Maandag 19
Nov. 1894.
No. 4407.
39e Jaargang.
E\ WAMIOPKiK TOCHT.
Binnenland.
Uitgave
A. H. VAN CLEEPP
te Amersfoort.
Verschijnt Maand/tg- en Donderdagnamiddag met gratis Zondagsblad. Abonnement per 3 maanden/1.Franco
per post ƒ1.15. Abonnement alleen op het Zondagsblad voor Amersfoort 40 et., voor binnenland 60 ct. per
u?1—Advertentiën 113 regels 60 ct.elke regel meer 10 ct. Groote lettere naar plaatsruimte. legale-,
omcieele- en onteigeningsadvert, per regel 15 ct. Reclames per regel 25 ct. Afzonderlijke nummers 10 cent.
Dienstaanbiedingen en aanvragen, uitsluitend voor- en betreffende den werkenden stand, van minstens 5 regels, in het
Zondagsblad, per regel 5 cent
Bij advertentiëu van buiten dc stad worden de iucasaeerkosten in rekening gebracht.
Bureau MUURHUIZEN
hoek Kortegraeht, Wijk B. 60
Tolepliuoiiiiuniinor 10.
kennisgeving.
AME0Soo™EES™Ren Vra™°K™Ra van
Doen te weten, dat blijkens proces-verbalen
van stemopneming, nopens de verkiezing van
leden voor de Kamer van KOOPH \NDF,L en
FABRIEKEN alhier d.d. 15 NovembeV1894
als zoodanig zijn verkozen de heeren J. ff Kleber
J. Sinnigc. en .4. T. R Vermolm, aftrc,lendemet
het einde des jaars 1898, en de heer C ran der
?oVle. aftrüd,en(le ,1,et het einde des jaars
1896 terwijl ct-ne herstemming moet plaats heb
ben tussehen de heeren A. Visser en I'. A. J.
Blom, en dat voornoemde proces-verbalen Ge
durende acht dagen, te rekenen van heden alle
werkdagen van 10—1 uur op de se-retarie der
gemeente voor eenieder ter inzage liggen.
Amersfoort, den 15. November 1894.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
De Burgemeester.
F. D. SCHIMMELPENX1NCK.
De Secretaris,
W. L. SCl-IELTUS.
Genezing van besmettelijke
Keelziekte.
Ingezonden
Vanavond heb ik ze gezien, die stumpert
jes Het éene was gisteravond bijna dood in
het Kinderziekenhuis gebracht, en toen de
arts zich gereed maakte voor de operatie,
kwam de liefdezuster zeggen, dut het al wel
te laat zou zijn, want liet au lerhalt'jarige
kindje ademde niet meer. Maar de kundige
arts deed toch de operatie en in zijn zoo
gevaarvol werk werd hij bijgestaan door
ambtgenooten, die onvermoeid bezig waren
de ontbrekende natuurlijke ademhaling door
de kunstmatige te vervangen. En eindelijk
begon liet zelf te ademen, dat kindje, dat
bijna geen druppel bloed verloor bij de lucht
pijpsnede, omdat het zoo goed als dood was!
Maar nu, 24 uren daarna, leefde iiet nog
Waarom hadden de oudei's zóo lang ge
wacht, totdat de wazige oogjes smeekten om
lucht, totdat het hoofdje en het heele
lichaampje achterover werd geworpen, bij
elke poging om adem te halen, totdat een
korte, rauwe, holle hoest het kindje baast
deed stikken En toch gevoelden zij wat mee
van dien klauw, dL om liet halsje greep van
hun kind, en toch maakte die benauwde
ademhaling, dat zij zelve ook hoe langer zoo
sneller ademden, en begonnen mee te boesten,
alsof dit een verruiming voor hun kindje,
een verlichting voor hen zelve kon zijn van
de prop. die zij in de keel gevoelden, maar
Feuilleton.
Naar hel Duilsch.
1).
Aan het Silezische spoorwegstation V ossowska
stond, op zekeren herfstavond, een trein klaar
om naar Tarnowitz te rijden.
Vossowska. thans een groot station aan de lijn
Tarnowitz-Breslau, bestond toen slechts uit een
aantal midden tussehen de uitgestrekte bosschen
verspreid liggende gebouwen voor het spoorweg-
materieel en woningen der ambtenaren. Het
station lag bijna halfweg aan de baan Oppeln-
Tarno.vitz. een tak van den grooten spoorweg in
het noordelijk fabrieksdistrict, maar van onder
geschikten rang. Er liepen alleen goederentreinen
en gemengde of „bommeltremem' zooals de
volkshumor ze heeft betiteld- De baan liep bijna
onafgebroken door oude, wildrijke wouden, die
aan vorst Ilohenlohe of andere magnaten
in die streek behoorden; tussehen die bosschen
verspreid lagen hier en daar eenige kleine dorpen,
van welke de spoorweg er eenige aandeed. De
bewoners dezer landstreek bebmnvden den schra
len .Tond, werkten in de bosschen tegen dagloon
of in de zinkmijnen, die men toen echter nau-
wcliiks heeon te ontginnen.
Het w is een stormachtige herfstdag, de lucht
dreigde met regen. I)e machinist Lederer, die
den gemengden trein naar rarnowitz moest
brengen hulde zieh bibberend m zijn mantel,
die niet hun den adem benam. Waarom
Omdat die operatie, die luchtpijpsnede toch
ook nu het laatste was, wat gedaan kon
worden, omdat zij liever hun kindje niet
lieten martelen, maar liever rustig lieten
sterven
Rustig sterven
Duizendmaal grooter marteling zóo te moe
ten sterven, dan, al zij het ook menig keer,
te moeten sterven, nadat de kunstbewerking
lucht beeft aangebracht. Zie toch hoe dat
gezichtje verandert als het kindje «liet buisje"
in de keel heeltSoms is het eenige oogen-
blikken u angstig, omdat bet patiëntje lange,
lange teugen lucht heeft ingeslurpt en dan
plotseling niet meer ademt: geen nood echter,
want nu is liet evenwicht hersteld en ont
vangt het bloed weer alles uit de gemakkelijk
inteademen lucht, wat het vertikkende kind
't niet kon geven, omdat het keeltje van
binnen zoo nauw was geworden. Zie nu boe
de oogeu weer gaan glanzen, al is 'tsoms
een koortsglans: zie hoe die bleeke wan
getjes weer opfleuren, en die paarsblauwe
lipjes weer wat rooiler worden. En kon bet
kind u toeroepen 'tzou een dankzegging
zijn die het uitte, als gered uit zulke be
nauwdheid.
Maar nu leefde bet nog, omdat, die kunst
bewerking was gedaan
Maar nog iets anders was er gedaanNa
ile operatie was hot kindje onder de huid
ingespoten met een zekere hoeveelheid bloed
wel, dat afkomstig was van een jong paard,
waarbij, op kunstmatige wijze, vooraf »de
besmettelijke keelziekte"(diphtheritis ofcroup,
zooals gij het noemen wilt) was aangebracht.
De bloedwei nu van zoo'n dier werd, in een
hoeveelheid als ongeveer een spijslepel bevat,
onder de huid ingespoten en werkte, zonder
smart of pijn aan het patiëntje te veroor
zaken, in het bloed als genresmid lel, als een
soort tegengif.
En het tweede stumpertje, een halfidiootje
van ongeveer 4 jaar, kreeg gistermorgen
keelpijn en hevige koorts.
Mijn vriend, (loctor S., ziet in de keel de
duidelijke teekeuen van diphtheritis; hij be
weegt de ouders, met veel moeite, bet kindje
naar liet kinderziekenhuis te brengen, 't. Ge
lukt hem en gistermiddag wordt een inspui
ting gemaakt met de vermelde bloedwei
(serum). Eenige uren na de inspuiting is de
koorts reeds zeer verminderd en vanavond,
loert ik het kindje in bed zag zitten, zou ik
niet vermoed hebben, dat liet aan diphthe-
toen hij afscheid nam van den stationchef en
naar zijn locomotief ging. Eer hij deze echter
had bereikt, hield hij stil om afscheid te nemen
van zijn vrouw en zijn kind, die op het perron
stonden.
„Je komt immers eerst morgenochtend terug?"
vroeg juffrouw Lederer haren man.
„Ja," antwoordde deze, „heden heb ik rangeer
dienst te Tarnowitz, en kan dus eerst morgen
ochtend met den trein van vijf uur terugkomen,
maar dan ben ik ook den heelen dag vrij. Dag
Marie, en jij, Bruno, wees nu eens heel zoet, dan
breng ik je ook wat mee. Maar zeg eens, Marie,
de jongen komt me vandaag zoo stil voor
hij is toch niet ziek
„Dat wilde mij ook al zoo toeschijnen", ant
woordde de vrouw, „waarschijnlijk heeft hij kou
gevat met dit vochtige, gure weer."
De bel luidde voor den derden keer. Lederer
kuste nog eenmaal vrouw en kind, toen sprong
hij op de locomotief: gillend klonk de fluit en
de trein zette zich langzaam in beweging. Vóór
hij verdween om den hoek van den weg, keek
Lederer nog eenmaal om en knikte de zijnen
tot afscheid toe.
De vrouw wuifde met haar zakdoek, toen ging
zij naar huis. Onderweg keek zij bespiedend naar
den jongen, die zwijgend naast haar liep.
Marie had de verandering in den knaap cods
sedert eenige uren bemerkt, doch er iiaar echt
genoot uiet over gesproken, omdat zij hem dat
vlak vóór zijn vertrek niet mee wilde deelen
hij hield zoo verbazend veel van zijn eenig kind,
en al zijn vrijen tijd offerde hij op om zieh ge
heel aan heru te kunnen wijden.
Toen vrouw Lederer naar huis ging, zag zij
dat de knaap tranen in de. oogen hal: hij
ritis lijdende wasen toch was liet keeltje
zoo ernstig aangedaanMaar 't kind was
vroolijk, zonder koorts, en alle verschijnselen
in de keel doen met zeer groote waarschijn
lijkheid ons de overtuiging geven, dat. het
kind door tijdige erkenning der ziekte en
door tijdige inspuiting met de bloedwei ge
red is.
Wij hebben bijna allen gelezen, hoe in
Parijs duizenden en duizenden guldens ge
bracht worden aan het bureau van de Figaro.
Wij hebben gelezen, hoe innig aandoenlijk
de bijschriften waren van de penninkjes, die
daar werden gebracht »v;ui een moeder, die
haar eenigen lieveling heeft verloren aan de
keelziekte", »van hem, die reeds twee kin
deren aan diphtheritis zag weggaan"»van
een zusje dat haar broertje zag sterven aan
de keelziekte en zoo honderd andere bij
schriften. En die bijschriften kwamen niet in
een enveloppe, gevuld uiet bankbiljetten van
1000 of meer, neen, die waren bij de
kwartjes en dubbeltjes, bij de halve en heele
guldens! Zij kwamen van den burgerman
en van den minderen man, want wij weten
het, juist onder hen komf het grootst aantal
gevallen van besmettelijke keelziekte voor.
Laten wij ze niet veroordeelen
Maar laten wij bedeaken, hoe gebrek aan
voldoende geneeskundige hulp, hoe angst voor
de gevreesde operatie, hoe (zooals zij het
noemen) het afstaan van het kind aan het
ziekenhuis als oorzaken medewerken voor de
verspreiding der ziekte in eigen huisgezin
en daar buiten.
Eu wanneer wij dit nu eenmaal weten,
laten wij dan daarmee rekening houden
Vooral nu het toch meer en meer lil ij kt,
dat op een andere dan op operatieve wijze
de besmettelijke keelziekte met goeden uitslag
behandeld kan worden ten minste wan
neer bijtijds bet ziektegeval onder behan
deling wordt gesteld.
Laten wij, de meer bevoorrechten van geld
en goed, hen helpen, niet alleen voor hun
eigen bestwil, maar ook en wel degelijk om
een gevaar voor onze eigen kinderen af te
wenden. Laten wij een som gelds, een
groote som gelds bij elkaar brengen, om ook
in ons land, in het centrum, een inrichting
tot stand te brengen, waar de geneeskracn-
tige Moed wei wordt bereid en van waar zij
verkregen kan worden door lederen arts,
gratis en franco.
Terecht heeft de Staat ingezien, dat, ter
voorkoming van gevaar voor besmetting, in
U. F. A. GROENHUIZEN,
Havik, hoek Lavendelstraat.
HORLOGE- eu INSTRUMENTMAKER.
verschillende plaatsen van ons land inrich-
tingH.n zouden zijn, waar de voorbehoedende
koepokstof gratis kon verkregen worden
omdat zij eenmaal bepaald bad (en terecht)
dat elk schoolgaand kind moest gevacci
neerd zijn.
Vergelijk het aantal sterfgevallen door
pokken en door diphtheritis! Zie die cijfer*
en ontsluit de beurs om ook voor dit
geval te vormeneen «nationaal fonds".
Leiden, Nov. '04. dr. N.
Wij herinneren, dat dr. O. C. Delprat hoofdredac
teur van hel Keil, Tijdschrift voor Geneeskunde, gaarne
bereid is giften voor dit doel in ontvangst te nemen.
Aan liet afdeolingsonderzoek van de Tweede Kamer
nopens het Hoofdstuk Financiën ontleenen wij liet
volgende
Van sommige leden werd de klacht vernomen,
dat i'it jaar hij de toepassing der Vermogensbelns-
sting niet strenger is Ie werk gegaan dan ten vorigen
jure. Aangedrongen werd door die loden op een
overlegging der instruetie door den Minister aan de
inspecteurs der registratie gegeven. Andere leden
achtten dit onnoodig.
Door verschillende leden werden tal van klachten
geuit over dc schromelijke ontduikingen der Bedrijf-
belasting, in -zonderheid van de zijde der groote koop
lieden. Sommige leden wenschen daarom openbaar
making der kohieren, terwijl anderen dit bestreden.
Nog werd geklaagd over de late toezending der
aanslagbiljetten.
Opnieuw werd door sommige loden aangedrongen
o]) afschaffing van alle lollenanderen wensebten
meer bepaaldelijk afschaffing der watertollen, hetgeen
door 's Minister ambtsvoorganger in uitzicht is ge
steld. Wederom wev-.l aangedrongen op afschaffing
der Staatsloterij, terwijl ook weder do aandacht werd
gevestigd op liet toenemend aantal oninbare posten
hij de belastingen, vooral in de groote steden.
Enkele leden meenden, dat den reizigers aan onze
grenzen door visitatie onnoodig overlast wordt aan
gedaan opnieuw werd de aandacht gevestigd op
de regeling van hei muntwezen als een der hoofd
oorzaken dor hcorseheudc malaise.
Bij verniewing werd aangedrongen op het opnemen
der ouderwijzers bij de openbare .-obool in een pensi
oenfonds voor weduwen en weezen voor burgelijke
i- Tweede Kamer
klaagde over moeheid en wilde naar bed gebracht
worden, ofschoon hij anders nooit zoo vroeg
naar bed ging.
Marie bracht den jongen naar bed en over
legde wat haar te doen stond. Dc uaastbijzijndc
dokter woonde in het meer dan een mijl ver
wijderde plaatsje Malapane, waar hij als spoor
wegarts aangesteld was. Wanneer /.ij aan den
stationschef verlof vroeg een telegram naar
Malapane te zenden om den dokter te verzoeken
over te komen, dan kon deze met een weinig
spoed in een uur aan het ziek Voed zijn. Ze be
sloot daarmede nog wat te wachten, omdat ze
meende, dat de ongesteldheid van haar kind
niets ineer dan een lichte verkoudheid was, die
met de gewone huismiddeltjes wel zon genezen.
De afstand van Vossowska tot Tarnowitz is
iets meer dan zes Duitsehn mijlende gemengde
t rein legde dien afstand in drie uren af en trots
de duisternis van den vroegen herfstnacht kwam
Lederer gelukkig aan. liet weer was zeer onaan
genaam geworden. Toen liet duister werd, zotte
de wind op, die te middernacht tot een waren
storm aanwakkerde, terwijl daarbij veel regen
viel.
Toen de trein te Tarnowitz was aangekomen,
werd het sein gegeven dat alles in rust was.
De baanwachter was naar huis en tot's ochtends
vroeg had er geen treinenverkeer meer plaats.
Lederer rustte een weinig uit en daarna begon
de rangeerdienst, die noodig was om de wagens
met zink en zilvererts, bout en ijzer op de goede
verslag der Staatshegrooting v
ontleenen wij:
Dc Regeering is overtuigd, dat regeling van het
kiesrecht haar voornaamste taak blijft en hot on
getwijfeld een staatkundige fout zou zijn indien
de afdoening van dit vraagstuk noodeloos werd ver
traagd. Van geneigdheid tot zulke vertraging kent
«ie Regiering zich vrij, en er bestaat ge m enkele
aanleiding om haar daarvan te verdenken. Integen
deel, zonder hetzij ten aanzien van den inhoud der
in ie dienen kicswctvoorstcllen, hetzij omtrent het
juiste tijdstip hunner aanbieding eenige verdere ver-
lijn te brengen, daar de eerste locomotief ze
'8 ochtends vroeg naar het hoofdstation moest
brengen.
Even vóór elf uur was Lederer met zijn werk
klaar; hij liet de m;, nine aan, daar hij over
zes uren weer terug moest eu gaf den stoker
verlof, zich naar de dienstkamer te begeven, om
zieh daar te ruste te leggen. Hij zelf besloot
naar het StationskolTiehuis te gaan. daar hij
tijdens het rangeeren gezien had, dat het gebouw
nog hel verlicht was. Hij hoopte daar nog ge
zelschap te vinden, waarmede hij eenige oogen-
bliksen gezellig kon praten.
Den volgenden dag was luj vrij van dienst,
dan kon hij dus slapen zoo lang hij wilde.
Toen hij op weg was, kwam hij een der sta
tionsbeambten tegen. Hubner genaamd.
„Goed dat ik je zie, Lederer!'' zeidedeze. „Ik
wilde zoo juist iemand opzoeken, om je een
telegram te brengen."
„Een telegram voor mij vroeg Lederer ietwat
angstig.
...Ta, kom maar even mee in de dienstkamer."
Eenige minuten later hield Lederer het tele
gram in zijn bevende handen. Vol schrik en
ontzetting las hij de volgende woorden„Van
Vossowska naar Tarnowitz. Dienstzaken. Dit
station vraagt aan het station Tarnowitz den
daar aanwezigen machinist Lederer te zeggen,
dat zijn kind zeer ziek is. Waarschijnlijk heeft
het keelziekte. De dokter uit Malapane is afwezig
en andere medische httlp is er niet. Lederer
moet morgen met den eersten trein naar hier
komen en een dokter uit Tarnowitz meebrengen."
{Wordt vervolgd-j
