Donderdag 4
Januari 1900.
b. 4942.
49e Jaargang.
Stadsnieuws.
Oitgave:
A. H. VAN CLEEFF
te Amersfoort.
Verschijnt Maandag- en JJonderdagavond. Abonnement per 3 maanden f 1.franco per
post f 1.15. Advertentiën 16 regels tïOcent; elke regel meer 10 cent. Groote letters naar
plaatsruimte. Legale-, oflicieële- en ontcigeningsadvertentiën per regel 15 cent. AIzonderlijkc
nummers 10 cent.
Bij advertentiën van buiten de stad worden de incasseerkosten in rekening gebracht.
Bureau
KORTEGRACHT
Telephoon 19.
KENNISGEVINGEN.
De BURGEMEESTER en WETHOUDERS
[van AMERSFOORT,
Gezien art. 5 der Wet tot regeling van den
kleinhandel in sterkedrank en tot beteugeling
«van openbare dronkenschap;
Brengen ter openbare kennis, dat een verzoek
schrift om vergunning tot verkoop van sterke-
Jdrank in het klein bij hen is ingekomen van H.
VOORTMAN in het perecel aan den VVestsingel
fcno. 14 alhier.
Amersfoort, den 2. Januari 1900.
Burgomeester en Wethouders voornoemd,
De Burgemeester,
E. L. VISSER,
Welh., 1®. Br.
De Secretaris,
ifB. W. TH. SANDBERG.
De BURGEMEESTER van AMERSFOORT,
Gezien eene mededeeling van den heer Com-
i missaris der Koninging in de provincie Utrecht
L vun 2 Januari 1900, (Provinciaalblud 1900 n» 1).
Brengt ter kennis van belanghebbenden, dat
de invoer van melkkoeien in België langs Clinge
(Station en dorp) met ingang van 1 Januari
1900 is verboden, terwijl de invoer met ingang
van 2 Januari 1900 langs Selzaete is geoor
loofd.
Amersfoort, den 3. Januari 1900.
De Burgemeester voornoemd,
E. L. VISSER,
I*. Br.
De BURGEMEESTER en WETHOUDERS
der Gemeente AMERSFOORT,
Herinneren den Geestelijke, den bedienaar
van den Godsdienst, den Zendeling-lecraur,
den Broeder-diakoon van eene Godsdienstige
B vereeniging, alsmede den Student in de Godge-
leurdneid en den Zendeling-kweekeling, die aan
|i eene inrichting van onderwijs totgeestelijke, tot be-
dienaar van den Godsdienst of tot Zendcling-leeraar
wordt opgeleid, aan den Proefbroeder ,die tot Broe
der diakoon van een Godsdienstige vereeniging
wordt opgeleid, en aan den Roornsch-katholie-
ken Ordebroeder, die tot eene binnen het Rijk
gevestigde kloosterinrichting behoort, voor zoo
ver deze volgens art. GS van het Kon. Besluit
van S Mei 1SG2, S. no. 4G, later gewijzigd, voor
ontheffing van den werkelijken dienst der Nat.
Militie in aanmerking komen, de daartoe Btrek-
kende, eigenhandig geteekende aanvragen met
de vereischte bewijstukken, welke geen vroegere
dagteékening mogen dragen, dan tien dagen
vóór de inlevering, aan de inzending er van bij
den Burgemeester der Geroeento, binnen welke
zij voor de Nat. Militie zijn ingeschreven.
Die inzending moet geschieden als volgt:
1" door hen, die ingevolge art. 112 der wet,
betrekkelijk de Nat. Militie, tusscben 1 en 15
Maart a. s. moeten worden ingelijfd in de laat
ste 10 dagen der maand, op éene navoorafgaande
aan de maand, waarin de aflevering moet ge-
2° door hen, die op een ander tijdstip Ier inlij
ving bij de Militie moeten wo.den afgeleverd,
binnen 10 dagen na de dagteokening van den
oproepingsbrief;
3° door hen, die op nieuw van den werkelij
ken dienst wenschen ontheven te worden in de
laatste 10 dagen der maand, op éene na vooraf
gaande aan de maand waarin de duur van de
verleende of laatstelijke verleende ontheffing
eindigt
4° door de ingelijtden bij de Militie, die voor
het eerst voor ontheffing in aanmerking wen
schen te komen, zoodra zij meenen op ontheffing
aanspraak te kunnen maken.
Amersfoort, den 3. Januari 1900.
Burgemeester en Wethouders van Amersfoort,
De Burgemeester.
E. L. VISSER,
Weth., 1°. Br.
De Secretaris,
B. W. Th. SANDBERG.
De groote gebeurtenis voor ons stedeke
is ontegenzeglijk de installatie van den
nieuwbenoemde!) Burgemeester, jhr. mr. T.
A. J. van Asch van Wijck.
Sedert zijn vertrek van hier is veel ver
anderd, óok wat de bevolking betreft. Daarom
moge hier eerst een plaatsje vinden wat bij
het afscheid werd gesproken.
Ter buitengewone zitting van den Gemeenteraad
van Amersfoort van Zaterdag, 9 Mei 1891, gepresi
deerd door den heer burgemeester jhr. mr. T. A. J.
van Asch van Wijck, waren aanwezig 13 leden en
afwezig de heeren E. L. Visser en H. W. A. van
den Wall Bake.
Nadat zonder hoofdelijke omvraag was besloten de
lezing der notulen van de vorige vergadering tot
eene volgende aan te houden, nam de voorzitter, de
heer jhr. ntr. T. A. J. van Asch van Wijck, het
woord en sprak het navolgende
„Mijtic heereu! Gelijk tt bekend is, hen ik door
Feuilleton.
EEN SPAANSCHE VROUW.
(Uit dc biographie van Sherlock Holmes).
7).
Er was iets pikants in, dezen Mac Eachin, die
blijkbaar een veelbewogen leven had gehad en
de held was aan vele amourettes, te zien in al
de beschroomdheid van het eerste ware geluk,
de reine liefde.
Deze indrukken volgden elkaar snel bij mij
op. Toen begon ik het onaangename van mijn
positie in te zien en bedacht, hoe en of ik mijn
aanwezigheid zou te kennen geven.
Had ik 't maar gedaan, welke schrikkelijke
rampen waren wellicht voorkomenNog al
tijd pijnigt mij die gedachte, al weet, ik ook,
dat ik slechts een werktuig in de hand van
het lot was, en dat niet ik schuld heb aan dien
vroeselijken oorlog.
Doch laat ik niet vooruitloopen op mijn
verhaal.
Terwijl ik nog in tweestrijd was, zag ik een
derde gedaante naderen, eveneens in 't wit on
een sortie los om de schouders geworpen. Ik
herkende mevrouw Del Mauro. Ooic Clara zag
haar en week snel in het groen terug.
Mac Eachin, sprak de nieuw aangekomene,
die Clara blijkbaar niet gezien had „vergeet je
zóo je afspraken je bon trouweloos als
als een man. Weet je niet, dat je dezen dans
mot mij hebt?"
Koningin-Regentes, voor de Koningin do kolonie
Suriname te besturen. Die eervolle onderscheiding
wensch ik aau te nemen, en zal dientengevolge ver
plicht zijn mijn ontslag te vragen uit de betrekking
van burgemeester dezer gemeente. Gedurende
achttal jaren mocht ik aan het hoofd dezer geme
staan. Toen ik hier kwam, mocht ik het uitspreken,
dat door mijne benoeming tot burgemeester dezer
gemeente een sedert lang gekoesterde wonseli
vervuld. Niet omdat ik aan deze gemeen to meer
bijzonder gehecht was, ik kunde haar weinig;
omdat ik meende in deze gemeente eene dnnkbarc
taak te kunnen vervullen. Ik lieb toen gezegd, dat
ik mijne beste krachten aan de gemeente zou wijden
dat ik met rechtvaardigheid zou regoerendat ik
de besluiten van den raad zou eerbiedigen, ook al
waren die niet in mijn geest. Bij het nedorlegge»
van mijne betrekking mag ik het van tuijzelven
getuigen, dat ik aan die beloften heb voldaan. Niet
vervuld zijn al mijne wenschen, dien ik voor do
gemeente koesterde, maar naar de verwezenlijking
Ik vrees, dat er een misverstand is, mevrouw,
antwoordde Mac Eachin droog. „Miss Van der
Street stond me dezen dans toe".
John, zei zo half ernstig, half schertsend,
„je toon is niet bijzonder aardig. Ik heb j
wel eens hartelijker hooren spreken. Je hei
het beloofd, trouwolooze man", en zij gaf hem
een tikje met haar waaier.
Ik herinner het mij niet, en ik heb er ook
volstrekt geen plan op.
John, zeide xe, en haar stem begon te tril
len, spreek niet op dien toon tegen me."
Zoudt u niet liever naar binnengaan, het
is hier noud, zei Mae Eachin, steeds koeler.
Ja, het is hier koud. Zij rildr. „Kom.
ga mee naar binnen. Ik begrijp eigenlijk niet,
waarom ik zoolang bij je aanhoud. Het is ze
ker omdat ik je tot nu too kende als een gentle
man, op wien een vrouw kan rekene.., a
maakte je vanavond wat druk het hof aan dat
kind van achttien jaar."
Juist; ik maakte haar het hof, en daarom
moet. het tusschen ons uit zijn." Mac Eachin
sprak kort en stootend, alsof hij een bevel
aan zijn mariniers gaf, maar ik zag ook hem
beven.
De trotsche vrouw wankelde.
O, John, zei ze met hcesche stem, moet
dat het einde zijn?" Do woorden eindigden in
een snik.
Hot is het einde, zei Mac Eachin,uiterlijk
volkomen koel.
Op dit oogenblik maakte Clara een beweging
en mevrouw Del Mauro zag haar,
O, riep zij, trillend van woede, ik dacht
het al, het is het kind, deze nieuwe bloem,
heb ik gestreefd met do krachten, die in mij waren.
Gaf ik het by de nanvaarding te kennen, dat ik
rekende op de medewerking van don raad-, ik mag
het getuigen, dal die medewerking niet te vorgoels
werd ingeroepen. Maar wij hebben met omstandig
heden rekening moeten houden, en die omstandig
heden stonden de vervulling van vele uwer en mijner
wenschen in den weg. Wat ik bij de aanvaarding
mijner betrekking niet mocht zoggen, maar thans
uit de volheid van mijn hart zoggen mag: ik bob
Amersfoort lief! Licfgekrogen niet hot minst om de
wijze waarop gewaardeerd werd al hetgeen door mij
voor ile gemeente word gedaan. Men mag dit eene
egoïstische liefde vinden, maar menscholijk is het
men liefde toedraagt, waar liefde gevonden
t. Met die liefde gaat gepnard oen onder tneu-
sehclijk gevoel: „Excelsior." Mijn taak in deze go-
eeute kun voor het oogenblik gerekend worden,
•rvuld te zyn; tot een nieuwe, meer omvangrijke,
geroepen te worden, was te streelend dan dat ik
haar zou afwijzen. Moge het zijn dat hot opnemen
der taak niet een bewijs van overmoed zij, en moge
aider mijn bestuur de kolonie Suriname tot meer
deren bloei geraken! Toch blijlt het mij mooielijk
deze gemeente te scheiden, waarin ik zoo vele
aangename jaren lieb doorgebracht; te scheiden van
elen met wie ik de belangen der gemeente
jrsfoort mocht voorstaan. Een woord van dank
den raad voor de wijze waarop het mij gemak
kelijk gemaakt werd dc vergaderingen te leiden, en
voor dc waardcering waarmede mijne voorstellen
-erden ontvangen, ook al mochten die niet altijd
we instemming verwerven.
Een woord van dank aan mijne medeleden van
hot Dagelijksch bestuur voor de vvijz; waarop zij mij
oden in du behartiging der genieonicbelangeu,
neer bijzonder aan den heer Croockewit, die zoo
herhaaldelijk als waarnemend burgemeester moest
optreden, wanneer ik tor vervulling van andere
werkzaamheden buiten de gemeente vertoefde.
Niet minder een woord van dank aan den waar-
digen Secretaris. Over den band, tusschen u en
mij ontstaan, wil ik thans niets zeggen, maar ik
kan niet nalaten het uit te spreken, dat ik in u
heb leerou kennen den ambtenaar hij uitnemend
heid den man. die terecht verlangde dut men hem
verantwoordelijk liet voor hetgeen meer bijzonder
zijn werkkring mag genoemd worden, maar die
nooit den invloed gebruikte anders dan om hein te
steunen, wiens rechterhand hij was bij de beharti
ging der gemeentebelangen. Bijna veertig jaren
hebt gij met onbezweken ijver dien werkkring waar
genomen. Moge het u gegeven zyn, nog langen tyd
aldus werkzaam te zijn!
'M ik nu dc onderscheiden amhtonaron afzon
derlijk een woord van dank zoggen? Vergun mij
dat ik allen tegelijk dank, omdat lot allen bijou
hetzelfde zou moeten gezegd worden. Samenwer
king met niy heelt nimmer ontbrokenijver, toe
wijding, liet niets te wenschen over; zonder mooie
lijkhedon zul wel nooit iemands wog ziju, maar ik
mag zonder schroom zoggen, dat allen zich beijverd
hebben, muir de mate hunner krachten, dc belangen
iler gemeente voor te staan, en dut ik daarbij meer
bijzonder denk aan hem, die ouder mij belast was
mot de handhaving der rust en orde in do gemeente,
zal niemand verwonderen. Iti óen wensch wil ik
allen omvatten: blijft de belangen der gemoente
Amersfoort naar uwe bc9le krachten behartigen:
tracht bij voortduring verschilpunten tot het mini
mum terug te brengen, en doe dat niet in ver
trouwen op eigen kincht, maar in vertrouwen op
Hem, die alles bestuurt en de harten neigt; dan
zal dubbele kracht van u uitgaan, Eene vraag nog
tot n allen: bfljft my in welwillendheid godenken.
Eene zware on rnoelalijko taak wuoht my, te zwaarder
naar mate do verantwoordelijkheid groeier is. Iedere
fout in die betrekking kan schade doen, en toch:
zonder fouten zal niemand bl(jven, die werkt. Alleeu
by die viel* dool, blyft voor 't begaan van fouten
bewaard. Wanneer slechts do overtuiging bestaut,
dat de bedoelingen goed zijn, dan zullen ook zij,
die tot oordfielen liovoegd zijn, met do omstandig
heden rekening houden.
In don wensch ziju wij als ingezetenen van Amers
foort, van wie er, lol myn groot gonoogen, zoovelo
hier tegenwoordig zyn, eenstemmig: mogo Amers
foort toenemen in bloei I
In éene bede veroenigqn wy ons: dat ons dierbaar
vaderland en zytie koloniën onder do regoering van
ouzo geliefde Koningin-Rogoiitcs in betcckcais mogen
toenemenen do Kroon nog langen tijd moge go-
dragon worden door ouzo jeugdige Koningin, fiat
daarna het woord om bet navolgende te zeggen:
„Vorgun mij tot tl, raynheor de voorzitter, een
woord te sproken als oudste raadslid, als tolk van
den raad en van Amersfoort'* ingezetenen.
Zooals door u gezegd is, zyt gij acht jaren aau hot
hoofd van deze gemeente geplaatst, Die aehi jaren
zijn voor deze geiueonte oen tijdvak gcweesi, waurin
velo zaken tot stand kwamen, die strekken tot
haren welstand en bloei, en die aan uw initiatief
en aan uwe werkzaamheid zyn te danken, Maar
niet slechts de belangen dei' gemeente hadt g(j op
het oog; ook daar waar nood te lenigen viel, waar
weldadigheid was to oefenen, dunr waart gij steeds
bereid, u aan het hoofd der voreeuigingen to plaatsen,
die beoogden den arinon wel (e doen, zooals in den
afgoloopcn winter nog is gebleken. Minzaam out-
vingt ge steeds allen, die li hunne noodon haddon
te klagon, en met welwillendheid word daaraan
steeds door u tegemoet gekomen. Ook geduroude
uw voorzittersohap vnu dezen raad hebt gij steeds
zijne vergaderingen met waardigheid geleid, en, ook
bij verschil van opvatting, ieders meening gerespec
teerd. Juist door den aungonameu toon, wolke er
heerschte, konden hesluitou worden genomen, die
vruchten droegen voor de gcrueonte Amersfoort,
Amersfoort ziet u met leedwezen vertrekken, Manr
nis wij dat leedwezen betuigon, dan uilen wy daarbij)
onze beste wenschen, die u tiaar die verre gewesten
mogen vergezellen. Gij zyt geroepen tot hot bostuur
van eene groote streek, cr. wij hopen dat die onder
uw bestuur tot grootoren bloei moge geraken, Uwe
pogingen in dien ruimeren werkkring lot don bloei
der kolonie Suriname hopen wy, dat mot succes
mogen worden bekroond. Loof in dio verre ge
westen gelukkig met mevrouw uwo eohtgonoote, en
al behoort de beslissing over do toekomst in Hoogor
hand, als gij eenmaal dc kolonio weder mocht ver
laten, dan wonsehuu wij dat gij uwo en uwer ocht-
gunooto moedor in gezondheid in het vaderland
weder moogt ontmoeten. En moge in die kolouie
dnn. evenals wij thans hier hot hebben gedaan, ge
zegd worden: Onze bestu wenschen vergezellen u
naar Nederland," (Applaus).
De voorzittor, do i.eer Vun Asch van Wijck, zeide
den heer Croockewit ten zeerste dank voor de
woorden, tot hom gesproken. Het was heiu eene
behoefiu geweest, om. gefljkby de aanvaarding zyner
betrekking, toen by uit banden van den heer
Croockewit het onderscheidingsteekeu zyner betrek
king mooht ontvangen, in eene plechtige raadsver
gadering afscheid te nemen.
je inij verlaat. Een paar uiillioenen
zijn wel een laagheid waard iemand als jij zou
cr aen voor minder doen. O, John. vervolgde
ze opeens weer met zachtere stem, half gesmoord
door tranen, ik zou jou alles opgeofferd heb
ben, ik zou je trouw geweest zijn, mijn lev-~~
lang"
Clara sidderde en zou gevallen zijn als de
officier zijn arm niot om haar heen had ge
slagen.
Het gezicht daarvan gaf mevrouw Del Mauro
haar trots en haar toorn terug. Ze richtte zich
fier op en haar oogen fonkelden dreigend. Een
wreede, groene straal scheen er uit te schieten.
Madre de Dioa", siste ze, „dit uur zal
je berouwen. Ik kan ook halen, evenals lief
hebben."
Ze wendde zich om, en met inspanning van
allo wilskracht haar aandoening verbergend,
trad ze met waardigon, kal men stap naar de
feestzaal.
Ik gevoel me als een ploert, ala een lage
ploert, mompelde Mac Eachin. Maar bij God,
ik kón niet anders. Geen nandoenig too-
nen, was het bèBtc. Clara, mijn engel, ver
trouw me."
Het meisje drukto zacht zijn hand. Ze had
zich hersteld, en beiden traden den tuin in.
In een alles behalve aangename stemming
stond ik op en begaf ine naar de feestzaal.
Het is waur, liaisons als deze worden dikwijls
verbroken, en voorzoover ik een kenner ben
van het zoo uiterst raadselachtige menschen-
hart scheen me de liefde van Mac Eachin voor
Clara oprecht. Men voelt zooiets bij intuïtie,
meer dan het merkbuar is aan allerlei kleine
bijzonderheden. Toch had het tooneel, dat ik
bijgewoond had, mij geschokt en bekroop mij
een somber voorgevoel van de verschrikkelijke
gevolgen, die dc teleur gestelde liefde van deze zoo
bijzondere vrouw zou bobben.
Aan afleiding ontbruk het gelukkig in do
feestzaal niet. De decoratie van een der wan
den was als door een tooverslag weggeruimd on
een tooneel, dat daarachter was opgesteld, nam
die zijde in.
Er werd een soort tooverballet opgevoerd,
dat blijkbaar zinspeelde op den toes.tand van
Cuba. liet geheel te beschrijven, waag ik niet,
maar het kwam ongeveer hierop neer: Een
aantal danseressen voerde een herdersdans uit,
het was eon lieflijke idylle van schoono her
derinnen en iluitspelende horders, begeleid door
een zachte, slepende muziek.
De zon ging onder, haar laatste zaehtrood/
lichstralen beschenen een groep, die den vredf
de welvaart, den landbouw enz. voorstelde. 0*
eens klonken zware donderslagen. De hert»®
en de herderinnen vluchtten, een afde/'n?
Spuansoho soldaten trok over het tooneel/®'10"
gevoerd door zwart gekleedo monnikty. hot
hoofd met een kap bedekt, waardoor- alleen
hun oogen schitterden. Zij droegen cVoitixen
en zwarte vaandels. j
Het landschap veranderde in oei* Plotse
ling zag men de vriendelijke dor/es op don
achtergrond in rooden vlammengloed opgaan.
Krijgsmuziek en het dreunen wi kunonnen
weerklonken.
(Wordt vervolgd). 4