Donderdag 17 Aug. 1893. No. 4276. 37e Jaargang. Binnenland Hel Bankbiljet van 1000 000 AMERSF00RÏ5C! COURANT. Uitgave FIRMA A. H. VAN CLEEFF te Amersfoort. Dit blad verschijnt Maandag- en Donderdagnamiddag. Abonnement per 3 maanden f Franco per post ƒ1.15. Advertentiën16 regels GO Cents.; elke regel meer 10 Cents. Groote letters naar plaatsruimte. Legale-, officieële- en onteigeningsadvert. per regel 15 Cents. Reclames per regel 25 Cents. Afzonderlijke nummers iO Cents. Bureau MUURHUIZEN hoek Kortegracht, Wijk B. 60 Bij dit nummer behoort een Bijvoegsel. Reis-abonnementen. "Wij zijn gaarne bereid om, tegen vergoeding van porto, aan geabon- neerden, die voor korten of langen tijd op reis gaan, de Amersfoortsche Courant en de bladen, welke zij door onze tussehenkomst ontvangen, na te zenden. Opgave van duidelijk adres is vol doende; HULPBANK TE AMERSFOORT. Tot het geven van GKi.tncx tkh i.ken zal eenc Commissie uit het bestuur op MAAN DAG, den 21 AUG. aanstaande, 'snamid. van HAi.i'TWKK tot HAi.KimiK, zitting houden in een der lokalen van het Raadhuis, alwaar de belanghebbenden zich kunnen aanmelden, ook voor het teruggeven van gelden. HERM. P. VAN HASFXEN, Secretaris-Penningmeester. Tegenover liet voorstel om de Kieswet amendementen in tie afdeelingen te doen on derzoeken, werd een tegeu-voorstel ingediend om ze te stellen in handen der Commissie van rapporteurs, teneinde met tien Minister in üverlég te treden. Het eei'ste voorstel werd aangenomen met 02 tegen 33 stemmen. Men schrijft uit Den Haag: Waar de concurrentie zich tegenwoordig al niet vertoont, en welke vreemde oorzaken ze soms heeft! Dat konden wij dezer dagen ondervinden op het gebied der publieke vermakelijkheden, in de eei'ste plaats bieden liet Seheveningsche Badhuis en de Haagsche Dierentuin tegen elkander op, wie liet meeste volk trekken zal. Een paar jaar geleden, toen Reiss nog leefde en in liet Badhuis den scepter zwaaide, bestond voor déze concur rentie, ofschoon ze toen veel minder scherp was dan heden, meer aanleiding, want, naar men zeide, was het de toeleg van den toenma- ligen Badhuissatraap, den Dierentuin er zóo diep onder te brengen, dat de instelling op een gegeven oogenblik als succursaal van het Zeebad kon worden geannexeerd tot een soort van stedelyk pied-d-lerre voor de badgasten, waarvoor de tuin bijzonder gun stig gelegen is aan de tramlijn van de toen nop; bestaande Rijnspoorweg-maatschappij, welke machtige corporatie ook gezegd werd Feuilleton. deze samenkoppeling te begunstigen. Maar sedert de Rijnspoorweg-maatschappij, zelve geannexeerd, Reiss gestorven en ue Dieren tuin een zeer actief bestuur deelachtig ge worden is, wordt er aan de samensmelting van de twee inrichtingen niet meer gedacht en schijn de Dierentuin een groot deel van zijn ouden, onafhankelijken bloei te zullen herwinnen. Hij gaat van zijn zijde ook aan 't concurreeren, en wel met liet Gebouw voor Kunsten en Wetenschappen. Op het terrein van »den Tuin" (zooals de echte Hagenaars hun geliefd uitspaningsoord noe men) wordt een kolossaal gebouw gesticht voor groote feesten en volksvergaderingen. Hoe dit zij, voor het tegenwoordige en in den zware)strijd tegen het Kurhau.- datzijn voornaamste avondvermakelijkheden, het iedere week aangekondigd (doch «wegens het ongunstige weder" maar hoogsi zelden ontstoken) vuurwerk en het wekelijksch con- j cert met opzet geeft op de twee avonden, I waarop de grenadiei-s in «den Tuin" spelen Ltiat liet de laatste instelling tamelijk gunstig •n nu zij ile aan elk rechtgeaard Hagenaar dierbare kermis een week lang op haar ter rein beeft gevierd, heelt zij zich veler sym pathie verworven. Nu heeft, liet Badhuis een andere, eerb-cd- waardige Haagsche instelling, de Woensilag- uvondinuziek in het HaagscheBosch, aangerand. Zoo werd gepasseerden Woensdag te Sclie- veningen weder een vuurwerk ontstoken, lat op het bezoek aan liet. Haagsche Bosch een merkbaren invloed heeft gehad. Van groote vindingrijkheid levert deze concurrentie van het Zeebad echter niet niet veel blijken, want 't is en blijft vuurwerk en muziek, muziek en vuurwerk, en de eenige afwisseling, bet voor het vijf-eu-zeventigjarig jubilé van «het Zeebad" verzonnen open-Iucht-bal is nu al een keer of drie binnen een maand herhaald en dreigt al even eentonig te wor den. liet merkwaardigste van,dezen nieuwen oorlog, met openbare en half openbare ver makelijkheden, is echter in de aanleiding gelegen. De nieuwe directeur-generaal van het Zee bad namelijk, moet. zeer verbitterd zijn èn op de leden van de Witte Sociëteit, aan welke instelling de Tent in het Bosch behoort, èn op de bevelhebbers, die gezag voeren over liet muziekkorps der grenadiers, dat in die Tent, al sinds jaren her, Woensdag muziek maakt, avonden die al sedert Dunkler's tijd zekere vermaardheid verkregen hebben. De leden der Sociëteit hebben namelijk den nieuwen directeur-generaal hetzelfde aange daan wat ze zijn voorganger aandedenhem gedeballoteei'd toen hij als lid werd voorge steld, en de gezaghebbers van het muziek korps hebben niet willen toestaan dat het medewerkte in de jubilóvertooningen ter eere van de groote mannen van Scbevehingen (wier rij met Pronk aanvangt e (totnogtoe) met Reiss eindigt) waarschijnlijk op grond, dat 't al wèl is, zoo de Hagenaars en de huitensteedsche badgasten in Tuin en Tent viermaal 's weeks de zoogenaamde stafinu- ziek kunnen hooren. Nu schijnt liet daar ginds, «aan den oever van den Oceaan", besloten te zijn, dat ook de Witte Sociëteit er onder moet, doch het kuit zich aanzien, dat deze nieuwe kruistocht nog minder slaagt dan die tegen den Dierentuin. De «Witte" is een zóo vast in de residentie gevestigd lichaam, dat die er tegen aanloopt, zich zelf builen stoot ronder de hechte muren pok maar éen mdimeter te verzetten. Nu het aan verschillende militaire autori teiten v ïrkehjk gebleken is. dat de uitrusting j der infanterie te zw:uir blijkt te wezen, wor den bij de najaarsinaiioeiivres proeven genomen I mei een bepakking Van minder gewicht. Ook zal men daarbij beproeven of de lastige shako bij de velduitrusting kan worden ver vangen door de kwartiermuts. Het vervoer van personenwagens, zonder doorgaande, door reizigers in werking te I brengen luclitdruk-remtoestellen, is op de 1 lijnen der Nederlandscbe spoorwegen door den Minister verboden. Naar men verneemt, zalfde Maatschappij tot Exploitatie van Staatsspoorwegen met November a.s. de bij liet publiek weinig ge liefde perronkaurten afschaffen. Het groot aantal personen, voor het bewaken van het perron vereischt, moet deze wijze van con trole voor de Maatschappij al te kostbaar maken. Hetzelfde bericht beeft reeds meermalen in de pel's de ronde gedaan. Maar de perron- kaartjes bleven bestaan. 7.nu de Exploitatie- Mij. nu eindelijk werkelijk tot opheffing van den gehaten maatregel hebben besloten Zeker is liet, dal juist nu voor enkele sta tions nieuwe bepalingen zijn gemaakt met betrekking tot do perron-kaartjes. Ds. A. H. Du val Slothouwer is Maandag te Laag-Keppel in den ouderdom van 55 jaar Naar het Engclsch van Mark Twain. De zaak is, waarde Lloyd, dat jc even ver i bent als ik,ik zelf kan het met ook niet be- grijpen. 't Is clan ook verbazend, hö Zeg, het is i nog maar drie maanden geleden, dat we samen naar Miner's restaurant gingen. Nsen, het was naar What Cheer; Miner's was immers veel te deftig voor ons. J Juist, naar What Cheer. Daar gingen we om twee uur 's nachts heen, om een kop koffie te drinken, nadat we zes uur op de balans had- deu zitten blokken. Ik trachtte je toen over te b halen, met me naar Londen te gaan en ik bood B jc aan. verlof voor je te vragen en alle onkosten te betalen en je bovendien nog iets te geven als de zaken goed gingen. Maar jc wilde toen g niet naar me luisterenje zei, dat ik niet slagen zou, en dat je er niet. toe kon besluiten om de I dagelijksche sleur van bezigheden vaarwel te K zeggen, zonder te weten, wanneer jc weer thuis, r en in je gewone werk zou komen. En nu ben je hier. Wat is dat alles wonderlijk I Hoe kwam g het zoo, dat je toch naar Londen bent gegaan B en hoe lieb-je het opeens tot zoo'n hoogte ge- I bracht? I Ja, dat heb ik aan een klein ongelukje té I danken. Het is een lange geschiedenis een heele roman kan ik wel zeggen. Ik zal het je eens vertellen, maar nu niet. Wanlieer dan? Op het eiud van deze maand. Dat is nog langer dan veertien dagen. Neen, dat is te veel van iemand's nieuwsgierigheid ge vergd. Zegover een week. Dat kan ik niet zeggen. Je zult later pre cies weten waarom. Maar hoe gaat het met je handel? Zijn vroolijkkoid verdween als een nevel, en hij zei met een zucht: Je was een goed profeet, Henry. Ik wou, dat ik nooit naar Lonuen was gegaan; maar ik wil er nu liever niet over spreken. Dat moet je juist doen. Je moet van avond met me meegaan, als we hier vandaan komen en me alles daarvan vertellen. Mag ik dat werkelijk? Meen je het in ernst? snikte hij, terwijl tranen in zijn oogon parelden. Ja, ik wil de gehcele geschiedenis weten. O, wat ben ik je dankbaar. Het is zoo heerlijk weer eens iemand te vinden, die met hart en ziel belang in me stelt, in mij en mijn zaken; dat doet me zoo'n goed, na alles wat ik hier heb doorgemaakt. Ik zou wel voor je op mijn knieën willen vallen. Hij greep mijn hand cn drukte die en was zeer hartelijk gedurende het heele dinerdat niet plaats vond. Want wat altijd geschiedt aan Engelsclie diners, gebeurde ook nuze konden hot niet eens worden over de quaestie van den voorrang aan tafel en zoo kwain er van het geheelc diner niets. Engelschen eten daarom altijd vooraf als ze uit eten gaan, want zij weter. welke kans ze loopen; maar niemand overleden. Hij was sedert 12 Sept. 1875 pre dikant bij de Ned. Herv. gemeente te Utrecht, waar zijn stoffelijk overschot hedenochtend werd bijgezet. Zaterdagavond was het zeer onrustig te Haarlem. De Gemeenteraad had in Februari besloten de kermis een paar dagen korter te maken, welk besluit, naar aanleiding van daartoe strekkende adressen van confessio neele zijde, in den loop eener vrij onvoltallige vergadering was genomen. Later kwamen vele ingezetenen daartegen op, en betoogden hun winstderving, maar liet besluit was ge vallen. In plaats van den Zondag en den Maan- clag nog bij de kermisweek te voegen, gelijk vroeger geschiedde, moest Zaterdagavond 0111 twaalf' uur gesloten worden. Zoor.ls verwacht werd, waren de kermis- gangers niet geneigd, zich daaraan te onder werpen. De politie had daarom maatregelen genomen en liet garnizoen was geconsigneerd. In de Sociëteit «de Kroon" zou toch een voorstelling worden gegeven, door het gezel schap van Frits van Haarlem, met introductie voor niet-leden. Deze voorstelling ging op last van de politie niet door en door liet be stuur der Sociëteit is thans een eisch tot schadevergoeding tegen de Gemeente inge steld, tot een bedrag van i'1500. Toen te elf uron de herbergen en tapperijen gesloten waren, ontstonden er volksoploopen, die herhaaldelijk door de politie werden uit eengedreven, waarbij van de sabel werd ge bruik gemaakt. Het inwerpen van ruitenen het sarren van de politie noodzaakten den com missaris de hulp der militaire macht in te roepen. De menigte werd uiteengedreven; maar daar de samenscholingen voortduurden, werd door de cavalerie niét de sabel gechar geerd. Eerst te hall'twee konden de huzaren inrukken. Zondag bleef bet overdag rustig en ook des avonds herhaalden zich de ongeregeld heden nietwel hadden er op stootjes plaats, maar van jongens, die zonder moeite door de politie uiteen werden gejaagd. Maandag kregen de werklieden der fabrieken enz. als oudsher op den kermismaandag een vrijen dag dien zij met de hunnen buiten de stad, aan Kraantjelek, het Kolkje, enz- doorbrachten. In de stad bleef het ook des avonds rustig. Tegen den invoer van aardappelen uit Nederland wordt door de Duitsche regeering gewaarschuwd, omdat zich te Anibt-Delden W. C. DIJKGRAAF, Horïoger. Langestraat 16. waarschuwt den vreemdeling en hij loopt na tuurlijk zoo'n dag zijn diner mis. In dit geval was niemand het slachtoffer van de geschiedenis, want niemand van ons was nieuweling in de zaak, behalve Hastings, maar men had de ge zant bij de uitnoodiging al medegedeeld, dat hij, uit eerbied voor de Kngelsehe zeden en gewoonten, voor geen eten had gezorgd, leder bood zijn ariq aan een dame on wandelde naar de eetzaal, en daar begon het krakeel. De hertog van Scoreditcb wilde den voorrang boven de anderen hebben en aan liet hoofd van do tafel zitten, opgrond, dat hij hooger was dan een gezant, die slechts ecu natie en geen vorst vertegenwoordigde. Maar ik stond op mijn recht en week geen duim breed. In de kolommen der couranten stond ik boven alle hertogen, die niet van koninklijken bloede waren en daarom eischte ik den voorrang boven Scoreditch. Hoe we ook praatten, de zaak werd niet opgelost. Hij trachtte op het laatst met geboorte en ouderdom van adel te schermen, waartegenover ik mijn rechtstréeksche alkomst van Adam, zooals mijn naam aanduidde, stelde. Ten slotte trokken wc maar weer naar den salon, waar we in groepjes staande een lunch een stukje brood met sardijnen en een bessentaartje gebruikten. Ilior neemt men het zoo nauw niet met de rangen, twee menschen met gelijke aan spraken gooien een shilling op en raden. Wie het raadt, niag.het eerst zijn bessentaartje opeten en de verliezer krijgt do shilling. Dan gooien de volgende twee op, enz. Nadat we ons op die wijze vorfrisoht hadden, worden er tafels gobracht en gingen we cribbale spelen, een shilling het spel. De Engelschen spelen nooit voor hun plei- zier. Als ze er niet iets bij kunnen winnen of verliezen, 't komt er niet op aan wat, spelen ze niet. We brachten een «ezelligon tijd door, althans twee van ons, miss Langham en ik. Ik was zóo door haar betooverd, dat ik mijn troeven niet tellen kon, en als ik een slag maakte, merkte ik het niet eens; ik zon dan ook zeker alle spellen verloren hebben, als het met haar niet juist evenzoo gesteld was geweest; zij verkeerde in hetzelfde geval. Natuurlijk trof het geen van ons beiden, hoe slecht wc speelden, noch bekom merden we er ons om, waarom we zoo speeldeu, We wisten maar écu ding zeker, nl. dat we ge lukkig waren en liefst niet gestoord werden. En ik vertelde haar zoowaar dat ik haar liefhad en zij, zij bloosde tot achter haar ooren en ze antwoordde, dat ze mij óok lief had. O, ik had nog nooit zoo'n avond beleefd. Ik was eerlijk en oprecht tegenover haar en deelde haar mee, dat ik geen eert in de wereld bezat buiten dat biljet van een raillioen pond, waarvan ze zeker ook al had hooren spreken, en dat het biljet mij niet eens behoorde. Dat maakte haar nieuwsgierigheid gaande en toen vertelde ik haar fluisterend de geheele ge schiedenis van het begin af en ze dreigde net te bestervenvan het lachen. Wat ter wereld zij voor belachelijks aan dc geschiedenis kon vinden, was mij een raadsel, maar ieder oogen blik barstte ze over de eene of andere bijzonder heid, die ik meedeelde, in lachen uit en ik moest een paar minuten wachten eer ze bedaard ge noeg was om verder naar me te luisteren. Wordt vervolgd).

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsche Courant | 1893 | | pagina 1