Maandag 21
Jan. 1895.
No. 4425,
44e Jaargang.
Een goede maatregel.
gAKUNTALA.
Buitenland.
Binnenland.
Uitgave
Firma A. H. VAN CLE E FF
te Amersfoort.
Verschijnt Maan/lag- en Dtmderdagnamiddag met gratis '/.omlag tb lad. Abonnement per 8 maandenƒ1,—Franco
Sor post ƒ1.15. Abonnement alleen op het Zondagsblad voor Amersfoort 40 et., voor binnenland 60 cl. per
maanden. Advertentiün 16 regels (10 et.: elke regel meer 10 et. Groote letters naar ))lnatsruinite. Logale-,
oflloieëlc- en onteigeningsadvert. per regel 15 et. Rcclomet per regel L'5 et. Afzonderlijke nuumert 10 rut,
Dienstaanbiedingen en aanvragen, «..(sluitend voor- en betreffende den werkenden stand, van minstens 5 regels, in het
Zondagsblad, per regel5 oent.
Bij udvertentiën van buiten do stad worden de inensseerkosten in rekening gebracht.
Bureau MUTJRHUTZRN
Hoek Kortegracht, Wijk B. 80
Ttdophooiniuiiinior 19.
KENNISGEVINGEN.
De BURGEMEESTER van AMERSFOORT,
Brengt ter kennis van belanghebbenden in
deze gemeente, dat blijkens mededeeling van
het Duitseh gezantschap, de Invoer van melk en
mest herkomstig uit Nederland, in het Regeerings
„Bezirk" Au,rich tot nadere aankondiging is ver
boden.
Amersfoort, den 18. Januari 189ö.
De Burgemeester voornoemd.
F. 1). SU1IIMMELPENNINOK.
De BURGEMEESTER en WETHOUDERS van
AMERSFOORT,
Gelet op art. 6 der wet van den 2. Juni 1875
(Staatsblad No. 95),
Brengen ter kennis van het publiek, dat de
stukken waaruit blijkt, dat het Departement van
Oorlog voornemens is om een munitiemagazijn
opteriehten op het, perceel alhier gelegen aan den
Leusderweg. bij het kadaster bekend onder Sectie
B. No. 1643, op de Secretarie ter visie liggen en
dat te zijner tijd gelegenheid wordt gegeven ons,
ten overstaan van een commissie uit Gedeputeerde
Staten van de provincie Utrecht bezwaren togen
het oprichten van de inrichting in te brengen.
Amersfoort, den 19. Januari 1895.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
De Burgemeester.
F. I). SCHIMMELPENN'INCK.
De Secretaris,
B. W. Th. SANDBERG 1. s.
Eindelijk heeft men het den van Rijks
wege gepensionneerden wat gemakkelijker
gemaakt door eeu mildere bepaling om
trent het afgeven van de attestatie de vita.
Ook de Gemeente-secretarieën vinden
baat bij dezen maatregel.
Het was dan ook overbodig, dat elke
drie maanden van een gepensionneerde,
dien de betaalmeester of de Rijksont
vanger kende en die reeds jaren achter
een zeil zijn pensioen kwam ontvangen,
de overlegging gevorderd werd van een
attestatie de vita, afgegeven door den
Burgemeester zijn woonplaats.
Het was werkelijk al te dwaas, dat
een Rijksontvanger, die dikwijls twintig
en meer jaren aan den gepensiouueerde
zijn pensioen had uitbetaald, elk jaar nog
een wettelijke erkenning noodig had, dat
de persoon, wien hij reeds meer dan
zeventig maal zijn pensioen had uitbe
taald, de persoon was, die vecht had op
dat pensioen.
Feuilleton.
Naar het Emjelsr.h.
Nicolas Tarvin zat in den maneschijn op do
brug, welke do beide oevers verbindt van de
smalle beek, die voortij Topaz stroomt, en liet
zijn becnon boven het water schommelen. Een
meisje met bruine, droeve oogen zat naast hem
on keek peiuzond naar de maan. Haar gelaat
droeg de sporen van weer en wind, in haar oogen
lag een uitdrukking van bestendige zwaarmoe
digheid; het waren oogen die hooge bergen ge
zien hebben en eindelooze vlakten, oogon die
spraken van zorgen en zwoegen en levensstrijd.
De vrouwen van het Westen hebben zulke
oogen, en als zij bij zonsondergang op den
drempel hunner luit zitten, houden zij de hand
erboven om scherper to kunnen zien en in do
verte, aan den horizon, over de boomlooze vlakte
hun man naar huis te zien komen.
Kate Sheriff was in het Westen geboren en
sinds zij staan kon, had ze naar den horizon
gestauru. Tot het oogonblik waarop ze naar
school was gezonden, had ze nooit in een plaats
gewoond vanwaar in meer dan óen rie.iting
spoorweglijnen liepen. Soms had ze lang genoeg
op óen plaats vertoefd, om de eerste stralen der
beschaving te zien doorbreken, maar dan werd
haar vader, die ingenieur was, weder dieper
landinwaarts gezonden, om opnieuw licht in de
Alsof zoo'u ambtenaar dan nóg zou
twijielen of hij wel den rechten persoon
voor zich had. Het feit, dat de gepen-
sionneerde zelf, persoonlijk, van gemelden
ambtenaar de betaling van zijn pensioen
komt vorderen, is toch wel een afdoend
bewijs ie achten, dat de man nog in
leven is.j
De gepensionneerden, die reeds meer
malen hun pensioenen hebben geïnd,
kuunen voortaan vrijgesteld worden van
het overleggen der attestatiën de vita.
Om dit te verkrijgen, moeten zij zich
schriftelijk wenden ten kantore van den
Rijksontvanger en hun haudteekeniug
plaatsen in een daarvoor bestemd register.
De Rijksontvanger beslist op elk verzoek.
Is het verzoek ingewilligd, dan wordt
den gepensionneerde op den laatsten
werkdag, voorafgaande aan de ver
schijning van eiken pensioeutennijn, door
den Rijksontvanger een kwitantie-for
mulier gezonden, en hiermede kan hij
persoonlijk zijn pensioen incasseeren bij
den Rijksontvanger.
Voor het geval, dan een gepensionneer
de niet kan schrijven, behelst het besluit
bijzondere voorschriften.
Voor hen, wier pensioen niet ten laste
van den Staat komt, voor hen wier
bovengemeld verzoek niet is ingewilligd,
en wanneer zij, wier verzoek wel toege
staan werd, verhinderd zijn hun peusioeu
persoonlijk in ontvangst te nemen, blijven
de vroegere voorschriften nopens over
legging eener attestatie de vita van
kracht.
Waar hierboveu sprake is van den
Rijksontvanger - wat betreft het in
dienen van het verzoek eu het innen van
het pensioen geldt dit voor de ge
pensionneerden, wonende op de stand
plaats van dien ambtenaar eu in de dooi
den Minister van Financiën aan te wijzen
gemeenten in de omgeving dier stand
plaats. Voor alle overige genieenten ge
schiedt een en ander bij den Rijksont
vanger in de betrokken gemeente.
Ter opheüiug van het zich tot heden
voordoend ongerief, dat de kassen der
ontvangers meermalen ontoereikend zijn
voor alle gevraagde betalingen, zijn de
ambtenaren aangeschreven om, door het
uenien van de daarbij aangewezen maat
regelen, zorg te dragen, op den eersteu
dag van elk kwartaal voldoende specie
in kas te hebben ter uitkeering van de
hij hun kantoor loopende pensioenen.
Ten einde de nieuw getrotfen regeling
ingang te doen vinden, doet de Minister
met aandrang een beroep op de krachtige
medewerking van betaalmeesters en ont
vangers.
duisternis te ontsteken. Ze woonden in een
houten huis en soms namen de mannen, die
haar vader bij den arbeid noodig had, daar ook
hun introk. Maar deze omstandigheden niet alleen
hadden de twee-en-twintigjurige vrouw gevormd,
die naast Tarvin zat en hem zoooven kau verteld,
dat ze hom gaarne mocht lijdon, maar andere
plichten te vervullen had. Zij koesterde nameliik
do vaste overtuiging, dat zij naar het Oosten
moest gaan i m het lot der vrouw in Inclië te
helpen verbeteren. Twte jaar geleden was haar
die roeping geopenbaard, toen ze de school te
St. Louis bezocht.
't Was op een warmen Aprilmiddag geweeat;
do boomen begonnen groen te worden, de zon
was verkwikkend. Met tegenzin begaf ze zich
met de overige meisjes naar een voordracht door
een llindoesche vrouw over Iiidië gehouden. Ze
luisterde naar Pundita Runiubiii's treurig verhaal
van het levon der zusteron in haar land, omdat
er later oen opstel over gemaakt moest worden.
Het waa een hartroerende geschiedenis, en toen
do vrouw zweeg en giften inzamelde voor haar
ongelukkige zusters, gaven allen en verlieten zij
gedrukt en zwijgend hut gebouw. Buiten geko
men begonnen zij fluisterend het gehoorde te
bespreken, maar weldra was de betoovering go-
weken en ging het getluistor over in een zenuw
achtig gegigel.
Kate ging ditmaal geheel alleen naar huis,
strak voor zich uitstarend, met gloeiende wangen
en haastigen tred. Ze begaf zich naar den school
tuin en liep opgewonden, gelukkig tusschen do
bloembedden. Zo bad ziohzelve gevonden. Do
bloemen begrepen haar, dc teere neerhangende
kopjes richtten zich tot baar op, do heldere
liet. resultaat der eersle stemming voor
de verkiezing vaneen President der Fransche
republiek was. dat de heer Rrisson 344, de
lieer Faure '219 en de heer Waldeck Rous
seau 405 stemmen verkreeg, zoodat tus
schen beide eerstgoiioemden een herstemming
ui est plaats hebben.
Rij de herstemming is gekozen de heer
Felix Faure, oud-Minister van Marine, bijna
45 jaar oud en een zoon van een wever in
de Ralignolles.
Hijzelf begon als leerlooier: door eigen
arbeid gelukte bet hem, in de wereld vooruit
Ie komen eu te H&vre een handelszaak te
vestigen. Als reeder verwierf bij zich een
groot vermogenin 1879 gaf bij een zeer
belangrijk werk uit over den toestand van
Havre als handelshaven.
In 1881 trad bij, als republikein li candi-
daat voor Hivre, op bet staatkundig mneel
en werd toen met een geringe meerd eid
tegenover den aft redenden monarchist verko
zen. In liet Ministerie-Gum bet ta vond bij een
plaats als Ondor-secretaris van Staat voor
Koloniën, en diezelfde betrekking bekleede
hij in «Ie Kabinetten-Ferry in 1883 en Tirard
in 1888. In 1885 en 1889 werd bij te Havre
herkozen. In 1894 was hij een der onder
voorzitters van dc Kamer toen hij, den ROston
Mei, als Minister van Marine optrad in liet
Kabinet- Dupuv.
Als lid der Kamer stemde hij in 1880 tegen
bet wetsontwerp, waarbij de prinsen uit
Frankrijk werden verbannen en in 1888 stemde
iiij tegen liet bekende voorstel der radicale
partij tot herziening van de Grondwet.
Faure is een specialiteit op liet gebied der
koloniale zakenzijn karakter is welwillend,
eerlijk en rond, open als zijn flink voorkomen.
A 's chef der mobiele garde onderscheidde by
zich in den Doiisch-Fransclien oorlog.
Faure heelt twee dochters. Een dezer is
-•"Ad^inot^ileii lieer bené Rergor lid van
I Z E N,
VV. F. A. GROENHUI
Havik, hoek Lavendeütrao
HORLOGE- en INSTRUMENTMAKER.
den Algemeenen Raad van het departement
der Seine.
Volgens de Republ. franc.het orgaan van
Méline, is de verkiezing van Felix Faure een
schitterende overwinning voorliet vrijhandel-
stelsel. Meester van het Presidentschap der Re
publiek, van dat der Kamer en van dat van
de» Senaat kan, volgens genoemd blad, aan
een terugkeer tot den tijd der handelsver
dragen niet worden getwijfeld.
In den loop van den avond hebben de
overige Ministers hun ontslag opnieuw bij
Faure ingediend, maar zij sullen voorloupig
het bewind blijven voeren.
hemel lachte haar toe. Ze voelde zich zoo licht;
ze had behoefte om te dansen, neen nog meer
behoefte om te schreien. Hoe klopte het in haar
hoofdmet welk een kracht gudste haar het
bloed door de aderen. Zo moest telkens stil staan
om diep adem te halen. In die oogenblikken
besliste ze over haar lot. Haar toekomst was
haar geopenbaard met hart en ziel zou ze zich
aan haar taak wijden.
Thans, na zich twee jaar voorbereid te hebben,
was ze naar Topaz teruggekeerd als volleerde
verpleegster, vol ongeduld om den weg te be
treden dien zo zoo duidelijk voor zieli zag, En
nu wilde Tarvin dat ze in Topaz blijven en mut
hem trouwen zou.
Je kunt het noemen zooals jc wilt, zeide
Tarvin, je kunt. bot plicht noemen, ofvrouwon-
rooping. maar ik noem het onzin.
Dat mug je niet zeggen, Niohet m mijn
roeping.
Je roeping en je plicht is thuis te blijven,
en wanneer je dat nog niet onder het oog is
gebraeht dun doo ik hot bij deze, hernam Nio
eon steen met do punt van zijn laars in de
woeste beek stootend.
- Hoe is het mogelijk, dat je iemand die
volkomen vrij is, nog kunt aanraden kulmt'huis
te blyven.
Begrijp je dan niet, dat je hier oven goed
plichten hebt? Moet je niet bij je ouden vader
blijven? Maar jawel, do tegenwoordige vrouwen
willen allemaal wat bij zonders. Kate, is het goed
Donderdagavond had te Deventer tie voor
genomen huldebetuiging plaats aan den veld
prediker ds. Rogge, bekend door de gebeurte
nissen op Lombok.
Te 8 uur werd de beer Rogge met zijn
eclitgenoote in de commissiekamer van den
Schouwburg door het comité ontvangen en
vervolgens in de geheel gevulde en toepas
selijk versierde schouwburgzaal binnengeleid.
Nadat tiet orkest de Volksliederen had ten
gehoure gebracht, sprak de voorzitter der
commissie, den heer Rogge in warme be
woordingen toe. Hij zeide namens allen
den lieer Rogge dank voor den kloeken
moed, de zelfverloochening en de trouwe
toewijding, waarmede hij naast mannen als
Vetter, Sehcuer, pastoor Voogel eu vele ande
ren geloond had welke zedelijke krr-hten
er uitgaan van een plichtbesef dat wortelt
in den diepen bodem van het onwrikbaar
geloof in Hem in wiens hand ons leven is.
flierby bood de spreker ds. Rogge een
gouden medaille aan, aan de eene zijde het
Deventer-wapen vertoonend, en aan den
anderen kant de inscriptie«Deventers bur
gerij aan ds. C. Rogge, Veldprediker Lombok
4895."
Het orkest hief fanfares aan en het publiés
barstte in stormachtig gejuich los.
De hoer Rogge dankte in de eerste plaats
God voor zijn behoud en de goede aankomst
te midden van zijn familieleden, voort» de
deelnemers aan het huldeblijk en Deventer»
Mannenkoor. »Unis", eu eindigde met: »Leve
de Koninginnen Leve liet Indische leger!"
Het begint te schemeren. Van ollicieele
zijde bericht men althans:
lu verband met. de helling in Duitschluud
van eon aanzienlijke belasting op den sterke
drank, in tie sluikhandel zóo afgenomen, dat
van je, dat je je ouder vader en je moeder alleen
1 at? En naast je zit een man, die je boven
alles lief heeft en voor je door oen vuur zou
loopen. Je hield iniertijd toch wel een beetio
van hem, hè? J
Hij sloeg zijn arm oin haar middel eu óen
oogenblik weerde zij hora niet af.
Zeg, Kate, geloof je niet, dat je hier on
misbaar bent?
Hij dwong haar, hem in het gelaat te zien en
keek haar diep in de bruine oogen.
Heb je recht op my? vroeg ze nu ocnige
seconden.
Ik zou alles durven beweren als ik jc daar
mede hier kon houden, antwoordde hij. Maar
neon, dat mug niet; neon, Kale recht heb ik
niet op Ie, tenminste geen recht, dat je aan mij
bindt. Eigenlijk is niemand onzer volmaakt vry
wij allen zyn afhankelijk.
Je neemt do zaak niet ernstig genoeg, Nio,
zeide ze, zyn arm losmakend.
Tarvin begreep het verband tusschen haar
I woorden en de zyne niet, muar zeide
j Jawel, ik meeti hel heel ernstig, en óen
zaak neem ik ernstiger, dan alle andere, voegde
hij er fluisterend bij.
1 Welke dan?
Ik kau zonder jou niet loven, Kate. En
zich dichter tot haar ovorbuigeud, vervolgde
j hijen ik unl het niet.
I Kate perste do lippen op elkander. Ook zij
had een eigen, vasten wil.
Wordt vervolgd).
