Donderdag 17
Aug. 1893.
No. 4276.
37e Jaargang.
Binnenland
Hel Bankbiljet van 1000 000
AMERSF00RÏ5C! COURANT.
Uitgave
FIRMA A. H. VAN CLEEFF
te Amersfoort.
Dit blad verschijnt Maandag- en Donderdagnamiddag. Abonnement per 3 maanden f
Franco per post ƒ1.15. Advertentiën16 regels GO Cents.; elke regel meer 10 Cents.
Groote letters naar plaatsruimte. Legale-, officieële- en onteigeningsadvert. per regel
15 Cents. Reclames per regel 25 Cents. Afzonderlijke nummers iO Cents.
Bureau
MUURHUIZEN
hoek Kortegracht, Wijk B. 60
Bij dit nummer behoort een Bijvoegsel.
Reis-abonnementen.
"Wij zijn gaarne bereid om, tegen
vergoeding van porto, aan geabon-
neerden, die voor korten of langen
tijd op reis gaan, de Amersfoortsche
Courant en de bladen, welke zij door
onze tussehenkomst ontvangen, na te
zenden.
Opgave van duidelijk adres is vol
doende;
HULPBANK TE AMERSFOORT.
Tot het geven van GKi.tncx tkh i.ken zal
eenc Commissie uit het bestuur op MAAN
DAG, den 21 AUG. aanstaande, 'snamid.
van HAi.i'TWKK tot HAi.KimiK, zitting houden
in een der lokalen van het Raadhuis, alwaar
de belanghebbenden zich kunnen aanmelden,
ook voor het teruggeven van gelden.
HERM. P. VAN HASFXEN,
Secretaris-Penningmeester.
Tegenover liet voorstel om de Kieswet
amendementen in tie afdeelingen te doen on
derzoeken, werd een tegeu-voorstel ingediend
om ze te stellen in handen der Commissie
van rapporteurs, teneinde met tien Minister
in üverlég te treden. Het eei'ste voorstel werd
aangenomen met 02 tegen 33 stemmen.
Men schrijft uit Den Haag:
Waar de concurrentie zich tegenwoordig
al niet vertoont, en welke vreemde oorzaken
ze soms heeft! Dat konden wij dezer dagen
ondervinden op het gebied der publieke
vermakelijkheden, in de eei'ste plaats bieden
liet Seheveningsche Badhuis en de Haagsche
Dierentuin tegen elkander op, wie liet meeste
volk trekken zal. Een paar jaar geleden,
toen Reiss nog leefde en in liet Badhuis den
scepter zwaaide, bestond voor déze concur
rentie, ofschoon ze toen veel minder scherp
was dan heden, meer aanleiding, want, naar
men zeide, was het de toeleg van den toenma-
ligen Badhuissatraap, den Dierentuin er zóo
diep onder te brengen, dat de instelling op een
gegeven oogenblik als succursaal van het
Zeebad kon worden geannexeerd tot een
soort van stedelyk pied-d-lerre voor de
badgasten, waarvoor de tuin bijzonder gun
stig gelegen is aan de tramlijn van de toen
nop; bestaande Rijnspoorweg-maatschappij,
welke machtige corporatie ook gezegd werd
Feuilleton.
deze samenkoppeling te begunstigen. Maar
sedert de Rijnspoorweg-maatschappij, zelve
geannexeerd, Reiss gestorven en ue Dieren
tuin een zeer actief bestuur deelachtig ge
worden is, wordt er aan de samensmelting
van de twee inrichtingen niet meer gedacht
en schijn de Dierentuin een groot deel van
zijn ouden, onafhankelijken bloei te zullen
herwinnen. Hij gaat van zijn zijde ook aan
't concurreeren, en wel met liet Gebouw
voor Kunsten en Wetenschappen. Op het
terrein van »den Tuin" (zooals de echte
Hagenaars hun geliefd uitspaningsoord noe
men) wordt een kolossaal gebouw gesticht
voor groote feesten en volksvergaderingen.
Hoe dit zij, voor het tegenwoordige en in
den zware)strijd tegen het Kurhau.- datzijn
voornaamste avondvermakelijkheden, het
iedere week aangekondigd (doch «wegens
het ongunstige weder" maar hoogsi zelden
ontstoken) vuurwerk en het wekelijksch con- j
cert met opzet geeft op de twee avonden, I
waarop de grenadiei-s in «den Tuin" spelen
Ltiat liet de laatste instelling tamelijk gunstig
•n nu zij ile aan elk rechtgeaard Hagenaar
dierbare kermis een week lang op haar ter
rein beeft gevierd, heelt zij zich veler sym
pathie verworven.
Nu heeft, liet Badhuis een andere, eerb-cd-
waardige Haagsche instelling, de Woensilag-
uvondinuziek in het HaagscheBosch, aangerand.
Zoo werd gepasseerden Woensdag te Sclie-
veningen weder een vuurwerk ontstoken,
lat op het bezoek aan liet. Haagsche Bosch
een merkbaren invloed heeft gehad. Van
groote vindingrijkheid levert deze concurrentie
van het Zeebad echter niet niet veel blijken,
want 't is en blijft vuurwerk en muziek,
muziek en vuurwerk, en de eenige afwisseling,
bet voor het vijf-eu-zeventigjarig jubilé van
«het Zeebad" verzonnen open-Iucht-bal is
nu al een keer of drie binnen een maand
herhaald en dreigt al even eentonig te wor
den. liet merkwaardigste van,dezen nieuwen
oorlog, met openbare en half openbare ver
makelijkheden, is echter in de aanleiding
gelegen.
De nieuwe directeur-generaal van het Zee
bad namelijk, moet. zeer verbitterd zijn èn
op de leden van de Witte Sociëteit, aan welke
instelling de Tent in het Bosch behoort, èn
op de bevelhebbers, die gezag voeren over
liet muziekkorps der grenadiers, dat in die
Tent, al sinds jaren her, Woensdag muziek
maakt, avonden die al sedert Dunkler's tijd
zekere vermaardheid verkregen hebben. De
leden der Sociëteit hebben namelijk den
nieuwen directeur-generaal hetzelfde aange
daan wat ze zijn voorganger aandedenhem
gedeballoteei'd toen hij als lid werd voorge
steld, en de gezaghebbers van het muziek
korps hebben niet willen toestaan dat het
medewerkte in de jubilóvertooningen ter eere
van de groote mannen van Scbevehingen
(wier rij met Pronk aanvangt e (totnogtoe)
met Reiss eindigt) waarschijnlijk op grond,
dat 't al wèl is, zoo de Hagenaars en de
huitensteedsche badgasten in Tuin en Tent
viermaal 's weeks de zoogenaamde stafinu-
ziek kunnen hooren. Nu schijnt liet daar
ginds, «aan den oever van den Oceaan",
besloten te zijn, dat ook de Witte Sociëteit
er onder moet, doch het kuit zich aanzien,
dat deze nieuwe kruistocht nog minder slaagt
dan die tegen den Dierentuin. De «Witte"
is een zóo vast in de residentie gevestigd
lichaam, dat die er tegen aanloopt, zich zelf
builen stoot ronder de hechte muren pok
maar éen mdimeter te verzetten.
Nu het aan verschillende militaire autori
teiten v ïrkehjk gebleken is. dat de uitrusting j
der infanterie te zw:uir blijkt te wezen, wor
den bij de najaarsinaiioeiivres proeven genomen I
mei een bepakking Van minder gewicht.
Ook zal men daarbij beproeven of de lastige
shako bij de velduitrusting kan worden ver
vangen door de kwartiermuts.
Het vervoer van personenwagens, zonder
doorgaande, door reizigers in werking te I
brengen luclitdruk-remtoestellen, is op de 1
lijnen der Nederlandscbe spoorwegen door
den Minister verboden.
Naar men verneemt, zalfde Maatschappij
tot Exploitatie van Staatsspoorwegen met
November a.s. de bij liet publiek weinig ge
liefde perronkaurten afschaffen. Het groot
aantal personen, voor het bewaken van het
perron vereischt, moet deze wijze van con
trole voor de Maatschappij al te kostbaar
maken.
Hetzelfde bericht beeft reeds meermalen
in de pel's de ronde gedaan. Maar de perron-
kaartjes bleven bestaan. 7.nu de Exploitatie-
Mij. nu eindelijk werkelijk tot opheffing van
den gehaten maatregel hebben besloten
Zeker is liet, dal juist nu voor enkele sta
tions nieuwe bepalingen zijn gemaakt met
betrekking tot do perron-kaartjes.
Ds. A. H. Du val Slothouwer is Maandag
te Laag-Keppel in den ouderdom van 55 jaar
Naar het Engclsch van Mark Twain.
De zaak is, waarde Lloyd, dat jc even ver
i bent als ik,ik zelf kan het met ook niet be-
grijpen.
't Is clan ook verbazend, hö Zeg, het is
i nog maar drie maanden geleden, dat we samen
naar Miner's restaurant gingen.
Nsen, het was naar What Cheer; Miner's
was immers veel te deftig voor ons.
J Juist, naar What Cheer. Daar gingen we
om twee uur 's nachts heen, om een kop koffie
te drinken, nadat we zes uur op de balans had-
deu zitten blokken. Ik trachtte je toen over te
b halen, met me naar Londen te gaan en ik bood
B jc aan. verlof voor je te vragen en alle onkosten
te betalen en je bovendien nog iets te geven
als de zaken goed gingen. Maar jc wilde toen
g niet naar me luisterenje zei, dat ik niet slagen
zou, en dat je er niet. toe kon besluiten om de
I dagelijksche sleur van bezigheden vaarwel te
K zeggen, zonder te weten, wanneer jc weer thuis,
r en in je gewone werk zou komen. En nu ben je
hier. Wat is dat alles wonderlijk I Hoe kwam
g het zoo, dat je toch naar Londen bent gegaan
B en hoe lieb-je het opeens tot zoo'n hoogte ge-
I bracht?
I Ja, dat heb ik aan een klein ongelukje té
I danken. Het is een lange geschiedenis een
heele roman kan ik wel zeggen. Ik zal het je
eens vertellen, maar nu niet.
Wanlieer dan?
Op het eiud van deze maand.
Dat is nog langer dan veertien dagen. Neen,
dat is te veel van iemand's nieuwsgierigheid ge
vergd. Zegover een week.
Dat kan ik niet zeggen. Je zult later pre
cies weten waarom. Maar hoe gaat het met je
handel?
Zijn vroolijkkoid verdween als een nevel, en
hij zei met een zucht:
Je was een goed profeet, Henry. Ik wou,
dat ik nooit naar Lonuen was gegaan; maar ik
wil er nu liever niet over spreken.
Dat moet je juist doen. Je moet van avond
met me meegaan, als we hier vandaan komen
en me alles daarvan vertellen.
Mag ik dat werkelijk? Meen je het in
ernst? snikte hij, terwijl tranen in zijn oogon
parelden.
Ja, ik wil de gehcele geschiedenis weten.
O, wat ben ik je dankbaar. Het is zoo
heerlijk weer eens iemand te vinden, die met
hart en ziel belang in me stelt, in mij en mijn
zaken; dat doet me zoo'n goed, na alles wat ik
hier heb doorgemaakt. Ik zou wel voor je op mijn
knieën willen vallen.
Hij greep mijn hand cn drukte die en was
zeer hartelijk gedurende het heele dinerdat
niet plaats vond. Want wat altijd geschiedt
aan Engelsclie diners, gebeurde ook nuze
konden hot niet eens worden over de quaestie
van den voorrang aan tafel en zoo kwain er
van het geheelc diner niets. Engelschen eten
daarom altijd vooraf als ze uit eten gaan, want
zij weter. welke kans ze loopen; maar niemand
overleden. Hij was sedert 12 Sept. 1875 pre
dikant bij de Ned. Herv. gemeente te Utrecht,
waar zijn stoffelijk overschot hedenochtend
werd bijgezet.
Zaterdagavond was het zeer onrustig te
Haarlem. De Gemeenteraad had in Februari
besloten de kermis een paar dagen korter
te maken, welk besluit, naar aanleiding van
daartoe strekkende adressen van confessio
neele zijde, in den loop eener vrij onvoltallige
vergadering was genomen. Later kwamen
vele ingezetenen daartegen op, en betoogden
hun winstderving, maar liet besluit was ge
vallen. In plaats van den Zondag en den Maan-
clag nog bij de kermisweek te voegen, gelijk
vroeger geschiedde, moest Zaterdagavond
0111 twaalf' uur gesloten worden.
Zoor.ls verwacht werd, waren de kermis-
gangers niet geneigd, zich daaraan te onder
werpen. De politie had daarom maatregelen
genomen en liet garnizoen was geconsigneerd.
In de Sociëteit «de Kroon" zou toch een
voorstelling worden gegeven, door het gezel
schap van Frits van Haarlem, met introductie
voor niet-leden. Deze voorstelling ging op
last van de politie niet door en door liet be
stuur der Sociëteit is thans een eisch tot
schadevergoeding tegen de Gemeente inge
steld, tot een bedrag van i'1500.
Toen te elf uron de herbergen en tapperijen
gesloten waren, ontstonden er volksoploopen,
die herhaaldelijk door de politie werden uit
eengedreven, waarbij van de sabel werd ge
bruik gemaakt. Het inwerpen van ruitenen het
sarren van de politie noodzaakten den com
missaris de hulp der militaire macht in te
roepen. De menigte werd uiteengedreven;
maar daar de samenscholingen voortduurden,
werd door de cavalerie niét de sabel gechar
geerd. Eerst te hall'twee konden de huzaren
inrukken.
Zondag bleef bet overdag rustig en ook
des avonds herhaalden zich de ongeregeld
heden nietwel hadden er op stootjes plaats,
maar van jongens, die zonder moeite door
de politie uiteen werden gejaagd.
Maandag kregen de werklieden der fabrieken
enz. als oudsher op den kermismaandag een
vrijen dag dien zij met de hunnen buiten
de stad, aan Kraantjelek, het Kolkje, enz-
doorbrachten. In de stad bleef het ook des
avonds rustig.
Tegen den invoer van aardappelen uit
Nederland wordt door de Duitsche regeering
gewaarschuwd, omdat zich te Anibt-Delden
W. C. DIJKGRAAF, Horïoger.
Langestraat 16.
waarschuwt den vreemdeling en hij loopt na
tuurlijk zoo'n dag zijn diner mis. In dit geval
was niemand het slachtoffer van de geschiedenis,
want niemand van ons was nieuweling in de
zaak, behalve Hastings, maar men had de ge
zant bij de uitnoodiging al medegedeeld, dat hij,
uit eerbied voor de Kngelsehe zeden en gewoonten,
voor geen eten had gezorgd, leder bood zijn ariq
aan een dame on wandelde naar de eetzaal, en
daar begon het krakeel. De hertog van Scoreditcb
wilde den voorrang boven de anderen hebben
en aan liet hoofd van do tafel zitten, opgrond,
dat hij hooger was dan een gezant, die slechts
ecu natie en geen vorst vertegenwoordigde.
Maar ik stond op mijn recht en week geen duim
breed. In de kolommen der couranten stond
ik boven alle hertogen, die niet van koninklijken
bloede waren en daarom eischte ik den voorrang
boven Scoreditch. Hoe we ook praatten, de zaak
werd niet opgelost. Hij trachtte op het laatst
met geboorte en ouderdom van adel te schermen,
waartegenover ik mijn rechtstréeksche alkomst
van Adam, zooals mijn naam aanduidde, stelde.
Ten slotte trokken wc maar weer naar den salon,
waar we in groepjes staande een lunch een
stukje brood met sardijnen en een bessentaartje
gebruikten. Ilior neemt men het zoo nauw niet
met de rangen, twee menschen met gelijke aan
spraken gooien een shilling op en raden. Wie
het raadt, niag.het eerst zijn bessentaartje opeten
en de verliezer krijgt do shilling. Dan gooien
de volgende twee op, enz. Nadat we ons op die
wijze vorfrisoht hadden, worden er tafels gobracht
en gingen we cribbale spelen, een shilling het
spel. De Engelschen spelen nooit voor hun plei-
zier. Als ze er niet iets bij kunnen winnen of
verliezen, 't komt er niet op aan wat, spelen ze
niet.
We brachten een «ezelligon tijd door, althans
twee van ons, miss Langham en ik. Ik was zóo
door haar betooverd, dat ik mijn troeven niet
tellen kon, en als ik een slag maakte, merkte
ik het niet eens; ik zon dan ook zeker alle spellen
verloren hebben, als het met haar niet juist
evenzoo gesteld was geweest; zij verkeerde in
hetzelfde geval. Natuurlijk trof het geen van
ons beiden, hoe slecht wc speelden, noch bekom
merden we er ons om, waarom we zoo speeldeu,
We wisten maar écu ding zeker, nl. dat we ge
lukkig waren en liefst niet gestoord werden. En
ik vertelde haar zoowaar dat ik haar liefhad
en zij, zij bloosde tot achter haar ooren en ze
antwoordde, dat ze mij óok lief had. O, ik had
nog nooit zoo'n avond beleefd.
Ik was eerlijk en oprecht tegenover haar en
deelde haar mee, dat ik geen eert in de wereld
bezat buiten dat biljet van een raillioen pond,
waarvan ze zeker ook al had hooren spreken,
en dat het biljet mij niet eens behoorde.
Dat maakte haar nieuwsgierigheid gaande en
toen vertelde ik haar fluisterend de geheele ge
schiedenis van het begin af en ze dreigde net
te bestervenvan het lachen. Wat ter wereld
zij voor belachelijks aan dc geschiedenis kon
vinden, was mij een raadsel, maar ieder oogen
blik barstte ze over de eene of andere bijzonder
heid, die ik meedeelde, in lachen uit en ik moest
een paar minuten wachten eer ze bedaard ge
noeg was om verder naar me te luisteren.
Wordt vervolgd).