Maandag 21 Maart 1898. No. 4755. 47e Jaargang Stadsnieuws. STIJFKOPJE. PHOENIX-BROÜWERIJ. H. MEURSING <fc Co. AMERSFOORT. Specialiteit in Export bier naar de Tropen. Uitgave Firma A. H. VAN CLE EFF te Amersloort. Verschijnt Maandag- 011 Donderdagavond. Abonnement per 3 maanden f 1.franco per post 1.15. Advertentiën iG regels GO cent; elke regel meer 10 cent. Groote letters naar plaatsruimte. Legale-, oflicieële- en onteigeningsadvertentiën per regel 45 cent. Afzonderlijke nummers 10 cent. Bij advertentiën van buiten de stad worden de incasseerkosten in rekening gebracht. KOETEGRACHT 56 Telephoon 19. De secretaris der Algemeene Synode van de Ned. Hervormde kerk ontving van den MoogEcrwaarden II. van de Wetering, aarts bisschop van Ul recht, de mededeeling, dat het Nederl, Episcopaat op den 31 Augustus a. s. een godsdienstoefening zal voorschrijven. De voorjaarsvergadering van het Classicaal be stuur van Amersfoort zal plaats hebben op Woensdag 30 Maart a. s. des ochtends10 uur in de consistorie der St. Joriskerk hier. Ds. G. Mansvelt, predikant bij de Ned. Her vormde gemeente hier, is andermaal beroe pen naar 's-Gravenhage (Scheveningen.) Door Gedeputeerde Staten zijn voor den dienst ongeschikt verklaard, en door den provincialen adjudant daaruit ontslagen,, vijftien lotelingen der lichting van 4808, be-' hoorende tot het 5e en hel 8e regiment in fanterie/1 Om ben te vervangen, moet worden opg^ roepen 4 loteling uit Amersfoort. In haar Donderdagavond ten Raadhuize gehouden vergadering behandelde «le Kamer van Koophandel en Fabrieken de missive van de «Nederlandsche Maatschappij tot Be- vordening der Nijverheid" houdende verzoek aan Nederlandsche fabrikanten om hu-» ar tikelen in Japan ten toon te stellen. Nadat het vóór en vooral het tegen in den breede wfis besproken, werd besloten dat de Secretaris het verzoek zal overleggen'aan fabrikanten terwijl de Kamer dan later zal beslisser. Een verzoek der Kamer to Ileerenveen om ondersteuning van haar adres aan den Mi nister van Waterstaat, Handel en Nijverheid om wijziging van het algemeen reglement voor het vervoer op de spoorwegen, in dezer voege, dat de spoorwegmaatschappijen aan sprakelijk zouden worden gesteld voor de schade aan goederen tijdens het vervoer ontstaan, speciaal van breekbare voorwerpen, achtte «le Kamer practisch onuitvoerbaar, hoewel zij mede als haar meening uitsprak, dat het wenschelijk zou wezen, den Minister te verzoeken te willen bevorderen, dat niet zoo wild wordt overgeladen en gelost als thans wel geschiedt. Naar aanleiding ecner missive van den »Oranjebond van orde" waarin advies wordt gevraagd omtrent de uitgave een courant De Arbeidsbeurs werd besloten een verga- Feuilleton. Ij- De zon was nog niet opgegaan. Boven den Vesuvius hing een grijze nevel, die zich in de richting van Napels uitstrekte en de kleine stad jes die aan deze kunststreek liggen aan het oog onttrok. De zee was stil. In de haven echter, die onder den hoogen rotsoever van Sorrentein een enge bocht is aangelegd, waren de visschers en hun vrouwen reeds bezig, de bootjes en net ten, die voor de vischvangst 's nachts buiten hadden gelegen, weder op het strand te trekken. Anderen maakten hun booten zeilree, brach ten do zeilen in orde en sleepten roeiriemenen vi8ohgerij uit de groote, van traliewerk voor ziene gewelven, die diep in de rotsen gebouwd, des nachts het scheepstuig bewaren. Er was niemand, of hij stak de handen uit de mouw, want ook de grijsaards die niet meer mee op zee gingen, schaarden zich in de groote keten van hen, die de netten introkken, en hier en daar stond een moedertje met het spinrokken onder den arm op een «Ier vlakke daken of hield een oogje op de kleinkinderen, terwijl de dochter haar man hielp. Zie je Racheladaar is onze padre curato, zei een oudje tot een klein ding van tien jaar, dat naast haar het spinrokken hanteerde. Daar gaat hij juist op het schip. Antonio moet hem dering te houden met de besturen der hier 1 bestaande werkliedenverenigingen, teneinde j dienaangaande inlichtingen in te winnen. I Het verzoek van «Maatschappelijk Belang" I oin ondersleuning van zijn nader adres aan I de Regeering om wijziging van de Wet op I de coöperatie zal, met liet vorige adres en het advies der Kamer daarop, aan (ie leden j ter lezing worden rondgezonden. Mede It behandeling in een volgende vergadering werden aangeboden missiven van den «R.-K. Gildenbond" en van de «Leo- idersteuning van hun ring, waarin verzocht wordt tegen te gaan den arbeid in gevan genissen, zooals die thans geregeld isen van de Kamer te Vlissingen om ondersteu ning van haar verzoek aan den Minister van Financiën om postzegels ook als plak- en telegrainzpgels te mogen gebruiken. Ten slotte werd ter tafel gebracht het verslag der Commissie ad hoe, omtrent de reorganisatie der Kamer van Koophandel, met een schema, die nieuwe organisatie be tredende. Bepaald werd, dat dit indeApril- vergadering zal worden behandeld. De heer Secretaris-boekhouder van «Lief dadigheid" zal voorloopig niet meer driemaal per week zitting houden in het lokaal naast het Raadhuis, doch alléén 's Zaterdags van 10 tot 41. Velen vonden de portefeuille welke Woensdag in Amicitia werd tentoongesteld minder belangrijk, d. w. z. minder sympathiek, dan de vorige. Zij was minder groot, zij gaf oude kunst te zien voor een klein deel, schoon die in bruikleen was afgestaan door een particulier en dus eigen lijk niet tot „de portefeuille" behoorde. In die oude kuDst aileen was veel moois, een paar heel teere Schelfhoutjes en eenige zeer aardige typen van oud-minitieus werk, o. a. een veldslag, die zeer gedetailleerd was behandeld, maar daardoor ook enorm veel techniek in teekencn verraadde. In de particuliere collectie waren ook een knappe Van der Laan, mooie bloemen van wijlen me vrouw Vogel-Rooseboom en een landschap van haar echtgenoot, waarvan niet veel bijzonders viel te zeggen. Ook was er een juweeltje van Bosboom, zooals men ze overal en altijd bij den i eersten blik herkent. Een paar stadgenooten exposeerden eveneens zeer te waardeeren proe ven vau hun talent. Nieuwere kunst, d. w. z. gematigd moderne kunst, is den meesten liever, vooral hun, die weinig kunst zien of gezien hebben, wien bet ge- j makkelijk valt de bedoeling van den schilder te I begrijpen, die hun eigen, betrekkelijk beperkte I natuuromgeving in verband brengen met hetgeen ze op papier te zien krijgen, en ,:oo hun opvat ting vormen. Men moet leeren schilderijen zien en van deze kunstbeschouwingen Iran een groote, op voedende kracht uitgaan voor het Amersfoortsch publiek, zoo in den loop der tijden zij hier veel en vooral velerlei te zien geven. Ook nu waren onze eerste artisten afwezig, j maar enkele mooie dingen sloegen aan eu trof fen door hun juisto ziening en serene opvatting, i Er waren veel schemeravonden. Dat was aar dig, om ze niet elkaar te vergelijken. Breman met zijn consciëntieus geteekende i schuit, Deutmann met zijn twee maanlicht-effecten j in den vroegen avond, en Piet Mondriaan, die met j zijn uiterwaard, waarin de silhouet der vaag ge ziene molen, het eenig sprekende voorwerp in die mist van groen en grijs, een mooie brok realiteit gaf. Piet Mondriaan belooft veel, er zit een artisten hart in hem. Hij ziet de dingen zooals ze zijn in 't leven en hij heefteen breeden toets, maar hij wachte zich voor overdrijving. Hij moet niet zijr heil zoeken in met geweld-na doen der jongeren. Zijn franje-weerkaatsing van de ijle hoornen deed daaraan denken, en de kool streepjes namen de perspectief weg uit zijn wei land vóór het water. De studie in geel van Andringa was middel- matigen het meisjeskopje van Poort'tdillettanten- werk van een teekenmeestertje dat Icb geeft zon der diploma. Polvliet ziet de sneeuw goed. Ze was mooi donzig en niet te blauw aardig het dooi-ijs onder 't brugje, maar 't figuurtje was mis- teekend. Schaap is te peuterig in zijn doen men kan de boterbloemekens bijna tellen op bet erfje. Frankfort is forsch van penseel en kleur, hij durft zijn onderwerp aan, maar't hooi of stroo op den kruiwagen der oude vrouw was wel wat te veel geveegd. De sneeuw van Bodifé was min der goed dan die van Polvliet, maar hij had aardige stadspunten ingezondende Munttoren van Deventer was 'tbest. Kuypers tad een paar onbeduidende landschappen, waarvan de luchten echter goed waren Dat Deutmann niet alleen maanlicht-effecten weet weer te gevan. bewees hij door zijn glanzend stukje zon, wiar alles van licht tintelde; de kinderfiguurtjes deden er heerlijk. Jai> van Oort bewees in sijn straatje van Hattem, dat hij een uitstekend I ee kenaar iB. De schapen van Koning waren ge woonweg leelijk, de hond scheen van hout. C ok de dierstudies van Krabbé waren niet mooi, maar aardig het gloeiendstaande kacheltje. De jordaansche schoone scheen wat hard van kle ir, toch gaf zij niet het denkbeeld van frischheid Krabbé is aardiger in zijn illustratiewerk dan als colorist. Maar met mooi en leelijk, met subliem en middelmatig gaf ons kleine- stad-menschen ook deze kunstbeschouwing veel te leeren en vee! te genieten. Alleen het werk van Mondriaan, Dfut- mann, Van der Laan, Schelfhout, Breman, en Van Oort, was een gang naar Amicitia wat rd. Bij dag doen de meeste aquarellen beter dan 's avonds, vooral wanneer niet 't kunstlicht :eer neutraal en kleurloos is. Dan is zelfs een grijze dag te verkiezen boven een verlichte avond. Met verlangen zien we uit naar de kunst der jongeren zouden er niet eeus connec ies zijn aan te knoopen, met den ITaagsche Kunst- kring Vrijdagavond werd door de kiesvereeniging „Eendracht" een algemeene vergadering gehou den. Die vergadering werd geopend niet aen korte rede van den Voorzitter, den heer M. Jiou- kamp, die er aan herinnerde hoe een slechte opkomst, slechts geringe belangstelling toonl eu zulks voor een Bestuur zeer ontmoedigend is. Ditmaal waren er echter verschoonende omst in- digheden en mocht men in de geringe opkor ïst geen gebrek aan belangstelling zien. Immers de vergadering viel door omstandigheden sairen met die var. eene andere vereeniging, waartoe vele leden van „Eendracht" Lebooren en waar thans trouwe opkomst een dringend vereisehte was. Zoo eenigszins mogelijk, zal men in het vervolg, ook het houden van vergaderingen up Vrijdagavond vermijden. Ook wenschte de Voorzitter der vergadcrii g geluk met den nog steeds bloeienden toestand van de vereeniging; althans zij telt r.og ruim 200 leden. Vervolgens werden de notulen vai de vorige algemeene vergadering voorgelezen ea goedgekeurd, waarna de secretaris, de heer A. Veen, het jaarverslag aan de vergadering voorhn Een algemeen applaus bewees hoezeer men den raar Capri varen. Maria Santissima, wat ziet de oude neer er nog slaperig uitEn daarmede wuifde zij met de hand een kleinen geestelijke toe, die zich juist een goed plaatsje in de schuit had uitgekozen, nadat hij zijn zwarten rok zorgvuldig opgelicht en over de houten bank uitgespreid had. De anderen aan het strand hielden op met werken om hun geestelijke te zien afvaren, terwijl deze vriendelijk naar rechts en links groette en knikte. Waarom moet hij toch naar Capri, groot moeder? vroeg het kind. Hebben de menschen daar geen pastoor, zoodat zij den onzen moeten leenen Wees nu niet zoo onnoozel, zoide de oude. Genoeg hebben ze er daar en de mooiste ker ken en zelfs een kluizenaar, zooals wij er niet eens een hebben. Maar daar woont een voor name Signora, die is lang hier te Sorrente ge weest en die was zeer ziek, zoodat de padre dik wijls met dc Hostie naar haar toe moest, wan neer men dacht, dat zij den nacht niet meer halen zou. Nu, de Heilige jonkvrouw heeft haar bijgestaan, zoodat ze weder frisch en gezond ge worden is en nu kan zij weer eiken dag in de zee baden. Toen zij van hier vertrokken is naar Capri, heeft ze nog een mooi hoopje ducaten aan de kerk en aan de armen geschonken en ze is niet weg willen gaan, zeggen ze, vóór de padre beloofd had, haar aan den overkant te komen bezoeken, zood-.t zij hij hem zou kunnen biech ten. Ja, het is verwonderlijk, zooals ze op hem gesteld is. En wij kunnen ons gezegend achten dat wij hem, die gaven heeft als een Aartsbis schop en die door groote heeren zoo gezocht is, tot priester hebben. De Madonna zij met hem Zouden we helder weer hebben, mijn zoon 1 vroeg de kleine priester en keek bedenkelijk naar den kant van Napels. De zon is er nog niet uit, antwoordde de jonge man, ze zal het wel klaar spelen met dat beetje nevel. Vaar dan maar af, zoodat we vóór de groote hitte aankomen. Antonio greep juist naar den langen stok om de schuit in het ruime sop te stooten, toen hij plotseling ophield en boven naar den steilen weg keek, die van het stadje Sorrente naar de haven voert. Een slanke meisjesgestalte werd boven zicht baar zij schreed haastig over de steenen en wenkte met een doek. Zij droeg een bundeltje onder den arm en zag er armelijk genoeg uit. Toch had zij een bijna voorname, alleen een weinig wilde manier om het hoofd ie. den nek te werpen. Het kansel van zwarte vlechten, die zij hoven het voorhoofd saamgestrengeld droeg, stond haar als een diadeem. Waar wachten wij op? vroeg de geeste lijke. Er komt nog iemand op de hark af, die misschien óok naar Capri wil, indien u het goedvindt, Padre, het zal er niet te langzamer om gaan, want het is maar oen jong ding van nauwelijks achttien jaar. Op dit. oogenblik trad het meisje te voorschijn van achter den muur, die den kronkelenden weg aan beide zijden insluit. Laurellazeide de pastoor, wat heeft die op Capri te doen Antonino trok de schouders op. Het meisje kwam met haastige schreden aanloopen e' zag voor zich heen. Goeden dag l'Arrabiata (Stijfkopje)rie pen eenigen der jonge schippers haar toe. Ze zonden nog wel meer gezegd hebben, als de tegenwoordigheid van den geestelijke hen niet in bedwang gehouden had, want de trotsehe. zwijgende manier, waarmede het meisje hun groet opnam, scheen de overmoedigen te prik kelen. Goeden dag, Laurella, riep nu ook do pas- toor, hoe gaat het? Wil je mee r.aar Capri. Als u het goed virdt, padre Vraag dat maar aan Antonio, die is de I patroon van de bark. Ieder is meester van zijn eigendom en God is meester over ons allen. Hier is een halve karlin zeide Lau- rello, zonder den jongen schipper aan te zien. Als ik daarvoor mee kan j Je kunt het beter gebruiken dan ik, bromde de jonge man en schoof eenige manden sinaas- appels op zijde om plaats te maken. Hij moest I ze in Capri verkoopen, want het rotseneiland brengt niet genoeg op voor de behoeften der J vele bezoekers. Ik wil niet voor niets mede, antwoordde het meisje, en de zwarte wenkbrauwen fronsten zich. I Kom nu kind, zeide dé geestelijke. Hij is I een brave jongen en wil zich niet verrijken ton koste van jon. Kom, stap in en hij reikte haar dc hand en ga nu hier naast mij zit- I ton. Wordt vervolgd).

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsche Courant | 1898 | | pagina 1