Donderdag 27
Dec. 1894.
No. 4418.
39e Jaargang.
Een bezoek bij den Tandarts.
Binnenland.
WIlllHII" HMWfWI'i
Üitgave
Firma A. E VAN CLEEFF
te Amersfoort.
Verschijnt Maandag- en Dotulerdagnamiddag met gratis Zondagsblad. Abonnement per Smoanden/l,—Franco
per post ƒ1.15. Abonnement alleen op het Zondagsblad voor Amersfoort 40 et., voor binnenland 50 ct. per
3 maanden. Advertentie» 16 regels 60 et.: elke regel moer 10 ct. Groote letters naar plaatsruimte. Legale-,
oflicieële- en onteigenitigsndvert. per regel 16 et. Reclamet per regel *15 ct. Afzonderlijke nummers 10 cent.
Dienstaanbiedingen en aanvragen, uitsluitend voor- en betreffende den werkenden stand, van minstens 5 regels, in het
Zondagsolad, per regel5 cent.
Bij advertentiën van buiten de stad worden de ineasseerkosten in rekening gebracht.
Bureau MUÜRHÜIZEN
hoek Kortegracht, Wijk B. 80
Telephoomiuiiuiior 19.
Voor de dienstboden,
met beleefd verzoek aan
dacht van hun gedien
stigen op te vestigen.
Toen hier „Onderlinge hulp" zou
worden opgericht, waagden wij een po
ging om ook de vrouwelijke looutrek-
kenden in deze nuttige vereeniging op
genomen te ziende oprichters luidden
echter zóo veel bezwaren, dat het plan
een plan bleef en de vrouw voor de zoo-
vpplspe ina<jl werd achtergesteld bij de
bpgrep der schepping, dje als zij maar
eventjes willen thans hun loon kunnen
verzekeren tegen den ouden dag of tijden
vau ziekte en kommer.
Eu toch i9 't geen zaak om ook de dienst
bode eeuigszius zekerheid te geven, dat
ze, als ze afgewerkt is en uitgediend heeft,
geen toevlucht zal behoeven te zoeken
in sen «mimi»!
Hoe heel weinig mevrouwen of juf
frouwen zijn bij machte om hun oude
getrouwe een pensioentje te geven als
de sloof niet meer kan, als ze zij het
ook in ontelbaar veel diensten na
jarenlang van den Yfoegen ochtend tot
pep jatép pyopd gewprVt té Ijebben, moet
prl^ennen „ik kan uiet meer" en. als ze
fjpn opgerpiifld vvqrilj, pu yeryapgen door
ppp jongere kracljJ, niet weet \yaarheeu?
Dp Pevensvevzekeriug-Maptschappij
„Utrecht" maakt di« vleselijke vraag
voortaau onnoodig.
Zij heeft een pensioenverzekering voor
dienstboden in het leven geroepen, die,
Feuilleton.
naar het ons voorkomt, zóo gemakkelijk
is, dat alle Aaltjes, Kaatjes, of hoe ze
ook heeten mogen, het voortaan aan
zichzelven te wijten zullen hebben als
ze niet zorgen voor hun ouden dag.
Enkele stuivers wekelijks afgezonderd
geven hun op zestigjarigeu leeftijd een
pensioen, dat hen, zoo zjong daarmee
beginnen nieten als ze er op latei-
leeftijd mee beginnen altijd minder
afhankelijk maakt.
De loqpen zijn niet altijd even hoog,
zegt ge, maar ze ziju toch in den regel
voldoende voor het noodige aan kleeding
(voediug en huisvesting hebbeu ze reeds)
doch de fooien, zoowel van het betalen
van rekeningen -als van gasten van huu
„volk", kuunen ze voortaau vruchtbaar
maken door die te storten voor hun pen
sioen verzekering.
Pp rpeep npljiet, dat ge al het gestorte
geld kwijt zijt, als ge eens een tijdlang
niet betaalt. Zelfs als ge 't zóo bout
maakt, dat ge „op stel en sprong" uit
uw dienst wordt ontslagen en een tijd
lang zonder nieuwen dienst zijt', uw
spaarduitjes op rakeii én 'ge dus niet
meer betalen kunt, zelfs dan kimt go
latèr wper bijbetajep ep l^ept ge geen
audey yerjies geleden dan dat uw pen
sioen kleiner is doordien ge dp Sitpivprs
uiet hebt belapjd Hl d«P tijd waarin ge
ze piet koi\ geven,
Én om pu dat pensioen teverzekereu,
moet door u slechts een bedrag van ten-
miuste 25 cent gestort worden, of zooveel
meer als ge kunt missen, waarvoor zou-
n d'p zttval zqq doen. Ik ivoóhtte
i'voncT er niets dan belachelijk-
(Een Kerstvertelling).
fy, t&LGT),
Mijn pijn was nu zóo verschrikkelijk dat ik
gereed was tot alles, wat mij spoedige verlich
ting beloofde.
„Ga in vredes naam uw gang", zeide ik, „als
je mij maar van de pijn afhelpt."
jÈcid ik spoedig'op bovengenoemde manier
onschadelijk gemaakt, en een oogenblik dacht
ik er aan, dat als het kleine drukke mannetje
iets kwaads in den zin had gehad, hij mij wel
geheel in zijn macht had.
Het mondstuk werd nu voor mijn mond ge
bracht, en langzamerhand voelde ik dezelfde
ëew.aaVtvQrpingeu als te voren. \Y.oer böatfllde mij
de neiging tot groofe vroólijkheid en de lust tot
lachen, aoch mijn kluisters verhinderden de
uitbarsting ervan, en de tandarts kon zijn werk
ongestoord verrichten. Toon ik bij kwam, stond
hij voor mij met eert glas water, en tot mijn
groote blijdschap voelde ik, dat mijn kies ver?
jpveiibp Was en'me? haar'dg pijn. pot zoover
^iag itlïp§ ui qrue. ntaar welke 'booze geest hem
ep dit oogenblik 'influisterde mij vergunning te
vragen om een afdruk van mijn bovenkaak te
nomen, weet ik niet; maar, naar hij zeide, waren
de tanden daar bijzonder geplaatst. Ik was er
toe bereid, en daar het terstond gedaan zou zijn,
dacht ik er niet aan, en ik geloof stellig de
arme man evenmin, om mijn banden los te laten
maken Masset'er zeide mij,:' pen mond zqo wijd
mogelijk te openen, plaatste er oen soort lepel
in. die in den mond paste, gevuld meteen weeke
zelfstandigheid, die in uuiiruklng gekomen met
het verhemelte en de boventanden zich naar
hun fatsoen vormde.
.Juist op het oogenblik, dat mijn tanden it)
die stof bevestigd waren, keerde de dokter
zich om', ten eir de een instrument van de tafel
té némen, en zeide mij iets, dat ik niet verstom»,
toen hij, tot mijn groote verbazing op den grond
viel, waarbij hij gedeeltelijk omdraaide zoodat
zijn hoofd naar mij toegekeerd was en tegen den
muur leunde.
Natuurlijk 'dacht, ik, dat hij over iets gestrui
keld was. en on willekeurig wilde ik opstaan om
hem te helpen, waarin ik door mijn banden
verhinderd werd, en dacht hem te zien opstaan,
dra het bedrag een zekere som heeft
bereikt, een lijfreute wordt ingeschreven
welke ingaat op uw zestigste jaar, terwijl
inmiddels dat bedrag niet renteloos daar
ligt, maar een rente draagt van drie ten
honderd 's jaars. De stortingen zijn geheel
willekeurigmet andere woorden, stort
ge in tijden van goede verdiensten veel,
dan ontvangt ge ha zestigjarigen ouder-
doip veel rente, stort ge weinig, dan is
uw pensioen daaraan evenredig.
Een 20-jarige moet bijvoorbeeld, bij
kleine beetjes, f7.85 storten, wil zij zich
een lijfrente van f5.— verzekeren; een
25-jarige f 9.94s, enz.
Dil is echter van deze soort verzekering
het voordeel, dat al stort gc, door slechte
tijden o,f ongunstige omstandigheden
dapviu vet hinderd, gedurende een of meer
ja ven niets, het bedrag dat eenmaal op
uw hoofd als rente staat ingeschreven,
uiet vervalt of daardoor ze\fè piet vermin
derd maar blijlt socials het was, hetzij
dan veel of wéinig.
Zoo gij aan deze verzekeripg deelneemt
en in tijden van ypime
hebt afgeapn^erd, kupt g.
vópr uw zestigste jaar pet p\
ceripg üeelueemt
i veydi tte veel
gd daal reeds
pet p\ t van
door sterfgeval van haar volk, zich ge
noodzaakt z.tg een anderen dienst te
zoeken, daarbij moest ondervinden,, dat,
hoe krachtig zij ook nog mocht z(ju, de
leeftijd een bep.aald bezwaar was om
weiger wwh te krijgen leder aarzelt, een
meisje, hoe geschikt, hoe gezond op dit
oogenblik dan ook, nog te uemen, wier
leeftijd kan doen voorzien „dat is maar
voor heel korten tijd, en dan heb ik de
keus haar te onderhouden of wel haar
aan haar lot over te laten."
Kunt ge nu in dergelijk geval uw 1
spaar- eu lijfrenteboekje doen zien en
zeggen »zie," op zestigjaren leeftijd heb
ik recht op zóo of zóóveel pensioen
dan vervalt dit bezwaar geheel eu al, j&, 1
wat meer zegt, dan zult ge, zoo ge op
dat oogenblik nog gezond en sterk zijt,
de voorkeur hebben boven jonge meisjes.
Waarlijk, lees dit eens aandachtig na
en raadpleeg er uw mevrouw eens over.
zooals iedereen
een oogetlblik'en
heid in. Maar spoedig verdween mijn vroolijk-
heid en maakte plaats voor zorg en angst, daar
de man bewegingloos bleef liggen. Wat zou er
gebeurd zijn? Wat scheelde hem? Daar lag hij
voor mij, het eene been opgqtip^köPi het iiudore
uitgestrekt, ftrtpep stijf'en het gezicht geheel
n.uir ihij 'tóe gewend met open mond eu oogen,
die starend en glasachtig worden, t u-wijl een
sterke bleekheid zich over zijn gelaat erspreidde.
Wat was er toch? Een zenuwtoev.l? Maar er
was niet de minste stuipachtige, flewpging, die
anders zulk eeq tqevaV Vergezelt, bij waar te
nemen. Wat zou hot dan zijn? Kon hot mdgelijk
:ijn, zou de man dood wezen? Een vreese-
lijko angst overviel mij, en ik deccl de uiterste
pogingen om mij uit mijn toestand te verlossen.
De stoel, waarop ik zat, was zeer stevig cn de
rug was zoover neergelaten, dat ik half moest
liggen, en de staaf en baqflep pielde^' tnij- zóo
vast, day ik niets kon hefvegen, waai bij nog de
lepel in mijn mond kwam, die ik met geen
mogelijkheid kon verwijderen. Het metaal was
ongevoelig voor bijten, en iedere beweging van
de onderkaak diende slechts om mijn boven
tanden steviger in het mengsel te zettep.
Mijn toestand waq dus piet zeur benijdens
waardig iemand, 'dunner en magerder dun ik,
zou het misschien gelukt zijn, zijn heepep om
hoog te trekken ep zich zoo vrij te werken, maar
hoezeer ik mij ook inspande, hoezeer ik ook alle
kracht aanwendde en worstelde tot mij het zweet
uit alle poriën kwam, het gelukte mij nietde
stoel, die als voor mijn liehaam gemaakt was,
hield mij onwrikbaar gevangen. Eerst hadden
ruijn pogingen om mij te bevrijden, ten doel
gehad, dep tpim w hulp te kómen, doch toen
ik dé hopeloosheid van mijn toestand inzag,
vergat ik den mun en dacht slechts aan my-zelf.
Het werd mij duidelijk, dat ik zoo zou moeten
blijven, tot er iemand kwam, en het viel mij in. dat
mijnheer Musseter liiij verteld had, dat zijn
dienstpersoneel uit was. Toch, zou de eppe af
andere wel terugkqiqep, of ecu leverancier iets
te brengen hebben'; stellig zou ik hier in het
hartje van Londen niet onopgemerkt blijven. Ik
dacht toen aan de partij, waar de feestvreugde
zou beginnen en war men zich zeker in gissingen
over mijn wegblijven zou verdiepen. Owanpepr,
wanneer zou ik bij hen k'ï'MenV 'l'nen kwam er
een gevoel van aiigst en verlatenheid over utij
want, dacht ik verder, morgen en overmorgen
is hut, Kerstdag, zeer waarschijnlijk zullen de
dienstboden wel verlof hebben tot Donderdag of
Vrijdag, en komen er in dien tijd geen leveran-
W. F. A GROENHUIZEN,
Havik, hoek Lavendelslraat
HORLOGE- en LVSTKU.ME-VTMIAKKK.
lilt Batavia werd Zaterdag het volgende
geseind aan het Ilcutddshlad
»De Sultan van Atjeh, Toeankoe Mohamed
Daoefl, die zooals men weet, te Kemala zijn
zetel had, is daar zóo in het nauw gebracht
door de federatie Gighen, dat hij Kemala
's nachts heeft verlaten met zijn volgelingen
en hun vrouwen en kinderen, na zijn eigen
huis in brand te hebben gestoken. Hij be-
vindt, zich nu op eeiiige uren afslaud van
Segli."
Wij mogen daaruit nu zeker opmaken,
dat de eendracht in Gighen zoozeer is ver- fl
beterd, dat de radjah van dat district met
gqed gevolg de partij van verzet (die van
den pretendent-sultan) heeft kunnen aan
vallen. De vlucht van den pretendent-sultan
uit Kemala zal waarschijnlijk niet nalaten
diepen indruk te maken, en de bevrediging
vanA^jeh^es|)oedigen^^^^^^^^^^^^^
ciers of puUeqteii. Mijn bevrijding hing dus
sleelita van mijzolveu af, of van de geringe kans
om de aandacht te trekken van eenig voorlpj-
gunger. Nogmaals, en nogmuals wropg on wor
stelde ik, tot mijn polsen gezwollen en ontveld
waren, en mijn ariqpp verlamd alsof ze op do
pijnbank gpjêkt waren, totdat elke spier mij pijn
deed. Mijn hals en keel deden mij zeer, en mijn
tong en lippen waren opgezwollen door de aan
houdende pogingen om dien vorwenschten lepel
uit den mond te krijgen. En evenals te voren
won ik geen duim met al mijn getob. Nu werden
mijn leden zoo zwaar, dat de l\winuoring er van
mij steeds bijgeble.ven ia ik wil hier ook bij
voegen, c\at ik aó.ci bleef liggen tot Donderdag
ochtend. al dio uren. die mij jaren schenen.
Beurtelings leed ik door kramp en koude;eerst
kreeg ik ergen dorst, toen honger, en dap die
vreeselijke kramp vooral verbande elke gedachte
den slaap. Iedere minuqt uteyg mijn vrees, dat
ik niet zou gevonden, \yeril--u, -lan als het te laat
zou zijn,. Verheeld'p mijn toestand, mijn gevoel
van vreeselijke verlatenheid, en dat in het hartje
van Londen!
Dan. ik ben zeer zenuwachtig niet te
verge) n de stille wachter, die daar voor mij
kg. 's Nachts kon ik hem niet zien, en ik wist
toch, dat hij diuir neerlag, maar bij de eerste
schemering, toen de voorwerpen slechts flauwe
omtrekken vertoonden, sprangen als het ware
de glazige, qtprepcje bogen te voorschijn en
vestigden zich op de mijne, en dit werkte zóo
beangstigendj dat, als ik mijn oogen sloot, ik
steeds de zijne op de mijne voelde rusten en
steeds werd ik er onweerstaanbaar heengetrokken.
Dit had zulk een uitwerking op. tpjj, dat alle
geluiden, die mijn oor trftgep, mij ongewoon en
bijzonder voorkwamenbij nacht de stap vun
een politieagent of het geratel van een rijtuig,
bij dag, een mek wagen, de stemmen van voor
bijgangers, alles gaf mij den indruk van iets
spookachtigs, iets bovennatuurlijks! En toch
waren het mogelijk diezelfde geluiden die mij
weerhielden krankzinnig te worden, het was de
bami tusachen mij en de levende schepping.
Eindelijk kwam ik door de voortdurende steeds
vermeerderende kwelling van geest en lichaam
in Coi. toestand, die veel overeenkomt met deli
rium tremens, zooals men dat noemt,
II at kwam mij voor, dn,t de man, die steeds
zijn oogen als pen busellek op mij gevestigd
hield, door een duivel bezeten was, wiens bij
zondere roeping het was, mij te onderwerp ,n
aan steeds vermeerderende martelingen, en urea
lang keek ik, en keek en wachtte met afgrijzea
wat mijn lot zou zijn.
Eindelij!: kwam dat vreeselijk oogenblik.
Ik zag de oogen Bnel glinsteren en bewegen,
ik zag roode stropen koiuen op het gezicht van
den dooden man, ik zag beweging komen in de
verstijfde ledematen, beweging in de beweging-
looze lippen. Met verwondering, maar ook met
vreeselijken, overstelpenden angst en afgrijzen,
zag ik den man opspringen en met uitgestrekte
armen op mij toekomen. Hij sprak, doch het
waa de stem vau den kwelduivel; wat hij zeide
weet ik niet, maar toen verloor ik het bewustzijn.
Ja. het was een geval van vallende ziekte, zoo
zeiden zij mij weken daarna in bet gasthuis,
toen men mij in staat vond het te hooren, want
woken lang lag ik aan hersenkoorts tengevolge,
van mijn avontuur. Mijnheer Masseter had
daar vroeger aan geleden, maar meende die aan
vallen geheel te boven te zijn. Hij had aan de
gasthuisdokters verteld, dat hij niet het minste
verschijnsel had voelen aankomen, noch eenig
begrip had gehad van den langen duur van zijn
toeval. 'T" 1 1
Hij dacht slechts, dat hij gevallen waB,
ïn toen hij, naar hij meende, dadelijk opstond,
en mij bowusteloos vond, maakte hij mij ter
stond les, en toen zijn pogingen, om mij bij
maken, vruchteloos bleken, bracht hij mij naar
het naburige gasthuis; d'uir ontdekte hij den
werkelijken datum en zóa kwam voor den dag,
wat e.- eigenlijk gebeurd was. De dokters stelden
veel belang in zijn geval, daar zulk een lang
toeval zelden voorkwam, en daardoor werd de
zaak moor besproken dan anders het geval zou
zijn geweest, hetgeen juist niet in het voordeel
van den armen man was, daar ziju praktijk
verliep en hij spoedig daarna de Lewisstraat
verliet.
Ik heb hem nooit weergezien, en ik verlang
er oak niet naar, want, ofschoon ik den man
geen kwaad hart toedraag, alleen het zien van
hem, zou slechts te levendig de herinnering aan
de gebeurtenis opwekken, die toch als een niet
weg te nemen last mij steeds bijgebleven is, en
die ik zeker als een benauwende nachtmerrie
tot aan mijn dood toe zal behouden.
Hier eindigt mijn geschiedenis.
Kunt ge u voorstellen, dat na vooral de
Kerstdagen voor mij niet zoo aangenaam zijn-?
