Donderdag 25
Februari
1904.
No. 5467.
53e Jaargang.
Buitenland.
Feuilleton.
gevangen.
Stadsnieuws.
SLATEIl P A LII E li te Loxden,
AMEBSFOORTSCHE COURANT.
FIRMA A H VAN CLEEFF
te AMERSFOORT.
Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag. Abonnement per 3 maanden f\.
franco per post 1/15. Ad verten tien 4-6 regels 60 cent; elke regel meer 10 cent. Legale-,
officieële- en onteigeningsadvortentiën per regel 45 cent. Reclames 45 regels f 4.25; elke regel
meer f 0.25. Groote letters naar plaatsruimte. Bewijsnummers naar buiten worden inrekening
gebracht en kosten evenals afzonderlijke nummers 10 cent.
Bij advertentiën van buiten de stad worden de incasseerkosten in rekening gebracht.
KORTEGRACHT9
Telephoon 19.
KENNISGEVING.
De BURGEMEESTER en WETHOUDERS van
AMERSFOORT,
Gezien *rl. 6 der wet lot regeling van den klein
handel in Sterkedrank en tot beteugeling van open
bare droDkonschap;
Brengen ter openbare kennis, dat een verzoek
schrift om vergunning tot verkoop van sterkedrank
in het klein bij heu is ingekomen van P. RUIZEN-
DAAL in het perceel aan de Haverateeg No. 1.
Amersfoort, '25 Februari 1904.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
De Burgemeester,
WUIJTIERS.
De Secretaris,
B. W. TH. SANDBERG.
De «Daily Express" verneemt uit Tokio,
dat alle correspondenten van Euro pees che en
Araerikaansche bladen, uitgezonden oin de
Japansche legers te vergezellen, te Tokio
worden opgehouden. Er wordt geen enkele
pas afgegeven. De censuur is scherper
dan ooit.
Met andere woordenDe Japanners zijn
niet zoo dom als de correspondenten hen
wel trachten le maken en vinden 't volstrekt
niet noodig, nun bewegingen en plannen
vooraf bekend te doen worden.
Wat niet wegneemt, dat de allerdolste
verhalen door al die «specials" worden
overgeseind, tenzij ze in de redactie-bureaus
zelve worden saamgeflanst.
Helaas waar is bet volgende bericht, onder
dagteekening van 23 dezer uit Petersburg
geseind
De krijgsraad, welke rechtgesproken heeft
over de drie vermomde Japansche koelies,
die in hechtenis werden genomen terwijl zij
Zondag de spoorwegbrug over de Soengari,
tussclien Sjarbin en Port Arthur, trachtten te
laten springen, heeft uitgebracht dat bet
Japansche officieren waren een kolonel van
'e genie, een luitenant ter zee bij den tor-
pedoiienst en een luitenant van de sappeurs,
alle drie van den generalen staf. Zij wei-den
ter dood veroordeeld en binnen het etmaal
na hun gevangenneming opgehangen op de
brug die zij hadden willen laten springen.
Arme helden, die hun vaderlandslievende
daad zóo duur betaalden. Wel waren ze niet
in uniform, maar toen' toch hun identiteit
was vastgesteld, hadden de collega's wel een
minder oneervollen dood kunnen bevelen.
De Petersburgsche correspondent van de
»New York Herald", die goede betrekkingen
beweert te hebben met Russische regeerings-
kringen, verzekert, dat Turkije er wel ooren
naar heeft om het smaldeel uit de Zwarte
8.)
„Dien zult u óok wol leeren kennen, maak u niet
ongerust; hij hoort bij mij, ale de staart bij den
hond."
„Afsnijden is thans mode" liet ik me ontvallen.
„U ie wel ijverzuchtig, schoen ze te willen zeggen
ze ging echter door „in 't geheel niet gesteld op
zijn kennismaking."
„O, wal zeker." Ik werd bepaald rood; die
domme verlegenheid; ik ergerde mo or over, dat ik
ma zóo verried.
„Ja, neef Heinricb moet u op den koop toe
nemen en mijn char frère ook en eveneens mijn
zuster het bnkviichje, of hebt u tegen die óok al
iets."
Wat was ze boosaardig eu ik, anders legen
alles gewapond, kou nu geen uitweg vinden.
„Maar ik Bineek u, juffrouw - u begrijpt ine^ge-
heel verkeerd".
„Maar hoe most ik 't dan begrijpen?'
„Stel u me aan uw neef voor, als ik u verzoeken
mag," zei ik kortaf.
„Zoo ineens gaat dat maar niet; hij behoeft niet
te weten, dat wij zoo iets als oen afspraakje bobben.
Uw komen moet toevallig lijkon. Waar ia u inge
kwartierd?"
„Te Neu-Lissa."
„Dan hebt u eeu prachtigen weg om bü ons te
komen, nauwelijks drie kwartier. Neem een of
anderen joDgea om u den uaasten weg te laten
Zeo door de Pardanelleri te laten.
Rusland neemt op zich, zijn maatregelen
zóo te nemen dat de schepen op zekeren
dag plotseling in de Middellandsche Zee zul
len komen te liggen en tracht Turkije ge
rust te stellen met de verzekering dat, wan
neer de mogendheden eenmaal voor deze
uitgemaakte zaak staan, zij geen tegenwer
pingen rneer zullen maken.
Bovendien zou Rusland alleen de verant
woordelijkheid hebben te dragen.
Op zekeren nacht zoo zou bet plan
zijn zou de bewaking van de Dardanellen
met echt Oostersche zorgloosheid verwaar
loosd worden. De Turken zouden vergeten
welke mooie mijnen zij hebben om alle
schepen die den doorgang Ibrceeren, in de
lucht te laten springen, en de nachtwaclits
achter de geweldige batterijen zouden last
krijgen om te dutten.
De eenige moeilijkheid is, dat Abdul Ha-
rnid, die zich wel bewust is welk een bui
tengewone» dienst hij zoodoende aan Rus
land zou bewijzen, ook een groote belooning
vraagt, namelijk, dat Turkije de vrije hand
zal hebben om de Balkan-moeilijkheden, in
den oorlog die aanslaande wordt geacht, naar
eigen goeddunken te regelen!
Als de Dardanellen de Russische vloot door
laten, zouden in de Middellandsche Zee ko
men zeven nog nieuwe groote slagschepen,
tien torpedo-jagers en ongeveer 25 torpedo
booten, een vloot die Ruslands geleden ver
liezen vrijwel zou kunnen goedmaken.
Dit is, volgens den correspondent, het ge
heim waarom admiraal Skridlof, de abulhond
van de Russische vloot", een zeer onver
schrokken en vermetel bevelhebber, haastig
naar Petersburg ontboden is.
Het eerste plan was, hem naar het verre
Oosten te zenden, maar de tegenslag te Port
Arthur maakte dit nutteloos en toen rees
het denkbeeld om de Zwarte Zee-vloot dooi
de Dardanellen te brengen.
Admiraal Skridlof ging in allerijl terug
naar Odessa, waar hij met opmerkelijke ova
ties ontvangen werd, die bewezen, dat de
menschen volkomen begrepen welke gewich
tige zending hem was opgedragen. Dit alles
verklaart ook altijd volgens een berichtgever
van de «Herald" waarom de Engelsche vloot
met de reserves zoo haastig wordt gemobili
seerd.
Misschien vindt men er ook een verklaring
in voor de laatste, geheel onverwachte nota
van Turkye aan de mogendheden met be
trekking tot Bulgarije, welke nota er uit zag
als de voorloopstor van een oorlogsverklaring
aan dien Staat.
De Spaansche Regeering heeft bij de Cortez
een voorstel ingediend, strekkende om een
buitengewoon crediet te verleenen van 9l/2
mllioeu peseta's, roor het aanschaffen van
oorlogs- en marine-materiaal, tot verdediging
dei- kusten.
De Minister-president Maura verklaarde,
dat de Regeering geen enkele aanwijzing
ontving (bedoeld \tferd, dat Engeland inder
daad Algedras zou willen bezetten) maar
dat deze maatregelen noodzakelijk zijn om
de neutraliteit te handhaven.
Het voornemen is, de Kanarische eilanden,
de kust van Galicië, Keuta en andere belang
rijke punten aan de straat van Gibraltar, en
de Balearen te verdedigen. Een 12 000 man
is daarvoor onder de wapenen geroepen.
De Spaansche «Correspondeneia" weet te
vertellen
«De Regesring weet beslist, dat binnen
korten lijd', wellicht reeds in dit voorjaar,
Frankrijk en Engeland elkander den oorlog
zullen verklaren in het Ministerie van Bui-
tenlandsche zeken ligt een aantal diploma
tieke nota's, waarin beide mogendheden
wenschen uiten omtrent de Balearen, de
Kanarische eilanden, de omstreken van Gi
braltar en de Galioische kust, en de zeker
heid wenschen, dat geen vijandelijke macht
die punten zal bezetten. Engeland gaat nog
verder en eischt een zóne van 45 K.M. in
den omtrek van Gibraltar om die te kunnen
bezetten, opdat de vesting niet door de
Spaansche stellingen in Sierra Carbonara,
Algeciras en Tarifa zal kunnen worden be
schoten."
't Lijnt vrij spaansch.
Andere bladen meenen te weten, dat Enge
land gevraagd heeft, of Spanje in staat zou
wezen, zijn neutraliteit onder alle omstan
digheden te beschermen en dat Engeland
aangeboden heeft, zonder bezetting van bet
Spaansche grondgebied, hierbij behulpzaam
te zijn. Men spreekt van een bondgenoot
schap tusschen Spanje en Engeland, in den
zeilden geest als het Portugeesch-Engelsche.
Intusschen heeft, de spaansche Minister-pre
sident het bestaan van dergelijk bondgenoot
schap beslist ontkend.
Ook Zweden mobiliseert en uit Stockholm
wordt aan de «Külnische" geschreven:
Mocht de oorlog naar een ander gebied
dan het tegenwoordige verlegd worden, of
zich dreigen uit de breiden, dau moeten
ianden met zóo uitgestrekte kusten als het
Skandinavische schiereiland en Denemarken
natuurlijk bedacht zijn op krachtige verde
diging hunner onzijdigheid. Wegens deze
mogelijkheid is de kwestie van een gemeen
schappelijk optreden van deze drie Noorsche
Rijken reeds overwogen door de Regeeiingen
die erbij betrokken zijn.
Geen wonder dat bij al zulk gedoe en de
sensatie-berichten der Beursspeculanten de
geldmarkt al heel onrustig is.
Men schrijft uit Konstantinopel aan «Neer-
landia"
Het Turksch-Nederlundsch geschil is nog
in den zelfden toestand. Voorde tweede maal
zijn de Nederiandsche rechters weggestuurd
omdat, zoolang de Nederiandsche regeering
geen voldoening geeft, do Turksche rechters
j geen zittiug met hen mogen houden. De
Nederlanders in Turkije zijn dus buiten de
wet en ook Hollandscbe kooplieden kunnen
geen recht ltijjgen tegen Turksche schulde
naars.
Ds. J. H. W. Bisschop Boele, Remon-
strantsch predikant te Groningen, hoopt aan
staanden Zondagochtend te hall' elf vóór te
gaan bij de godsdienstoefening in de Remon-
strantsche kerk, bier.
De gewone audiëntie van den Minister van
Binnenlandsche zaken zal Zaterdag 27 dezer
niet plaats hebben.
De middag-receptie op Paushuize had ook
heden niet.plaats.
Gister was liet eeu eeuw geleden, dat de
Lieve Vrouwe-toren door den bliksem werd
getroffen.
De «Amsterdamsche Courant" van 25
Heze courant is gedrukt met de courant-inkt van de firma
vertegenwoordiger J. J. tlAHUSEX, kantoor en magazijn Cornelis Tromp straat 1
iiOTTK itn SM.
wijzen."
„Uw weusch is rug een bevel."
„Onzin zoo iets moogt u niet zeggen".
„Heinricb, riep ze den nog nltyd waclitendeu neef
too dadelijk kwam hij aanrijden. Mijn neef
Von Heeg mijuheor Von Schutter je weet,
dien ik voorjaren bij oom Paul heb leeren kennen."
Wij wisselden eeuige hoflijko woorden.
„lleinrich, nu moeten wu verder. Dus, mynheer
Von Schatter, wanneer u oeus niets boters heeft te
doen, brengt u ons uog eens een bezoekpapa
en mama zullen zicb daarover zeer verheugen."
Ze reikte mij de hand eeu lichte aanrnking
met de rijzweep en haar paard zette zich in be
weging. In suellon draf was Lilly inclusief neef
Heir.rich spoedig in den nevel verdwenen. Donderend
viel op hutzelfde oogoublik in de verte het eerste
kanonschot. Nog uliyd trok de artillerie den straat
weg langs. Ik bleef in gedachten staan.
Ik had haar weergesieu. Als dat mogelijt geweest
was, dun zou ze me nu nog beter dan vroeger be-
ralleu zijn. Ze scheen me ernstiger, gerijpter toe,
niottogonstaande ze haar volle uaïevo natuurlijkheid
had bewaard, terwijl het weerspannige van haar aard
toch weer een enkel oogenblik voor den dag was
gekomeu. Klaar dat trok me juist aan; die makko
schapen waren nooit Daar myn smaak geweest eu
alles by elkaar genomen, zou ik per slot vau rekening
gaarne voor haar de goudeu vrijheid van het jong-
gezellenleven hebbou opgeofferd. Morgeu zou ik haar
terugzien. Ik kon miju groot geluk nauwelijks be-
grypeuniettegenstaande de koelheid vau don
ochtend dau ik wel in eeu luid gejubel willeu los
barsten.
Maar myu plicht riep me. De voorposten werden
ingetrokken, ons regiment verzamelde zich eu stelde
zicb vervolgens in marschcolonne op. Welgemoed
maoheerden we weg.
Voor ous ontwikkelde zich onderwyl do veldslag;
eerst een heftig artillerie-gevecht. Van beide zijden
moesten telkens moer en meer batterijen in het
vuur gebracht worden. Infauterievuur liet zich echter
zelden hooren het steeds weder ophouden met vitreu
der iufauterislen wees er op, dat zich deze zich uog
fiiet in oen ernstig gevecht konden begeven.
De nevel trok op en de zon brak door. Dat deed
goed. Wij gingen rechts af, dwars over stoppel- en
grasvelden.
Spoedig merkte men op, dat de vijand stand hield,
onophoudelijk rolde de douder der kanonnen, knet
terden nu en dan de salvo's der infanterie. Onze
brigade hield in een dorp ter zijde van iis:> weg
stand, waar wij op de heuvels om ons heen dekking
tegen den vijand voudeD.
Bij een windmolen, die hoog opeen heuvel stond,
zag ik deu Keizerlijken standaard wapperen, luaar
niet op den oppersten veldheer, wiens scherp oog
onze bewegingen bespiedde, richtte zich myu oog,
noen dai zocht slechts naar een kleino amazoue, die
mijn hart govaDgon had. Het was echter te vergeefs.
Tegen den middag eindelijk kwamen ook wy in
gevecht.
Zoodra wij do ons tot dusver bedekkende
hoogten hadden bestogen, konden wjj ons een helder
beeld vormen van deu toestand van het gevecht.
Ous gehoele korps maakte zich gereed om de door
de vijanden bezette hoogten te nemeu. Aan beide
zijden waren geweldige artillerielinies, waarvóór de
infanterie. Onze artillerie had positie genomen op
eeu hoogte juist tegenover deu door den Vijand be
zetten heuvel. Wy, als de uiterste rechtervleugel,
moesten passief tegen den vyand optredeu. l)e bri
gade wikkelde zich in het gevecht, terwijl de vijand
tegenover ons infanterie en artillerie opstelde. Toch
koudeti we laugzaam voortrukken. Tot op ongeveer
duizend Meter kwamen we, dward door hetatoppel-
veld, bij deu vijand.
„Rechts en links aansluiten 1" klonk het bevel.
„L'laats voor de batterij." Ik zag om een rij
dende hatterij kwam aanrennen, heel handig in een
lango rij door hei land slingerend.
Plotseling weerklonk het„Cavalerie op den rechter
tlank", en jawel, daar doken ze reeds op, iu lange
rijen achter elkaar, een heele divisie, aaneengescha
kelde r'yeu dragonders en huzaren. Als een storm
wind bruisten ze op ons toe, eéu schel getrompet,
wild hoerageschreeuw zooals we hier geschaard
lagen, wachiten wy hen.op, een vernietigend vuur
op hon richtend eeu oorverdoovend geknettervolgde.
Ook de artillerie slingerde haar kartetsen iu de
vijandelijke geladeren, terwijl, toeu de spanning bet
hoogsl was, een regiment kuisssiers. als uit den
den grond opgekomen, den vijand bovendien het
voortgaun belette.
Toen staakte het vuur; de paarden hielden soui-
veud stil. Eeu scheidsrechter wees de divisie terug;
de aanval was dus afgeslagen. Miju brigade bezette
opnieuw de hoogten. Weer drongen we voorwaarts
de rijdende batterij slool zioh bij ons aan, een
afJeeling artillerie kwam achter ons aan en slin-
gerd over ouze hoofden heen baar granaten in de
gelederen van den vijand. Daarop kwam het onver
kwikkelijke bevel om de bajonuet op te zetten en
deu Uatsten strijd van man tegen man te beginnen.
Vóór ons, op de hoogte, wapperde fier de gele Kei
zerlijke standaard.
„Haltwas het bevol, dat honderdvoudig her
haald werd door hoorus eu trompetten.
De mauoeuvre was afgeloopen. 8poedig riepen de
signalen de stafofficieren by 'elkaar om over den
uitslag to beraadslagen. Aan onze partij wer<f de orsr"
winning toegekend, maar voor de tweede maal had
ik Lilly dexeu dag niet gezien.
(Word/ vwvolgd.)
