Donderdag 4 Januari 1900. b. 4942. 49e Jaargang. Stadsnieuws. Oitgave: A. H. VAN CLEEFF te Amersfoort. Verschijnt Maandag- en JJonderdagavond. Abonnement per 3 maanden f 1.franco per post f 1.15. Advertentiën 16 regels tïOcent; elke regel meer 10 cent. Groote letters naar plaatsruimte. Legale-, oflicieële- en ontcigeningsadvertentiën per regel 15 cent. AIzonderlijkc nummers 10 cent. Bij advertentiën van buiten de stad worden de incasseerkosten in rekening gebracht. Bureau KORTEGRACHT Telephoon 19. KENNISGEVINGEN. De BURGEMEESTER en WETHOUDERS [van AMERSFOORT, Gezien art. 5 der Wet tot regeling van den kleinhandel in sterkedrank en tot beteugeling «van openbare dronkenschap; Brengen ter openbare kennis, dat een verzoek schrift om vergunning tot verkoop van sterke- Jdrank in het klein bij hen is ingekomen van H. VOORTMAN in het perecel aan den VVestsingel fcno. 14 alhier. Amersfoort, den 2. Januari 1900. Burgomeester en Wethouders voornoemd, De Burgemeester, E. L. VISSER, Welh., 1®. Br. De Secretaris, ifB. W. TH. SANDBERG. De BURGEMEESTER van AMERSFOORT, Gezien eene mededeeling van den heer Com- i missaris der Koninging in de provincie Utrecht L vun 2 Januari 1900, (Provinciaalblud 1900 n» 1). Brengt ter kennis van belanghebbenden, dat de invoer van melkkoeien in België langs Clinge (Station en dorp) met ingang van 1 Januari 1900 is verboden, terwijl de invoer met ingang van 2 Januari 1900 langs Selzaete is geoor loofd. Amersfoort, den 3. Januari 1900. De Burgemeester voornoemd, E. L. VISSER, I*. Br. De BURGEMEESTER en WETHOUDERS der Gemeente AMERSFOORT, Herinneren den Geestelijke, den bedienaar van den Godsdienst, den Zendeling-lecraur, den Broeder-diakoon van eene Godsdienstige B vereeniging, alsmede den Student in de Godge- leurdneid en den Zendeling-kweekeling, die aan |i eene inrichting van onderwijs totgeestelijke, tot be- dienaar van den Godsdienst of tot Zendcling-leeraar wordt opgeleid, aan den Proefbroeder ,die tot Broe der diakoon van een Godsdienstige vereeniging wordt opgeleid, en aan den Roornsch-katholie- ken Ordebroeder, die tot eene binnen het Rijk gevestigde kloosterinrichting behoort, voor zoo ver deze volgens art. GS van het Kon. Besluit van S Mei 1SG2, S. no. 4G, later gewijzigd, voor ontheffing van den werkelijken dienst der Nat. Militie in aanmerking komen, de daartoe Btrek- kende, eigenhandig geteekende aanvragen met de vereischte bewijstukken, welke geen vroegere dagteékening mogen dragen, dan tien dagen vóór de inlevering, aan de inzending er van bij den Burgemeester der Geroeento, binnen welke zij voor de Nat. Militie zijn ingeschreven. Die inzending moet geschieden als volgt: 1" door hen, die ingevolge art. 112 der wet, betrekkelijk de Nat. Militie, tusscben 1 en 15 Maart a. s. moeten worden ingelijfd in de laat ste 10 dagen der maand, op éene navoorafgaande aan de maand, waarin de aflevering moet ge- 2° door hen, die op een ander tijdstip Ier inlij ving bij de Militie moeten wo.den afgeleverd, binnen 10 dagen na de dagteokening van den oproepingsbrief; 3° door hen, die op nieuw van den werkelij ken dienst wenschen ontheven te worden in de laatste 10 dagen der maand, op éene na vooraf gaande aan de maand waarin de duur van de verleende of laatstelijke verleende ontheffing eindigt 4° door de ingelijtden bij de Militie, die voor het eerst voor ontheffing in aanmerking wen schen te komen, zoodra zij meenen op ontheffing aanspraak te kunnen maken. Amersfoort, den 3. Januari 1900. Burgemeester en Wethouders van Amersfoort, De Burgemeester. E. L. VISSER, Weth., 1°. Br. De Secretaris, B. W. Th. SANDBERG. De groote gebeurtenis voor ons stedeke is ontegenzeglijk de installatie van den nieuwbenoemde!) Burgemeester, jhr. mr. T. A. J. van Asch van Wijck. Sedert zijn vertrek van hier is veel ver anderd, óok wat de bevolking betreft. Daarom moge hier eerst een plaatsje vinden wat bij het afscheid werd gesproken. Ter buitengewone zitting van den Gemeenteraad van Amersfoort van Zaterdag, 9 Mei 1891, gepresi deerd door den heer burgemeester jhr. mr. T. A. J. van Asch van Wijck, waren aanwezig 13 leden en afwezig de heeren E. L. Visser en H. W. A. van den Wall Bake. Nadat zonder hoofdelijke omvraag was besloten de lezing der notulen van de vorige vergadering tot eene volgende aan te houden, nam de voorzitter, de heer jhr. ntr. T. A. J. van Asch van Wijck, het woord en sprak het navolgende „Mijtic heereu! Gelijk tt bekend is, hen ik door Feuilleton. EEN SPAANSCHE VROUW. (Uit dc biographie van Sherlock Holmes). 7). Er was iets pikants in, dezen Mac Eachin, die blijkbaar een veelbewogen leven had gehad en de held was aan vele amourettes, te zien in al de beschroomdheid van het eerste ware geluk, de reine liefde. Deze indrukken volgden elkaar snel bij mij op. Toen begon ik het onaangename van mijn positie in te zien en bedacht, hoe en of ik mijn aanwezigheid zou te kennen geven. Had ik 't maar gedaan, welke schrikkelijke rampen waren wellicht voorkomenNog al tijd pijnigt mij die gedachte, al weet, ik ook, dat ik slechts een werktuig in de hand van het lot was, en dat niet ik schuld heb aan dien vroeselijken oorlog. Doch laat ik niet vooruitloopen op mijn verhaal. Terwijl ik nog in tweestrijd was, zag ik een derde gedaante naderen, eveneens in 't wit on een sortie los om de schouders geworpen. Ik herkende mevrouw Del Mauro. Ooic Clara zag haar en week snel in het groen terug. Mac Eachin, sprak de nieuw aangekomene, die Clara blijkbaar niet gezien had „vergeet je zóo je afspraken je bon trouweloos als als een man. Weet je niet, dat je dezen dans mot mij hebt?" Koningin-Regentes, voor de Koningin do kolonie Suriname te besturen. Die eervolle onderscheiding wensch ik aau te nemen, en zal dientengevolge ver plicht zijn mijn ontslag te vragen uit de betrekking van burgemeester dezer gemeente. Gedurende achttal jaren mocht ik aan het hoofd dezer geme staan. Toen ik hier kwam, mocht ik het uitspreken, dat door mijne benoeming tot burgemeester dezer gemeente een sedert lang gekoesterde wonseli vervuld. Niet omdat ik aan deze gemeen to meer bijzonder gehecht was, ik kunde haar weinig; omdat ik meende in deze gemeente eene dnnkbarc taak te kunnen vervullen. Ik lieb toen gezegd, dat ik mijne beste krachten aan de gemeente zou wijden dat ik met rechtvaardigheid zou regoerendat ik de besluiten van den raad zou eerbiedigen, ook al waren die niet in mijn geest. Bij het nedorlegge» van mijne betrekking mag ik het van tuijzelven getuigen, dat ik aan die beloften heb voldaan. Niet vervuld zijn al mijne wenschen, dien ik voor do gemeente koesterde, maar naar de verwezenlijking Ik vrees, dat er een misverstand is, mevrouw, antwoordde Mac Eachin droog. „Miss Van der Street stond me dezen dans toe". John, zei zo half ernstig, half schertsend, „je toon is niet bijzonder aardig. Ik heb j wel eens hartelijker hooren spreken. Je hei het beloofd, trouwolooze man", en zij gaf hem een tikje met haar waaier. Ik herinner het mij niet, en ik heb er ook volstrekt geen plan op. John, zeide xe, en haar stem begon te tril len, spreek niet op dien toon tegen me." Zoudt u niet liever naar binnengaan, het is hier noud, zei Mae Eachin, steeds koeler. Ja, het is hier koud. Zij rildr. „Kom. ga mee naar binnen. Ik begrijp eigenlijk niet, waarom ik zoolang bij je aanhoud. Het is ze ker omdat ik je tot nu too kende als een gentle man, op wien een vrouw kan rekene.., a maakte je vanavond wat druk het hof aan dat kind van achttien jaar." Juist; ik maakte haar het hof, en daarom moet. het tusschen ons uit zijn." Mac Eachin sprak kort en stootend, alsof hij een bevel aan zijn mariniers gaf, maar ik zag ook hem beven. De trotsche vrouw wankelde. O, John, zei ze met hcesche stem, moet dat het einde zijn?" Do woorden eindigden in een snik. Hot is het einde, zei Mac Eachin,uiterlijk volkomen koel. Op dit oogenblik maakte Clara een beweging en mevrouw Del Mauro zag haar, O, riep zij, trillend van woede, ik dacht het al, het is het kind, deze nieuwe bloem, heb ik gestreefd met do krachten, die in mij waren. Gaf ik het by de nanvaarding te kennen, dat ik rekende op de medewerking van don raad-, ik mag het getuigen, dal die medewerking niet te vorgoels werd ingeroepen. Maar wij hebben met omstandig heden rekening moeten houden, en die omstandig heden stonden de vervulling van vele uwer en mijner wenschen in den weg. Wat ik bij de aanvaarding mijner betrekking niet mocht zoggen, maar thans uit de volheid van mijn hart zoggen mag: ik bob Amersfoort lief! Licfgekrogen niet hot minst om de wijze waarop gewaardeerd werd al hetgeen door mij voor ile gemeente word gedaan. Men mag dit eene egoïstische liefde vinden, maar menscholijk is het men liefde toedraagt, waar liefde gevonden t. Met die liefde gaat gepnard oen onder tneu- sehclijk gevoel: „Excelsior." Mijn taak in deze go- eeute kun voor het oogenblik gerekend worden, •rvuld te zyn; tot een nieuwe, meer omvangrijke, geroepen te worden, was te streelend dan dat ik haar zou afwijzen. Moge het zijn dat hot opnemen der taak niet een bewijs van overmoed zij, en moge aider mijn bestuur de kolonie Suriname tot meer deren bloei geraken! Toch blijlt het mij mooielijk deze gemeente te scheiden, waarin ik zoo vele aangename jaren lieb doorgebracht; te scheiden van elen met wie ik de belangen der gemeente jrsfoort mocht voorstaan. Een woord van dank den raad voor de wijze waarop het mij gemak kelijk gemaakt werd dc vergaderingen te leiden, en voor dc waardcering waarmede mijne voorstellen -erden ontvangen, ook al mochten die niet altijd we instemming verwerven. Een woord van dank aan mijne medeleden van hot Dagelijksch bestuur voor de vvijz; waarop zij mij oden in du behartiging der genieonicbelangeu, neer bijzonder aan den heer Croockewit, die zoo herhaaldelijk als waarnemend burgemeester moest optreden, wanneer ik tor vervulling van andere werkzaamheden buiten de gemeente vertoefde. Niet minder een woord van dank aan den waar- digen Secretaris. Over den band, tusschen u en mij ontstaan, wil ik thans niets zeggen, maar ik kan niet nalaten het uit te spreken, dat ik in u heb leerou kennen den ambtenaar hij uitnemend heid den man. die terecht verlangde dut men hem verantwoordelijk liet voor hetgeen meer bijzonder zijn werkkring mag genoemd worden, maar die nooit den invloed gebruikte anders dan om hein te steunen, wiens rechterhand hij was bij de beharti ging der gemeentebelangen. Bijna veertig jaren hebt gij met onbezweken ijver dien werkkring waar genomen. Moge het u gegeven zyn, nog langen tyd aldus werkzaam te zijn! 'M ik nu dc onderscheiden amhtonaron afzon derlijk een woord van dank zoggen? Vergun mij dat ik allen tegelijk dank, omdat lot allen bijou hetzelfde zou moeten gezegd worden. Samenwer king met niy heelt nimmer ontbrokenijver, toe wijding, liet niets te wenschen over; zonder mooie lijkhedon zul wel nooit iemands wog ziju, maar ik mag zonder schroom zoggen, dat allen zich beijverd hebben, muir de mate hunner krachten, dc belangen iler gemeente voor te staan, en dut ik daarbij meer bijzonder denk aan hem, die ouder mij belast was mot de handhaving der rust en orde in do gemeente, zal niemand verwonderen. Iti óen wensch wil ik allen omvatten: blijft de belangen der gemoente Amersfoort naar uwe bc9le krachten behartigen: tracht bij voortduring verschilpunten tot het mini mum terug te brengen, en doe dat niet in ver trouwen op eigen kincht, maar in vertrouwen op Hem, die alles bestuurt en de harten neigt; dan zal dubbele kracht van u uitgaan, Eene vraag nog tot n allen: bfljft my in welwillendheid godenken. Eene zware on rnoelalijko taak wuoht my, te zwaarder naar mate do verantwoordelijkheid groeier is. Iedere fout in die betrekking kan schade doen, en toch: zonder fouten zal niemand bl(jven, die werkt. Alleeu by die viel* dool, blyft voor 't begaan van fouten bewaard. Wanneer slechts do overtuiging bestaut, dat de bedoelingen goed zijn, dan zullen ook zij, die tot oordfielen liovoegd zijn, met do omstandig heden rekening houden. In don wensch ziju wij als ingezetenen van Amers foort, van wie er, lol myn groot gonoogen, zoovelo hier tegenwoordig zyn, eenstemmig: mogo Amers foort toenemen in bloei I In éene bede veroenigqn wy ons: dat ons dierbaar vaderland en zytie koloniën onder do regoering van ouzo geliefde Koningin-Rogoiitcs in betcckcais mogen toenemenen do Kroon nog langen tijd moge go- dragon worden door ouzo jeugdige Koningin, fiat daarna het woord om bet navolgende te zeggen: „Vorgun mij tot tl, raynheor de voorzitter, een woord te sproken als oudste raadslid, als tolk van den raad en van Amersfoort'* ingezetenen. Zooals door u gezegd is, zyt gij acht jaren aau hot hoofd van deze gemeente geplaatst, Die aehi jaren zijn voor deze geiueonte oen tijdvak gcweesi, waurin velo zaken tot stand kwamen, die strekken tot haren welstand en bloei, en die aan uw initiatief en aan uwe werkzaamheid zyn te danken, Maar niet slechts de belangen dei' gemeente hadt g(j op het oog; ook daar waar nood te lenigen viel, waar weldadigheid was to oefenen, dunr waart gij steeds bereid, u aan het hoofd der voreeuigingen to plaatsen, die beoogden den arinon wel (e doen, zooals in den afgoloopcn winter nog is gebleken. Minzaam out- vingt ge steeds allen, die li hunne noodon haddon te klagon, en met welwillendheid word daaraan steeds door u tegemoet gekomen. Ook geduroude uw voorzittersohap vnu dezen raad hebt gij steeds zijne vergaderingen met waardigheid geleid, en, ook bij verschil van opvatting, ieders meening gerespec teerd. Juist door den aungonameu toon, wolke er heerschte, konden hesluitou worden genomen, die vruchten droegen voor de gcrueonte Amersfoort, Amersfoort ziet u met leedwezen vertrekken, Manr nis wij dat leedwezen betuigon, dan uilen wy daarbij) onze beste wenschen, die u tiaar die verre gewesten mogen vergezellen. Gij zyt geroepen tot hot bostuur van eene groote streek, cr. wij hopen dat die onder uw bestuur tot grootoren bloei moge geraken, Uwe pogingen in dien ruimeren werkkring lot don bloei der kolonie Suriname hopen wy, dat mot succes mogen worden bekroond. Loof in dio verre ge westen gelukkig met mevrouw uwo eohtgonoote, en al behoort de beslissing over do toekomst in Hoogor hand, als gij eenmaal dc kolonio weder mocht ver laten, dan wonsehuu wij dat gij uwo en uwer ocht- gunooto moedor in gezondheid in het vaderland weder moogt ontmoeten. En moge in die kolouie dnn. evenals wij thans hier hot hebben gedaan, ge zegd worden: Onze bestu wenschen vergezellen u naar Nederland," (Applaus). De voorzittor, do i.eer Vun Asch van Wijck, zeide den heer Croockewit ten zeerste dank voor de woorden, tot hom gesproken. Het was heiu eene behoefiu geweest, om. gefljkby de aanvaarding zyner betrekking, toen by uit banden van den heer Croockewit het onderscheidingsteekeu zyner betrek king mooht ontvangen, in eene plechtige raadsver gadering afscheid te nemen. je inij verlaat. Een paar uiillioenen zijn wel een laagheid waard iemand als jij zou cr aen voor minder doen. O, John. vervolgde ze opeens weer met zachtere stem, half gesmoord door tranen, ik zou jou alles opgeofferd heb ben, ik zou je trouw geweest zijn, mijn lev-~~ lang" Clara sidderde en zou gevallen zijn als de officier zijn arm niot om haar heen had ge slagen. Het gezicht daarvan gaf mevrouw Del Mauro haar trots en haar toorn terug. Ze richtte zich fier op en haar oogen fonkelden dreigend. Een wreede, groene straal scheen er uit te schieten. Madre de Dioa", siste ze, „dit uur zal je berouwen. Ik kan ook halen, evenals lief hebben." Ze wendde zich om, en met inspanning van allo wilskracht haar aandoening verbergend, trad ze met waardigon, kal men stap naar de feestzaal. Ik gevoel me als een ploert, ala een lage ploert, mompelde Mac Eachin. Maar bij God, ik kón niet anders. Geen nandoenig too- nen, was het bèBtc. Clara, mijn engel, ver trouw me." Het meisje drukto zacht zijn hand. Ze had zich hersteld, en beiden traden den tuin in. In een alles behalve aangename stemming stond ik op en begaf ine naar de feestzaal. Het is waur, liaisons als deze worden dikwijls verbroken, en voorzoover ik een kenner ben van het zoo uiterst raadselachtige menschen- hart scheen me de liefde van Mac Eachin voor Clara oprecht. Men voelt zooiets bij intuïtie, meer dan het merkbuar is aan allerlei kleine bijzonderheden. Toch had het tooneel, dat ik bijgewoond had, mij geschokt en bekroop mij een somber voorgevoel van de verschrikkelijke gevolgen, die dc teleur gestelde liefde van deze zoo bijzondere vrouw zou bobben. Aan afleiding ontbruk het gelukkig in do feestzaal niet. De decoratie van een der wan den was als door een tooverslag weggeruimd on een tooneel, dat daarachter was opgesteld, nam die zijde in. Er werd een soort tooverballet opgevoerd, dat blijkbaar zinspeelde op den toes.tand van Cuba. liet geheel te beschrijven, waag ik niet, maar het kwam ongeveer hierop neer: Een aantal danseressen voerde een herdersdans uit, het was eon lieflijke idylle van schoono her derinnen en iluitspelende horders, begeleid door een zachte, slepende muziek. De zon ging onder, haar laatste zaehtrood/ lichstralen beschenen een groep, die den vredf de welvaart, den landbouw enz. voorstelde. 0* eens klonken zware donderslagen. De hert»® en de herderinnen vluchtten, een afde/'n? Spuansoho soldaten trok over het tooneel/®'10" gevoerd door zwart gekleedo monnikty. hot hoofd met een kap bedekt, waardoor- alleen hun oogen schitterden. Zij droegen cVoitixen en zwarte vaandels. j Het landschap veranderde in oei* Plotse ling zag men de vriendelijke dor/es op don achtergrond in rooden vlammengloed opgaan. Krijgsmuziek en het dreunen wi kunonnen weerklonken. (Wordt vervolgd). 4

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsche Courant | 1900 | | pagina 1