Id des levens strijd.
J* 4176. zfffitfc
Donderdag 8 Sept. 1892.
AIRSFOORTSCHE COUM
Uitgever Bit kua „„.u,., x(tMUf r* t uUn 11.-. Fr»eo p.r Bureau
A. H. VAN CLEEFF P°" 1—8 ragvli «0 CI».; .Ik. i.pl am ID Cu. Or»ot. lelfen nut MUURHUIZEN
pluWrnimtatoot rude, n udnre tiWi iariftU* puliril kwpi pr^.bartkeaing. Ugnln
te Ameretoort.ofici«#i. oni«,,.»i.g ad. p.r ,.g.i it cm. k««u»m par ng.1 tt cu. - a/,. io c* hoek Kortegraoht, Wfjk B 80.
Politiek Overaicht-
In Duilsuhland lieell m^n allo reden om zich
bezig te houden met hetgeen de politiek in do
eeis volgende maanden te genieten zal geven
lil den Rijksdag zal 'l er in de aanstaande zitting
warm toegaan naar aanleiding van het nieuwe
militaire voorstel in 'i algemeen en van despe
dale houding der regeering in 'l bijzonder. Nog
zijn de bijzonderheden omtrent het nieuwe
voorstel niet bekend maar wal zoo droppelsg—
wijze is uitgelekt is wel geschikt eiken belas
tingplichtige 'tzij hij zijn tijd doorbrengt met
't knippen van couponnetjes ol wel door handen-
arbeid in zijn onderhoud vooiziel of tracht Ie
voorzien den schrik om het hart te doen slaan.
Tachtig millioen jaurlijks als extra-uitgave te
ooteeren om te beantwoorden aan persoonlijke
neigingen 't is waarlijk wal al te kras b ij de
min gunstige onhandigheden op economisi li
gdiied en terwijl er zells niet het minste donkere
wolkje is waar te neuirn aan den polilieken
horizon. Of inen 't nu vindt op 't een of op 't
ander (men spreekt van een verhooging der
indirec'e belastingen) blijft bij slot van rekening
't zeilde betalen is liet parool Üe regi ering
schijnt zelve niet zoo heel gerust te zijn. Niet dal
zij gewetenswroeging gevoelt ol' dat haar hart
bloedt bij de nieuwe aanzetting der belasting-
schroeven maar zij is niet zoo heel zeker van
haar zaak de liberale mannen toonen zich heslist
ongeneigd de hovmnatige eischen voor den
«eredi'-nsi van .Mars en ter streeling wellicht van
de peisooiilijke ijdelheid dos jongen keizers,
7.00 maar voetstoots in te willigen en dus moet
hij 't Gentium worden aangeklopt. 01 men dat
s eeds gedaan heeltdan wel ol men alsnog aan
't nadenken is over een met d« Centrummannen
te trrifen accomdjeis nog niel met zekerheid
uit te makenwel is de regeeringsgezinde pers
verdacht liel tegenover de katholieken en is haar
toog' vendheid voor de uitlatingen der katholieke
l' iileis op het congres te Mainzbepaald op
vallend even opvallend als vorst Bismarck's
ui.lalingen over het militaire voorstel, te lezen
in de Slunch. Allg Zlg. en welke den ex-kanselier
doen kennen als een beslist voorstander van
hetgeen de regeering ten aanzien van den
diensttijd wil invoeren.
Te Champéry werd het standbeeld onthuld
de vereeniging van Savooie met Frankrijk zinne-
beoldig voorstellende in eene jeugdige Savooi-
aardsche boerin, die met hare armen de drie
kleurige Fransclie vlag op liet hart drukkende,
uit hel gebergte schijnt too te snellen om hel
Fransche leger tegemoet te gaan. Op liet voet
stuk prijken het wapen van Savooie en dat van
elk der zeven oude pmvinciën afzonderlijk.
liet standbeeld is liet weik van Falguicre.
De voorzitter van den gewestelijk» n raad en
do maire van Chaiuhéry hielden na de onthul
ling eene rede. Vervolgens zongen RüO zangeis
eene cantate Savoie au drapeau, door den
Savooiaardsclien dichter Burdin vervaardigd, en
de plechtigheid werd geëindigd met hel zingen
van den Chant des Allobroges en de Marseillaise.
's Avonds gal de gemeenteraad een feestmaal.
De president der republiek antwoordende op
een toast van den muire zeidedat de republiek
geene trouwer burgers heeft dan de Savooiaards.
Hij wenschle de bevolking er geluk mededat
zij de belangen des vaderlands stelde boven den
strijd der partijen l eze moeten de wapens
neerleggen voor den nationalen wilom al de
levende krochten des lands te vereenigen rondom
de bunier der republiek, liet is vadeilundslieide
F ra n k i ij k welvarend en door allen geeerd, het
rustig en vreedzuam te maken. Daardoor ook
boezemt men der wereld vertrouwen in de
republiek in
Te Aho-dagh, bij Raab, in Hongarije, heeft
de schermmeester van graaf Erdödy. John Carr
genaamd, zijne vrouw door een iwolverschot
gedood John Carr is een Engelschman en was
slechts 10 weke geleden gehuwd met Mary Anne
Wright, een zeer schoon dijarig meisje, dochter
van e«n gewezen Engelscheu jockey. Toen Carr
onlangs met zijne vrouw naar de wedrennen te
Weencn wilde gaan, gaf zij voor. ongesteld te
zijn, waarop hij alleen vertrok, 's Avonds kwam
hij echter terug en vroeg in den volgende mor
gen zag men de vrouw in haar nachtgewaad
uit het huis vluchten in dat van een huurman.
Carr achtervolgde haar Zij sloot zich op in eene
kamer, maar haar vervolger deed liet slot sprin
gen en loste twee revolverschoten op haar
waarvan hel tweede doodelijk bleek.
Waarschijnlijk was jaloezie de oorzaak van
het drama.
Wondermenschen. Te Orissaeen kleine
stad in Engelsch-Indië zijn tweelingzuster*, die
aan elkander zijn verbonden op dezelfde wijze
als de Siameesche tweelingbroeders Zij zijn
reeds drie en een half jaar oud. Enkele iichaains
deelen en werktuigen hebben zij geineen. Wan*
neer de eene eet, toont de andere zich voldaan
ën als de eene op den rug slaapt, rust de an
dere op haat' zijde ih-l vlies, dut beide meisjes
verbindt, is zeer buigzaam.
Uit Perpignon in Frankrijk meldt men een
ander natuurverschijnsel. Raar heeft een vrouw
hei leven geschonken aan drie kinderenhet
eene mei een apenhoold hel andere mei een
kallshoold en liet derde mcl tweu boven elkan
der gelegen monden. Ondanks dil alle* zijn
de kinderen welgevound en kunnen zij beil in
't leven blijven'
Een doofstomme zakkenroller. Verleden week
's avonds tegen acht uur, wachtle mevrouw R.
op de place Saint-Germain-dct Pres te Harijs op
den train uil Clamart, toen een slecht gekleed
individu haar naderde en haar schrijfpapier en
poHnodcn aanbood, terwijl hij haar levens een
vel karton voorhield, waarop geschreven stond
«Heb medelijden inel den armen doofstomme!»
Mevrouw R gal twee stuivers aan den bede
laar. In plaats van zich te verwijderen, mengde
deze zich ondar de reizigers uie evenals mevrouw
R. op het vertrek van den tram wachtten. Plot
seling voelde zij een hand in den zak van haar
japon glijden. Zij keerde zich snel om en ver
raste den doofstommedie zeer inet de zaak
verlegen scheen en tevergeefs poogde zijn hand
uit de japon te halen.
Door een politiedienaar naar het politiebu
reau ovei gehmchtbekende hij de hem tea
laste gelegde lciten schriltelijk
Men deelt mededat do welbekende villa
«Slerrènhetgt ie Ede aangekocht is door do
vereeniging tot Cristelijke verzorging van krank
zinnigen en zenuwlijders «Eder Oord» aldaar,
zoodat de vroegere dames-kostschool in eene
inrichli g tot verpleging van zenuwlijders zaL
worden herschapen.
Re zinspreuk van den ouden Krupp, den Ka-
nonnenkoning luidt: «liet doel van den arbeid
moet zijn liet welzijn van hel algemeendan
brengt arbeid zegen, dan is arbeid een gebed.»
Aan de Nederl Alhumine fabriek te Leiden
is op de internationale tentoonstelling van voe
dingsmiddelen. kookkunst en gezondheidsleer
gehouden in Juli en Augustus, in hel Gebouw.
ik van avond gehoord heb.» zeide hij. zich op
den rand van Hilda's bed zettende a Frits Werling
deelde het mij mede. George Dalheim je kent
hem wel, dien knappen jongen, dien ik zoo graag
mag lijden nu
«Nu?» herhaalde Hilda in gespannen ver
wachting.
«Wel, hij moet een aardig stukje uitgehaald
hebben.»
Wat bedoel je daarmede, Bert ha
«Wel hij moet iels, wat heel erg is, inden
dienst gedaan hebben, zoodat hij genoodzaakt
is zijn omslag aan te vragen "Alle menschen
gelooven, dat hij daarvan ziek is.»
«Heeft hij een oneerlijke daad gepleegd
vraagde Hildanauw hoorbaar.
«Neen. dat geloof ik niet 'l rechte weet
ik er niet van. En Frils heeft mij nog wat
gezegd en wel, dal jij en George nu ja
eens heel veel van elkaar hielden. Is dat waar
»Neen.» antwoordde Hilda kortaf.
«Ik zou wel eens willen weten hoe de man
er uil moet zien dien jij liefhebben zult. Vind
je hem niet knap?»
«Neen ook niet. Maar. ga nu Rertha, ik
heb slaap en kan de oogen niet meer open
houden.»
«VV'at bon jij toch een prozaïsch mensch.»
en half lachendhalf ver.-loord verwijderde
zij zich.
Den volgenden dag bezocht Hilda Eduard
tegen den middag om van hem te vprnemen
wat er waar was van Bertha s mededeelingen.
Nauwelijks had zij zijne kamer betreden ol zij
hoorde haar broer reeds op da trap en weinige
oogenblikken later stond hij voor haar.
FEUILLETON.
5) Vrij naar 't Duilsrh door S...
Hilda had er niet aan gedacfu, dat het ge irng
der menschen jegens haar veranderen zou.uat
zij, die zich vroeger voor haar gebogen hadden,
zich nu van haar afwenden of haar met min
achting bejegenen zouden En toch ondervond
zij dat in al zijne bitterheid, doch ook dat leerda
zij dragen wat kan een mensch nie»als
dal «moeten.» hem aangrijnst, als dat woord
hem in al zijne kilheid overal tegemoet klinkt?
Hel prachtige huis met zijne kostbare meu
belen werd verkocht en voortaan woonde
de familie Arnell in eene kleine woning The-
rèse's echtgenoot was ook niet rijk hij had
op een aanzienlijk erfdeel gerekend toch
stond hij zijne schoonmoeder zooveel hij kon
ter zijde.
Op Hilda rustte dus dc zware taak om in
'l onderhoud van hare moeder en haar te voor
zien op Eduard viel niet te rekenen rnen
mocht zich gelukkig achtendat hij zichzelf
wist te hel pin. Het jonge meisje zocht en
kreeg muzieklessen zorgde voor de huis
houding daar mevrouw Arnelltengevolge van
hel verdriet ziekelijk werd en niets meer ver
richten kon.
Twee jaar verliepen op deze wijzeen hoe
weinig Hilda 't zichzelve wilde bekennenzij
zag maar al te duidelijkdat Mevrouw Arnell's
einde met rassche schreden naderde en toen
werkelijk de zware slag vieldroeg zij hem met
meer gelatenheid dan zij zich ooit had kunnen
voorstellen Voortaan bad zij niemand meer
voor wie zij te zorgen had en donker lag 't leven
voor haar als een eindeloos lange weg. Wat
er met haar gebeurde, was haar volkomen|on-
versr.hillig en toen mevrouw Bilner haar vraagde
om bij haar te komen wonen boog zij toe
stemmend het hoofd. Alle kracht lot verzet
was gebroken.
De familie Billner bewoonde een zeer groot
huisdal prachtig gemeubileerd was. Ook de
beide zoons Ernst en Oscar hadden ieder hunne
afzonderlijke kamers. Hilda werd door allen
vriendelijk ontvangenhoewel haar leed hen
bitter weinig trof.
Men bevond zich in het raidden van den
winter het eene feest was nog niet afgeloopen
of men maakte weer toebereidselen voor een
ander. Hilda nam nergens deel aan zij
bleef steeds alleen thuis en verveelde zich in
die eenzaamheid nooit, hetgeen de beide meisjes.
Bertha en Adelaide onbegrijpelijk vonden.
Op zekeren nacht werd de deur van Hilda's
kamer geopend, hetgeen de slapende verschrikt
deed ontwaken. Mei halfgeopende oogen zag
zij Berlha binnen treden ze had haar baltoilet
nog niet afgelegd. Een witte kanten sluier rustte
ongedwongen op haar zwarte, glanzige lokken
hare wangen waren met een donkeren blos be
dekt, terwijl het crème zijde kleed haar hals
en hare armen onbedekt liet.
«Ik poet je noodzakelijk komen vertellen, wal
