Donderdag 20
Augustus 1903.
No. 5387.
52e Jaargang.
Reisexemplaren.
Feuilleton.
AMERSFOORTSCHE C0URA1T.
FIRMA A H VAN CLEEFF
te AMERSFOORT.
Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag. Abonnement per 3 maanden f\.
franco per post ƒ1.15. Advertentiën 16 regels 60 cent; elke regel meer 10 cent. Legale-,
officieële- en onteigeningsadvertentiën per regel 15 cent. Keolames 15 regels/" 1.25; elke regel
meer f 0.25. Groote letters naar plaatsruimte. Bewijsnummers naar buiten worden in rekening
gebracht en kosten evenals afzonderlijke nummers 10 cent.
Bij advertentiën van buiten de stad worden de incasseerkosten in rekening gebracht.
BUREAU
KORTEGRACHT 9
Telephoon 19.
Aan onze abonné's, die tijdelijk elders,
hetzij binnen- of buitenlands, vertoeven,
wordt op aanvrage en met duidelijke opgave
van adres, de Courant eiken verschijndag
tegen vergoeding van het porto toegezonden.
Ook niet-geabonneerden kunnen zich op
de zelfde wijze, geregelde toezending van de
sAmersfoortscbe Courant'' verzekeren.
Aan de abonné's in de stad verzoeken wij
beleefd, ons van hun afwezigheid voor eeni-
gen tijd steeds bericht te zenden. In de
laatste dagen toch komt bet herhaaldelijk
voor, dat of de brievenbus verstopt of het
hekje van den voortuin afgesloten is, zoodat
de looper niet weet, waar met het exemplaar
te blijven.
W eer voorspellingen.
Niet alle dagen en niet alle maanden is
de toestand der lucht constant, doch aan
verschillende schommelingen onderhevig,
welke afhangen van verschillende oorzaken
en natuurkrachten.- Vandaar dat de mensch,
vooral de practische mensch, sedert eeuwen
de gesteldheid der lucht in de verschillende
jaargetijden heeft nagegaan en vergeleken,
vooral met het oog op de producten van
zijn bedrijf. Bovenal heelt de landbouwer
veel met 'tweer te maken en hangt het
welslagen van zijn beroep daarmede ten
nauwste samen. Hij vooral is daarom de
weerprofeet en langzamerhand gekomen tot
het bezit van een groot aantal weervoor
spellingen, gegrond op veeljarige ervaring.
En moge hij ook zijn een profeet, die brood
eet, en zijn spreuken en spreekwoorden
omtrent het weer heel dikwijls falen, toch
is 't niet onaardig, ze na te gaau en mede
te deelen, omdat zij toch vaak goed uitko
men. Wij willen eenige dier lijfspreuken
mededeelen, voozoover ze niet van algemeene
bekendheid zijn. Aan den lezer zij 't over
gelaten, ze aan de practijk te toetsen.
Hier volgen er een aantal.
LISEA.
De generaal reed heeleiuaal aan 't hoofd. Aan het
diner had hij een oogenblik er over gedacht, stil
alarm te maken en een nachtelijken aanval te doen
op de tegenpartij, doch het plau weer even spoedig
laten varen. Zulke nachtvermakelijkheden gelukken
slechts als men volkomen onopgemerkt kan naderen,
en nu volgde een massa boeren den troep, luid
sprekend en lachend en een heidensch leven makend.
De generaal had al een paar maal er zijn hooge
ontevredenheid over te kennen gegeven, dat de heele
manoeuvre zou mislukken door het miubaar, dat
die „burgers" maakten en ten slotte meende, de
kolonel, dat Knobelsdorf 't eens kon probeereu die
„menschen" tot terugkeer te bewegen. De generaal
vond dien voorslag nog zoo kwaad niet en Knobels
dorf werd dan Ook aanstonds afgevaardigd om de
onderhandelingen te openen, doch hij had er niet
't minste begrip van hoe men met deze eenvjudige
lieden moet spreken en zijn „geachte dames en
heeren" lokte aan ook een even luid gelach als zijn
goede raad om „wegens de koude nachtlucht liever
naar huis te gaan en weer ,c gaan slapen."
„Verkol di man nitselbst" (Vat zelf maar geen kou)
riep een stem en een luid gelach volgde op deze
woorden.
Knobelsdorf liet het niet bij de eerste poging. „Ik
meen het goed met u, geachte dames en heeren;
't is mij immers volmaakt onverschillig of u morgen
verkouden zjjt".
„Bemoei je met je zeivenwy loopen mee" klonk
het beslist terug.
„Excellentie" wist maar al te goed, dat diplomatieke
conferentiën niet aanstonds een goed gevolg hebben
en vervolgde derhalve: „Waarlijk geachte dames eu
heeren, in uw plaats zou ik mijn voorstel eens in
overweging nemen; waarom wilt u bovendien de
oefening bijwonen?"
„Uns Kaiser wiiln wi aehn, grad bo gaud als ji"
(we willen onzen Keizer zien, zoo goed als jij).
Knobelsdorf meende niet goed te verstaan te
hebben.
„Pardon vroeg hij zoo vriendelijk mogelijk „Den
Keizer? Maar, geachte dames en heerou, Zyne
Majesteit komt hier niet."
Een kring om de maan
Dat kan nog gaan,
Maar een kring om de zon
Geeft water in de ton.
Een kring om de maan,
Dat kan nog gaan,
Maar een kring om de zon,
Daar huilen vrouw en kinders om.
Een Maandugsche n
s een wilde maan.
Een Maandaagscbe maan
Kan niet zonder storm of regen vergaan.
Meu zift, dat in de eerste plaats de maan
in het volksgeloof een groote rol speelt en
ten tweede, dat ons klimaat bij ieder bekend
staat als zeer vochtig. Doch wij gaan verder
Vrydag weer, Zondags weer.
De eerste dag zegt niets,
De tweede dag zegt iets,
De derde dag zegt meer,
De vierde zegt hel weer.
Een Oostenwind met regen,
Staat die er drie, dan staat hy er negen.
Ook sneeuw en ijs spelen in deze spreek
wijzen evenals regen en wind een groote
rol. Luister slechts.
Sneeuw op slik,
Geeft binnen drie dagen ijs, dun of dik.
Als de sneeuw valt in het slijk,
Ligt ze zeven weken achter den dijk.
Een koude dooi, i
Een droevige morgen, een bljjdo dog.
Koud en nat
Geeft nog altyd wat.
Heiweer is geen schreiweer.
Maakt de spin in 'tnet een scheur,
Dan klopt stormwind aan de deur.
Dat het doen en handelen van verschil
lende dieren, ja zelfs van menschen, aanlei
ding heeft gegeven tot weervoorspellingen,
blijkt niet alleen uit de twee bovenstaande
rijmpjes, maar ook uit bet volgende.
Als de kinderen luidruchtig zyu, een la
waai scheppen van wat ben je me, als zij
schreeuwerig en ongezeglijk zijn, geloof dan
maar vrij, dat we storm, regen on bijzon
der slecht weer krijgen. Zoo ook als de
eenden zich in 't water oprichten om met
de vleugels te klepperen of voortdurend en
schel kwaken, als de jonge paarden op den
rug gaan rollen, als de varkens bundeltjes
stroo wegstoppen en de schapen onrustig
zijn, als de koeien zich tegen 't baar op lik
ken, als de kikvorschen erg kwaken, de
zwaluwen laag vliegen, de pauwen schreeu
wen en de slakken geen zand maar gras
op den staart hebben, enz.
In die gevallen is er slecht weer op handen.
Doch ook op de weersgesteldheid in de
verschillende maanden dient gelet. Luister
maar naar hetgeen er gezegd wordt omtrent
de maand Januari.
Met Driekoningen zijn de dagen een haneschrfle
gelengd.
De vorst, die vóór Januari komt, telt niet af.
Geeft Januari muggenzwerm,
Dan hoort ge in Oogstmaand licht gekerm.
Als er gras groeit in Januari, dan groeit het slecht
het gansche jaar.
En van Februari wordt gezegd
Lichtmis donker, de boer een jonker,
Lichtmis helder, de boer in den kelder.
Als Lichtmis in bet donker huist,
„Gehn Sie man tau Hus; dat weeton wi voel
beeter" (Loop heen, dat weten wy wel beterl meende
een boer, „bül Abend is hei ankommeu en deswegen
hewwen Sei alarmiert, deun an Soldaten dio ira
Belt liegen und slapen kann dei Kaiser doch nieh
viel seehen" (van avond is hij aangekomen en daarom
is er alarm gemaakt, wnnt aan soldaten die te bed
liggen en slapen, heeft de Keiter toch óok niet veel
te zieu).
„Waarlijk, geachte dames eu heeren, u vergist zich"
sprak Knobelsdorf weer, doch toen ue hem weer
uitlachte, gaf |hy elke verdere poging om dat „stomme
boerenvolk" te bekeeren op.
De generaal vond, dat hij zijn taak maar slecht
had volbracht en toen hy zeide, dat hot volk den
Keizer verwachtte, lachte men hem uit. Toch werd
de generaal meer nadenkend toen meu door eeu
dorp kwam, waar de heele bevolking op de been
was en de huizen werden verlicht. Zelfs bengelde in
den morgenwind het groote schoolbord aan een reuzen-
guirlande heen en weer en op dat bora prykto in
het fraaiste schrift des meesters, die met een hoogon
hoed uit den tijd van Alexander dec Groote getooid
er bij op en neer stapte, het volgende fraaie vers:
Tot dichten baddeu wij geen tyd.
Vergeef ons dit, o Majesteit.
Toen de bereden officieren het dorp in kwamen,
trad eeu der Raadsleden op hen toe en vroeg of de
Keizer misschien tusschen de heeren reed.
„Ga naar bed, man," antwoordde de generaal, „en
maak de vijandelijke voorposten niet wakker. Zijne
Majesteit zit hoog en droog te Berlijn en denkt er
niet aan, hier lo komen."
„Nee, hei is hier, lügen Sei tins man uix vor,
rieden Sei man ruhig wider, wi hewwen Tied, wie
kiinnon tau wen." (Neen, hij is hier, lieg ons maar
niets voor, rijdt maar rustig door, wy hebben den
tyd cn kunnen wachten) antwoordde het lid der
vroedschap.
Het aantal boeren wies middelerwijl tot een be
denkelijke hoogte, „'t Lijkt wel een legertros uit den
30-jarigen oorlog", meende de generaal „ik heb veel
lust, terug te koeren naar Ruchowvan de manoeuvre
komt nu toch niets meer terecht, maar de bagage
is helaas reeds onderweg. Ik begrijp maar niet hoe
die menschen op dat idee zijn gekomen."
Daar vielen schoten. De spits was op vyandelyke
voorposten gestooten.
De kolonel gaf aanstonds zijn bevelen en de gene
raal spoedde zich, als onpartijdige, naar den vyand.
De vyandelyke commandant reed hem te geinoet
I om zich te melden en kreeg aanstonds de wind van
„Waarom slapen uw menschen niet Is onze raarsch
door uw cavallerie gesignaleerd?"
„Neen, generaal."
„Maar waarom slapen ze dan niet? Ik wil het
weten. Waarom niet?"
„Men zeide, dat de Keizer hier zal komen, gene
raal, en daarom
„Maar, kolonel", raasde de generaal „is u dan niet
wijs om maar aan elk praatje geloof te slaau Eulin,
we spreken hier elkaar nader over. Dank u."
Het gevecht nam. als wel van zelf spreekt, een
gausch ander verloop dan oorspronkelijk was voor-
beroid; de generaal was woedend en liet, hoewel
het eerst zyn plan was geweest om 8 uur het gevecht
te doen staken en do vermoeide troepen een rustdag te
geven, eerst om 1 uur de „ophouden met vuren" blazen.
De onschuldige moesten weer hot loodje leggen.
De schuldige, de luitenant-kwartiermaker die den
koeknecht op Ruchow het praatje van den Keizer
had wijsgemaakt, lag hier of daar kostelijk te bed
en sliep den slaap ties rechtvaardigen. Hy had er
geen ilauw besef vau, dat zijn leugen om bestwil uit
den koestal haar weg naar de buitenwereld had ge
vonden en do heele streek in rep eu roer bad ge
bracht.
Toen hij den volgenden dag vernam welke on
heilen hy had gesticht, was hij verstandig genoeg
om met zijn kameraden te schelden op do „stomme
boeren." In stilte dacht hij „scheldt maar toe, lieve
vrienden, scheldt piaar too; hoe meer zoo beier,des
te eer zijn jelui uitgeraasd."
En ny had gelijk, want van lieverlede keerde de
kalmte terug om echter al spoedig 'weer verstoord
te worden door het bericht„Morgen komt de
iii
begon n<
Het was de laatste manoouvredag en de eeno
divisie had gestreden tegen de andure; den laatsten
dag zou het gansche armeekorps niet minder man
moedig strijden tegen een gemarkeerdon vijand;dut
zou het slot der voorstelling wezen en dan zou men
lerugkecren naar hel garnizoen.
Het zoogenaamde iust-bivak was door allon be
trokken; slechts do generaals waren ingekwartierd;
zelfs do regiaionts-comruandanion hadden linnen hui
zen voor zich laten opbouwen in 't vrije vei l, niindoi
uit vrijen wil dan oni dat het nu eenmaul zoo were
verlangd.
Het laatste bivak draagt den naam vau Iust-bivak
Dan lacht het boertjen in zyn vuist.
Geeft de Lichtmis klaverblad,
Foscben dekt met sneeuw het pad.
Hebt voor 't weder goeden moed,
Als 'top Lichtmis stormt en woedt.
Lichtmis helder en klaar,
Een goed iemen (bijen) jaar.
St. Matthys
Breekt het (je.
St. Matthys
Werp den eersten steen in 'tijs.
Zwijgt Noordenwiud in Februari stil,
Dan komt de blaaskaak in April.
Van Maart heet het:
Met Maria Boodschap komen de zwaluwen weerom.
De eerste donder in Maart
Pakt het elftjen by zyn staart.
Maart roert zyn staart.
Stof in Maart
Is goud waard.
Een lood M lartache stof is een dukaat waard.
Maart is altijd berucht geweest door zijn
verraderlijke streken. H\j is geen enkelen dag
te vertrouwen. Vooral wordt hij gevreesd
door vrouwen en kinderen, omdat hij 't erg
op liet zwakkere geslacht voorzien schijnt
te hebben. Maar ook ouderen van dagen en
zjj, wier gezondheid wel iets te wenschea
overlaat, zijn niet zeer met hem bevriend,
omdat ieder er zich in verlustigt, dat de plagerij
byna ton einde is en rnon eindelijk weer naar hunk
gaat. Ook mogen de minderen, die den volgenden
dag met groot-verlof gaan, den laatsten avond allerlei
grappen uithalen. De cliofs zijn zoo verstandig om dan
(•en oog en beide ooren toe te doen on niets te zien
en vooral niets te hooren van hot „snel der jeugd"
waarbij weieens zeer scherpe critiek door de onder
geschikten op de meerderen pleegt geoefend te
worden.
't Was avond. Vóór de tent van den regiments
commandant zaten kolonel Vod Gaffront en overste
Werkmeister. Knobelsdorf snuffelde in een wynkistj
wier bodem vry duidelijk te zion kwam. Marshall
keek toe, dat de koffie behoorlijk werd gezet.
Eindelijk werd deze gebracht, „Een huismoeder
zou in onmacht vallen als zo zag hoeveel koffie we
hebbeu vermorst; maar lekker is ze" zeide hy.
„Ibi, ubi", meende de oversto „dat zullen we
eens probeeren."
De koftie wils goed. De kolonel vond ze keurig
en de overste kou geen woorden vinden om haar
naar waarde te prijzen.
„Neen, Marshall", zoo besloot hy, „dat moet ik
zeggen, dat je tijdens de manoeuvres uitstekend voor
ons hebt gezorgd, zelfs zeer goed. Mecml u ook niet,
kolonel? Een beteren oidonnans hadden wo ons
waarlijk uiet kunnen wetischcn. Ik moet er nog om
lachen als ik er auu denk hoe je in 'teerste bivak
den generaal hebt te pakken genomen. Maar ook
in onder opzioht, ook in diotislzaken, heb jeje zaken
uitstekend gedaan. Meent u dok niet, kolonel?"
De heeren zaten in vouwstoelen voor de tent een
sigaar te roken.
Do overste had buitongewoon veel praats. De
laatste dagen had hg eeu beetje meer veine gehad
en 't er beter afgebracht dan hy zelfs had durven
droomeo zelfs had de Inspecteur hem een paar
uur geleden „bravo" toegeroepen. Weliswaar had hjj
deze ouderscheiding niet te danken nan een bijzonder
strategische daad, doch aan het vrij eenvoudige feit,
dat hij in hel zadel was gebleveu toen zyn paard
poogde hem af te werpen, doeb dut was het zelfde.
„Uravü blijft „bravo"; daaraan valt nn eens niets te
veranderen. Allen hadden de goedkeuring uit zóo
hoogen mond gohoord, tiet regiment, de brigade en
de divisie, en iemand wion do Inspecteu.'een „bravo"
heeft waardig gekiurd, kan men met gerustheid de
toekomst te gemout gunn. Diens laatste militaire
uur is nog lang niet geslagen.
Wordt «r-veIffd.)
