Zaterdag Januari 1904. AMERSFQ0HTSG1E COURANT. No. 5456. 53e Jaargang. Feuilleton. Een drama uit deo Rococotijd Stadsnieuws. FIRMA A H VAN GLEEFF te AMERSFOORT. Verschijnt DinsdagDonderdag- en Zaterdagmiddag. Abonnement per 3 maanden ƒ1. franco per post 1.15. Advertentiën 16 regels 60 cent; elke regel meer 10 cent. Legale-, officieële- en onteigeningsadvertentiën per regel 15 cent. Reolamea 15 regels f 1.25; elke regel meer f 0.25. Groote letters naar plaatsruimte. Bewijsnummers naar buiten worden in rekening gebracht en kosten evenals afzonderlijke nummers 10 cent. Bij advertentiën van buiten de stad worden de incasseerkosten in rekening gebracht. KORTEGRACHT 9 Telephoon 18. KENNISGEVINGEN. De BURGEMEESTER en WETHOUDERS van AMERSFOORT, Gelet op artt. G en 7 der HINDERWET, Brengen ter kennis van het publiek, dat een door A. L. dis GANS ingediend verzoek, met bylagen, om vergunning tot het oprichten van eene drogerij vau sigaren in het perceel albier gelegen aan de Utrechtschestrant No. 44, bij het Kadaster bekend onder Sectie E. No. 158, op de Secretarie der Gemeente ter visie ligt en dat op Donderdag, den 11. Februari aanstaande, des voormiddags te half elf uren, golegonheid ten Raadhuize wordt gegeven om, ten overstaan van het Gemeentebestuur of van een of meer zijner leden, bezwaren tegen het oprichten van de inrichting in te brengen. Amersfoort, 28 Januari 1904. Burgemeester en Wethouders voornoemd, De Burgemeester, WUIJTIER3. De Secretaris, B. W. TH. SANDBERG. BURGEMEESTER «n WETHOUDERS der Ge meente AMERSFOORT, brengen ter algemeeue kounis, dut bij bun besluit vau lieden, ingevolge art. S der HINDERWET, aan A. M. STAM, wonende albier, vergunning is ver leend tot de oprichting vau eene varkensslach terij in het perceel aan de Punteuburgerlaau, wijs G. No. 19, kadastraal bekend Gemeente Amersfoort, sectie D. No. 2452. Amersfoort, 28 Januari 1904. Burgemeester en Wethouders voornoemd, De Burgemeester, WUUTIERS. De 8eoretarie, B. W. TH. SANDBERG. Coöperatief bouwen. Te Haarlem is voor ruim 1(3 jaar de goed geordende samenwerking, die men onder coöperatie verstaat, ook toegepast op de groote sociale kwestiehet woningvraagstuk. In de Keizerstraat aldaar werd toen de eerste coöperatieve bouwvereeniging opge richt. Geljjk met alle nieuwigheden in Nederland het geval is, ontmoette dit nieuwe denkbeeld verbazend veel tegenkanting, zóo hevig zelfs, dat de oprichters door menigeen ryp wer den geoordeeld voor het nabijgolegend ge sticht s.Meerenberg" in de aangrenzende gemeente Bloemeodaal, iedereen wel bij name bekend. En thans Twee en dertig coöperatieve bouwveree- i.) Het gebeurde in den tijd der staartpruiken en der mouohes toen in Frankrijk Lodewijk XV op den troon sat en de geestige markiezin De Pompadour hem regeerde. In een der nauwe straten van hot oude Parijs ■tond een klein, soogenaamd „paleis" met een zeer smal front en een oud, afgebrokkeld wapenschild boveu de deur, een nietig „park" met beluehelyk geschoren heggen st-ekte aich achter hol verwaar loosd gebouwtje uit, dat er van binnen niet minder vervallen dan van buiten uifxsg, al heerschte er ook een soort weelde en pracht, welke soms eeu pijnlijken indruk maakte. In een der vele vertrekken, waaruit do beneden verdieping bestond en ilat was ingericht tot een werkelijk gezellig en smaakvol boudoir, zat een aller liefst jongmeisjemooi was ze volstrekt niet, maar ze had een aardig, pikant geziehtje met donkere oogeu eu ze bezat die zekere voorname élégnnco in gang en manieren, de geboren Franeaise van goeden huizen eigen. Op een laag, geborduurdeeiu stoeltje zat een jonge man dicht naast baar op xiju knieën lag een stuk papier, waarop hij nu eu dan oen paar woorden Krabbelde om dan tegelijkertijd hartelijk te lachen. Hij was niet mooi en niet gedistingiienrd, maar zijn buitengewoon intelligent gelaat wan zeer aantrekke lijk, misschien ook wel door den eerlyken oopslag der lichtblauwe oogen. Het wai de dichtor Desforges, ondanks zijn jeugd een te Parijs reeds bekend persoor.. Het jonge meieje, freule Adrienne de Marneville, die al lang gemerkt had, dat de begaafde man smoorlijk op haar verliefd was, trok party van die nigingen hebben te Haarlem meer dan 1500 huizen gesticht en nog voortdurend zijn er andere iD wording. De weinige lust tot toepassing der kracht en macht, het nut en voordeel der degelijke aaneensluiting ter bereiking van een bepaald doel, ja zelfs het niet eens onderzoeken daar van, is inderdaad ook elders geen -reemd verschijnsel. De geschiedenis leert ons im mers met hoeveel moeilijkheden en tegen werking de baanbrekers der coöperatie in 1845 te Rochdale, en later in verschillende Kngelsche steden, ie kampen hadden De beste overtuiging van bet navolgens waardige wordt echter verkregen door het met eigen oogen aanschouwen der bestaande gunstige resultaten en dit verdient vooral te Haarlem zoozeer aanbeveling, omdat er dus danige vereenigingen zijn voor verschillende soorten van huizen. Wie, elders wonende, die resultaten per soonlijk wil leeren kennen, kan het nuttige aan het aangename paren, door het meer en meer gebruikelijke jaarlijksche uitstapje eens naar de hoofdstad van Noord-Holland te bepalen, hetzij in den tijd dat de bloem- bollenvelden in bloei staan (einde Maart of begin April) betzij in den vollen zomer, wanneer de Hout en de schoone omstreken zooveel te genieten geren. Inmiddels zal een beknopte omschrijving van deze belangrijke sociale aangelegenheid velen zeker welkom wezen. Het eerste wat noodig is, is wat men onder de algemeen bekende benaming »soliede" verstaat. De Nederlandsche wet voor Coöperatieve ver eenigingen stelt terecht ieder lid solidair aan sprakelijk voor liet geheel, omdat hier persoonlijke associatie bedoeld wordt, in tegenstelling van Naamlooze Vennootschappen, die associatie van kapitaal beoogen. Daarom kunnen slechts zij lid der hier bedoelde vereenigingen worden, die te goeder naam en faam bekend staan, zooals dan ook steeds in de Statuten bepaald wordt. Hel tweede vereischte is, dat men kan vergaderen. Die niet, na ilinke en degelijke behandeling van eenig onderwerp, als minder heid zich waardig weet te gedragen, is onge schikt voor elke samenwerking en vooral voor zulk een belangrijke als coöperatief wonen. Men verlieze dit vooral niet uit het oog, want de teleurstellingen waarvan men te i Haarlem ook helaas! te dezen opzichte niet gevoelens door hem to vragen een salyre te schrij- j ven op de almachtig# vrouw, aan wier voeten toeu i geheel Frankrijk lag en wier kleine hand dikwijls krachtij ingreep in het lot van Europa. Het was een gevaarlijke opdracht, die Adrienne's dienatvaar- digen aanbidder gemakkelijk in den Baatille kon brengen, maar wat doet een mau niet, als hy dol is op een mooie vrouw „Ik ben klaar, Adrienne," riep de dichter npge- woonden uit, torwyl hij haastig opiprong en zonder I haar antwoord af ie wachten, las hij haar met sonore i stem de iuderdaad even geestige als boosaardige ver- zen voor. Toeu hij geëindigd had. klapte Adrienne goed- keurend knikkend in aan de handeu. „Dat heb jo er knap afgebraent, wa'. zal ze uijdig ziju heerlijk 1" „Je bent dus tevreden over mee," vroeg Desforges j met een verlangenden blik op het fris»oae meisje, j „Of ik! Ik benoem je tot mijn ridder, mijnhper de dichter," antwoordde zij pathetisch. „Dat zal ik onthouden," hernam nij met piechii- gen ernst, welke wel in wat al te sterk contrast stond met haar luchthariigon toou. „Ik mag dus met die verzen doen, wat ik wil, 1 Desforges „Zeker, maar ik wou zo eerst graag kopiëeren. i Adi „Mij goed," en ter.vijl hy vlug ee.. afschrift van zyn werk mnaktc, bleef hot meisje in vertrouwelijke houding naast hom staan, hom vertellend, hoezeer zij de markiezin De Pompadour haatte, eeu die zoo- voel verdriet on schande over Frankrijk bracht. „Ik zal dio verzen laten drukken, en zo in alle café's eu bureaux laten verspreiden," zeide Dezfor- forgès, de pen neerleggend. „Dan zyn we zeker.dat zy er van in kennis wordt gesteld!" ,'n Prachtig idéé," verklaarde Adrienue opgewon den. „Jn bent esn genie, Desforges," Na nog een kwartiertje met elkaar gebabbeld te hebben, namen zii afscheid. Adrienne gaf hem mot eeu coquet lachje «n een veelbelovend„tot ziens" de baud maar Desforges, stelde zich daarmee niet te vreden. Hij nam het aardige meisjeskopje lusscben verschoond bleef, ontstonden voornamelijk door ongeschiktheid tot vergaderen. Te veel ruimte zou gevorderd wurden, door te omschrijven boe verder gehandeld moet worden om tot coöperatief-wonen te geraken, terwijl daardoor tevens afdwaling zou ont staan van de bedoeling, namelijk de woning verbetering door coöperatie. Bovendien, wien het ernst is iets te weten, vindt er altijd wel den weg toe. De bedoelde woningverbetering isgerief lijker, gezonder en aangenamer wonen, met zekerheid nimmer tot varhuizen gedwongen te. zijn en geleidelijke eigendomsverkrijging, alles zonder meer te betalen dan iu buur huizen. Bewijzen zijn er voldoende, dat dit kan. Iemand die huizen verhuurt, komt een goede winst toe voor du risico's van leeg staan, kwade betalers, slordigheid en onacht zaamheid der bewoners, alsook vernielzucht der kinderen. Al dat schimpen op huiseigenaren, omdat zij te hooge huren vorderen naar de meening der huurders, is zotteklap, want als die zwetsende huurders morgen huiseigenaren worden, doen zij beslist evenzoo, omdat de evengenoemde risico's nu eenmaal onvermy- delijk zijn. Ten minste bij gewoon huizen verburen, maar niet bjj coöperatief wonen en daarom, in het laatste geval, omdat die winst gebe zigd wordt tot de zooeven genoemde gunstige doeleinden De vereeniging bouwt zooveel huizen als er leden zijn en ieder lid betrekt een huis zoodra het gereed isdus van leegstaan is geen sprake. Alleen bepaald soliede personen worden als lid aangenomen; bijgevolg zijn kwade betalers uitgesloten. Inwendig onderhoud komt ten laste van liet betrokken lid eu tulken jare worden alle huizen door een commissie van twee leden geïnspecteerd. Ga nu maar eens in een der honderden coöperatieve huizen te Haarlem kijken, hoe daardoor niet alleen de j ouders, doch ook de kinderen geleerd heb- ben, oen huis netjes te bewonen j Toegang krijgt raon gemakkelijk, indien men geen tijdstip kiest, waarop do huiselijke j bezigheden zulks ongewenscht maken. Ds. O. Genouy, YVaalsch predikant te Utrecht, hoopt morgenavond half acht vóór te gaan bij de godsdienstoefening der Walen hier ter stede. Diakenen der Ned. Hervormde gemeente stellen zich voer, aanstaanden Maandag hun tweede Winter-collccte te houden en bevelen die in don weldadigheidszin der stadgenooten aan. Ter Donderdagavond gehouden 114de open bare vergadering van de Kaïner van Koop handel en Fabrieken waren met den Voorzitter, den heer J. Ger. Kleber, aanwezig 4 leden en de Secretaris. Met kennisgeving was afwezig de heer H. van Haselen. Nadat de notulen der vergadering van 19 De cember waren gelezen en ongewijzigd vastgesteld, reide d.i Voorzitter ongeveer Mijne heeren. In deze eerste vergadering in het nieuwe jaar wil ik u een woord van welkom toeroepen. Ik ben niet gewend, in retrospectieve beschouwingen te treden en bewaar die liever voor het Jaarverslag, maar toch wil ik even wijzen op een belangrijke gebeurtenis, met name de groote verbetering van de haven, welke thans is tot stand gekomen. Door den heer Burge meester is reed9 in de jongste Raadsvergadering te kennen gegeven, dat de handel en de nijver heid in deze Gemeente blijkbaar niet achteruit zijn gegaan. Het Jaarverslag der Kamer zal ten deze verder uitspraak doen. Hierna deelde spr. mede, dat ingekomen waren een schrijven van den heer A. Visser waarbij deze wegens vertrek ontslag neemt als lid der Kamer, welk ambt hij sedert 29 November 1S94 bekleedde, en een waarbij hij ontslag neemt als lid der Commissie voor de beoordeeling der invoerrechten in de Provincie Utrecht. De Voorzitter stelde voor, beide aanvragen ter kennis te brengen van de bevoegde autoriteit en vervolgde ongeveer: Het zal u als mij leed doen, den heer Visser niet meer in ons midden te zien. Hij was steeds een ijverig lid, die trouw de vergaderingen bezocht en zooveel als in zijn vermogen was meewerkte aan de belangen van handel en nijverheid. Aan de orde kwamen nu De uit de vorige vergadering aangehouden missive van het Landelijk comité tot afschaf fing van den accijns op vee eu geslacht, houdende verzoek om steun bij de Regeering, welk stuk inmiddels bij de leden circuleerde. Onder herinnering, dat adressanten meedeeiea dat alleen Nederland en Italië de twijfelachtige eer genieten deze belasting behouden te hebben, zeida de Voorzitter dat wel allen overtuigd ile haudeu, keek Adrienne uiep iu de muoie oogen eu kuste haar vurig op de frisaohe lippen, hetgeen ie jonge dame niet onaangenaam «cheen te vinden, want eerst toen zij naderende voetstappen hoorde, rukte zij zich los. „Weg, Desforges, daar komt mama aan en sij hoeft niet te weten, dat je al zoo vroeg by me bent. Ga nu," en zij duwde hem haastig de zijdeur van haar klein bouilour uit, een uitgang, welke hij meermalen benuttigd had, want onze kleine freule hield er wel van om niet te lang alleen in haar boudoir te zijn eu Desforges bezat geest en temperament genoeg om het levendige, weinig ernatige meisje den tijd aan genaam te verkorten. Nauwelijks was zy verdwenen en had Adriemie een book gegrepen, terwijl zij zoo kalm in het ge makkelijke stoeltje lag, alsof er niets gebeurd ware, of mevrouw De Marneville, een knappe, élégante vrouw, even lichtziuuig als haar dochter, trad binnen. „Goeden morgen, mama," xeide Adrienne, vlug opstaand. Zij hield veel van haar vroolijke, genotauchlige moeder. „Wat staat die peignoir jo aardig, Adi. Je ziel I er heel lief uit vandaag, ik kan me best begrijpen, dat ik spoedig eeu getrouwde dochter zal hebben". I begon mevrouw De Marneville, Adi naast zich op de canapé trekkend. „Zoo mam*, eu wanneer zal dat gebeuren vroeg Adrienne ondeugend. „Dut lisngt van jo zelf af, lieve kind. Je aanstaande t brandt ran verlangou 'is niet jo te maken." „tt'n aanstaande man, m rocg Adi quasi naïef. „Kom, ut.deugii. dat woei una? Wie ia dat wel?" je best. Houd je maar zoo onnootei niet." „Housch, mama, ik weet werkelijk niet, wie u bedoelt. Alle jongelui zijn, geloof ik, zoo'n beetje verliefd op mo.'maar ik zou u oiet kunnen segg-n, wie hot ernstig met mi., meent. Zoo spoedig trouwt een arm rneiaje niet, als bet er op aan komt, kyken sn toch naar geld eu, om dat ik dat weot, ze evenmin au sérieux, Ik geniet mya jong leventj# zoo Udj ik kan, ik denk maar niet aan de toekomst. Die ik wil hebben, trouweu over eeu paar jaar met stijve, pedante nuffen, die veel geld hebben, en de manneu, die my tot vrouw willen nemeD, bedauk ik, omdat ze arm zijn. Ik ben dol op mooie kleeren, op diamanten, op paarden en rijtuigen eu ik zou het vreeseljjk vinden, ais ik een gewoon huwelijk moest doen." „Zeker, dat zou ook jammer ziju, kindje. Maar dat behoeft gelukkig ook niet. Ik kom je dat juist vertellen." „Wat, mama, wat bedoelt u. Toe, moedertje, ik zit op heete kolen, vertel me nu gauw allea." „Wel, dat is gauw 4edaan, opgewonden kindje. De markies De Maurepas heelt me gistereu avond ge vraagd, of hij miju schoonzoon mocht worden." „De markies De Maurepas?" herhaalde Adrienne, eensklaps minder opgewonden. „Die i* wel tien jaar ouder dan ik." „Maar hij is schatrijk, en van oude familie, "ziet er heel geconserveerd uit en houdt dolveel van je." „Ja, maar ik houd niet van hem, mama." „Dat komt wel, kindje. Je zult eens zien, hoe gauw jo veel var> hem houden zult, want de mar kies is werkelijk een zeer gedistingeerd, beschaafd man en als je in ï'n mooi paleis zit, dan zal menig een je benijden." „Maar, mama, u weet toch wel, dat Desforges..." „Doodarm is en dat mijn verweud dochtertje nu juist geen trek beeft om het heele seizoen den zelfden hoed te dragon en op een cent ua te tnooteu uit- huv elijks- j rekenen, wat zij mag uitgeven. Kom, Adi, wees ver standig, denk over alles maer eens na van raid dag om twee uur komt de marries zelf ja antwoord halen. Neen kindje, praat er nu niet meer met my over, de modiste wacht mij, ik heb heusch geen lijd om langer met je to babbelen als ik myn robe gepast heb, zat ik je laten roepen dan zal je wel gedecideerd hebben," en na even een vlucotigen kus op 't voorhoofd barer dochter gedrukt te hebben, verlie' me/rouw De Marneville haastig het boudor. (Word!

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsche Courant | 1904 | | pagina 1