Maandag 17 Juni 1895. No. 4467. 44e Jaargang gAKUNTALA. Binnenland. Uitgave Firma A. H. VAN CLEEFF te Amersfoort. Verschijnt Maandag.- en Donderdagnamiddag met gratis Zondagsblad, Abonnement per 3 maanden ƒ1,Franco per post ƒ1.15. Abonnement alleen op het Zondagsblad voor Amersfoort 40 et., voor binnenland 50 ct. per 3 maanden. Adverteniiën 16 regels 60 et.; elke regel meer 10 cl. Groote letters naar plaatsruimte. Legale-, officieëlc- ep ontc-igeningsndvert. per regel 15 et. Reclame! per regel 25 ct.Afzonderlijke nummers 10 een/. Dienstaanbiedingen en aanvragen, uitsluitend voor- en betreffende den werkenden stand, van minstens 5 regels, in het Zondagsblad, per regel 5 cent: Bü ndvertentiëu van buiten dc stad worden de incasseerkosten in rekening gebracht. Bureau MUURHUIZEN hoek Kortegracht, Wijk B. Telephoonnuiiimor 19. KENNISGEVING. Schutterij. De BURGEMEESTER en WETHOUDERS van AMERSFOORT, Brengen tengevolge van de deswege bestaande voorschriften en ter verdere geregelde uitvoering van do door f. M. den Koning vastgestelde reglementaire bepalingen omtrent de Schutte rijen, ter kennis van de belanghebbenden, dat de alphabotische -naamlijsten van de ingeschre venen voor de Schutterij, gednrende acht dagen op de plaatselijke Secretarie voor eenieder ter inzage liggen, alle werkdagen van 10 tot 1 uur, teneinde eenieder in staat zoude zijn om ingeval hem eenige personen of omstandigheden mochten bekend zijn, die daarop nog zouden behooren te worden lumgeteekend of ervan moeten worden weggelaten, dit aan het Bestuur kenbaar te maken. Dat ile loting voor de Schutterij, tusschen de ingeschrevenen van het jaar 1895, ouder toezicht oener Commissie uit het Bestuur, ten raadhuize dezer gemeente zal plaats hebben op Zaterdag den 29. Juni aanstaande, des namiddags te een ure. Wordende alzoo de belanghebbenden opge roepen om op plaats en tijd voormeld te ver verschijnen, of bij afwezigheid zich aldaar door een bij de voormelde Commissie bekend persoon, voorzien van behoorlijke schriftelijke volmacht, te doen vertegenwoordigen, om de bij de wet vereischte loting naar behooren 'te doen zullende voor hen die persoonlijk afwezig mochten blij ven en zich niet op voorschreven wijze hebben doen vertegenwoordigen, door een der leden van de Commissie worden getrokken. Dat tenzelfden dage. op gelijke wijze, eene na- loting zal plaats hebben, ten behoeve van die genen, welke tot de loting verplicht zijnde, bui ten hun toedoen niet onder haar mochten zijn begrepen geworden, alsmede ten behoeve van hen, die, ofschoon in andere gemeenten reeds geloot hebbende, sedert de laatstvoorgaande in schrijving alhier zijn komen wonen, en voor de vreemdelingen welke sedert die inschryving in de termen zijn gevallen, om als ingezeten te worden aangemerkt. En dat eindelijk den belanghebbenden bij de loting de gelegenheid zal worden opengesteld, om de redenen van vrijstelling, waarop sommi gen aanspraak zouden mogen maken, ter kennis van de genoemde Commissie te brengen, met aanduiding van het artikel der wet en het on derdeel daarvan, waaropzij hunne reclame gron den. Gedaan te Amersfoort., den 15. Juni 1895. De Burgemeester, F. D. SCHIMMELPENNINCK. De Secretaris, W. L. SCHELTUS. Feuilleton. 41). Naar het Enyelsch. Tarvin knielde gehoorzaam neer, nan de andere zijde van het rustbed. Nu ben ik een Koning, en dit ia mijn Hof. Kate's welluidende lach klonk door het ver trek, z6o gelukkig was zij, dat de jongen beter werd. Tarvin schoof zijn oenen arm onder het kussen, voelde daar dc hand van Kate en hield die vast. De oogen van den knaap werden weer dof en zwaar, en Kate wilde opstaan om hem nog eens te laten drinken. Neen, zeidc hij bevelend, blijf hier, en toen weer vervallend in zijn moedertaal, mompelde hij bijna onverstaanbaar: Zij die den Koning dienen zullen beloond worden. Zij zullen dorpen krijgen, vrij van schatting drie, neen vijf dorpen Soyjain, A met en Gungra. Dit zal hun als vrije gift 'geschonken worden bij hun huwelijk. Zij zullen trouwen en altijd bij mij blijven miss Kate en Tarvin Snhib. Tarvin begreep niet waarom Kate haar hand zoo spoedig terugtrok. Hij was niet zoo goed op de hoogte der landtaal als zij. Hij begint weer te ijlen, zeide Kate fluis terend. Arm. arm kind. Tarvin knarste op de tanden en vervloekte Ritabhia. Kate wiachte den knaap het koude HH. MM. de Koninginnen zullen den '28. dezer 's avonds of den '29 des morgens van Haar buitenlandstdie reis op «Het l.oo" te- rugkeeren. De aanneming van het voorstel-Lohman, geeft De Tijd aanleiding om te wijzen op de stemming waarbij dat beeft plaats gehad en die in hooge mate kenschetsend is voorden veranderden geest, welke de Tweede Kamer na de jongste school wetsherziening (van 1889) beheerseht. Terwijl men enkele jaren geleden aan de linkerzijde dei- Kamer gemeend zou hebben, zich aan verraad jegens de eigen partij en schandelijke verzaking van begin selen schuldig te maken, indien men van coneessiën aan de bijzondere school had durven gewagen, is thans met directe mede werking van elf liberalen van de meest onderscheiden schakeering, en onder stil zwijgend toezien der overigen, een wetsont werp aangenomen, dat al moge hetgeen principieele beteekenis hebben en al moge 1 liet aan de v orstanders der bijzondere school j niet al de waarborgen bieden, welke zij niet j zonder recht verlangen konden tocli tot j hoofdstrekking heeft, de voorwaarden van den wedstrijd tusschen liet openbaar en het J bijzonder onderwijs meer gelijk te maken. Een leemte, welke door het kabiuet-Mackay en de anti-liberale meerderheid in 1889 bij i de herziening van de Schoolwet over het hoofd werd gezien, en welke voor vele bij- j zondere scholen noodlottig kon worden, werd door de Tweede Kamer aangevuld. Er is, schrijft De Tijd, door de vrienden i van het bijzonder onderwijs wel degelijk een overwinning behaaldèn om de overwinning j zelve èn om de wijze waarop zij bevochten werd. bestaat reden tot blijdsehap. Naar het oordeel van De Standaai-d, biedt de aanneming van het voorstel aan den eenen kant ongetwijfeit winst, maar dit levert toch 1 weer een nieuw gevaar op. Veiliger zou bet, i geweest zijn, bijaldien er nog een alinea aan het ontwerp ware toegevoegd geweest. Zeer terecht merkte <ir. Vermeulen op, dat, als in later tijd wij eens aan schaarste van onderwijzers lijden, en het «Openbaar" onderwijzers erover heeft, de regeering allicht zal zeggenGij hadt uw vacaturen wel ver vuld kunnen krijgenhier staan candidate» bij hooperi. Een bedenking, die uiteraard nog verder strekt. Een Roomsche school kan geen Joodsch onderwijzer gebruikeneen Ethische geen onderwijzer die Calvinist is, en een Calvinistische school geen Arminiaan. Jammer slechts, dat dr.. Vermeulen zijn amendement te kort nam, en daardoor niet ter zake liet dienen. Wat ons zou gered hebben, was een bepaling, dat de school besturen. afschrift, van de gedane oproepingen moesten overleggen, en dat de bedingen, dooi de besturen in die oproepingen gesteld, dooi de regeering zullen worden geëerbiedigd. Gelijk liet nu liep, deed liet amendement van dr. Vermeulen eer kwaad. Nu toch is het ingetrokken- op een bedreiging van den heer De Beaufort, dat hij anders tegen zou stemmen. De wet. is alzoo aangenomen onder den druk van een meening. dat de oandidaten- kring niet in zoo beperkten zin mag worden genomen. Een latere regeering zul dus allicht kunnen zeggen: «Zoolang er heeren meteen acte op de markt ledig staan, geef ik. zoo gij ze niet inhuurt, geen subsidie." En hierin nu schuilt volgens hetorgaan iets bedenkelijks. De eerstvolgende openbare vergadering van ile Tweede Kamer zal gehouden worden a.s. Woensdag des namiddags om half vier. Bij de infanterie is een promotie in de hoogere rangen aanstaande; o. a. zullen de luitenants-kolonel J. T. T. C'. van Dam van Isselt, .1. L. De Bock en J. N. Roelants, kolonel worden. Wij vernemen, dat de promotie bij bet wapen der artillerie, welke eenigeii tijd werd tegengehouden door de pogingen van den Minister van Oorlog otn dit onderwerp nader bij de wet te regelen, nu toch in de eerste helft van Juli zal plaats hebben. Majoor J. E. N. baron Sirtemu van Gro- vestins, adjudant van H. M. de Koningin, zou tot luitenant-kolonel worden bevorderd. Er is te Amsterdam een nieuw Reursplan in wording. De architect Kromhout wil het Paleis voor Volksvlijt tot Beurs inrichten. De Gemeenteraad va» Rotterdam heeft Vrijdagavond met 29 tegen 5 stemmen aan genomen liet groote havenplan, en dus be sloten tot, de onteigening van niet minder dan 400 huizen, scholen, éen kerk, enz. Het geheele werk zal negen millioen kosten. De lieer J. Sineets, commies-griffier "ter Gemeente-secretarie te Nijmegen, vierde Don derdag zijn taelitigsten jaardag. Hij mag bet voorrecht genieten dagelijks zijn werkzaamhe den niet den meesten lustte kunnen verrichten. Te Utrecht, hebben zich eenige heeren tot een commissie gevormd met het doel, een nationale verloting te organiseeren, waarvan de opbrengst zal strekken tot stijving dei- kassen, van1. Het Nationaal Fonds, ten behoeve van de nagelaten betrekkingen van in Itidiö gesneuvelde militairen; 2. de Ver eniging «Trouw aan Koning en Vaderland" 3. ile Vereeniging voor gepensionneerde onder-officieren en minderen vanhetNeder- landschc leger, gepensionneerd vóór de wet van '1877 4. liet Ondersteuningsfonds van den Nederlandsclipn Bond van oud-onder officieren. Te Goes kwamen Donderdag avond een. lieer en een dame bij den hotelhouder L. om nachtverblijf vragen, docii wijl deze slechts twee kamers tegelijk aanbood, en het echt- paar slechts een kamer noodig had, gingen zij heen en namen nachtlogies bij een an- der. s' Anderen morgens bij het station, toen de heer en de dame op het punt ston den te vertrekken, bood eerstgenoemde hotelhouder hen een rekening aan groot ƒ3.50 voor hut door hen geweigerde nachtlogies. Daar zij niet wilden betalen, wat zij niet genoten hadden, gaf de zoon van den ho telhouder de dame een stomp die aankwam, terwijl de hotelhouder met behulp van zijn wandelstok aan den heer een hevig bloeden de wonde aan het hoofd toebracht. De heer en de dame zij waren uit Bergen-op- Zoom konden hierdoor hun reis niet ver volgen, en dc politie maakte proces-verbaal op tegen den hotelhouder. Als curiosum verdient te worden opge- teekend. dat Donderdag 13 Juni, gedurende de zitting van het gerechtshof te 's-Graven- hage de zaal aangenaam verwarmd werd door kachelvuur. «Het ligt in het voornemen daar mee vooreerst nog voort te gaan," schreef de berichtgever. Het Vaderland van denzelfden dag, schreef;' «Terwijl wij hier met een ijzigen N.-Westen of Noordenwind te kampen hebben," enz. Opmerkelijk is 't, dat in andere deelen des lands, bijv. Amsterdam en Amersfoort, men bet mooiste zomerweer had, terwijl het daar entegen des nachts in Drente weer zóo sterk gevroren heeft, dat de boekweitvelden zeer geleden hebben en het gewas grootendeels vernield is. Het gerechtshof te 's-Gravenhage heeft Donderdag in de zaak van den gepension- neerden kapitein van het O.-J. leger J. van V. (diefstal van elfecten) overwogen, dat met het oog op het onbesproken verleden van den beklaagde, de hem door de rechtbank opge legde straf van 4 jaren te zwaar is, en mits dien die straf verminderd tot 2 jaren. De kapitein heeft cassalie aangeteekend. zweet van het gelaat en trachtte het hoofd stil te houden, dat van de eene zijde van het kussen naar de andere rolde. Tarvin hield de handen van het kind vast zij hadden zich krampachtig om de zijne gesloten: terwijl de knaap zich stuipachtig wrong door de laatste werking van het vergift. Nog eenige minuten verliepen zoohij riep de namen van vele goden aan, trachtte zijn zwaard te bereiken, en beval denkbeeldige regi menten, de witte honden aan de poorten van het paleis op te hangen en ze in den rook te doen stikken. Toen was de crisis voorbijhij begon in zich zelf te praten en om zijn moeder te roepen. Voor Tarvin's oog verrees een klein graf, ge graven in de open vlakte, die zacht hellend afliep naar de rivier, waar het kerkhof v^n Topaz was aangelegd. Het eerstgeboren kindje van i Heckler werd er in neergelaten in het dennen- i houten kistjeen Kate stond aan den rand van i het gruf, en schreef den naam van het kind op j liet gladgeschaafde plankje, dat dienst moest j doen voor grafsteen. Neen, neen, noen I kermde de Maharajah j Kunwar. Ik spreek de waarheid, en o, ik was zoo moe na dien dans in den tempel. Ik ging maar even het voorplein over, er was een nieuw in' isje uit Lucknow. zij zong het lied „de groene pols van Mundore". Ja, alleen een stukje aman- j delkoekik was zoo hongerig. Een klein stukje i witte amandelkoek, moeder. Waarom zou ik niet eten, als ik honger heb? Bon ik de zoon van j een hond, of hen ik een prins? Neem mij op, neem mij op. Mijn hoofd brandt! Luider ging hij voortIk kan niets verstaan. Ik wil naar Kate. Zij maakt alles goed. Hoe was de boodschap ook Het kind wrong wanhopig de handen. De boodschapde boodschapIk heb de boodschap vergeten. Niemand in het Rijk spreekt zoo goed Engolseh als ik. Maar ik heb de boodschap vergeten. Ja, moedor, ik zal het zeggen tot zij weent. Ik zal het niet vergeten. Ik heb de eerste boodschap ook niet vergeten. Bij don grooten Har! Ik beo deze boodschap vergoten. En hij begon te huilen. Kate, die aan zoo veel ziekbedden had gestaan, bleef kalm en bedaard; zij suste het kind, sprak tegen bem met zachte stem, gaf hem een kal meerenden drank, en deed, wat er gedaan inoest worden, zooals Tarvin zag, met vaste, zekere hand. Hij integendeel was diep geschokt, door den doodsangst dien hij niet verlichten kon. De Maharajah Kunwar slaakte een diepen, sriikkenden zucht en fronste de wenkbrauwen. Mahadev ki jai! riep hij nit. Het is weer gekomen! Do heidin heeft, het gedaan! De heidin heeft het gedaanEn ik moest het zeggen, tot zij weende. Kato stond half op en wierp eën veelbetee- konenden blik op Tarvin. Hij beantwoordde dien, knikte on verliet het vertrek, terwijl hij zich de tranen uit de oogen wischte. Ik moet den Maharajah spreken, llij iB niet te spreken. Dan zal ik wachten tot hij komt. Hij is den geheelen dag niet te spreken. Dan zal ik den geheelen dug wachten. Tarvin zette zicb gemakkelijk in den zadel, en reed tot op het midden van het plein, waar zij'n samenkomsten met den Maharajah gewoonlijk plaats hadden. De duiven sliepen in de zon, het fonteintje klaterde zacht. Het wit marmeren plaveisel brandde als gloeiend ijzerde hitte stroomde hem tegen van de muren. De wachter aan de poort- hulde zich weer in zijn burnous en sliep in. En met hem scheen de geheele wereld in te slapen, in een stilte even drukkend als de atmosfeer. Tarvin's paard beet op zijn gebit, en het geluid var. het rinkelende ijzer werd over het geheele plein weerkaatst. De man zelf wik kelde een zijden zakdoek om zijn hals, om zich eenigszins tegen de verzengende zonnestralen te beschutten, want hij achtte het beneden zich, in de schaduw van een der gewelfde gangen terug te trekken, maar bleef wachten waar hij was, opdat de Maharajah zien zou, dat hy om drin gende aangelegenheden kwam. Na een paar minuten werd de stilte verbroken, door een geluid, dat geleek op het ritselen van den wind door een koornveld, op een stillen herfstdag. Het kwam van achter de groene zonne blinden en Tarvin richtte- zich op in den zadel. Het kwam dichter bij, stierf weg, enbleef ten laatste op dezelfde hoogte als een aanhoudend gesuis, dat het oor zich inspant om te hooren een gesuis, dat het losbreken van een woesten storm voorspelt in een nachtmerrie, wanneer de droo- mer niet luid kan schreeuwen of wegvluchten. Na het geritsel, rook Tarvin de hem reeds welbekende geur van muskus en jasmijn. Wordt vervolgd.)

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsche Courant | 1895 | | pagina 1