkaar op verlrouwe-
lijken ofvricndschappelijken voet hadden gestaan.
De familie Billner beweerdedat de Arnell's
trotsch waren en dezen van hunne zijde ver
klaarden dat zij zich niet vereenigen konden
met het weelderige, luidruchtige leven, dat de
Billner's leidden. Vooral Hilda had een afkeer
van mevrouw Billner en de haren en toen de
dame haar dan ook nu met eene wanhopige
uitdrukking op het gelaat omhelsde, liel haar
dit vrij koud.
«Heeft die Hilda dan geen hart,» dacht
Mevrouw Billner, die door hare eigen over
vloedige Iranen steeds zenuwachtiger werd.
»Masrhet is, zooals ik altijd gezegd hebde
Arnell's zijn onnatuurlijke, ongevoelige lui.»
Cliineesclie «Jocioien Ghitla zou men het
Eldorado der doelnirn kunnen noemen. Het
zielUeondbiy.Dck zoomede de behandeling van
alle ziekten b< palen zich in China uitsluitend
lot het voelen van den pols«le bekwame jonge
dooloren kunnen «len aard van elke ziekte alleen
door het polsvoelen ontdekken. Deze polstheorie
is achter nog iets bijzonders leder lichaamsdeel
heelt namelijk een eigen polszij voelen bijv.
den pols aan heide handen ol aan beide zijden
van het lichaam daar ze niet aan elkander gelijk
zijn, doch dit is nog niet alles. Zij kunnen
zelfs zes verschillende polsen up onderscheidene
plaatsen van den arm voelen.
Deze twaalf polsen geven aan twaalf doctoren
gewoonlijk verschillen in de oplossingen.
Evenals in Europa, verheugen zich soinmigo
geneeslieeren in een grootere populariteit dan
anderen, niet zoozeer omdat zij bekwamer zijn»
maar door dat zij er den slag van hebben, zich
boven hunne collega's le stellen, liet geven
van spotnamen door liet volk is een gewone
zaakwelke meestal bel rekking hebben op die
recepten, welke zij het meest voorschrijven
zooals bijv. doctor lUialmrbardoctor Herts-
hoornzoutenz.
De levenswijze der geneeskundigen is zoo
ongeveer gelijk. Tol 10 uur des morgens blijven
zij thuis tot liet ontvangen hunner patiënten.
Daarop maken zij hun visites meestal per draag
stoel, en bezoeken de patiënten hel eerst, wier
namen het eerst in hun boek voorkomendus
op de rij af. Om hun hel vinden van de wo
ningen. waar hun zieken wonen, gemakkelijker
te maken, hangen dezen gewoonlijk het nage
bootste wapenschild *an den dokter aan de
huisdeurdil is in een Chineesche stadwaar
alle huizen bijna 't zeilde voorkomen hebben en
het nummeren der gebouwen nog voor de toe
komst is weggelegd, een zeer verstandige maat
regel. De geneesheer wordt in de ontvangzaal
door de naaste bloedverwanten van den zieke
met diepe buigingen ontvangenthee en een
pijp worden hem aangeboden, waarna hij wordt
uiigenoodigd den pols van den patiënt te voelen;
is deze een utun, d»n gaat «Ie dokter tegenover
hein zitten, is 'leen vrouw, dan is hij van zijn
patiënte door een bamboesseherm gescheiden,
dat verwijderd wordtwanneer de zieke haar
tong aan den esculaap moet vertooncn. Hij
bepaalt er zich echter «lom-gaans toemet een.
geleerd gezicht den pols le voelen, die hem alles
zegt.
Berthahare dochter mompelde eenige on
verslaanbare woorden, welke een betuiging van
deelneming moesten uitdrukken.
«Adelaïile verzocht mij je i« groeten ,j> ver
volgde zij wal luider, «zij laat zich verontschul
digen omdat zij geen louwjapon heeft en zij
vond liet stuitend oin in een wandeltoilet een
condolanee-hczoek te maken.»
«Mag ik naar achter g«an om nog eens een
blik op mijn lieven Einst te wei-pen?» vraagde
mevrouw Billner Hilda op onduidelijken half
snikkende toon. «Of s'oor ik misschien!» voegde
zij er eenigszios scherp bij
«Volstrekt niet, tante,» antwoordde Hilda
beleefd, doch steeds even onverschillig, waarna
zij de deur opende, de gang doorliep, gevolgd
door de beitle dames.
Mevrouw billner zeide in de sterfkamer ge
komen niet veelzij omhelsde mevronw Arnell
en staarde haar langmei eigenaardige»zon
derlingen buk aan. Daarop kuste zij ook Therèse
en glimlachte treurigals wilde zij Ernst daar
mede vergiflenis vragen. wijl zij het waagde om
met hare (ontroering zijne rust le sloren.
Lang hield zij hel oog op den doode geves
tigd. Zij gevoelde zich sieeds zcnuwuchligec
worden.
«Als ik mijn dierbaren vi i- nd zóo zie liggen,»
fluisterde zijtoen zi| en Denim begeleid door
Hilda liet vertrek verlieten, ««komt hel geheele
leven mij zoo nietig voor. 0, schrei niet, llertha,
ik bedoel er heusch niets mc le. maar als ruen
zoo veel sukkelt en iijdt a1- ikdan maakt men
zich onwillekeurig vertrouwd niet den dood.
Neen, ik zal er niet meer ever spreken.»
Hilda ant woo; «iet nietszij was blijde